ΠΕΜΠΤΗ 11 - 06 -2015 ΗΜΕΡΑ 2
Ξυπνάω το πρωί κατά τις έξι, αράζω λίγο και μετά κάνω ένα καφέ να στανιάρω ώστε, να μην μαζέψω και τα πράγματα μου με την τσίμπλα στο μάτι. Προσπαθώντας να βολέψω τα ρούχα μου στην βαλίτσα μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω μια μινι ψυχανάλυση του χαρακτήρα μου...
Το να είσαι χύμα χαρακτήρας όπως εγώ και να μην σε νοιάζει τίποτα παρά μόνο να ξεκινήσεις και έχει ο θεός, είναι καλό γιατί δεν σε νοιάζει το πως θα ξεκινήσεις... Το που θα αποθηκεύσεις τα πράγματα σου ας πούμε, ελα μωρε σιγά. Αλλά όταν έρθει η ώρα να τα χρησιμοποιήσεις, θα φας μια φλασιά γιατί πολύ απλά θα πρέπει να τα ξανά τοποθετήσεις πίσω στην θέση τους όπως ακριβώς ήταν πριν, για να χωρέσουν.Και αν τα πράγματα σου είναι τοποθετημένα με ακρίβεια ταξη και λεπτομέρεια που θα ζήλευαν και οι χειρουργικές αίθουσες των νοσοκομείων για να μπορέσουν να μεταφερθούν, ε και είσαι χύμα σαν χαρακτήρας έχεις θέμα. Τελοσπάντων μετά από μια ωρα τα κατάφερα...
Εξαντλημένος από την προσπάθεια κατεβαίνω κάτω να τα τοποθετήσω και στο φέιζερ. Άλλο ένα μισάωρο τουλάχιστον. Και είπα να φάω το πρωινό μου, έλα μου όμως που ακριβώς μπροστά από την τζαμαρία του ξενοδοχείου ήταν ένα αποφρακτικο φορτιγο και δεν μπορούσα να παρκάρω εκεί το φέιζερ για να μπορώ να το βλέπω. Tώρα; Να ξανα κατεβάσω το φέιζερ στο γκαράζ, βαριόμουν.Να ξαναβγάλω τα πράγματα από το φέιζερ μην και τυχόν μου τα κλέψουν, ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ. Οπότε το πρωινό μου ήταν καφές στο όρθιο, με τη συνοδεία των γνωστών αρωμάτων και έξω για να κοιτάω το μηχανάκι
Εντωμεταξύ δεν σας το είπα, σιγά μην το ξεχάσω. Eίχα κάνει 100 € σε σερβικά χρήματα από την Θεσσαλονίκη αλλά εγώ επειδή ήμουν κλασικά στον κόσμο μου, δεν ήξερα την τύφλα μου πόσα χιλιόμετρα είχα να διανύσω στην Σερβία, για να πάω στην Κροατία. Ούτε καν είχα μπει στον κόπο να κοιτάξω τον χάρτη.Eδώ δεν είχα κοιτάξει καλά-καλά τον χάρτη της Νορβηγίας, της Σερβίας θα κοιτάξω. Tελοσπάντων πάω στη ρεσεψιόν να πληρώσω και του λέω, με αέρα εκατο καρδιναλίων...
- Γίνεται να σε πληρώσω μισά ευρώ μισά σερβικά...
- Με κοιτάει περίεργα μου λέει... Nαι αλλά το ευρώ που θα σου δώσω δεν θα είναι τα γνήσια...
- Τι!! (Δεν το κατάλαβα αυτό...)
- Ναι! Καλά είναι αλλά δεν ειναι γνησια, στην Σερβία δεν θα έχεις πρόβλημα...
- Καλά, θα σε πληρώσω σε τοπικό νόμισμα. Με επεισε με την μία...
Πληρώνω, πάω έξω στον καύσωνα, φοράω και το μπουφάν με την επένδυση ανοίγω το κινητό – GPS για πρώτη φορά στο ταξίδι για να ξεκινήσω και να καταφέρω, να βγω από αυτήν την πόλη αλλά ο φίλος μου ο Τομ είχε άλλα σχέδια. Για 20 λεπτά δεν έπιανε σημα από το δορυφόρο,τρελάθηκα! Τώρα πως θα βγούμε από το Νόβι Σαντ.
Ξεκινάω μέσα σε χιλιάδες βρισίδια κάνω 300 m και σταματάω μέχρι να βγάλει σήμα το GPS, Τίποτα! Ήμουν έτοιμος να αφήσω το φέιζερ εκεί και να γυρίσω πίσω με τα ΚΤΕΛ, μέχρι που εκ θαύματος ευτυχώς έβγαλε σήμα. Ανεβαίνω γρήγορά στο μηχανάκι μην ο Τομ ξανά αλλάξει γνώμη και ξεκινάω. Τα παλιότερα χρόνια που δεν υπήρχαν GPS πώς οι ταξιδευτές, έβρισκαν τα ξενοδοχεία, αφού έφευγαν για βόλτα τα ξανά έβρισκαν και γενικώς κινιόντουσαν μέσα στης πόλεις, εντάξει φαντάζομαι δύσκολα έως πολύ δύσκολα!!
Στο θέμα όμως... Εντάξει πόση ώρα θα έκανα να βγω από την πόλη, Ναι καλά! Αυτό να με πηγαίνει μέσα από πάρκινγκ αυτοκινήτων μέσα από πάρκα, να μου λέει να στρίψω μέσα από χωμάτινα μονοπάτια που είχαν τα πάρκα, με εμένα να τα προσπερνάω και αυτό να με ξαναστέλνει από εκεί ,Σάλταρα! Μετά από καμιά ώρα στο πανέμορφο κατά τα άλλα Νόβι Σαντ τα κατάφερα και βγήκα επιτέλους στην εθνική...
Κάνοντας την περιήγηση μου στην πόλη κατάλαβα και τις κυκλοφοριακές συνθήκες που επικρατούσαν στην γειτονική χώρα. Αν είσαι σε διασταύρωση με φανάρι και θες να στρίψεις δεξιά μπορείς φυσικά να στρίψεις μόλις ανάψει το πράσινο, αλλά και αυτοί που οδηγάνε (προς την ίδια κατεύθυνση που στρίβεις εσύ) ευθεία έχουν και αυτοί πράσινο, οπότε στρίβεις ναι μεν αλλά πρέπει να προσέχεις να μην σε πατήσουν κιόλας...
Α... Για να πάω από Θεσσαλονίκη στο Νόβισαντ και μετέπειτα να κινηθώ προς το Ζάγκρεμπ δεν βόλευε γιατί θα έπρεπε να γυρίσω πίσω καμιά 70 km και μετέπειτα να ξανά κινηθώ προς την ίδια γεωγραφική κατεύθυνση, αλλά από διαφορετικό δρόμο προς Ζάγκρεμπ.Σε μένα ρε θα πάω κοφτά. Θα κατευθυνθώ νότια μέχρι να βγω στο κεντρικό και μετά βουρ για Ζάγκρεμπ. Έλα που όμως αυτός ο κατα τα αλλά δευτερεύων κεντρικός της Σερβίας περνούσε μέσα από δεκάδες χωριά και όλοι οι οδηγοι να πετάγονται στον δρόμο σαν...Άντε να μην πω!
Εγώ να έχω χεστεί πάνω μου... Τα όρια να είναι 50 km/h και εγώ μέσα στο λιοπύρι φορώντας και την επένδυση να έχω λιωσει. Εκεί πήγε να με εμβολίσει και ένας βούλγαρος ο οποίος στρίβοντας αυτός αριστερά πήγε να με καρφώσει στην πίσω ρόδα ενώ εγώ πήγαινα ευθεία. Μιλάμε για εκατοστα με είδε. Πω πω πάλι από βούλγαρο θα την έτρωγα! Πάμε να φύγουμε από εδώ έλεγα και στον γυρισμό πρώτα ο θεός βλέπουμε από που θα γυρίσουμε.