Χθές είχε μια από τις ομορφότερες βραδυές ... Η ατμόσφαιρα φανταστική - η θερμοκρασία ιδανική - το φεγγάρι να φωτίζει δρόμο και ψυχή ... η διαδρομή ήδη χαραγμένη στο μυαλό ...

Το κράνος σε θέση που να με κοιτά επίμονα, παρακαλετά ...

Πήγα στο γκαράζ δυό φορές, δυό φορές ανέβηκα πάνω στην μαύρη, δυό φορές γύρισα τον διακόπτη και δυό φορές τον ξανάκλεισα ... Από τις βραδυές που νιώθεις ότι ο διάβολος θα ήταν συνεπιβάτης ...

Όπως το αίσθημα με 240 + στην Υλίκη ... αυτή η απίστευτη ηρεμία ... με το σιγανό σφύριγμα να χαϊδεύει μέσα από το κράνος τα αυτιά ...

Και ακριβώς εκεί είναι το επικίνδυνο σημείο ... σε αυτή την νιρβάνα που η αδρεναλίνη σε βάζει ...

Από τις βραδυές που το ένστικτο κυριάρχησε στον διάβολο ...