1-9-14 ΔΕΥΤΕΡΑ (UZ-Tashkent 537χιλ) Uzbekistan Hotel €70 δίκλινο με πρωινό.
Ζέστη και χτυποκάρδι, ο ρόλος στο ξυπνητήρι για σήμερα!!! Καινούρια χώρα και η προσαρμογή μας σε αυτή καλούμαστε να πράξουμε. Σύνορα δύσκολα από τα λίγα που έχουμε διαβάσει και ακούσει, και την ταλαιπωρία θα την έχουμε σίγουρη δηλαδή!!!
Το θετικό είναι ότι μόνο 10χιλ απέχουμε από τα σύνορα και θα φτάσουμε γρήγορα.
Το αρνητικό (ναι έχει) ακούσαμε ότι τα σύνορα αυτά μέχρι προσφάτως, ήταν κλειστά για οχήματα και μόνο πεζός περνούσες!! Μελέτη περεταίρω για εναλλακτική δεν είχε γίνει, παρά μόνο από την ματιά στο χάρτη και στα 100χιλ από εδώ προς άλλο πέρασμα στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα!!!
Αλλά όπως πάντα η Μόνικα έλεγε… με θετική σκέψη όλα γίνονται αρκεί να το πιστεύεις!! Το πιστεύω, το πιστεύω!!! Ξεκινάμε λοιπόν με Πίστη για να φτάσουμε σύνορα.. ψιλό μπερδευτήκαμε μέχρι να βγούμε από την πόλη ως συνήθως, μιας και ενημερωτικές πινακίδες για σύνορα φαίνεται ότι δεν τις έχουν ανάγκη εδώ!!! Με gps ανοιχτό για αυτά τα λίγα χιλιόμετρα και φτάνουμε σύνορα.
Ωχ, ωχ και πάλι ωχ!!! Μια μεταλλική μεγάλη πόρτα κλειστή κανένα όχημα, και κόσμος πεζός να εισέρχεται από μια μικρότερη είσοδο δίπλα. Την κάτσαμε την βάρκα!! Η θετική σκέψη έπιασε πάτο!! Σβήνω μηχανή κατεβαίνει η Μόνικα, και ένας στρατιώτης πλησίαζε.. Βγάζουμε κράνη, χαιρετούμε και μας ζητά τα διαβατήρια χωρίς να ανοίγει την είσοδο. Μας τα ξανά δίνει και φεύγει προς τα κτήρια!!
Όρε λέω να ετοιμαζόμαστε για 100χιλ παραπέρα και βάζω το κράνος για να την κάνουμε.. περίμενε λέει η Μόνικα έρχεται ο συνοριοφυλακας. Οκ, ανοίγει την πόρτα δείχνοντας μας το πρώτο κτήριο!! Απίστευτο και όμως αληθινό επέτρεψαν την είσοδο στο μοναδικό όχημα εκείνη την στιγμή!! Η πόρτα κλείνει ορμητικά πίσω μας μη μπορώντας να το πιστέψουμε ότι θα εισέρθουμε στη χώρα εύκολα και λογικά γρήγορα, σαν το μοναδικό όχημα!!!
Τώρα αισθανόμουν σαν την πρώτη φορά στον στρατό περνώντας την πύλη!!! Και ναι σιγά που θα ξεμπερδεύαμε γρήγορα!! Μια αδιαφορία σαν να μη μας βλέπουν, σαν να είμαστε αόρατοι!!! Το μόνο που εισπράτταμε ήταν η ένδειξη με το χέρι ρωτώντας που πάμε και τι πρέπει να κάνουμε!! Εννοείτε ότι η γραφειοκρατία ζει και βασιλεύει εδώ, και ξεκινάμε με συμπλήρωση φόρμας στοιχείων διαβατηρίου. Μετά εγώ πρέπει να πάω σε άλλο κτήριο να δώσω χαρτιά μηχανής για φωτοτυπία και έλεγχο.
Η Μόνικα μέσα σε άλλο κτήριο ελέγχοντας διαβατήρια, και τα χαρτιά που είχαμε συμπληρώσει, μέχρι που με φωνάζει να πάω τις βαλίτσες μέσα.!!! Υπήρχε διάδρομος όπως στα αεροδρόμια που περνούσαν οι βαλίτσες για έλεγχο. Και μετά από εκεί σου έλεγαν άνοιξε. Ακόμα και τις φωτογραφικές μηχανές έλεγχαν τι έχουμε τραβήξει!!!!
Εντάξει σκέπτομαι, καλά μεσάνυχτα θα φτάσουμε Τασκένδη!!! Και αφού λύνω και έτοιμος να πάω και τις πλαϊνές βαλίτσες μέσα, έρχεται φύλακας και με σταματά. Μου λέει να τις ανοίξω επί τόπου. Αρχίζω την πρώτη.. ψάχνει, βγάζει, κοιτάζει και ρωτά.. Drugs? Porno films? Guns? Niet niet εγώ…. Βρίσκει το φαρμακείο και αρχίζει να το αδειάζει!!!
Μιλάμε ότι θα χρειαστώ μια ώρα τουλάχιστον για να ταχτοποιήσω τα πράγματα!! Και βγάζει και αραδιάζει τα πράγματα στο έδαφος και ξανά και ξανά μέχρι που έφτασε πάτο!!! Δεν έμεινε τίποτα στην βαλίτσα όλα έξω.. άνοιξε την άλλη μου λέει!!!! Όχι ρε φουστη μου την κάτσαμε..
Αρχίζει και αδειάζει.. μέχρι που το μάτι πάει σε μια σφεντόνα που είχα πάρει μαζί μου!! Χαχαχα ε ναι, είπα μήπως και βγω για κυνήγι!! Έχει γούστο να με τρέχει λέγοντας μου ότι είναι επικίνδυνο όπλο!! Βρίσκει μια πέτρα και κάνει δοκιμή!!! Ενθουσιασμένος από την ποιότητα του <<όπλου>> με ρωτά με τα λίγα αγγλικά που ήξερε.. Birds? For birds? Τώρα λέω θα σε τρελάνω!!! No, no, no… for Bears κάνοντας και χειρονομία με τα χέρια για να καταλάβει.. Big Bears you know? Understand?
Του κόπηκε το γέλιο, πετά την σφεντόνα μέσα στην βαλίτσα και μου λέει go… απομακρύνθηκε σκεπτικός!!! Χαχαχα σου λέει αυτός ναρκωτικά δεν έχει μαζί του αλλά δεν μπορεί σίγουρα κάτι θα παίρνει..!!! έρχεται η Μόνικα και μαζί προσπαθούμε να ταχτοποιήσουμε τα πράγματα όπως ήταν. Φάγαμε αρκετό χρόνο, μέσα στο λιοπύρι και λουσμένοι στον ιδρώτα, ανοίγει η πύλη!!!