Ξεκίνησε πάλι να βρέχει!!!
Βγαίνουμε έξω από το Κρεμλίνο και πάμε να βρούμε ΑΤΜ για ανάληψη.. βρίσκουμε ένα καφέ και αράζουμε να κόψει λίγο.. Και όταν έγινε αυτό συνεχίσαμε την βόλτα προς την μεριά του μεγαλύτερου ποταμού της χώρας τον Βόλγα.
Kαι πέφτουμε μπροστά στο άγαλμα της κυρίας με τον σκύλο!!! Χαρακτήρας μέσα από ιστορία που γράφτηκε από τον διάσημο Ρώσο Συγγραφέα Anton Chekhov!!!
Περπατάμε και απλά χαζεύουμε εικόνες!!!
Πρωτότυπη καντίνα!!!
Να μη πέσουμε σε γάμο; Γίνεται; Δεν γίνεται!!
Επιστροφή προς Κρεμλίνο μπας και συναντήσουμε τον Έλληνα αρχιτέκτονα..
Τελικά δυστυχώς δεν είδαμε κανέναν ούτε αυτόν ούτε τους εργάτες. Είχαν σταματήσει τις εργασίες, και δεν τους είδαμε. Αρκεστήκαμε σε αγορά αναμνηστικών.
Επιστροφή στο ξενοδοχείο για λάδωμα αλυσίδας και τσεκάρισμα αέρα στο λάστιχο.
Όσο με το πρόβλημα δεν ασχοληθήκαμε καθόλου. Συνεχίζουμε και βλέπουμε!! Ακόμη μια μέρα τελείωσε.
14-9-14 KYRIAKH (RU-Δημοκρατία Dagestan 467χιλ)
Κατά τις 9:30 αποχαιρετούμε την όμορφη πόλη Astrakhan για να χαθούμε σε άγνωστες αυτόνομες περιοχές και δημοκρατίες!!! Το πρόγραμμα έχει Chechnya-Τσετσενια με στόχο την πρωτεύουσα αν αυτό είναι εφικτό, λόγο αγνώστων οδικών καταστάσεων..
Με θέα τον επιβλητικό Βόλγα πάνω από γέφυρα!!!
Πλέων οδηγούμε στην Δημοκρατία του Dagestan σε επαρχιακό δίκτυο όλα κυλούν ήσυχα και ωραία.
Και ενώ βάσει gps στην συγκεκριμένη διασταύρωση μου λέει να στρίψω δεξιά, εγώ λέω να πάω ευθεία, βασιζόμενος στον Google maps όπου δείχνει ποιο σύντομη διαδρομή σε σχέση με το gps. Κάνοντας σύσκεψη αναμεταξύ μας και βλέποντας έναν πολύ καλό δρόμο με καινούρια άσφαλτο ευθεία ο κύβος ερριφθει!!! Σκεφτήκαμε ότι είναι καινούριος δρόμος και το gps δεν τον δείχνει.. Όντως δεν τον έδειχνε καθόλου..
Ξεκινάμε και βλέπουμε. Πραγματικά ένας αψεγάδιαστος δρόμος καινούριος όλο ευθεία καθόλου κίνηση, και με ένα τοπίο εντελώς ερημικό!! Πάμε, και πάμε 10, 20, 30, 40, χιλιόμετρα όλα καλά και άνετα, με μόνη εξαίρεση το gps να φωνάζει.. κάνε αναστροφή, και αναστροφή, άντε ρε παλιό μηχάνημα θα σε κλείσω μας έπρηξες!!!
Απαλλαγμένος πλέων από τον δαίμονα της τεχνολογίας, καρύδι το γκάζι και 50, 60, χιλιόμετρα μέχρι που κάτι βλέπω σαν εμπόδιο στην μέση του δρόμου!!! Και ναι τέλος του αψεγάδιαστου δρόμου, όπου συνέχιζε βέβαια πίσω από την πινακίδα αλλά χωμάτινος!!!
Τώρα τι; Ενημέρωση τίποτα πινακίδα που να λέει που πάμε, κάποια πόλη, κάποια χιλιομετρική απόσταση τίποτα!! Λέμε να συνεχίσουμε (εδώ που φτάσαμε τώρα!!) και μάλλον έργα είναι για λίγο και μετά θα ξανά δούμε άσφαλτο.
Από τα πρώτα μέτρα καταλάβαμε ότι θα έχουμε πρόβλημα αν συνεχιστεί έτσι. Γιατί μιλάμε για άμμο σε κάποια σημεία όπου και προσπαθούσα με δυσκολία να μην πέσουμε, αλλά και νερολακουβες όπου ήταν πηλός και γλιστρούσε!!
Κάνοντας τα πρώτα 15 χιλιόμετρα που μας φάνηκαν για 50 από την κούραση, και βλέποντας καμία βελτίωση αλλά περισσότερο εγκατάλειψη, καταλάβαμε ότι το gps έχει δίκιο που φώναζε!!! Τώρα είναι αργά!!! Πετυχαίνουμε και το μοναδικό αυτοκίνητο μπροστά μας όπου φυσικά την είχαν πατήσει και αυτοί όπως και εμείς.!!
Και μετά από λίγο κάνουν αναστροφή και γυρίζουν!!! Ωχ!!! Εμείς ρε φουστη μου τι κάνουμε; Σταματάμε!!! Βλέποντας την ώρα που είναι μεσημέρι, βρισκόμαστε στην μέση, αρχή μιας ερήμου; Δεν ξέρουμε καν που και τι!!! Ο πολιτισμός είναι κοντά; Αν γίνει κάτι δεν υπάρχει ψυχή εδώ γύρο. Προμήθειες για διανυκτέρευση δεν έχουμε, νερό ελάχιστο!!! Συνεχίζουμε και ο θεός βοηθός. Μετά κόπων και βασάνων μετά από 60χιλ περίπου, βγαίνουμε σε κάθετο δρόμο και άσφαλτο.!!
Ξανά στάση και ανοίγουμε gps όπου βέβαια έλεγε να πάμε από αυτόν, ενώ με Google maps μας έλεγε ευθεία και συνέχεια με τον χωμάτινο.!!! Δεν έχουμε κουράγιο να συνεχίσουμε από χώμα, και ας κόβουμε δρόμο!! Το θέμα είναι ότι για να βγουν αυτά τα λίγα χωμάτινα χιλιόμετρα χάσαμε πολύτιμο χρόνο.
Βλέποντας βέβαια και το gps τον χρόνο που έδινε για να φτάσουμε στον προορισμό μας, ο οποίος είχε αυξηθεί αρκετά γιατί μας κάνει ένα πίσω τώρα 100χιλ για να μας ξανά βγάλει σωστά!!! Οπότε τώρα θα γράψουμε όσα μπορούμε χιλιόμετρα πριν νυχτώσει και όπου βρούμε κατάλυμα.
Το τοπίο μου θυμίζει άνετα Καζακστάν.!!! Μακριά δεν είναι μια Κασπία το χωρίζει όπως και το Τουρκμενιστάν!! Στάση για ξεκούραση μόνο και όταν βρίσκαμε σκιά, αρκετά σπάνιο κι’εδώ!!
Τώρα λόγο ώρας δεν μας παίρνει για πολλά, πρέπει να ψάχνουμε για ξενοδοχείο.
Και όταν φτάσαμε σε διασταύρωση προς Τσετσενια, την προσπερνάμε και σταματάμε σε στάση λεωφορείου..
Δεν βρήκαμε κάτι μέχρι τώρα και αναρωτιόμαστε αν θα βρούμε!!! Είμαστε σε κεντρικό αυτοκινητόδρομο E-119 που πάει μέχρι την πρωτεύουσα την Δημοκρατίας του Dagestan.. 146χιλ από εδώ, την πόλη (Μαχατσκαλά-Mahackala).. Εάν πάμε για Τσετσενια κοιτάζοντας χάρτη είναι πολύ επαρχία και δεν έχει πόλεις στην πορεία και μάλλον δεν θα βρούμε κάτι, και το σοφότερο είναι να πάμε λίγα χιλιόμετρα προς αντίθετη μεριά πάνω στον κεντρικό δρόμο θα έχουμε περισσότερες πιθανότητες..
Σε όλη την σύσκεψη τώρα εδώ που κάναμε, ένα γατάκι ερωτεύτηκε το Funduro και δεν ήθελε να το αποχωριστεί!!
Χώθηκε ανάμεσα σε ρόδα και αμορτισέρ στο πίσω ψαλίδι, κοιτάζοντας μας με βλέμμα λαθρεπιβάτη!!! Που να σε πάμε βρε μικρούλη; Τελικά έφυγε από μόνο του μετά από λίγο.
Μέχρι που σκεφτήκαμε να πάμε στην πρωτεύουσα (Mahackala) για διανυκτέρευση και να ψάξουμε για λάστιχο. Ναι και αν δεν βρούμε είναι 146χιλ πήγαινε έλα!! Τελικά ξεκινάμε και σε 3χιλ από εδώ πέφτουμε σε βενζινάδικο, εστιατόριο και δωμάτια.
Ρωτάμε και με 10 ευρώ το δίκλινο ούτε το σκαφτόμαστε για αλλού. Δεν είναι ότι καλύτερο αλλά τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα. Αράζουμε λίγο μέχρι να πάμε να φάμε κάτι. Εγώ κοιτάζοντας το λάστιχο και μετρώντας και άλλη απώλεια σε τακούνι, με πιάνει απελπισία. Πήρα μια κόλλα και άρχισα να βάζω σε αυτά που ήταν έτοιμα να μας αποχαιρετήσουν, μπας και τα σώσω τρομάρα μου!!
Τέλος πάντων πάμε για φαγητό στο εστιατόριο να δούμε τι θα φάμε. Μόνοι μας, εκατοντάδες μύγες να πετούν στον χώρο, και ο τρελός του χωριού που είχε εστιάσει έμενα και έλεγε, έλεγε, έλεγε φωνακτά, το όλο σκηνικό. Παίρνουμε δυο κρεατόπιτες δεν είχε και πολλά, και μια σαλάτα και περιμένουμε. Φτάνοντας μετά από λίγο στο τραπέζι οι πίτες κάτι σαν πίτσες δικες μας, έκανε μπαμ μια μύγα γίγας που είχε ξεροψηθεί μαζί!!!
Μα καλά πλάκα μας κάνουν πως σερβίρουν κάτι τέτοιο δεν το είδαν; Η μύγα σε μέγεθος κουκούτσι ελιάς και με τα καρβουνιασμένα πόδια προς τα πάνω μας κοιτούσε!!! Το παίρνει η Μόνικα και πάει να το δείξει. Χαμογέλασαν και ήταν σαν κάτι που γίνεται συχνά και οκ θα φτιάξουμε άλλη..!!! Τέλος πάντων ας φάμε τώρα κάτι γιατί δεν έχουμε φάει τίποτα και πάμε για ύπνο..
15-9-14 ΔΕΥΤΕΡΑ (RU-Groznyy Δημοκρατία Της Τσετσενιας 141χιλ)
Ωραία μέρα σήμερα για να γράψουμε χιλιόμετρα και να κερδίσουμε το χαμένο έδαφος λόγο της χθεσινής πατάτας που κάναμε!!! Για σήμερα λέμε να φτάσουμε Vladikavkaz 266χιλ από εδώ!! Περνώντας το στρατιωτικό μπλόκο που σηματοδοτεί την είσοδο μας στην Τσετσενια, με την όμορφη επαρχία της να μας καλωσορίζεi..
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση