Ηταν ενα Σαββατο του Ιουλιου οπου ειχα ξεμεινει μονος μου εδω στην Αθηνα. Ετσι απο το πρωι που ξυπνησα με ετρωγε κατι να κανω μια βολτα με τη μηχανη... Αλλα οταν λεμε βολτα, εννοουμε βολτα μεγαλη, να την ευχαριστηθω....
Εμοιαζε σα να ηταν η ευκαιρια της ζωης μου αυτο... η ζωη μου εχει αλλαξει πολυ τα τελευταια χρονια... απεκτησα 2 παιδια... ζοριστηκα πολυ οικονομικα, ψυχολογικα κλπ....
Ομως μετα απο 5 χρονια απεκτησα ξανα μηχανη... Κι ολα αυτα τα χρονια πως αντεξα χωρις??? απλα ειχα κρατησει ενα 50αρι piaggio 17 ετων το οποιο ομως με κρατησε ζεστο... Το οδηγουσα κι ονειρευομουν ξανα... εκανα υπομονη, εφαγα πολλα σκατα αλλα να 'μαι παλι δυνατος, με μηχανη ξανα στα χερια μου...
Μου εμοιαζε απιστευτο....
Ηρθε λοιπον αυτο το Σαββατο και κατα τη 1 το μεσημερι αφου τελειωσα μια δουλεια τρεχω σπιτι, παιρνω εξοπλισμο, φουλαρω βενζινη και βουρρ....
Δρομος.... απλωνεται μπροστα μου... δεν ειχα προορισμο συγκεκριμενο... στην αρχη λεω να παω μια μεχρι την Κορινθο.... αλλα μετα τα πραγματα εξελιχθηκαν αλλιως...
Πω πω κ@υλ@@@..... σα να δινεις σε ενα 3 χρονο το καινουριο του παιχνιδι και εκστασιαζεται... ετσι κι εγω... χαρα, ανειπωτη χαρα...
Τα πρωτα χιλιομετρα κυλισαν με μενα να χαμογελαω και να συνειδητοποιω τι κανω και που βρισκομαι στην Κορινθο. Και τι? θα γυρισω πισω κιολας? οχι... συνεχιζω, παμε προς Πατρα...
Ποσο ομορφα... Αρχισα να βλεπω τον Κορινθιακο στα δεξια μου απο την Εθνικη... Εκεινη τη μερα ειχε μια καταπληκτικη ατμοσφαιρα κι εβλεπες πολυ καθαρα την απεναντι οχθη της Στερεας Ελλαδας. Εμοιαζε ο Κοριθιακος σα μια λιμνη... Δεν αργησε πολυ να μου μπει και η ιδεα...
Το βρηκα θα κανω το γυρο του Κορινθιακου...