Μα καλά τι ζω ο φουστης μου λέτε;
Μα καλά τι ζω ο φουστης μου λέτε;
Τεχνίτες πιτσιρικάδες δημιουργούσαν αριστουργήματα πάνω σε ξύλο..
Συνέχεια μέσα στα δρομάκια με την φωτογραφική να πυροβολεί ασταμάτητα..
Περνώντας έξω από την Μετρέσα του Islam Hoja, (1910) μαζί με τον μιναρέ, κοντοσταθήκαμε βλέποντας ότι μπορείς ανέβεις πάνω!!!
Σκεφτήκαμε την θέα από ψηλά και πήραμε την απόφαση προς την κορυφή του μιναρέ..
Θέα μοναδική..
Δεν είμαστε μόνοι όμως, μια παρέα από γυναίκες ντόπιες έβγαζαν φωτογραφίες, όταν μια από αυτές θέλησε να βγει φωτογραφία με την Μόνικα.. Φυσικό αφού σπανίως βλέπουν γυναίκα να φορεί σορτς!!
Χορτάσαμε θέα και ξεκινάμε προς ξενοδοχείο.. Το άγχος μας τώρα η ανεύρεση βενζίνης.. Θα ρωτήσουμε τον ιδιοκτήτη αφού πριν τον είδαμε να καταφθάνει με αυτοκίνητο..
Τώρα αν αυτό δεν είναι τύχη τότε τι είναι; Και εξηγούμε!!!! Ο ιδιοκτήτης του ξενώνα είναι ο μοναδικός κάτοικος της πόλης που κυκλοφορεί με βενζινοκίνητο όχημα.!!! Το ραντεβού δόθηκε μετά από λίγες ώρες να πάμε να φουλάρουμε εκεί που γεμίζει και αυτός!! Οπότε μιλάμε για καθαρή βενζίνη και σε τιμή που παίρνει εκείνος..
Απογευματάκι πλέον και μπροστά ο ιδιοκτήτης με το αυτοκίνητο και πίσω εμείς.. Βγαίνουμε έξω από την παλιά πόλη, και μέσα από κάτι στενά δρομάκια σταματά έξω από μια πόρτα.. Μας λέει ότι φτάσαμε και χτυπά μια μεταλλική πόρτα αυλής ενός σπιτιού.. Βγαίνει μια κυρία της λέει τι θέλουμε.. Ξαναβγαίνει με πενταλιτρα πλαστικά δοχεία νερού γεμάτα με το ποιο πολύτιμο αγαθό για εμάς εκείνη την στιγμή!!!
Γεμίζουμε ρεζερβουάρ αλλά και πέντε λίτρα στο δοχείο που βρήκαμε.. Τώρα έχουμε συνολικά 37λιτρα!!! Πιστεύω ότι είμαστε καλά τώρα και έφυγε ένα μεγάλο άγχος.. Αφού ευχαριστήσαμε τον άνθρωπο μας, επιστρέφουμε στον ξενώνα.
Στον δρόμο τώρα προς εκεί, άλλη μια απρόσμενη συνάντηση. Περνώντας έξω από ένα ξενοδοχείο βλέπουμε τουλάχιστον 15 BMW 650 GS καινούρια παρκαρισμένα και σταματάμε.
Αμέσως μας βλέπουν δυο από αυτούς και μας πλησιάζουν. Ένας Γερμανός αναβάτης και ένας μηχανικός από όλο το γκρουπ, όπου υπήρχε και υποστήριξη από τρία τζιπ με καρότσα. Ίδη δυο μηχανάκια ήταν φορτωμένα. Γκρουπ Γερμανών που ξεκίνησαν από Τουρκία μέχρι εδώ και θα επιστρέψουν από Τασκένδη αεροπορικός.
Πιάσαμε την κουβέντα για το μόνιμο άγχος αυτό που συμβαίνει με τα καύσιμα στην χώρα.. Ρωτούσαν που μπορούν να γεμίσουν όχι τόσο τις μηχανές όσο τα οχήματα με πετρέλαιο, αφού είχαν αρκετά κάνιστρα με βενζίνη για τις μηχανές. Είπαμε οργανωμένα όσο πάει!! Τώρα βλέποντας το ταπεινό Funduraki, και παθαίνοντας ένα σοκ από το που ξεκινήσαμε και μόνοι, έπεσαν ερωτήσεις πολλές.. Μέχρι που ο μηχανικός είπε για το funduro ότι είναι ότι ποιο αξιόπιστο έβγαλε η BMW..
Και τον ερωτάει ο άλλος οδηγός, μα καλά και γιατί εμείς δεν πήραμε τέτοια; Την έκανε με ελαφρά ο μηχανικός και έμεινε ο οδηγός να κοιτάζει εκστασιασμένος το Funduro μέχρι που κάτι του σάλεψε στα σκέλια του, πιστεύω μετά από πολύ καιρό.!!(παρατηρήστε καλά τον Γερμανό στο συγκεκριμένο σημείο)!! Εκτος αν ξεχασε και το φωρεσε με την κρεμαστρα μαζι..
Έχω άδικο; Χαχαχα!!!!
Φτάσαμε στον ξενώνα όπου ο ιδιοκτήτης μας ρώτησε που πάμε αύριο και αν έχουμε κανονίσει το θέμα με την βενζίνη. Λέμε ότι έχουμε σκοπό να μπούμε στην πόλη Nukus για διανυκτέρευση και βλέπουμε. Ωραία έχω κάτι γνωστούς θα πάρω τηλέφωνο να κανονίσω ραντεβού να σας πάνε σε γνωστό για φουλαρισμα.
Μα καλά τι ωραία που εξελίσσονται τα πράγματα; Τον ευχαριστήσαμε για ακόμη μια φορά, και η Μόνικα έβγαζε τις τελευταίες φωτώ σε διάφορα σημεία του ξενώνα που υπήρχαν παλιά αντικείμενα!!!
Καλό βράδυ..
9-9-14 ΤΡΙΤΗ (UZ-Kungirot 301χιλ)
Οδηγούμε πλέον στην Δημοκρατία του Καρακαλπακσταν αυτόνομη περιοχή, αλλά με τεράστια μόλυνση από χημικά που χρησιμοποιήθηκαν σε καλλιέργειες, και απίστευτη ξηρασία λόγο της εξαφάνισης ενός πολύ μεγάλου μέρους της Λίμνης Αράλης..
Με πρωτεύουσα την πόλη Nukus οπού πάμε να επισκεφτούμε, αυτή η περιοχή κάποτε ήταν εύφορη με πολλές καλλιέργειες, αλλά και αλιεία στην λίμνη από την πόλη λιμάνι Moynaq εν έτη 1960.. τώρα μόνο έρημος και τα κουφάρια από τα πλοία πάνω σε αυτήν. Φανταστείτε ότι το νερό πλέον τραβήχτηκε 150χιλ από την πόλη!!!
Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ τις θερμοκρασίες εδώ χειμώνα και καλοκαίρι!!! Συνέχεια στην μοναχική μας πορεία με κάποιες στάσεις για ξεκούραση και αναπλήρωση υγρών.
Αλλά δεν ήμασταν πάντα μόνοι σε αυτές τις ολιγόλεπτες στάσεις μας. Όποιος τύχαινε και περνούσε εκείνη την στιγμή, σταματούσε για μια φωτογραφία και να γνωρίσει τους μακρινούς ταξιδιώτες.
Καρακαλπακσταν και επίσημα, περνώντας την πύλη με την επιγραφή!!
Το Τουρκμενιστάν είναι τόσο δίπλα, που μόνο ένας ποταμός σαν φυσικό σύνορο χωρίζει τις δυο χώρες. Οπότε αυτό σημαίνει έντονη στρατιωτική παρουσία, και περνώντας μια στρατιωτική πλωτή μεταλλική γέφυρα, ένας στρατιώτης βλέποντας την Μόνικα να ρίχνει κατά ριπας με την φωτογραφική, έτρεχε προς το μέρος μας λέγοντας ότι απαγορεύεται.
Μέχρι που έδωσε σήμα στον άλλον στρατιώτη στην άλλη πλευρά της γέφυρας να μας σταματήσει. Και έτσι έγινε. Μας ζήτησαν την φωτογραφική ψάχνοντας να σβήσουν ότι τραβήξαμε σε αυτό το σημείο.. Μάταια όμως γιατί το γατονι η Μόνικα τους έδωσε μεν την κάμερα αλλά είχε τραβήξει με το κινητό οπότε δεν βρήκαν τίποτα.. Συνεχίζουμε και μετά από λίγο μπαίνουμε Nukus. Το ραντεβού είχε δοθεί σε κεντρική διασταύρωση.
Σταματάμε σε σκιά και περιμένουμε τους αγνώστους. Παρατηρώντας δίπλα ένα μπαρ καμουφλαρισμένο, μόλις βγήκε με βίαιο τρόπο, μεθυσμένος και έπεσε για ύπνο στο πεζοδρόμιο. Μια χαρά σε ωραίο μέρος σταματήσαμε!! Μετά από λίγο σταματά ένα αυτοκίνητο μπροστά από την μηχανή και κατεβαίνουν δυο άτομα. Είναι οι δικοί μας και μας λένε να τους ακολουθήσουμε..
Το ίδιο κι’εδώ μέσα από στενά φτάνουμε σε σπίτι. Γεμίζουμε και είμαστε έτοιμοι..
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση