Μετά από αρκετή ώρα ο Murat λέει να πάμε να φάμε κάτι. Και όπως ήταν λογικό για να μας ευχαριστήσει μας πήγε στο καλύτερο δροσερό σημείο της πόλης. Εδώ το περίεργο ήταν ότι το εστιατόριο κτισμένο σε μια κύτη ποταμού, όπου τελείωνε σε καταβόθρα και το νερό περνούσε κάτω από τον δρόμο συνεχίζοντας την πορεία του.!!!
Μεγάλωσε και η παρέα με τον Aleksey και μετά με ακόμα έναν φίλο του. Θελαν να μας γνωρίσουν, και να έχουμε μοτοσυκλετιστικες κουβέντες μέχρι αργά το βράδυ..
Το menu επιμελήθηκε ο Murat όπου είχε μέσα το παραδοσιακό έδεσμα σαφώς. Αφού δεν μας είπε τι μέχρι να δοκιμάσουμε, ήρθε ένα μπολ σούπας με μικρά κομμάτια κρέας αλλά από γεύση δεν μου έκανε κλικ.. και μόλις μας λέει αυτό το παραδοσιακό πιάτο είναι αλογάκι τότε είναι που χαλάστηκα.. θα μου πεις γιατί; Έλα ντε.. πες άγνωστες διατροφικές συνήθεις, πες ότι βλέποντας αυτά τα συμπαθέστατα τετράποδα τόσες μέρες ελεύθερα στα βουνά, και τώρα είχα ένα από αυτά στο πιάτο μου; Ήμουν κάπως..
Ο Aleksey μας ρώτησε για το αυριανό πρόγραμμα. H (Σαμαρκάνδη – Samarkand) μας περιμένει για δυο νύχτες.. ωραία αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να πάμε σε κατάστημα τηλεφωνίας για τοπικό νούμερο να μπορούμε να μιλάμε. Μας είπε ότι υπάρχει κεντρικό κατάστημα λίγα μέτρα από το ξενοδοχείο που μένουμε. Οπότε αύριο πριν φύγουμε θα το ταχτοποιήσουμε και αυτό. Μέσω fb θα συνεννοηθούμε μέχρι να πάρεις κάρτα sim..
Oκ όλα καλά λοιπόν, και αφού μου λύνουν και την απορία γιατί όλα τα οχήματα είναι μάρκας Daewoo η Chevrolet, πέφτουν οι καληνυχτες και επιστροφή στο ξενοδοχείο.. Γιατί το εργοστάσιο βρίσκετε εδώ στο Ουζμπεκιστάν και είναι ότι ποιο φθηνό και προσβασιμο για τον κόσμο. Η εισαγωγή άλλης μάρκας οχήματος είναι απαγορευτική λόγο φορολόγησης..
Ποιο δίπλα το μουσείο του,
όπου δεν έλεγε κάτι και το προσπεράσαμε φτάνοντας στο κατάστημα τηλεφωνίας. Ο κακώς χαμός από κόσμο με νούμερα προτεραιότητας στο χέρι. Καλά λέω μάλλον την κάνουμε γιατί θα φάμε όλη την μέρα εδώ. Αποφασίσαμε να το διεκπεραιώσουμε στην Σαμαρκάνδη.
Μια τελευταία στάση πριν φύγουμε στο μετρό της πόλης όπου είχαμε διαβάσει ότι αξίζει όσο και της Μόσχας. Σε κάθε είσοδο του σταθμού υπήρχε έντονη αστυνόμευση. Μπαίνουμε και αρχίζουμε να βγάζουμε φωτογραφίες, που δεν κράτησε για πολύ!!!
Μας σταμάτησαν και απαίτησαν να τις σβήσουμε!! Ναι καλά καταλάβατε απαγορεύονται οι φωτογραφίες!!! Τι να πω ενώ είναι τουριστική ατραξιόν και το προτείνουν οι τουριστικοί οδηγοί απαγορεύουν τις φωτογραφίες και βίντεο. Ευτυχώς που προλάβαμε να βγάλουμε μια δυο με το τηλέφωνο και δεν πήραν χαμπάρι. Πίσω στο ξενοδοχείο και γρήγορα φόρτωμα να φύγουμε..
Βγαίνοντας έξω από την πόλη και την κίνηση, περίπου στα 80χιλ που έχουμε διανύσει σε μια διασταύρωση κάνω λάθος και πηγαίναμε σε μια πόλη. Αμέσως όμως το καταλάβαμε και μέσω μιας αερογέφυρας καταλήγουμε πάλι στον κεντρικό με την σωστή κατεύθυνση. Εκεί όμως ακούω την Μόνικα να φωνάζει να σταματήσω.. δεν κατάλαβα και ανοίγω την ζελατίνα του κράνους για να ακούσω καλύτερα. Σταμάτα έφυγε το κάνιστρο με την βενζίνη!!! Αμάν τι λες τώρα και κάνω αμέσως στην άκρη..
Όντως η βάση που είχε φτιαχτεί πάνω στην βαλίτσα δεν άντεξε βάρος και κραδασμούς και το κάνιστρο έκανε φτερά μαζί με το πολύτιμο περιεχόμενο του. Τώρα ένιωσα σαν να έχουμε χάσει τα διαβατήρια μας!!! Όχι ρε πουστη μου τι κάνουμε τώρα; Και χάθηκε το μοναδικό κάνιστρο μας, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να βρούμε.. δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι παρά μόνο να φύγουμε και να συνεχίσουμε την πορεία μας..
Η Μόνικα όμως δεν παρατά έτσι τα απλά!!! Πάμε λίγο πίσω με την μηχανή μπας και το βρούμε!!! Τι λες τώρα που να πάμε μπορεί να έφυγε πριν 50χιλ!!! άστο πάμε να φύγουμε χάνουμε χρόνο..
Πάμε λίγο έστω αυτήν την παράκαμψη, το λάθος που κάναμε κάτι μου λέει ότι θα το βρούμε. Άσε ρε Μόνικα τώρα σιγά!!! Καλά πάω εγώ με τα πόδια και περίμενε..!!! που πας καλά ανέβα πάμε.. και έτσι σιγά και με προσοχή κάνω ανάποδα την γέφυρα και καταλήγω στον δρόμο που είχαμε πάρει λάθος πριν, οδηγώντας σιγά και σκαναροντας με το βλέμμα τα πάντα..
κάτι χωράφια πρόβατα να βόσκουν και ένας βοσκός με τους δυο ιούς του, κάτω από την σκιά της γέφυρας να μας κάνει νόημα!!! Πάμε εκεί και με κινήσεις του χεριού μας δείχνει να καταλάβουμε ότι κάτι έφυγε από την μηχανή..
Ναι ωραία εμείς είναι το κάνιστρο αλλά που; Στέλνει γρήγορα τον έναν υιό του να μας υποδείξει το σημείο.. όντως τρέχει μέσα στο χωράφι και σηκώνει το κάνιστρο!!! Και άθικτο χωρίς να σπάσει, χωρίς να χυθεί σταγόνα βενζίνης. Δεν το πιστεύαμε με τίποτα η επιμονή της Μόνικας μας βγήκε σε καλό.. και ευτυχώς που ήταν ο βοσκός και το είδε γιατί και να περνούσαμε από εκεί δεν θα το βλέπαμε μέσα στο χωράφι. Εκτός αυτού είχε φύγει και το ακροφυσιο που βολεύει να γεμίσεις, αλλά και χωρίς αυτό θα φτιάχναμε ένα χωνί.
Όμως και αυτό βρέθηκε αφού εξηγήσαμε στον πιτσιρικά τι θέλαμε και αν το είδε, έτρεξε από την άλλη πλευρά του δρόμου και μας το έφερε.. Δηλαδή μιλάμε για τύχη όχι αστεία!!! Ασφαλίζω το πολύτιμο <<μότο-ύδωρ>> ξανά στην θέση του, με τέτοιον τρόπο που θα κρεμάσει και δεν θα φύγει!! Συνεχίζουμε γρήγορα γιατί έχουμε χάσει πολύ χρόνο με αυτήν την φάση..
Ελάχιστα βενζινάδικα που είδαμε είχαν μόνο γκάζι.. Βενζίνη δεν!!!! Συνεχίζοντας και έχοντας τον νου για κανένα βενζινάδικο, πέφτει το μάτι μου σε ένα.. Εγκαταλειμμένο φαίνονταν όπως και άλλα που είχαμε περάσει. Αλλά σταματήσαμε έτσι κι’αλλιως για ξεκούραση. Μια αντλία σκουριασμένη, που μου θύμισε παλιά ραπτομηχανή των γιαγιάδων!!!! Κανείς εκείνη την στιγμή και ένα παλιό Lada παρκαρισμένο που σου έκανε αίσθηση ότι κάποιος είναι εδώ!!!
Και εκεί που βγάζουμε κράνη να αράξουμε στην πρασινάδα, ανοίγει ένα παραθυράκι κάποιος από μέσα μας κάνει νόημα τι θέλουμε. Απορήσαμε βέβαια και ρωτάμε αν έχει βενζίνη. Ναι λέει!!! Λέω στην Μόνικα να ρωτήσει τιμή γιατί ξέρουμε ότι από εδώ και πέρα τα οκτάνια βγαίνουν στην μαύρη αγορά.. Ναι όντως δυόμιση φορές πάνω από την πρωτεύουσα. Παζάρι η Μόνικα κλπ, και πέφτει στις δυο φορές πάνω από πρωτεύουσα. Δηλαδή 50λ το λίτρο στην Τασκένδη 1 ευρώ εδώ ο τύπος.!!! Και ρωτώ.. μπορείς να κάνεις κάτι άλλο; Όχι !!!
Εντάξει λέμε και παίρνω την μάνικα να βάλω συνειδητοποιώντας ότι δεν έχει στοπ. Είναι απλά μια σωλήνα.. βγαίνει έξω και λέει. Λοιπόν πάω εδώ πίσω να βάλω μπροστά την αντλία και όταν γεμίσεις φώναξε να σταματήσω!!! Πσσσσσς… τεχνολογία!!!! Ξεκινά η μπομπίνα και τα πρώτα λίτρα έβγαιναν με αέρα!!! Τώρα μετρητή δεν είχε για να ξέρω πόσα έβαλα, αλλά και τι οκτάνια ούτε αυτό ήξερα, και δεν ρώτησα!!!
Γέμισα με αυτόν τον τρόπο, και συνεχίζουμε την ξάπλα στην πρασινάδα, σκοπός για τον οποίο σταματήσαμε.. τώρα έφυγε και ένα άγχος, και έτσι δεν θα ψάχνω μέσα στην Σαμαρκάνδη βενζινάδικο.
Αρνταν ξάπλα κατά γης, έτσι όπως είμαστε μας βλέπουν κάποιοι με αμάξι και σταματούν. Βγαίνει έξω ένας πατέρας με τον υιό του θέλοντας να μάθουν από πού έρχονται οι δίτροχοι ταξιδιώτες. Ο πατέρας μεγάλο χειρουργός της περιοχής και προαστίων, και ο υιός να μιλεί αγγλικά για να συνεννοηθούμε. Με ταμπλετ στο χέρι δώσε φωτογραφίες κάργα..
Το γαμωτο της υπόθεσης είναι ότι αφού έμαθαν για το ταξίδι, ενθουσιάστηκαν τόσο που ήθελαν να μας φιλοξενήσουν 70χιλ από εδώ στο σπίτι τους στα βουνά..
Άλλο που δεν θέλαμε και εμείς!!! Εδώ υπάρχει ένα μεγάλο ΑΛΛΑ!!!! Εμείς έχουμε προπληρώσει όλα τα ξενοδοχεία από Ελλάδα για να πάρουμε βίζα, και μάλιστα ακριβά!!! Δηλαδή θα χάναμε τα λεφτά και δεν θα δηλωνόμασταν στο ξενοδοχείο, όπου μπορείς να μπλέξεις σε κάποιον έλεγχο συνόρων η ξαφνικά στον δρόμο από μπλόκα.!! Με αυτό τον τρόπο είσαι ελεγχόμενος μπαίνοντας στην χώρα και δεν μπορείς να κάνεις ότι γουστάρεις.
Είχαμε ακούσει ότι μπορεί να σου ζητήσουν και αποδείξεις ξενοδοχείων βγαίνοντας από την χώρα.. Γενικά μια <<τρομοκρατία>> την είχαμε με το θέμα διαμονή και ήμασταν ανένδοτοι. Τι να μας παρακαλούν, ελάτε είναι ωραία εκεί το τοπίο, όπου το παρομοίασε με Άλπεις του Ουζμπεκιστάν.. Εκεί η μαχαιριά έφτασε στο κόκκαλο.. τι ελάτε να σας γνωρίσει η γυναίκα μου, να φάτε, να κοιμηθείτε, έστω για μια βραδιά και φεύγετε αύριο για το ξενοδοχείο, τι, τι, τι, τι,…….. εμείς σε μια φάση ήμασταν έτοιμοι να τα τινάξουμε όλα στον αέρα και ότι γίνει!! Αλλά πάλι έμπαινε το φρένο!!! Ο άνθρωπος έκανε υπερπροσπάθεια για να μας πείσει..
Τελικά με μεγάλη λύπη αποχαιρετιζόμαστε και ο καθένας χαράζει την πορεία του.. η δύση του ηλίου μας έπιασε στον δρόμο με φόντο ερειπωμένα βενζινάδικα πάνω στον δρόμο..
Η νύχτα μας πρόλαβε στην είσοδο της πόλης και τώρα ψακτικη για το ξενοδοχείο.. Ταλαιπωρία λίγο μέχρι να το βρούμε γιατί το gpsμας έβγαζε σωστά αλλά σε αδιέξοδο με κάτι αρχαία δίπλα. Ωραία αλλά που ρε γαμωτο είναι πάλι; Ταξιτζής δίνει την λύση όπου εκείνη την στιγμή κατέβαζε τουρίστες να δουν τα φωτισμένα μνημεία.
Δείχνοντας το όνομα του ξενοδοχείου κατάλαβε και μας εξηγεί ότι πίσω από τα αρχαία που βλέπουμε υπάρχει μια είσοδος και μετά στα 50 μέτρα αριστερά θα το βρούμε.!!!! Σοβαρά; Και πως που έχει δρόμο; Αφήνω μηχανή εδώ; Όχι πας με μηχανή ένα στενό πλακόστρωτο δρομάκι και μπήκες στην παλιά πόλη.!!! Ε ναι το ξενοδοχείο που μας έκλεισαν βρίσκετε στην παλιά πόλη προστατευμένη από τα τοίχοι της.. εξίσου και η πύλη που περνάμε!! Όλα καλά βρίσκουμε την πανσιόν και με παρκινγκ στην αυλή..
Πρώτο πράγμα αμέσως που κάνουμε είναι να ξεχυθούμε έξω να φάμε, και επειδή τέτοια ώρα τέτοια λόγια ρωτάμε για σίγουρα τον τύπο στην ρεσεψιόν. Μας λέει θα πάτε προς την κεντρική πλατεία Registanμιλάμε για τον τοπ προορισμό της πόλης.. πριν φτάσετε εκεί στο αριστερό σας χέρι πάνω στον δρόμο θα βρείτε τρία εστιατόρια.. σε όποιο θέλετε καθίστε εκτός από το πρώτο..!!! ξεκινάμε και εμείς φτάνουμε στον κεντρικό δρόμο όπου και ονομάζεται Registanκαι πέφτουμε στο πρώτο (το μη προτεινόμενο) όπου και είχε αρκετό κόσμο και ωραίο μαγαζί..
Το δεύτερο δεν μας γέμιζε το μάτι όπως και το τρίτο με σχεδόν καθόλου κόσμο νομίζοντας ότι είναι κλειστό!!! Τι κάνουμε; Πάμε στο πρώτο άσε τι λέει ο τύπος. Καθόμαστε όντως ωραία και μάλιστα με τουρίστες να κάθονται στο δίπλα τραπέζι-κρεβάτι. Είναι ένα τραπέζι χαμηλό πάνω σε μεγάλο ξύλινο κρεβάτι όπου δεν έχει καρέκλες απλά βγάζεις παπούτσια και κάθεσαι οκλαδόν.. Παραγγείλαμε και αρχίσαμε να απολαμβάνουμε φαγητό κάνοντας κουβέντα για το τι θα δούμε αύριο.
Δεν προλαβαίνουμε να τελειώσουμε το φαί και τα πρώτα μπουκετιδια και σπρωξιές μόλις ξεκίνησαν!!! Το αφεντικό μάλλον με έναν από το προσωπικό… Όλοι άφωνοι να κοιτάμε το δράμα μπροστά στα μάτια μας και τι να κάνουμε; Κάτι με λεφτά είχε να κάνει αφού το αφεντικό μπήκε από το ταμείο πιάνει ένα πάκο λεφτά μεγέθους τσιμεντόλιθου, και τα σκορπά μέσα στο μαγαζί!!! Μιλάμε όπως τις χαρτοπετσέτες πρώτο τραπέζι πίστα, έτσι και εδώ μόνο που ήταν χαρτονομίσματα!!!
Βέβαια η αρκετή δόση αλκοόλ που φαινόταν ότι είχε καταναλώσει το αφεντικό, δεν χωρούσε αμφιβολία ότι έπαιζε τον πρώτο ρόλο για την εξέλιξη αυτή . Εκτός εαυτού πλέον αφού έχουν ανοίξει μύτες, αρχίζουν οι πρώτοι πελάτες να σηκώνονται και να φεύγουν.. μήπως να πληρώσουμε να φύγουμε; Μάταια όμως που όλο το προσωπικό είχε τον ρόλο της αστυνόμευσης πλέον. Τα πράγματα πήραν άσχημη τροπή όταν βουτά ένα κουζινομάχαιρο ο ένας και αρχίζει το κυνήγι. Εκεί ακόμα και οι ποιο ψύχραιμοι πάγωσαν.!!!
Έχουν φύγει όλοι και παρακολουθούν από μακριά, κι’εγω τον χαβά μου!!! Τσεκ παρακαλώ!!! Εντάξει δεν ερχόταν κανείς και αμέσως με τραβά η Μόνικα να βγούμε έξω από το μαγαζί!! Τελικά φύγαμε γιατί κατέβαινε μια ομάδα πέντε ατόμων, γνωστοί του σερβιτόρου με κοτρώνες στα χέρια έτοιμοι να κατεδαφίσουν το μαγαζί!!! Κατεύθυνση με γρήγορο βήμα προς πλατεία (Registan-Ρετζισταν) λίγο ποιο πάνω από εδώ..
Τσαμπε την βγάλαμε απόψε από μάσα.. Δυστυχώς όμως ήταν πολύ σκοτάδι, δεν φώτιζαν αρχαία και δεν είδαμε και πολλά. Επιστροφή στο ξενοδοχείο πέφτοντας σε πολυτελέστατο γλέντι γάμου σε κέντρο. Χαζέψαμε λίγο την χλιδή και τα φανταχτερά παραδοσιακά ενδύματα που ήταν ντυμένοι κάποιοι καλεσμένοι..
4-9-14 ΠΕΜΠΤΗ (UZ- Samarkand)
Πρωινό έξω στην αυλή ωραία και χαλαρά.. Ακόμα και το Funduro δεν έχει παράπονο!! Του κάνει παρέα Ural με Γαλλικές πινακίδες..
Βγαίνουμε στη γύρα με πρώτο μέλημα να βρούμε μαγαζί για να πάρουμε κάρτα sim τηλεφώνου. Σημαντικό για να μπορούμε να μιλάμε τοπικά. Την πληροφορία στο που θα κατευθυνθούμε να την αγοράσουμε την πήραμε από τον φίλο που είχε το ξενοδοχείο. Και μάλιστα μας στέλνει σε γνωστό του να μας εξυπηρετήσει. Γιατί αυτό που μας είπε μας άγχωσε λίγο!!
Το δηλαδή δεν δίνουν σε ξένους κάρτα sim, με εξαίρεση να δηλώσουν κατοικία!! Και δεν μιλάμε ξενοδοχείο αλλά σπίτι..πχ αν κάποιος σε έχει καλέσει και σε φιλοξενεί. Άντε να δούμε τι άλλο κουφό θα μάθουμε!!!
Περπατάμε στους δρόμους της Σαμαρκανδής με έντονη ζέστη που ενοχλεί.
Πολλά πανεπιστήμια και εκατοντάδες μαθητές να έχουν κατακλίσει τους δρόμους.
Μετά από εξαντλητικό περπάτημα λόγο ζέστης βρίσκουμε το κατάστημα και μιλημένοι πλέων έχουμε στην κατοχή μας την πολυπόθητη κάρτα sim.
Πίσω προς ξενοδοχείο και πέρασμα από την πλατεία με το άγαλμα του (AmirTemur-Ταμερλάνου) να δεσπόζει στο κέντρο της.
Και αφού η κατάληξη είναι το ξενοδοχείο παίρνουμε μια γεύση από το εντυπωσιακό Μαύσωλο του Ταμερλάνου και γύρω από αυτό.
Πραγματικά ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα που όσες ώρες και να το χαζεύεις τα μάτια δεν χορταίνουν!!
Πάμε για ξεκούραση και βγαίνουμε αργότερα ξανά. Έλα όμως που ο μεσημεριανός ύπνος κράτησε λίγο παραπάνω; Βαλε και ότι θέλαμε ιντερνέτ να κάνουμε κάτι δουλειές, μιλήσαμε και με φίλους από Τασκένδη που ήθελαν να μάθουν αν είναι όλα καλά, σουρούπωσε και χάσαμε την επίσκεψη στα κτηριακά επιτεύγματα που περιβάλουν την πλατεία Registan…
Το καλό είναι ότι κάναμε τις δουλειές μας, και οι γνωστοί μας κανόνισαν συνάντηση στην Μπουχάρα αυριανό προορισμό, με δυο μηχανόβιους να μας πάνε κάπου στα σίγουρα να προμηθευτούμε βενζίνη. Είπαμε το άγχος που έχουν αυτοί για την βενζίνη είναι μεγαλύτερο από το δικό μας. Οπότε λίγο πριν πέσει ο ήλιος βγαίνουμε για τελευταία βόλτα.
5-9-14 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (UZ-Bukhara 309χιλ)
Έτοιμοι για να βγούμε στους δρόμους ξανά, με μια στάση, απαραίτητη στην πλατεία (Registan-Ρετζισταν)!!! Δυο φορές ήταν βράδυ που πήγαμε και δεν είδαμε τίποτα, και τώρα πρέπει να πάρουμε έστω και μια μικρή γεύση, γιατί μιλάμε για τα σημαντικότερα μνημεία σε ολόκληρο το Ουζμπεκιστάν και όχι μόνο!!! Παρκάρω την μηχανή εκεί κοντά και πλησιάζουμε την πλατεία σε ένα πλάτωμα όπου μπορούσαμε να θαυμάσουμε!!!
Δέος, δέος και μόνο δέος!!! Απίστευτο!!! Αρχιτεκτονικό μεγαλείο!!!
Δεν υπάρχουν λόγια άφωνος!!!! Μιλάμε για το πνευματικό κέντρο της κεντρικής Ασίας.. Τρεις (Madrasah-Μεντρεσα) ισλαμικές σχολές – ιεροσπουδαστήρια.. και αρχίζουμε… βλέποντας την πλατεία απέναντι μας βρίσκεται η (Tilya Kori Madrasah1646-1660),
Αριστερά με τους δυο μιναρέδες να ξεχωρίζουν στην κεντρική είσοδο (Ulugh Beg Madrasah 1417-1420) εποχή αυτοκρατορίας (Timur-Ταμερλάνου),
και δεξιά όπου κι’εδώ υπάρχουν δυο μιναρέδες στην κεντρική είσοδο η (Sher Dor Madrasah 1619-1636)..