Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε περάσει από την περιοχή της Νεμέας, πηγαίνοντας ή ερχόμενοι από Στυμφαλία ή Αρκαδία? Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε προσπεράσει τις ταμπέλες που μας οδηγούν στους αρχαιολογικούς χώρους, αυτής της όμορφης περιοχής?
Η απάντηση είναι "Πάρα μα πάρα πολλές". Όπως συμβαίνει συνήθως όμως, κάποιοι θησαυροί βρίσκονται δίπλα μας και είτε από άγνοια, είτε από την προσδοκία εξεύρεσης πιό "εξωτικών" προορισμών, τους αγνοούμε.
Προσωπικά, πάντα ήθελα να επισκεφθώ τον συγκεκριμένο χώρο, πάντα όμως τον προσπερνούσα. Κάποιες φορές, γιατί πήγαινα στο τάδε ορεινό χωριό και άλλες γιατί επέστρεφα από το συγκεκριμένο χωριό, αλλά ήμουν πολύ κουρασμένος για να κάνω μία επιπλέον στάση.
Έτσι έγινε και μία μέρα του Αυγούστου. Γυρνούσα από μία πολύ όμορφη διήμερη περιήγηση στην Αρκαδία, ήμουν γεμάτος από εικόνες και οξυγόνο και το μόνο που σκεφτόμουν, ήταν να γυρίσω στο σπίτι μου, να φάω και να πέσω για ύπνο. Όμως την ώρα που έφθανα στην ταμπέλα και στην διασταύρωση για Αρχαία Νεμέα, κάτι μου έκανε "κλίκ", έβγαλα φλάς και απλά ακολούθησα την σήμανση. "Άν όχι τώρα, πότε?" σκέφτηκα ...
Και τελικά αποδείχθηκε -για ακόμη μία φορά- ότι οι αυθόρμητοι προορισμοί, είναι αυτοί που αξίζουν περισσότερο.
Φθάνω αρχικά, στο φυλάκιο του αρχαίου σταδιού. Είμαι μόνος, δεν έχει ούτε ένα επισκέπτη και με καλωσορίζει ένας ευγενέστατος Αρχαιοφύλακας (θα μιλήσω στο τέλος για το προσωπικό του αρχαιολογικού χώρου). Η είσοδος είναι προσεγμένη στο έπακρο, επικρατεί ησυχία και φυσάει ένα πολύ δροσερό Βοριαδάκι. Πληρώνω το αντίτιμο και μπαίνω.
Η είσοδος του χώρου του Σταδίου (Η φωτό τραβηγμένη, μετά από την ευγενική άδεια της Προισταμένης των Αρχαιοφυλάκων).
Χώρος αποδυτηρίων και προετοιμασίας των αθλητών, πρίν από την είσοδο στον αγωνιστικό χώρο.
Άφθονη η πανίδα από ερπετά. Θέλει προσοχή στο πού και τί πατάς, παρόλο που το Προσωπικό κάνει ότι μπορεί για την ασφαλή διέλευση των επισκεπτών.