Το καλύτερο όμως με περίμενε στο τέλος όχι της ημέρας, αλλά τον φέρρυ. Στο τελευταίο που επιβιβάστηκα και το πρόλαβα τσίμα τσίμα γιατί η ώρα είχε περάσει και εκτελούσε, το τελευταίο δρομολόγιο της ημέρας. Δεν μας έκανε απλή μεταφορά αλλά μία μίνι κρουαζιέρα, μιας και πέρασε από τρία πολύ μικρά νησάκια για να παραλάβει τους λιγοστούς επιβάτες που το περίμεναν υπομονετικά στην προβλήτα... Και να συνεχίσει το δρομολόγιο του.
Τι να λέμε τώρα
Ξεκινώ
Οδηγάω σε μια στροφή και βλέπω...
Ένα κοπάδι από γελάδια στο δρόμο, καλά που βρίσκομαι στην Ελλάδα! Παρατηρήσετε τον καταρράκτη που φαίνεται ως φόντο στο βάθος, δεν φωτογράφισα τον καταρράκτη αλλά υπήρχε εκεί. Τους καταρράκτες στη Νορβηγία δεν τους ψάχνεις, αυτή σε βρίσκουν. Περισσότεροι καταρράκτες υπάρχουν στη Νορβηγία από ότι ψιλικατζίδικα στην Ελλάδα, χωρίς υπερβολή!
Αφού κάνω κάποια χιλιόμετρα κοιτάω στην άκρη του δρόμου και βλέπω πάλι σταθμευμένα αυτοκίνητα. Εδώ είμαστε! Ρωτάω, μου λένε φυσικά και να μείνεις μαζί μας αν θες... Πάνε εκεί έχει στήσει και ένας ακόμα σκηνή.
Πάω δίπλα του στήνω την σκηνή
Αυτός εντωμεταξύ ροχάλιζε από τις εννέα. Τρώω το βραδινό μου μέσα σε ένα μαγευτικό τοπίο και άραξα με μόνη μου συντροφιά, το απόλυτο κενό από τις σκέψεις μου.
Αφού πέρασε αρκετή ώρα πήγα στη σκηνή τσέκαρα αν είναι από παντού κλειστή μην έχουμε πάλι τα ίδια. Κουκουλώθηκα με την παπλωματοθήκη και με το sleeping bagg και φορώντας και το full face, κατά τις 01.30 αποκοιμήθηκα.
ΚΥΡΙΑΚΗ 21 - 06 - 2015 ΗΜΕΡΑ 12
6.15 ξύπνησα κατεψυγμένος. Τελικά ναι έχει πολύ κρύο το βράδυ στη Νορβηγία αλλά ακόμα περισσότερο υγρασία, ούτε το φουλ φέις με έπιασε ούτε τίποτα. Έπειδή ήμουν λίγο ανήσυχος να το πω στο ταξίδι, το βράδυ μετακινώμουν από το υπόστρωμα και κοιμόμουν πάνω στο ύφασμα της σκηνής. Γι' αυτό παγωνα! Την επόμενη φορά μάλλον θα πρέπει να αγοράσω διπλό υπόστρωμα αλλά δυστυχώς, αυτό το συμπέρανα σε ένα φιόρδ κάπου στη Νορβηγία και όχι σε κάποια κατασκήνωση ας πούμε, στην Χαλκιδική…
Μαζεύω τα εσωτερικά μου πράγματα από τη σκηνή. Αφού έκανα που έκανα δυο ωρες να τα μαζέψω πλέον το έκανα σε δόσεις, σαν σπαστό ωράριο ένα πράγμα. Βγαίνω έξω να πιω καφέ, βλέπω τον γείτονα στη σκηνή και χάζεψα. Κοιμόταν με ανοιχτή την σκηνή και τεντωμένος λες και βρισκόταν στην Ιερισσό. Απίστευτο! Μάλλον παίζει ρόλο ο εξοπλισμός αλλά και η εμπειρία και η σκληραγώγηση για να κοιμηθείς στη Νορβηγία… Το μάθαμε κι αυτό.
Πίνω καφέ και πιάνω συζήτηση με ένα ανδρόγυνο από την Γερμανία που κάναν και αυτή το τουρ τους με αυτοκινούμενο. Πολύ καλοί άνθρωποι αφού με κέρασαν και ζεστό καφέ. Οι συζητήσεις για την Ελλάδα φυσικά έδιναν και έπαιρναν αφου εκείνες τις μέρες, ήμασταν στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος. Μέσα σε ολα όμως μου λένε
– Πανέμορφη η Νορβηγία αλλά και πανάκριβη, αυτά τα διόδια είναι φωτιά
– Ποια διόδια, εγώ δεν είδα πουθενά διοδια στο δρόμο
– Α δεν έχει διόδια αλλά κάμερες κυκλοφορίας που σκανάρουν την πινακίδα σου όσο οδηγείς, και ανάλογα από πού πας και πόσα χιλιόμετρα κάνεις, σου στέλνουν το λογαριασμό μετά από τρεις μήνες το σπίτι
– Σώπα ρε, τι δορυφορικά συστήματα είναι αυτά
Οι μηχανές δεν πληρώνουν διόδια αλλά αν πάτε με το αυτοκίνητό μπορεί βέβαια να την γλιτώσετε, αλλά μπορεί να βάλετε και υποθήκη κανένα οικόπεδο για να τα πληρώσετε.
Μετά από τεσσερις ωρες αφού ξύπνησα κάνω να φύγω και εκείνη την ώρα ξυπνησε ο γείτονας μου από την σκηνή. Δωδεκα ώρες κοιμόταν αφού σκεφτόμουν, μήπως ήταν νεκρός. Δηλαδή έλεος, καλα αυτός ήρθε στη Νορβηγία για να κοιμηθεί...
Με τρελή όρεξη να οδηγήσω κάνω λίγα χιλιόμετρα και φτάνω σε ένα νορβηγικό σπίτι...
Κάπου σε μια παραλία ...
Παρκάρω το μηχανάκι και κατεβαίνω ...
Με τέτοιες εικόνες πως να μην κατανοείς όσους πάνε στη Νορβηγία και μένει, κάποιο κομμάτι τους για πάντα εκεί...
Μαγεία...
Μαγεία σίγουρα αλλά τα φέρρυ για μένα είχαν γίνει εφιάλτες
Φτάνω στο λιμάνι...
– Πότε φεύγουμε;
– Σε 3 ώρες
– ...
Με εκτέλεσε. Είχα ξυπνήσει έξι η ώρα το πρωί ξεκίνησα δεκα, έκανα 20 km και θα ξαναοδηγήσω στις δύο... TRAGIC!
Το τοπίο βέβαια με παρηγορούσε.
Αλλά εγώ ήθελα να οδηγήσω.
Εμ είπαμε, καλό θα είναι να αποφύγετε αυτόν το δρόμο το Σαββατοκύριακο και με ενημέρωση από Ελλάδα γιατί αλλιώς... ορίστε!
Το περίεργο ήταν, ότι όση ώρα περίμενα στα λιμάνια δεν με έπιανε ύπνος. Δεν ξέρω γιατί, μάλλον προτιμούσα να χαζεύω το μέρος παρά να κοιμηθώ.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση