Σελίδα 1 από 4 1234 ΤελευταίοΤελευταίο
Προβολή αποτελεσμάτων 1 έως 15 από 56

Θέμα: Κρήτη … και ανοικτοί λογαριασμοί που δεν κλείνουν …

  1. #1
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465

    Κρήτη … και ανοικτοί λογαριασμοί που δεν κλείνουν …

    Υπάρχουν δυό ειδών βερεσέδια … αυτά που κλείνουν και αυτά που ανανεώνονται . Κάπως έτσι το έχω στο μυαλό μου και στην πράξη προσπαθώ όταν είναι εφικτό να τα κλείνω μια και έξω. Τουλάχιστον έτσι προσπαθώ…

    Πριν κάποιες εβδομάδες όλα σχεδόν ήταν διαφορετικά ... Ξυπνάς όμως ένα πρωί και είσαι σε άλλον κόσμο … τον κόσμο τον δικό σου ίσως … αυτόν τον κόσμο που πρέπει να τον τοποθετήσεις ψηλότερα. Από τότε που το καράβι με “άδειασε” – στην κυριολεξία – στο λιμάνι με την μεγαλύτερη στάνη της χώρας, μια έντονη ανησυχία στην καρδιά με ταλανίζει … Υπάρχουν βερεσέδια κάτω στις Νότιες θάλασσες … και αυτό είναι ψυχοφθόρο.

    Ο χάρτης είναι συνεχώς μπροστά μου, οι διαδρομές έχουν τόσο βαθειά αποτυπωθεί στην μνήμη μου που είναι σαν να τις ζω … δεν βλέπω την ώρα να περάσω πάλι την μπουκαπόρτα.

    Το αρχικό πλάνο έλεγε ότι θα είμαστε δύο μηχανές αυτή τη φορά. Ευκαιρία για επιπλέον εμπειρίες. Όμως πως θα ήταν η ζωή χωρίς τις αλλαγές της τελευταίας στιγμής. Ο φίλος που θα ερχόταν, λόγω έκτακτων θεμάτων την τελευταία στιγμή, αναγκάστηκε να παραμείνει εντός των τοιχών και να μην περάσει την πύλη του λιμανιού … Ούτως ή άλλως η διαδρομή και τα πλάνα ήταν σχεδιασμένα από πριν για μοναχικό ή με συντροφιά ταξίδι.

    Εννοείται ότι φεύγοντας από το σπίτι πάλι άφησα κάτι εκτός ψυγείου ενώ δεν θα ‘πρεπε … αναρωτιέμαι γυρίζοντας τι θα βρω και πως θα το βρω …

    Το καράβι γεμάτο … με το ζόρι βρίσκω μια γωνιά να στρώσω το σλίπινγκ μπαγκ. Ευτυχώς είναι από αυτές τις νον πολίτικαλ κορέκτ γωνιές ... τις ήσυχες. Φεύγουμε με μισή ώρα καθυστέρηση … αλλά ποιος βιάζεται … Ευτυχώς στην γωνιά μου υπάρχει ησυχία.
    Έχω ήδη διαβάσει αρκετές σελίδες του βιβλίου μου και τα μάτια μου κλείνουν πεισματικά … όπως και το πεισματικό γαύγισμα του μικροσκοπικού σκύλου απέναντι . Τι σου είναι η φύση ... πόσο δυσανάλογο το πείσμα του σε σχέση με το μπόι του … Αυτό ίσως θα έπρεπε κάποιοι να το προσέξουν και γιατί όχι ... να το μιμηθούν …



    Συνεχίζεται ...
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων DSC03663.jpg‎  
    Τελευταία τροποποίηση από Vrasidas; 07/11/2017 στις 10:10.

  2. #2
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    ... αν δεν μου πει κάποιος με απλά Ελληνικά πως μετατρέπω τις φωτο από τα π.χ. 3,8 ΜΒ σε λιγότερα ώστε να είναι εφικτό να κατέβουν στο παρόν θέμα ... φωτογραφίες δεν έχει ...

  3. #3
    σωνεις φωτο στο δεσκτοπ
    κανεις δεξι κλικ κ ανοιγεις την φωτο με ζωγραφικη,παιιντ στα εγγλεζικα
    επιλεγεις απο πανω αλλαγη μεγεθους σε ποσοστο επι τοις 100 κ κανεις αποθηκευση
    ετιοιμος
    ''Εμείς τις βόλτες τις κάνουμε ταξίδια..!!

  4. #4
    Eυλογημένο μέλος Το avatar του/της Billymuse
    Εγγραφή
    24/11/2011
    Μηνύματα
    3.944
    Aλλιώς κάντο ον λαιν
    RACING Because football,basketball & golf require ONE BALL
    Viva Italia 2015 Σικελία 2016

  5. #5
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Και σιγά μην γινόταν ταξίδι χωρίς να πετύχεις γνωστό στο πλοίο … Είχε μαζί του και αυτό το Θεϊκό τσουρέκι … α ρε Δημήτρη, χαλάλι σου οι επιπλέον θερμίδες …

    Ο ύπνος αν και σε σκληρό σιδερένιο κατάστρωμα, βαθύς … Ένα από τα πράγματα πάντα με ενοχλούσαν πριν την αποβίβαση, είναι αυτή η όρθια αναμονή στις σκάλες του πλοίου. Ένα τελείως αδικαιολόγητο στριμωξίδι, κάτι σαν τις ουρές σε δημόσια ταμεία ή ουρητήρια … μην βιάζεστε μανδάμ, να τραβήξει πρώτα ο προηγούμενος το καζανάκι και μπαίνετε … Θα περάσει και αυτό όμως …

    Κατεβαίνω επιτέλους από το πλοίο και πιάνω μια άκρη να αναδιοργανωθώ. Δυό τύποι που κάνουν μπαμ ότι έχουν σχέση με κρατικές υπηρεσίες, από αυτές που “προστατεύουν” τους πολίτες κοιτούν τον κόσμο που αποβιβάζεται και σταματούν έναν πιτσιρικά με μηχανή που εμφανώς δείχνει ότι έρχεται για διακοπές στο νησί … μαλλιά ράστα - εντουράκι 250άρι - χύμα σλίπινγκ μπάκ δεμένο στην σχάρα … Κάτι σε Μάταλα σκέφτομαι … Ο ένας κατεβάζει από διπλανό στέισον βάγκον σκύλο και αρχίζει το ψάξιμο προφανώς για ουσίες … έτσι χύμα, μπροστά στον κόσμο … και όλα αυτά στην χώρα της χαμένης αξιοπρέπειας εδώ και αιώνες … Το πόσες καθώς πρέπει κυρίες και κουστουμαρισμένοι κύριοι πέρασαν τα απέραστα από δίπλα τους, ένας Θεός μόνο ξέρει … Θλίψη και μόνο θλίψη, αλλά την διάθεσή μου δεν μπορούν να μου την χαλάσουν έτσι εύκολα … ούτε καν με επίδειξη πως γκρεμίζεις την ανθρώπινη αξιοπρέπεια … είμαι στο Νησί …

    Επιτέλους στον δρόμο. Η πρωινή δροσιά είναι καταπληκτική. Ακολουθώ Ανατολική πορεία και ο Ρα προσπαθεί να με τυφλώσει. Μάταια … το Φως που υπάρχει τριγύρω είναι ισχυρότερο.

    Λίγα χλμ πιο κάτω σταματώ για να δω κάτι στον χάρτη. Πρέπει να αποφασίσω για το εάν θα περάσω από τα ίδια χωριά μέχρι ένα σημείο ή εάν θα μπω από διαφορετική είσοδο για τον προορισμό μου. Εκτός όμως από γνωστούς στο πλοίο συνεχώς βλέπω και άλλους παλαιούς γνώριμους …
    - Καλημέρα Μέρφυ ..
    - Καλημέρα βλάκα …
    Εκεί που σταμάτησα το έδαφος έχει μια μικρή κλίση και είναι γεμάτο χαλίκια στην αριστερή μου πλευρά. Πατώ το πόδι κάτω και το πέλμα γλιστρά … προσπαθώ να κρατηθώ από την απελπισία μου και την έκφραση έκπληξης στα μάτια. Μάταια … Η μηχανή αρχίζει αργά – βασανιστικά να γέρνει , τα στιβαρά μου μπράτσα απλά μειώνουν τον ρυθμό της πτώσεις και απλά την κρατούν μέχρι γλυκά να ξαπλώσει κάτω.
    Μέρφυ vs Βρασίδας = 1 – 0

    Η αλήθεια είναι ότι ζορίστηκα να την σηκώσω … έχει πέσει με την αριστερή της πλευρά προς το κατηφορικό μέρος του δρόμου και τα χαλίκια δεν μου δίνουν καλό πάτημα ... είναι και ο τραυματισμένος ώμος που ακόμα παλεύει να έρθει στα ίσα του ...Ευτυχώς χωρίς την παραμικρή απώλεια … ίσως λίγος πληγωμένος εγωισμός … αλλά κανείς δεν πνίγηκε καταπίνοντας τον εγωισμό του …

    Λίγο μετά τις Καλύβες υπάρχει μπλόκο τροχαίας με χειροκίνητο ραντάρ … τα απέναντι αυτοκίνητα φρόντισαν να ειδοποιήσουν γι’ αυτό, χωρίς να υπάρχει λόγος ούτως ή άλλως. Ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν πρέπει να αναρωτιέμαι … αλλά ας το πάρει το ποτάμι … ίσως διαβάζουν και άνθρωποι που θα στεναχωρηθούν ... άνθρωποι που κατανοούν την αξία του επαγγέλματός τους και που δεν έχουν σχέση με κοπριές …

    Δεν βλέπω την ώρα να βγω από τον κεντρικό δρόμο … και να η διασταύρωση που δίνει την λύτρωση …. Το χωριό Αρμένοι γραφικό με ωραία εκκλησία, ωραίες γωνιές .. Είναι πρωί όμως ακόμα και οι νέες συνήθειες των ανθρώπων επιβάλλουν χουζούρεμα μέχρι αργά …

    Στο Νέο Χωριό πέφτω πάνω στο καφενείο που την τελευταία φορά ο παπα-Μανώλης με κέρασε το τσίπουρο που παρήγγειλα. Φυσικά και εκεί ερημιά και τα πάντα κλειστά …Ήθελα να ήξερα αυτόν τον πρωινό καφέ τι ώρα τον πίνουν …

    Η πορεία μέχρι τις Βρύσες καταπληκτική … ακολουθώντας παράλληλα τον κεντρικό νέο δρόμο και μακριά από ενοχλητικά σιδερένια κουτιά με περισσότερες από δύο ρόδες, απολαμβάνω την πρωινή δροσιά, το πράσινο, τις μυρωδιές …Το 600 ρολάρει ήσυχα ξεκούραστα αλλά σβέλτα … ακολουθεί τις γραμμές που επιλέγω χωρίς διαμαρτυρίες, χωρίς δισταγμούς. Ήδη το μυαλό επεξεργάζεται συγκριτικές πληροφορίες και διαφορετικά δεδομένα σε σχέση με την τελευταία φορά που ήμουν εδώ με το ταπεινό παπί μου.
    Χμμ ... εκτός από τη άνεση και την μεγαλύτερη ταχύτητα στις ανηφόρες, μέχρι τώρα δεν μπορώ να πω ότι έχω ενθουσιαστεί τραγικά … Ούτως ή άλλως τα κομμάτια είναι κλειστά – σφιχτά – στενά … άρα πως να ξεδιπλώσει το fazer τις αρετές του ….

    .. συνεχίζεται ..
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων DSC03666.jpg‎   DSC03667.jpg‎   DSC03670.jpg‎  
    Τελευταία τροποποίηση από Vrasidas; 07/11/2017 στις 10:39.

  6. #6
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της Christos ktm R
    Εγγραφή
    03/03/2012
    Μηνύματα
    206
    Αν γραψεις ποτε βιβλιο θα ειμαι απο τους 1ους που θα το αγορασει!καλη συνεχεια!

  7. #7
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Μετά τις Βρύσες αρχίζει το ανηφορικό κομμάτι προς οροπέδιο Ασκύφου. Τι καταπληκτικό να είσαι στον δρόμο νωρίς το πρωί. Πόσα χάνουν οι άνθρωποι σκοτώνοντας τις ώρες τους σε “άδεια κρεβάτια” στιγμές σαν και αυτή … γιατί η ζωή είναι στιγμές ... τίποτα άλλο ...

    Λίγο πριν την Ίμβρο στρίβω αριστερά προς Καλλικράτη. Το τοπίο άγριο – σκληρό ... όπως πρέπει για να δικαιολογήσει την παρουσία του σε αυτό το Νησί …. Κι όμως, στην πραγματικότητα πόσο εύθραυστο είναι … όπως και οι άνθρωποι που το κατοικούν.

    Την Άνοιξη το σκληρό πέτρινο τοπίο είχε μια γλυκύτητα ... μια μίξη χρωμάτων από αυτές που βλέπεις σε υπέροχα κάδρα. Τώρα στην μέση του καλοκαιριού τα χρώματα είχαν λιγοστέψει … αλλά και τι έγινε .. είναι σαν να ταξιδεύεις σε άλλα μέρη. Και αυτή είναι μια από τις μαγείες των ταξιδιών σε διαφορετικές εποχές … ειδικά σε αυτή την γωνιά του κακοποιημένου από τα ανθρώπινα όντα πλανήτη μας. Την Ελλάδα που μπορείς να την αλωνίσεις με μηχανή άνετα και τις τρεις από τις τέσσερις εποχές του χρόνου … Περνάς από ένα μέρος την Άνοιξη χορταίνοντας απίστευτες εικόνες χρωμάτων και μυρωδιών και από το ίδιο μέρος το Φθινόπωρο … Είναι απίστευτη αυτή η διαφορά του “όλου” … νομίζεις πως είσαι τουλάχιστον σε άλλη χώρα σε σχέση με το πριν ….

    Πέρασμα από Άσφενδο, το χωριό με το σπήλαιο με τις βραχογραφίες από την Νεολιθική εποχή της Κρήτης (6,500 – 5,500 π.Χ.) και τίποτα δεν μαρτυρά τριγύρω την σημαντικότητα αυτής της γωνιάς στην ιστορία του ανθρώπινου γένους. Εάν το μικρό αυτό χωριό βρισκόταν σε πολιτισμένη χώρα, ίσως και να ήταν τόπος ιστορικού προσκυνήματος … Με αυτές τις σκέψεις συνεχίζω τον στριφτερό στενό δρόμο αφήνοντας κάπου πίσω μου και δεξιά το Φαράγγι Κάπνη. Πόσα φαράγγια έχει αυτό Νησί ... πόσες ευκαιρίες για περπάτημα, για άδειασμα σκέψεων και αρνητικών συναισθημάτων που σκοτώνουν την ψυχή … Τόσα Φαράγγια, τόσος λίγος χρόνος …

    Μπαίνοντας στον Καλλικράτη σταματώ στην αρχή του με την μαρμάρινη πλάκα προς τιμή του Μανούσου Καλλικράτη … Ακόμα μια αιτία για θλίψη. Τόσο μεγάλο όνομα ... τόσο μικρή μαρμάρινη πλάκα. Μα θα μου πεις, όλα τα ταπεινά και άξια σε αυτήν την πλάση, σε μικρές μαρμάρινες πλάκες απεικονίζονται …

    Ώρα για καφέ για πρωινό καφέ και το μάτι μου πιάνει τρεις που κάθονται σε μια σκιά καρυδιάς. Μοιάζει με καφενείο … ιδανικό μέρος για λίγο ξεμούδιασμα και δυό τρεις γουλιές από το μαγικό ζουμί … Ουσιαστικά είναι περισσότερο ένα σπίτι ενός ηλικιωμένου που ποιος ξέρει πως καταφέρνει και επιβιώνει σε αυτή την ερημιά. Ο παππούς σηκώνεται να χαιρετίσει τον επισκέπτη … οι άλλοι δυό κοιτάζουν με περιέργεια … Σίγουρα ασχολούνται με ζωντανά.

    Ο καφές δεν είχε και τόση σημασία, όσο η κουβέντα με αυτούς τους ζεστούς ανθρώπους. Με υπερηφάνεια μου λένε πως το χωριό τους είναι το 3ο ψηλότερο χωριό της Κρήτης. Και εκεί ακριβώς θυμήθηκα την διαδρομή από Ρέθυμνο προς τα εκεί Χριστούγεννα του 2003 … τότε που παραλίγο το 4Χ4 να χρειαστεί βοήθεια απεγκλωβισμού λόγω χιονιού !! Είχα ακολουθήσει φρέσκιες ροδιές υπολογίζοντας πως αφού ήδη κάποιος προπορεύεται, ο δρόμος συνεχίζει κανονικά … Σε αριστερή στροφή λίγο πιο πάνω βλέπω μια παρέα από πιτσιρικάδες , ξεκράνωτους με παπιά … χωρίς γάντια ή βαρύ ρουχισμό … με πρόσωπα κατακόκκινα, να σπρώχνουν να πάνε παραπάνω …

    - Που πάτε ρε θηρία ? … ρωτάω …
    - Α εδώ κοντά, σε λίγα χλμ είναι το χωριό μας … απαντάνε με φυσικότητα αλλά και με άγρια χαρά αποτυπωμένη στα πρόσωπά τους …

    Από τις στιγμές μου νιώθεις λίγος … ίσως και λίγο φλωρομαλάκας …

    Στο «καφενείο» οι σύντεκνοι έβγαλαν μια πικρία και αγανάκτηση από τα δρώμενα της χώρας και κυρίως για την οικονομική αφαίμαξη που τους επιβάλλει αυτό το έκτρωμα που θέλει να αυτο-ονομάζεται κράτος … και πώς να μην συμφωνήσεις μαζί τους … Τους ρωτώ ποιος κατά την γνώμη τους, τους έχει καταστρέψει περισσότερο … Η απάντηση αφοπλιστική : - Οι ψηφοφόροι … τα μόνιμα κορόιδα … (Δηλαδή οι χρήσιμοι ηλίθιοι .... σκέφτομαι μέσα μου)…

    Παντού τα ίδια, από άκρη σε άκρη των συνόρων. Θυμήθηκα πέρυσι στον Έβρο την συζήτηση σε καφενείο της Αισύμης ... μια από τα ίδια.

    Ρωτάω πόσα χρωστάω για τον καφέ … ένα ευρώ απαντά ο παππούς. Σκέφτομαι πως είναι από τις ελάχιστες φορές που δεν σκέφτηκα καν εάν ο καφές ήταν καλός ή όχι … Ένα γαμωευρώ … τι μπορείς να αγοράσεις πλέον με ένα ευρώ στον ψεύτικο κόσμο που μας χρέωσαν … Αναλογίζομαι πως με ένα γαμωευρώ για λίγες έστω στιγμές απόλαυσα λίγες σταγόνες παρέας, από τις γνήσιες … από αυτές που ξευτιλίζουν το χρήμα και την πλαστική αξία του … Το βλέμμα του παππού αφοπλιστικό … τι να σκεφτόταν άραγες ? ... πόση ζωή να του έχει παραχωρηθεί ακόμα ?…
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων DSC03672.jpg‎   DSC03673.jpg‎   DSC03674.jpg‎  

  8. #8
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Καλλικράτης ... καφενείο και εκκλησία.
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων DSC03677.jpg‎   DSC03676.jpg‎  

  9. #9
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Φεύγω με περίεργα συναισθήματα … Λίγο έξω από το χωριό σταματώ σε ταβέρνα για πληροφορίες.
    Θέλω να καταλήξω Φραγκοκάστελλο αφού πρώτα περάσω από Ασή Γωνιά και Αργυρούπολη κάνοντας κυκλική διαδρομή μέσω Μυριοκέφαλα … Ο χάρτης μου παλιός και όπως την τελευταία φορά στην μέση του πουθενά στο ίδιο Νησί, οι αποτυπωμένες πληροφορίες ήταν «αναχρονιστικές» ... κάτι όπως με τον τρόπο που μάθαμε περίπου να σκεφτόμαστε ... Αποτέλεσμα των λάθος πληροφοριών του χάρτη όμως, ήταν μια ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ βραδυά στα Μάταλα …

    Η βασική ερώτηση ήταν εάν ο δρόμος προς Φραγκοκάστελλο μέσω Καψόδασου ήταν κανονικός ή χωματόδρομος. Η αλήθεια είναι πως ο κανόνας περί πληροφοριών από ντόπιους επιβεβαιώθηκε για ακόμα μια φορά … Ρωτώ την συμπαθητική κυρία :
    - Ο δρόμος για Φραγκοκάστελλο είναι καλός ή χωματόδρομος ?
    - Από που έρχεσαι ?
    - Από Χανιά…
    - Και που πας ?
    - Φραγκοκάστελλο … αλλά από Ασή Γωνιά.
    - Μα από εκεί είναι γυριστράδα … !
    - Ορίστε ?
    - Λέω, από εκεί είναι γυρολιά ..!! Να πας ευθεία … ο δρόμος είναι καλός … τι να κάνεις από την άλλη ?
    - Μα ... θέλω να δω κι από εκεί …
    - Σου λέω από εκεί είναι μακρυά και έχει στροφές …
    - Μα αυτό θέλω … στροφές ...
    - Α … εσύ είσαι κουζουλό …
    - Σε ευχαριστώ ! Καλή σου μέρα !!

    Οκ ... μου έφτιαξε την ημέρα … θυμήθηκα τον βενζινά της καρδιάς μας στο Μέτσοβο, που όταν είδε το παπί με το περίεργο ντεπόζιτο με ρώτησε από πού έρχομαι ... και την επική ατάκα : “Αϊ ... εισύ ταχ’ς χαμέν’”…

    Αφήνοντας τον Καλλικράτη στρίβω αριστερά προσέχοντας λεπτομέρειες της διασταύρωσης και της διαδρομής. Άραγε πως θα δείχνει ο δρόμος ερχόμενος μετά ώρα από την αντίθετη κατεύθυνση ?

    Δεξιά μου απλώνεται ένα μικρό πλάτωμα ανάμεσα σε πετρώδης λόφους … εικόνα λίγο απόκοσμη. Θυμάμαι αντίστοιχα τοπία σε κάποιες γωνιές της Πελοποννήσου.
    Τα ταξίδια όσο μεγαλώνεις αποκτούν άλλη αίσθηση … παντρεύουν το παρελθόν με το παρόν και σε κάνουν να αποζητάς περισσότερο το μέλλον. Κάθε στροφή και μια ανάμνηση από τα βαθιά του υποσυνείδητου ... μια αίσθηση νοσταλγίας … μια γλυκιά μελαγχολία …

    Ίσως γι’ αυτό βλέπεις ανθρώπους μιας ηλικίας και πάνω να ταξιδεύουν περισσότερο από νεαρότερους … Ό,τι βλέπουν γύρω τους συνήθως το συνδέουν και με μια στιγμή της ζωής τους, κάτι που οι νεώτεροι δεν έχουν ακόμη δημιουργήσει … Ένα παλιό ετοιμόρροπο πέτρινο σπίτι που είναι αδιάφορο για έναν νέο, για τον μεγάλο ταξιδιώτη είναι ο καθρέπτης μιας ολάκερης ζωής … με γλέντια, με τσιγάρα δίπλα στο τζάκι, με ιστορίες γεμάτες εικόνες … Ένα μικρό αδιάφορο ταβερνάκι στην άκρη του δρόμου, για κάποιους γεννιέται αναπαράσταση της στιγμής που κρατώντας ένα χέρι με τα δυό τους χέρια έδωσαν όρκους που πάτησαν ή που προδόθηκαν … ίσως και μιας ματιάς γεμάτης πάθος, αγάπης …
    Και όλα αυτά επειδή μια 600άρα κυρία 19 ετών περνάει ένα μικρό λιβάδι …
    Βρασίδα σύνελθε, είσαι ακόμα στην πρώτη μέρα, με μόλις έναν μονό Ελληνικό καφέ …

    Φτάνοντας στην κορυφή στην απέναντι στο βάθος χαμηλά απλώνεται η Ασή Γωνιά … ένα ακόμη χωριό καπεταναίων και αγωνιστών. Το κατέβασμα προς το χωριό Θ Ε Ϊ Κ Ο … Τι φοβερό στροφιλίκι ήταν αυτό ?? Αργότερα στο μαρτυριάρη Γκούγκλη μέτρησα 33 συνεχόμενες στροφές !! … οι περισσότερες φουρκέτες .…

    Ήδη οι σκέψεις για το παπί που άφησα πίσω στο γκαράζ άρχισαν να πλημμυρίζουν το μυαλό … Οι συγκρίσεις ήταν άμεσες και ασυναίσθητα αυθόρμητες … Πολλοί θα “στεναχωρηθούν”, αλλά η πάπια είναι μακράν πιο χαλαρή – στριφτερή- διασκεδαστική – γρήγορη σε αυτόν τον κατηφορικό παράδεισο … Είναι από τις φορές που λες και τι δεν θα έδινα να είχα τον Κινέζουλα και να ακολουθεί ένας ακόμα ιδρωμένος γλήγορος, με τούμπανο κυβικά και πολλά προβόλια ... έτσι για την αλητεία …
    Να το θυμάστε μερικοί, όσο "περισσότερα φώτα" ... τόσο λιγότερα βλέπετε. Τα ωραιότερα στα ταξίδια βρίσκονται πίσω από σκιές ... Και επειδή κάποια ψυχή ήδη με ρώτησε πως είναι δυνατόν με περισσότερα φώτα, να βλέπω λιγότερα ... την προέτρεψα να κοιτάξει τον ουρανό νύχτα .... σε όσο περισσότερο "φωτιζόμενο περιβάλλον" βρίσκεσαι ... τόσο λιγότερα "αστέρια" βλέπεις ....
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων DSC03679.jpg‎   DSC03681.jpg‎   DSC03685.jpg‎  

  10. #10
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Μπαίνοντας στο χωριό και παρά το γρήγορο πέρασμα από το κέντρο του καταλαβαίνεις αμέσως πως πρόκειται για κεφαλοχώρι, οργανωμένο ... περιποιημένο … Ίσως αν δεν έπινα τον καφέ μου στον Καλλικράτη να έκανα μια στάση εδώ. Η έξοδος του χωριού σε πάει σε έναν ακόμα οδικό Παράδεισο. Ακολουθείς για λίγα χιλιόμετρα ένα καταπράσινο ζικ ζακ ανάμεσα σε μια πανέμορφη κοιλάδα μέχρι την διασταύρωση δεξιά για Αργυρούπολη. Η άσφαλτος στρωτή με ωραίες ανοικτές καμπές … περικυκλωμένος από πράσινο, σκιερά πλατάνια και λογής πυκνούς θάμνους. Αν και μέσα Ιουλίου, λόγω της ώρας η θερμοκρασία δεν έχει ανέβει ακόμα ... η δροσιά είναι καταπληκτική και παρά τον εξοπλισμό ένδυσης δεν έχω καν ιδρώσει.

    H διασταύρωση εμπρός μου με πάει δεξιά προς Αργυρούπολη. Όλη η περιοχή είναι καταπράσινη, ο δρόμος ανηφορικός, με ταβέρνες και μυρωδιές που προκαλούν έκκριση γαστρικών υγρών … Χμμ … πολύ τουριστικό το μέρος … αλλά αν είναι να μοσχομυρίζει έτσι ο τόπος, χαλάλι του … Τα “αντικριστά” δίπλα ακριβώς στον δρόμο κολάζουν και ολιγοδίαιτους ασκητές και ερημίτες … Κατά την γνώμη μου πολύ καλύτεροι “κράχτες” από τους καρακιτσαριό φουστανελοφόρους με αθλητικά παπούτσια της Βάρης – Κορωπίου στα “Βλάχικα” …

    ... συνεχίζεται ...
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων DSC03686.jpg‎   DSC03689.jpg‎   DSC03690.jpg‎  

  11. #11
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Ακολουθώντας τον – τι άλλο – φιδίσιο σκαρφαλωμένο στην πλαγιά δρόμο περνώ τα Μυριοκέφαλα ολοκληρώνοντας σχεδόν την “γυριστράδα” ή “γυρολιά” μέχρι πίσω τον Καλλικράτη. Μένω εντυπωσιασμένος από την ομορφιά του τοπίου, την τραχύτητά του, την θέα προς την δεξιά πλευρά … Μπαίνω πάλι στο μικρό πλάτωμα και όντως η οπτική γωνία είναι διαφορετική, αλλά το ίδιο πανέμορφα απόκοσμη.
    Πριν τον Καλλικράτη στρίβω αριστερά με τραβώ προς Φραγκοκάστελλο. Ο δρόμος με ωραία χάραξη, στενός, προκλητικός … Περνώ από αραιοκατοικημένη περιοχή με κτίσματα που μαρτυρούν την ιστορία του τόπου, τις συνήθειες των ανθρώπων, τον τρόπο της κάποτε σκληρής αλλά αγνής ζωής τους … τότε που τα βράδια αγκαλιάζονταν περισσότεροι άνθρωποι … πουτάνα τηλεόραση, καταστροφέα αγκαλιών … Δεξιά μου πριν την είσοδο στο φαράγγι, ακόμα μια εκκλησιά που μια στάση για ένα κερί και μια ευχή πολλές φορές “επιβάλλεται” …

    Κινούμαι ήδη μέσα στο μικρό αλλά πανέμορφο φαράγγι του Καλλικράτη … Δεξιά μου η πινακίδα του Ε4 μονοπατιού μέσα στο φαράγγι αλλά και οι φιγούρες που στο βάθος το κατηφορίζουν μου δημιουργούν αισθήματα ζήλιας … Κι όμως φίλε μου Βρασίδα, υπάρχουν άνθρωποι που ήρθαν από την άλλη άκρη της Ευρώπης ή άλλης ηπείρου, μόνο και μόνο για να χαρούν ένα τέτοιο μαγικό τοπίο, το οποίο επειδή ακριβώς το έχεις απλωμένο στα “παράλυτα κουτσουρεμένα πόδια σου", το αγνοείς επιδεικτικά … όπως και αυτό εσένα φυσικά. Πως μπορεί το εφήμερο, το φθαρτό, το με τόσο σύντομα πεπερασμένα όρια να έχει τέτοια τύφλωση, τέτοια αλαζονεία … μόνο το ανθρώπινο είδος μπορεί να το καταφέρει.

    Η μαγεία συνεχίζεται ακολουθώντας το φαράγγι στο δεξί μου χέρι μέχρι την κορυφή του μικρού βουνού όταν ξαφνικά …. ωωω !! … τι βλέπουν τα μάτια μου ? … Αν το κατέβα προς την Ασή Γωνιά ήταν μες την τρέλα που σου δημιουργεί αυτή η σειρά από στροφές και φουρκέτες, τι πρέπει να πει κανείς γι’ αυτό που ξετυλίγεται μπροστά μου ?? Μια σειρά από συνεχόμενες 30 επίσης στροφές αλλά πιο άγριες, πιο απότομες, πιο κλειστές, πιο προκλητικές … η Τσέσικα Ράμπιτ της ασφάλτου …
    Σε κάποια σημεία η μία κατηφορική φουρκέτα ακολουθεί σχεδόν αμέσως την επόμενη κρατώντας σε διαρκώς σε ένταση και οδηγική έκσταση . Αναγκάζεσαι ή να ρολλάρεις χαλαρά απολαμβάνοντας την απίστευτη θέα, με τον κάμπο του Φραγκοκάστελλου να απλώνεται εμπρός σου, το μεσαιωνικό κάστρο να δεσπόζει την περιοχή, τη Γαύδο να στέκεται κάποια χιλιάδες χρόνια στο ίδιο σημείο … ή να ξεχάσεις θέα και ιστορία και να δημιουργήσεις την δική σου προσωπική ιστορία με χαρακιές από μαρσπιέ στην άσφαλτο και χαρακιές από αναμνήσεις στα βαθιά του μυαλού … Στριφτερό μέχρι θανάτου, ένα κατέβα όπως αυτό στον Άδη, αλλά με θέα και φως …

    Πάλι μια νοσταλγία της πάπιας με επαναφέρει στην πραγματικότητα και επιλέγω την κουρτίνα Νο 1 … αυτή με την θέα και το τουριστάδικο κύλισμα … Ξέρω ότι κάποιοι ιδιοκτήτες πολλών κυβικών, διαβάζοντας τέτοιες περιγραφές με αναφορές σε κινέζουλες πάπιους – στροφιλίκια και λοιπά “παρανοϊκά συγκριτικά” με πολίτικαλ κορέκτ μαστοειδή δίτροχα, θα χαμογελούν τουλάχιστον ειρωνικά ή με ακόμα χειρότερες σκέψεις … αλλά δεν βαριέσαι … πως αλλιώς θα άξιζε η χαρά του περάσματος τις τελευταίας στροφής πρώτος … χαλαρά – αβάδιστα – αβίαστα … Το να σε κεράσει κινέζικο τσάι Γερμανός είναι ιεροσυλία, να το κάνει Κινέζος σε Γερμανό είναι πιο φυσιολογικό …
    Κατά καιρούς διαβάζω διάφορα από τον πλανήτη της μοτοσυκλέτας και με πιάνει μια μελαγχολία … Τόσοι πολλοί ιδιοκτήτες, τόσοι λίγοι αναβάτες … Τόσα γεμάτα πάρκινγκ και αυλές, τόσοι άδειοι δρόμοι … Άδειασε η ψυχή, άδειασαν και οι δρόμοι …

    ...συνεχίζεται ...
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων DSC03694.jpg‎   DSC03696.jpg‎   DSC03697.jpg‎  
    Τελευταία τροποποίηση από Vrasidas; 10/11/2017 στις 00:58.

  12. #12
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Φαράγγι Καλλικράτη ...
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων DSC03698.jpg‎   DSC03699.jpg‎   DSC03706.jpg‎  

  13. #13
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Ώρες ώρες καθισμένος και κοιτώντας το τίποτα αναρωτιέμαι γιατί ενοχλώ τους ανθρώπους, γιατί δεν αφήνω τον καθένα στην κοσμάρα του, στο βασίλειο της προσωπικής μας άγνοιας … ίσως γιατί έτσι κάποιοι αναγκαστούν και αρχίσουν και σκέφτονται ?... ίσως γιατί αυτές οι σκέψεις μου γυρίσουν κάποια στιγμή μεταλλαγμένες σε μορφή προσωπικού οφέλους ? … Ποιος ξέρει και κυρίως ποιος προλαβαίνει να ζήσει για να τα χαρεί … αλλά πάλι έβγαλα τον ματαιόδοξο εαυτό μου και δεν μ’ αρέσει ... ίσως μια μακρινή βόλτα με τον κινέζο μου επαναφέρει τα εγκεφαλικά γράδα στους βαθμούς που πρέπει …

    Έχω φωτογραφημένο το Ενετικό κάστρο σε αυτή την νότια άκρη τρεις φορές … με τρεις διαφορετικές μηχανές … με τρεις διαφορετικές συναισθηματικές διαθέσεις … Έτσι για να ξέρεις Ερμόλαε … δεν υπάρχουν συγκριτικά μόνο για τελικές – κατανάλωση – ποιότητα κύλισης – βάρους ….. Υπάρχουν και τα συγκριτικά για το τι σου βάζει την ψυχή στα κόκκινα … στην περιοχή με την καλύτερη ροπή, εκεί που όλα λειτουργούν όπως θα έπρεπε να λειτουργούν τα ανθρώπινα … και κόκκινα δεν σημαίνει πάντα αδρεναλίνη που κυλά ανεξέλεγκτα. Υπάρχουν και τα κόκκινα της γαλήνης, της ολοκλήρωσης … όπως το “κρίσιμο σημείο” του αθλητή … το σημείο που όταν το “σπάσεις” η κούραση μετατρέπεται σε νιρβάνα, σε μέθη και που όλα πλέον δεν έχουν σημασία, όλα γίνονται από μόνα τους … το σημείο που πλέον δεν σε ελέγχει το μυαλό και η προπληρωμένη δανεισμένη λογική, αλλά τα “πραγματικά” μέσα σου … η “εμού του ιδίου” ανοικτή επιταγή που περιμένει να εισπραχθεί …

    Ανάμνηση πρώτη με 1.400 cc … θυμάμαι ελάχιστα πράγματα και τίποτα από αυτά δεν έχουν να κάνουν με συναισθήματα που γεννήθηκαν εξ’ αιτίας της μηχανής …
    Ανάμνηση δεύτερη με Κινέζικα 120 cc … θυμάμαι κάθε στροφή, κάθε χτύπο της καρδιάς, κάθε μυρωδιά … κύρια αιτία των χαρακιών στην μνήμη το απλοϊκό μηχανάκι που κρατούσε όλες τις αισθήσεις ανοικτές …
    Ανάμνηση τρίτη αυτά που τώρα αποτυπώνονται στην οθόνη, με 600 cc …. δεν έχουν ακόμα ολοκληρωθεί όσα γράφω αλλά σίγουρα στο σύνολο των εντυπώσεων έρχεται μακράν πίσω από το παπί …
    Είναι κατανοητό φαντάζομαι πως τα συγκριτικά δεν έχουν να κάνουν με διαδρομές σε Εθνικές οδούς, αλλά σε κλειστά επαρχιακά και χωρίς να είναι απαραίτητο να κουβαλάμε την μισή προίκα μαζί μας.

    Κάθομαι στα σκαλοπάτια του μνημείου πεσόντων αγωνιστών κατά την τουρκοκρατία με τις προτομές του Νταλιάνη και του Αργυροκαστρίτη, μέχρι τον πόλεμο του ’40 με την τιμητική πλάκα για τον Ανδρέα Πατσάκη Έφεδρο Ανθ/γό πεσόντα στο Αλβανικό Έπος. Ρεμβάζω απέναντι το κάστρο … η ώρα είναι περίπου 10:30 και ο ήλιος έχει ήδη εξαφανίσει κάθε ίχνος δροσιάς. Οι Δροσουλίτες σίγουρα ενοχλημένοι από τύπους σαν και εμένα, έχουν αποτραβηχτεί από τις πολεμίστρες τους στα “κελιά” τους εδώ και ώρες …
    Τέσσερις τοίχοι σε σχήμα παραλληλόγραμμου σχηματίζουν το κάστρο … ένα άψυχο πέτρινο κατασκεύασμα με ποτισμένα θεμέλια από ποτάμια αίματος … Τόσες ψυχές θυσιάστηκαν εκεί κι όμως παραμένει άψυχο … Θα σταματήσει κάποτε αυτή η ανθρώπινη ανάγκη για αίμα άραγες …? Μάλλον όχι, ποτέ … Ίσως όταν το ανθρώπινο είδος καταλάβει πως οι φλέβες αίματος είναι πολυτιμότερες από τις φλέβες χρυσού … ίσως …

    Κοιτάζω τα τείχη του κάστρου και από κάτω την μεγαλοκοπέλα, αλλά με καρδιά ακόμα έφηβης, 600άρα … κι όμως, κάτι λείπει … Τι το ήθελα και ήρθα πιο πριν με το παπί ?? … μου κατέστρεψε την ψευδαίσθηση μιας ζωής … Άντε τώρα πάλι από την αρχή να ξαναζήσεις … να ξαναμάθεις ή μάλλον να ξεμάθεις από τις κοπριές, τα γνωστά και τα οικεία … ακόμα κι αν μυρίζουν …

    Κοιτάζω το ρολόι και τα χιλιόμετρα που έχω κάνει … τι ώρα ξεκίνησα, πόση ώρα σταμάτησα συνολικά για ξεκούραση - ξεμούδιασμα … και μένω “άναυδος” που συνήθως έλεγε γνωστός “γαύρος” κάγκουρας παλαιότερων εποχών …
    Πρώτον συνειδητοποιώ για πρώτη φορά πως έχω κάνει στάση για ξεκούραση !! και ξεμούδιασμα !! …
    Δεύτερον έχω κάνει μόλις 120 χιλιόμετρα !!! … μα αφού έχω 600 cc … 95 άλογα … 6άρι σασμάν … καλή γόμα … Γιατί κουράστηκα ? …
    Α ρε πουτάνα μάρκετινγκ ... εσύ φταις για όλα … Εσύ και το αλάνθαστο εργαλείο σου … δηλαδή η ανθρώπινη ματαιοδοξία και η υπερεκτίμηση της ύλης. Κάποτε που ο άνθρωπος ήταν πιο κοντά στην φύση ήταν και οι εποχές που αναπτύχθηκαν θεωρίες και νοήματα που είχαν κοντινότερη επαφή με το πνεύμα … Τότε που η σκιά μιας ιδέας ήταν απείρως βαρύτερη από την σκιά ενός τοίχου κάστρου … Οι ιδεαλιστές φιλόσοφοι μπόρεσαν να μπουν βαθιά στην ψυχή και να κατανοήσουν ή να πιστέψουν πως πραγματική υπόσταση έχει μόνο η συνείδηση … ο υλικός κόσμος είναι απλά κατασκεύασμα των αισθήσεων και αντιλήψεών μας … άρα όλα όσα αντιλαμβανόμαστε με τις γνωστές μας πεπερασμένες αισθήσεις τίθενται υπό αμφισβήτηση … Αλλά θα μου πεις ποιος είσαι εσύ ρε μλκ που τολμάς να αμφισβητείς … ποιος είσαι ?? … ένας φτωχομπινές με 120 cc ... και αυτά κινέζικα …
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων DSC03714.jpg‎   DSC03712.jpg‎   DSC03713.jpg‎  

  14. #14
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Ανεβαίνω στην μεγαλοκοπέλα και ξεκινώντας ρίχνω κλεφτές ματιές που και που προς τα πίσω … όσο το κάστρο απομακρύνεται από το οπτικό μου πεδίο τόσο με πιάνει μια νοσταλγία για επιστροφή … όχι τόσο για το κάστρο αλλά για την διαδρομή μέχρι εκεί … ίσως κάποτε να φτάσω εκεί και με τα πόδια … ποιος ξέρει, ίσως τελικά το φαράγγι να δώσει γιατρειά στα “παράλυτα κουτσουρεμένα πόδια μου” …

    Άγιος Νεκτάριος - Βουβάς – Κομιτάδες περνούν γρήγορα και θα έλεγα λίγο αδιάφορα. Στους Κομιτάδες υπάρχει ακόμα ένας λόγος να φορέσεις ένα καλό μποτάκι … να πάρεις λίγη τροφή και μπόλικα υγρά και να αφεθείς δεξιά, μέσα στο πανέμορφο φαράγγι που τα μονοπάτια του φτάνουν μέχρι Ίμβρο. Σε λίγο θα ξαναπεράσω από εκεί όμως, ίσως έχω χρόνο για μια καλύτερη ματιά.

    Έχω στόχο το εγκαταλελειμμένο χωριό Άγιος Ιωάννης στους πρόποδες των Νότιων Λευκών Ορέων. Το χωριό εγκαταλείφτηκε λόγω μιας αιματηρής βεντέτας, που ξεκίνησε το 1948 από ένα κουδούνι που φέρουν τα ζώα στο λαιμό, με αποτέλεσμα τα θύματα να φθάσουν τα επτά. Αλλά τι μικρός που είναι ο κόσμος ... Πριν λίγες εβδομάδες βρίσκομαι σε μνημόσυνο για την μητέρα μιας φίλης. Απέναντί μου κάθεται μια κυρία και πάνω στην συζήτηση μιλάμε για την Κρήτη … Λέγαμε για της ομορφιές του νησιού και πως δυστυχώς λόγω βροχής δεν κατάφερα να ολοκληρώσω την διαδρομή μου έως αυτό το χωριό εκεί …
    - Α … μου λέει ... πρέπει οπωσδήποτε να πας εκεί, είναι πανέμορφα ! Ο σύζυγός της ήταν από αυτό ακριβώς το χωριό …!!
    Η οικογένειά του θύμα της συγκεκριμένης βεντέτας … Και πράγματι πήγα …

    Φτάνω στην Χώρα Σφακιών. Από ψηλά στον δρόμο σου δίνει την εικόνα ενός γραφικού μικρού παραθαλάσσιου χωριού. Έχει αρκετή κίνηση από τουρίστες κυρίως από άλλες χώρες, πολλά αυτοκίνητα και τουριστικά λεωφορεία. Αν πάει όλη τη σεζόν έτσι, θα μείνουν ευχαριστημένοι πολλοί … και αρκετός κόσμος περιφερειακά τους επίσης …

    Η ώρα είναι σχεδόν 11:00 και το στομάχι διαμαρτύρεται ... η θάλασσα δίπλα είναι καταγάλανη – ήρεμη και οι πινακίδες με τα καλούδια του μαγαζιού που μου κλείνει το μάτι δίπλα, σκέτος πειρασμός … Αποφασίζω πως είναι ώρα για την πρώτη μεγάλη στάση της ημέρας. Από περιέργεια παίρνω την διάσημη πίτα Σφακίων με μέλι και έναν καφέ … Δεν θα έλεγα πως ενθουσιάστηκα αλλά το είναι μου το γέμισα και μάλιστα χωρίς να φουσκώσω χάνοντας ευχαρίστηση στην οδήγηση.

    Ρεμβάζω την παραλία εμπρός μου με το μικρό λιμανάκι πίνοντας τον τουριστάδικο φρέντο … Θα ήθελα να κάνω διακοπές σε αυτό το μέρος ? … θα ήθελα να το έχω ως ορμητήριο για τις εξορμήσεις μου ? … η αλήθεια είναι πως δεν μου βγήκε ένα αυθόρμητο ναι ή όχι …

    Ευκαιρία να μάθω από ντόπιο πληροφορίες για τον Άγιο Ιωάννη … και ρωτώ τον πιτσιρικά που εργαζόταν στο μαγαζί ….
    - Να ρωτήσω κάτι ? Το χωριό Άγιος Ιωάννης κατοικείται ?
    - Τι σημαίνει αυτό ?
    - Ε..? ...
    - Τι σημαίνει κατοικείται ?
    ...........................
    - Λέω ... υπάρχουν άνθρωποι που ζουν εκεί ... ή είναι έρημο ?
    - Ααα ... όχι είναι έρημο ... μόνο ένα καφενείο ....
    - Θανγκς φίλε ....

    ... το χωριό είναι έρημο ... ακατοίκητο ... όπως και το μυαλό του τύπου που ρώτησα …

    Ξεκίνησα με μια περίεργη αίσθηση από το μέρος αυτό … ίσως γιατί στο μυαλό μου το είχα πλάσει λίγο διαφορετικά. Ίσως γιατί το “βαρύ” του όνομα δημιουργεί πλασματικές προσδοκίες και απαιτήσεις. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους ανθρώπους γύρω μας … Φορτωνόμαστε με προσδοκίες και απαιτήσεις που στο τέλος αποδεικνύονται πλασματικές – κάλπικες όσον αφορά την πραγματική εικόνα του άλλου .. ή απλά ανίκανοι ή λίγοι να τις διαχειριστούμε εμείς οι ίδιοι όσον αφορά τον εαυτό μας προς τον άλλο.
    Με λίγα λόγια … προσδοκίες και απαιτήσεις σκοτώνουν την “στιγμή” (ίσως και μια ολόκληρη ζωή) … την χαρά να γευτείς αυτό που σου απλώνεται ελεύθερα μπροστά σου την στιγμή που το ζεις, χωρίς “θέλω” και “μη” … Βρας αυτό να το θυμάσαι … και όποιος κατάλαβε κατάλαβε …

    ... συνεχίζεται ...
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων DSC03716.jpg‎   IMAG3546.jpg‎  

  15. #15
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Ο δρόμος προς Ανώπολη μια ευχάριστη έκπληξη! Ωραίο οδόστρωμα – ωραία θέα αριστερά το Λυβικό Πέλαγος – ωραία προκλητική χάραξη με συνεχόμενες στροφές … 10 χιλιόμετρα απόλαυσης.

    Περνώντας από την γενέτειρα του Δασκαλόγιαννη μετά από λίγο φτάνω στο φαράγγι της Αράδαινας. Μια σιδερένια γέφυρα ενώνει τους δυό αντικριστούς κόσμους. Το μικρό καφέ στην απέναντι πλευρά είναι μια καλή πρόταση για στάση σκιάς και αναπλήρωση υγρών. Το μέρος σε προκαλεί να το εξερευνήσεις. Με την ευκαιρία ρίχνω μια σύντομη ματιά στο φαράγγι. Στο βάθος μακριά και από τις δυό του πλευρές τις γέφυρας μικρές ομάδες περιπατητών το διασχίζουν με φορά από νότο προς βορρά … Τι υπέροχο να μπορείς να αφιερώσεις χρόνο σε τέτοια δραστηριότητα … και αν έχεις υπέροχη παρέα ακόμα καλύτερα. Με λίγη φαντασία μπορεί και βρίσκεσαι κάπου σε φαράγγια της Άγριας Δύσης, με ινδιάνους να παρακολουθούν από ψηλά … ίσως κάπου εκεί να βρίσκεται και η αγαπημένη ινδιάνα του καθενός μας ….

    Πίσω από το καφέ μπαρ απλώνεται ο μικρός οικισμός με τα ρημαγμένα σπίτια και τον από τον 14ο αιώνα ο ναό του Αρχάγγελου Μιχαήλ. Η ιστορία λέει πως στο ναό του Αρχαγγέλου γινόταν το ‘‘ξακαθάρισμα” … οι ύποπτοι για ζωοκλοπή έρχονταν να ορκισθούν και να ξεκαθαρίσουν ότι δεν είχαν εμπλοκή στη κλοπή. Κι όμως οι κλέφτες φοβόντουσαν τον Αι Αστράτηγο.

    Στην γέφυρα πραγματοποιούνται από ειδική εξέδρα άλματα μπάντζι τζάμπινγκ (bungee jumping) και ώρες ώρες κάτι πρέπει να κάνω με αυτή την υψοφοβία που με έχει πιάσει μεγαλώνοντας. Κάποτε κρεμόμουν για πλάκα από βράχους και πύργους ... όσο πιο ψηλά τόσο πιο καλά. Τώρα όσο πιο χαμηλά τόσο πιο καθαρός ο αέρας … για τους γύρω μου τουλάχιστον …

    Ο δρόμος προς Άγιο Ιωάννη μια ευχάριστη έκπληξη … μια ωραία στρωτή διαδρομή μέσα από αραιό πευκοδάσος οδηγεί προς το χωριό το οποίο έχει πύλη !! … ναι κύριοι, έχει πύλη ! Συνειρμικά μου έρχονται στο μυαλό χωριά της Μακεδονίας και της Θράκης. Χωριά που μακρυνές αλλά τόσο κοντινές εποχές είχαν πύλη φυλασσόμενη … Αναρωτιέμαι τι είδους χωριό είναι αυτό … Φτάνω μέχρι την μέση του χωριού. Ένα παλιό πέτρινο κτίσμα αυτο-προσδιορίζεται ως κοινοτικό γραφείο και παρά την εγκατάλειψη υπάρχουν αυτοκίνητα σταθμευμένα.
    Αναστροφή και πάμε για εξερεύνηση του υπόλοιπου χωριού.

    Γυρίζοντας προς τα πίσω λίγο πριν την “πύλη” του χωριού υπάρχει δεξιά δρόμος που δείχνει να πηγαίνει σε κάτι κτίσματα στον απέναντι μικρό λόφο. Με μεγάλη μου έκπληξη βλέπω μια πανέμορφη γωνιά για στάση – καφέ ή φαγητό … Ένα μικρό πέτρινο παλαιό κτίσμα έχει μετατραπεί σε καφέ με ενοικιαζόμενα δωμάτια στην πίσω του πλευρά. Κανονικό ησυχαστήριο ... πανέμορφο … ήρεμο … γραφικό …
    Πόσο θα ήθελα να είχα χρόνο να αφεθώ εκεί, στην πίσω αυλή που κοίταζε το βουνό απέναντι. Να ανακαλύψω την ομορφιά που καλά κρυμμένη περιμένει … Τον καφέ δεν τον ήπια όλο … από τις σκέψεις μου είχα ξεχάσει ότι υπάρχει καφές μπροστά μου. Πιάσαμε κουβέντα για λίγη ώρα με το διπλανό τραπέζι ... ουσιαστικά όχι με το ίδιο το τραπέζι … τα τραπέζια δεν μιλάνε… αν και με τα όσα έχουν δει, θα ήθελαν να έλεγαν πολλά … αλλά από την άλλη ούτε βλέπουν. Ποιος θα βρει την άκρη και πότε είναι πονεμένη ιστορία … O άνθρωποι στο διπλανό τραπέζι ήταν αξιόλογοι, ευπρεπείς, καλοσυζητητές … ανταλλάξαμε πληροφορίες, σκέψεις … δυό κουβέντες ανθρώπινες …
    Πόσο ζήλεψα εκείνη την ηρεμία … Την ώρα που πήγα η ζέστη ήταν ήδη στα ψηλά. Προσπαθούσα να φανταστώ πως θα ήταν όταν θα έπεφτε το σκοτάδι … με την δροσιά, τα χαμηλά φώτα πάνω στην πέργκολα, τα τριζόνια και τα τζιτζίκια να συναγωνίζονται ποιος θα βγάλει περισσότερα ντεσιμπέλ, με τις μυρωδιές από ζεστά εδέσματα που μόλις βγήκαν από το τηγάνι, λίγο παγωμένο κρασί, χαμηλή μουσική …
    Λοιπόν αυτό που η φαντασία έπλαθε δεν απείχε πολύ από την καθημερινή πραγματικότητα σε αυτό το μέρος … Μέρος ιδανικό να απολαύσεις καταπληκτική συντροφιά, από αυτές που το χέρι δεν μπορεί να ξεκολλήσει το ένα από το άλλο ... που ο ένας μιλά και ο άλλος δεν θέλει να σταματήσει να του λέει, να ακούει τα όσα η ψυχή έχει να πει … γιατί σε τέτοια μέρη, μόνο η ψυχή μιλά …
    Ένα άγγιγμα στο χέρι, μία ζεστή αγκαλιά και ένα διάπλατο χαμόγελο, μπορούν να σε κρατήσουν εκεί καθηλωμένο/η να τον/την κοιτάς με ανοιχτό το στόμα και χωρίς να μπορείς να πεις κάτι.

    Φεύγω μετά από εγκάρδιους χαιρετισμούς με βαριά καρδιά. Η αλήθεια είναι πως ένα κόλλημα με το συγκεκριμένο μέρος το έφαγα … Είναι αυτό που είπα προηγουμένως : “Θα ήθελα να κάνω διακοπές σε αυτό το μέρος ? … θα ήθελα να το έχω ως ορμητήριο για τις εξορμήσεις μου ?” … η απάντηση είναι ΝΑΙ ! … defenatly ναι … που λένε και οι αιώνιοι φίλοι και σύμμαχοί μας …
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων DSC03718.jpg‎   DSC03720.jpg‎   DSC03721.jpg‎  

Σελίδα 1 από 4 1234 ΤελευταίοΤελευταίο

Παρόμοια θέματα

  1. και εμείς που δεν πήγαμε Πάρνωνα;
    από antsoar στο forum Συναντήσεις & βόλτες
    Απαντήσεις: 65
    Τελευταίο μήνυμα: 18/11/2015, 15:25
  2. Απαντήσεις: 63
    Τελευταίο μήνυμα: 29/03/2013, 09:14
  3. Και μετά φταίνε που μας λένε αλήτες μηχανόβιους...
    από Wizard13 στο forum Στραβά κι ανάποδα
    Απαντήσεις: 7
    Τελευταίο μήνυμα: 30/08/2004, 15:38
  4. Απαντήσεις: 4
    Τελευταίο μήνυμα: 20/05/2004, 15:53
  5. Απαντήσεις: 0
    Τελευταίο μήνυμα: 02/02/2004, 10:32

Κανόνες δημοσιεύσεων

  • Δεν μπορείτε να ανοίξετε νέο θέμα
  • Δεν μπορείτε να απαντήσετε
  • Δεν μπορείτε να επισυνάψετε αρχεία
  • Δεν μπορείτε να επεξεργαστείτε τα μηνύματά σας
  •  
  • Ο κώδικας ΒΒ είναι ΟΝ
  • Τα smilies είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας [IMG] είναι OFF
  • Ο κώδικας [VIDEO] είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας HTML είναι OFF