Σελίδα 2 από 4 ΠρώτοΠρώτο 1234 ΤελευταίοΤελευταίο
Προβολή αποτελεσμάτων 16 έως 30 από 56

Θέμα: Κρήτη … και ανοικτοί λογαριασμοί που δεν κλείνουν …

  1. #16
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Φαράγγι Αράδαινας και Άγιος Ιωάννης
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων DSC03725.jpg‎   DSC03727.jpg‎   DSC03728.jpg‎  

  2. #17
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Το καφέ με τα ενοικιαζόμενα δωμάτια στον Άγιο Ιωάννη ...
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων IMAG3549.jpg‎   IMAG3550.jpg‎   IMAG3553.jpg‎  

  3. #18
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Στην επιστροφή προς Σφακιά το μυαλό ταξιδεύει παραδόξως στον επόμενο προορισμό … κι όμως νοητά ήδη βρίσκομαι στην Πίνδο. Αυτό κάποια στιγμή πρέπει να το κοιτάξω. Να το καλύπτει άραγες το Δημόσιο Σύστημα Υγείας ? … να υπάρχει πρόβλεψη για εξετάσεις παραπλανημένου ταξιδιωτικού μυαλού ?? … πρόβλεψη για αλλαγή φύλου με μια δήλωση από τα 15χρονα και πάνω, πάντως υπάρχει ...

    Σε πολλά σημεία του δρόμου συνάντησα στροφές – πέτρες – κατσίκια ... ένας άσχημος συνδυασμός … Νιώθω χαλαρός αλλά κάτι μου λείπει … όμως, είναι θέμα χρόνου να το βρω …

    Στην επιστροφή ήμουν τυχερός καθώς μια ομάδα επίδοξων περιφρονητών του φόβου, επιχειρούσε άλμα bungee jumping από την γέφυρα. Την καλύτερη έξοδο στο κενό την έκανε η κοπέλα με το τραχύ αλλά θηλυκό κορμί, με τις γωνίες στο πρόσωπο … πόση πλάκα θα έσπασε άραγες με το τρέμουλο των “αρσενικών” …

    Το ανέβα προς Ίμβρο χαλαρό, αλλά με ροή … μέχρι που ο διάλας άρχισε να τσιγκλά. Δεν φταίω εγώ, η φαντασία μου τα φταίει … που με έπλασε όπως ήθελε αυτή … η φαντασία μου που χρόνια με γελούσε … πως θα μπορούσα το γκάζι να κρατήσω κλειστό … Και η ποιητική μου διάθεση ανέβαινε ταυτόχρονα με την ανηφόρα των 21 στροφών …

    Κάθε φουρκέτα και μια επιβεβαίωση πως έκανα λάθος γρανάζωμα πριν έρθω … έπρεπε να το κοντύνω ακόμα περισσότερο βάζοντας ένα δόντι κάτω στο εμπρός γρανάζι κίνησης. Στο πίσω έχω προσθέσει 2 δόντια ούτως ή άλλως … Θα κινιόμουν πολύ πιο άνετα – λιγότερα κατεβάσματα – συνήθως με μία πάνω – με καλύτερη ροπή άρα λιγότερο γκάζι, πιο ξεκούραστο, λιγότερη κατανάλωση. Η Κρήτη είναι όλη σφιχτή, με ελάχιστες ευθείες και μόνο πάνω κάτω, αριστερά δεξιά … δηλαδή κανονικό Λούνα Παρκ … η χαρά του παιδιού …

    Αναρωτιέμαι πόσοι πριν ταξιδέψουν έχουν φροντίσει να υπολογίσουν το κατάλληλο γρανάζωμα ανάλογα με τον προορισμό τους ή πόσοι έχουν πειραματιστεί με την μηχανή τους γενικά … Αλλά τι ασχολείσαι ρε Βρας … πάλι μασημένη τροφή δίνεις, τροφή με γλουτένη σερβιρισμένη με “λάθος ιξώδες”, σε “λάθος ποσότητα”, με “λάθος υπολογισμό αλλαγής” λόγω χιλιομέτρων …
    Πόσο πιο εύκολα θα ήταν τα ταξίδια και γενικά οι μετακινήσεις, με μια σωστή προετοιμασία … και προπάντων φτηνή ! Πόσο κάνει ένα μπροστινό γαμωγράναζο ?? Πόσο ?? … Πως μπορεί να αποτιμηθεί η αξία του με όσα προσφέρει ?? … αλλά για να το καταλάβει κάποιος πρέπει πρώτα να το δοκιμάσει … και αυτό που έχω καταλάβει είναι πως από τα πιο δύσκολα πράγματα, είναι να αποφασίσει κάποιος να το δοκιμάσει. Το πιο δύσκολο πράγμα είναι η αμφισβήτηση στην πράξη … το εύκολο η στείρα άρνηση, η στείρα αμφισβήτηση … επίσης εύκολο είναι η παραμονή στα γνωστά και οικεία, αυτά που μας κρατούν στην αγαπημένη άγνοια του καναπέως ...

    Τους λες πως τα εργοστάσια βγάζουν μηχανές σε μια μέση κατάσταση … για μέσους ικανούς οδηγούς … για μέσους σωματότυπους … για μέσους δρόμους … για μέση χρήση … ένας γενικός μέσος όρος που βρωμά μέση αποστειρωμένη μοτοσυκλετιστική κάβλα … κάτι σαν τον έρωτα με προφυλακτικό … και σε αντιμετωπίζουν ως τον χαζό των Μόντυ Πάιθονς. Γιατί έτσι έχουν ακούσει στην καφετέρια ... το είπε και ο Σούλης ο ανεψιός της κυρα Μαριγούλας … άσε που ο μηχανικός τους είναι ότι καλύτερο κυκλοφορεί ακόμα και στην Ιαπωνία και τους είπε πως αυτά τα πράγματα δεν τα αγγίζουν γιατί τα εργοστάσια ΞΕΡΟΥΝ … το διάβασαν και σε περιοδικό ποικίλης ύλης.

    Η Κρήτη είναι ένα συνεχές ανάγλυφο, με ελάχιστες ευθείες, συνεχής ανηφόρες κατηφόρες, ατέλειωτες στροφές ... έπρεπε να το έχω κοντύνει και άλλο… Θα ήμουν πολύ πιο ξεκούραστος, πιο άνετος, συνέχεια με μία πάνω ή και δύο … Με λιγότερα ανεβοκατεβάσματα του λεβιέ, με καλύτερη κατανάλωση … καλύτερη διαχείριση του βάρους της μηχανής … Ήδη πριν κλείσει η πρώτη μέρα και μάλιστα μέχρι την μέση της, είχα αισθανθεί την ανάγκη να σταματήσω 3 φορές ….Γιατί άλλο πράγμα Ερμόλαε τα 100 κιλά και άλλο τα 200 … Αλλά όπως μου είχε πει και ένας έμπειρος μοτοσικλετιστής με 200πολυφεύγα κιλά μηχανάρα, είναι βαριά η μοτοσικλέτα του αλλά όταν ξεκινά, το βάρος εξαφανίζεται … που πάει, μόνο ο Θεός Βαρύτητας ξέρει … Αλλά ρε Βρας, δεν ξέρεις εσύ … ή μάλλον τι ξέρεις ??.. ότι γράφεις σκευάσματα τις φαντασίας σου είναι … δεν έχεις κάνει και κανένα ταξίδι της προκοπής … Ίσως όταν έρθει η ώρα που θα επισκεφτώ το Σύμπαν αναθεωρήσω, για ακόμα μια φορά …

    Το ανέβα από Σφακιά προς Ίμπρο είναι από μόνο του κολασμένο … γυναίκα με τα όλα της ... με τις καμπύλες της, με τα νάζια της, με τους κινδύνους της μόλις σε παρασύρει … με απίστευτη θέα και προοπτικές όλο υποσχέσεις, από αυτές που όμως τηρούνται … Η Κρήτη θυμίζει γυναίκα δυνατή ... θηλυκό άγριο και γλυκό ταυτόχρονα ... από αυτά που δεν παίζεις μαζί τους, γιατί αν χάσεις η ήττα θα είναι θανατερή ... αλλά τέτοιες ήττες αξίζουν και έναν και δυό θανάτους και ακόμα περισσότερα … Δεν ξέρω όμως αν ακολουθώντας το χτυποκάρδι σου, λογιέται σαν ήττα … Θυμάμαι την τελευταία φορά το ανέβηκα με δυνατή μπόρα και ελάχιστη ταχύτητα πάνω στο άθλιο κινέζικο παπί ... κι όμως στο κελάρι των αναμνήσεων έχει μπει σε θέση θεωρείου …
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων DSC03736.jpg‎  

  4. #19
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Μπαίνω Ασκύφου και στρίβω προς Πολεμικό Μουσείο. Είχα δει την σχετική πινακίδα και την προηγούμενη φορά αλλά είχε μπει και αυτό στο καλάθι με τις εκκρεμότητες. Έξω από το ιδιωτικό μουσείο υπήρχε αντιαεροπορικό πυροβόλο Bofors 40άρι και 100άδες άλλα αντικείμενα που κρέμονταν στην πλευρά του κτηρίου που έβλεπε προς τον δρόμο. Μια θλίψη την ένιωσα … Θέλοντας και μη το μυαλό μου πήγε στην ηλιθιότητα της ανθρώπινης φυλής και στην δίψα της για αίμα … Ήμουν στο να ανέβω ή να μην ανέβω στο μουσείο αλλά ήξερα πως η θλίψη μου θα μεγάλωνε. Γυρίζω, καβαλώ την μηχανή και φεύγω … Ίσως και να ήταν ιδέα μου, κάποιος μου φώναζε από ψηλά και πίσω, από το μπαλκόνι του μουσείου. Δεν γύρισα να κοιτάξω … ίσως να χάλασα την ευκαιρία κάποιου να δείξει το έργο του… Δεν χάλασα όμως την ευκαιρία να μην χαλάσω την ημέρα μου με περισσότερη θλίψη …

    Από Ασκύφου το κατέβασμα προς Βρύσες είναι προκλητικό. Ειδικά το κομμάτι μέχρι να πιάσεις πεδινά είναι Θεϊκό. Όρεξη να ‘χεις να στρίβεις … και να στύβεις … Για την ικανότητα δεν το συζητώ καν … ούτως ή άλλως μια παγκόσμια αδικία συντελείται σε αυτή την χώρα. Μια χώρα με τους περισσότερους αυτοδίδακτους “Rossi” αλλά χωρίς κανέναν να τρέχει στο παγκόσμιο. Γιατί ως γνωστόν, καλλιτεχνικά αλλά και επιστημονικά αποδεδειγμένο, για όλα φταίνε μόνο οι γκόμενες ... οι πρώην και οι επόμενες …

    ... συνεχίζεται ...
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων DSC03740.jpg‎   DSC03741.jpg‎  

  5. #20
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της ΠΑΠΑΣΟΥΖΑΣ
    Εγγραφή
    03/02/2017
    Μηνύματα
    4.037
    Ξεχαστηκες...?
    καθε μερα ...νεα μερα.

  6. #21
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της vardis
    Εγγραφή
    05/12/2009
    Μηνύματα
    138
    Ηρθε ξανά με το παπί....!
    vardis

  7. #22
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της ΠΑΠΑΣΟΥΖΑΣ
    Εγγραφή
    03/02/2017
    Μηνύματα
    4.037
    Παράθεση Δημοσιεύθηκε αρχικά από vardis Προβολή μηνύματος
    Ηρθε ξανά με το παπί....!
    Μπα...πιο πολυ πεζοπωρια τον βλεπω να τη γυρναει....για να την ευχαριστηθει ...
    καθε μερα ...νεα μερα.

  8. #23
    M.A.E.Θ.Ρ.Α.Τ. Το avatar του/της sniper
    Εγγραφή
    11/11/2002
    Μηνύματα
    15.818
    Παράθεση Δημοσιεύθηκε αρχικά από Vrasidas Προβολή μηνύματος
    Μπαίνω Ασκύφου και στρίβω προς Πολεμικό Μουσείο. ....
    ....
    Δεν χάλασα όμως την ευκαιρία να μην χαλάσω την ημέρα μου με περισσότερη θλίψη …

    ...
    Κακώς, ο Ανδρέας (κι ο πατέρας του πριν) έχει κάνει πολύ καλή δουλειά και είναι και πραγματικά φιλόξενος. Και θα έβλεπες και δική μου συνεισφορά στο μουσείο..

    Ελπίζω αυτό το σ/κ να προλάβω να περάσω για μια ρακή.
    Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν ξέρουν ότι δεν ξέρουν αυτά που δεν ξέρουν.

  9. #24
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Σόρρυ για την καθυστέρηση ... σοβαροί λόγοι με κόλλησαν. Επιστρέφω άμεσα.

    sniper ελπίζω να μην έγινε κάποια υπόθεση πως υποτίμησα την δουλειά του μουσείου και την αξία του. Ίσα ίσα που είναι εμφανής ο κόπος και η προσπάθεια που έχει γίνει.
    Απλά όσο μεγαλώνω αποφεύγω πλέον μέρη που μου θυμίζουν την ανάγκη της ανθρώπινης φυλής για αίμα. Ακόμα θυμάμαι την θλίψη στο στρατιωτικό νεκροταφείο Μάλεμε.

  10. #25
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Μπαίνω Βρύσες για δεύτερη φορά φέτος μέσα σε λίγες μόλις εβδομάδες. Ο κεντρικός δρόμος περνά πάνω από μικρό ποταμάκι με πολλά πλατάνια που δημιουργούν ένα απίστευτο δροσερό μικροκλίμα προκαλώντας κατάμουτρα την ζέστη του Ιουλίου. Όπως με προκάλεσαν και οι μυρωδιές από τα γύρω μαγαζιά … Η ώρα ήταν περίπου 14:00, οπότε θεώρησα σωστό να σταματήσω για ένα ελαφρύ γεύμα … ποιος ξέρει τι ώρα θα σταμάταγα το βράδυ και μετά από πόσες ώρες οδήγησης.

    Το τραπέζι δίπλα στο ποταμάκι είχε δυό καλά … πρώτον φοβερή σκιά και δροσιά … και δεύτερον ωραία θέα για παρατήρηση. Δίπλα ακριβώς κάθεται μια οικογένεια τουριστών από Βόρεια χώρα της Ευρώπης με δύο μωρά. Θα ήταν μεταξύ 3 και 5 ετών. Κοίταζα τον τρόπο που τα “έβαζαν” στην ζωή … στο να αισθάνονται ανεξάρτητα ... να έχουν τον δικό τους τρόπο … να μαθαίνουν από τα λάθη τους και την αδεξιότητά τους …να μάθουν να αυτοσυντηρούνται … Τα πιτσιρίκια με ένα κουτάλι στο χέρι τα είχαν κάνει πουτάνα όλα … κι όμως δεν τους φώναξαν, δεν τα μάλωσαν ... απλά τους διόρθωναν τις κινήσεις του χεριού από το πιάτο μέχρι το στόμα … Μόλις έφαγαν, απλά τα άλλαξαν, μπήκαν στα καρότσια τους και έφυγαν γεμάτοι και χαρούμενοι … Α που ‘στε … μέσα σε όλα αυτά, ο τυπάς της κράταγε και το χέρι όλη την ώρα … Φανταζόμουν τον Ερμόλαο με την κυρά Μαριγούλα και τον Πίπη καθισμένους σε αντίστοιχο τραπέζι … ας μην πω περισσότερα γιατί είναι ήδη αργά την νύχτα και τέτοια ώρα είναι εύκολο να σεληνιαστεί κάποιος και μόνο με την σκέψη …

    Και ύστερα ήρθε ο καταραμένος κατάλογος … αυτός δεν σε αφήνει να αγιάσεις … Τι να κάνω, άφησα την αγιοσύνη για αύριο … εξ’ άλλου σε αυτήν την χώρα μας έμαθαν το «εις ή ες αύριον τα σπουδαία» …
    Και οι χοχλιοί έπεφταν ράιτ θρού … Απορώ με τους ανθρώπους που δεν τους δοκιμάζουν καν … από την μια ψηφίζουν τις κοπριές που έχουν κατακλέψει εδώ και αιώνες αυτόν τον τόπο αλλά από την άλλη με μια γκριμάτσα αποδοκιμασίας δείχνουν πως σιχαίνονται κάτι που ούτε καν έχουν βάλει στο στόμα τους … Τι παράξενα όντα οι άνθρωπες … δεν θα τους καταλάβω ποτέ … Ποιος ξέρει, ίσως και να μην θέλω τελικά …

    Το κρασί - επιτέλους κόκκινο – ήταν ότι έπρεπε … βοήθησε στο να ξεδιπλωθούν σκέψεις που καταγράφηκαν αλλά που θα τις κρατήσω για εμένα. Εξ’ άλλου τα καλύτερα στα ταξίδια είναι αυτά που δεν γράφονται αλλά ούτε συζητιούνται … και τι να πει κανείς για την βραδιά στα Μάταλα … τι να καταλάβει ο Ερμόλαος, τι να θυμηθεί η κυρά Μαριγούλα, τι να νιώσει ο Πίπης …

    Κοιτάζω τον απλωμένο χάρτη στο τραπέζι ξανά και ξανά … Με πορτοκαλί χρώμα έχω χαράξει την επιθυμητή πορεία. Πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί απλωμένη μια ζωή … ένας χείμαρρος αναμνήσεων … Με παρασέρνουν ως συνήθως σκέψεις και συναισθήματα. Με πιάνει πάλι η μαλακία μου να συγκρίνω πράγματα και καταστάσεις . Βλέπω τις διαδρομές του Μαΐου με το παπί και παθαίνω έναν ψιλοπανικό. Η σημερινή διαδρομή ήταν πιο εύκολη, με λιγότερα χιλιόμετρα αλλά περισσότερη κούραση … !! Ξανασκέφτομαι το ιδανικό μηχανάκι … ξανακαταλήγω σε αυτό με τους λιγότερους συμβιβασμούς, δηλαδή ένα εντούρο 250 – 350 κυβικά προσεκτικά διαμορφωμένο και προσαρμοσμένο ώστε να γαμεί και να δέρνει … Γαμούν και δέρνουν τα μικρά εντούρο ?? … ναι το κάνουν ... και εύκολα … 30 – 35 άλογα είναι αρκετά για να ρίξουν πολύ “ξύλο” …
    Με κατάλληλο γρανάζωμα – ρυθμισμένη ανάρτηση – σωστά φρένα – ρυθμισμένο κινητήρα – σωστό λάστιχο, σε επαρχιακό δευτερεύων και τριτεύων οδικό δίκτυο γαμεί και δέρνει … Φορτώνεται άνετα, τραβά με αξιοπρέπεια στις ανηφόρες, είναι ελαφρύ άρα δεν κουράζει, στρίβει άνετα και σταθερά, δεν τρομάζει στο άνοιγμα γκαζιού, κρατάς άνετα και για ώρες σταθερό σβέλτο ρυθμό … Οκ δεν βάζει φωτιά στην άσφαλτο ... αλλά δεν γαμείς, βάζει φωτιά σε πολλά μπατζάκια καφετεριάκηδων με σούπερ ντούπερ … Εξάλλου ταξίδι ψυχής θέλεις να κάνεις, όχι επίδειξη πόσο μεγάλη την έχεις …

    Αλλά τι αξία έχουν ρε Βρας όλα αυτά ? … μόνο για εσένα … Ποιο το νόημα ? … και στο κάτω κάτω της γραφής (που κανείς μέχρι τώρα δεν έμαθε τι γράφει) και τι ξέρεις εσύ ? … κάπου κουράστηκα να αποδεικνύω συνεχώς πως δεν είμαι ροζ σύννεφο … Πως μου ήρθε τώρα αυτό ?... ίσως γιατί συνειρμικά μια ψυχή με είχε αποκαλέσει χαριτολογώντας "άσπρο σύννεφο" … ίσως στην προηγούμενη ζωή μου αν ήμουν ινδιάνος, αυτό να ήταν το όνομά μου ... λες ??… δεν θα με χάλαγε καθόλου … Παιδί της πόλης πάντως, δεν ήμουν σίγουρα …
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων IMAG3556.jpg‎   DSC03744.jpg‎   IMAG3560.jpg‎  
    Τελευταία τροποποίηση από Vrasidas; 25/11/2017 στις 16:53.

  11. #26
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Μαζεύω τα κομμάτια μου σιγά σιγά και φεύγω. Ακολουθώ δυτική πλέον πορεία με σκοπό να κάνω τον γύρω των Λευκών Όρεων και να ανέβω στον Ομαλό. Δεν ακολουθώ ακριβώς τον δρόμο που ήμουν το πρωί αλλά στρίβω προς Νίπο – Τζιτζιφιές – Φρες – Πεμόνια – Παιδοχώρι – Νέο Χωριό. Ωραία διαδρομή, ήρεμη, χαλαρή με ωραία χάραξη, με μηδενική κίνηση. Μπαίνοντας στο Νέο Χωριό στο γνωστό πλέον καφέ με την γνωριμία μου με τον παπα-Μανώλη στρίβω αριστερά προς Στύλο και Μαλάξα … Σε αυτά δύο χωριά κάτι μου λέει πως θα ξανάρθω. Αυτός ο τεράστιος πλάτανος με την απίστευτη σκιά και τα τραπεζάκια από κάτω προκαλούν να αφήσεις το κορμί σου εκεί για ώρες …

    Μέχρι Μαλάξα ο δρόμος προκλητικά στενός, στριφτερός … Το τοπίο αρχίζει και γίνεται πράγματι ενδιαφέρον … λίγο η άγρια ομορφιά του, λίγο η ερημιά του παρά το ότι τριγύρω υπάρχουν διάσπαρτα χωριά, δίνουν μια ξεχωριστή γεύση στο ταξίδι. Αυτή η ερημιά νιώθω πως με συνεπαίρνει … μα που πήγαν όλοι οι Έλληνες τουρίστες ?? … Μάλλον ξαπλώστρες – φραπέ (φρέντο δηλαδή γιατί με φραπέ γκόμενα δεν χτυπάς πλέον..) ... με οχτώ ζάχαρες … και λάδι .. και μάτι … και σέλφι (πάντα μπαστουνάτο) του κώλου … Πόσοι έχουν έρθει στο Νησί και πόσοι πράγματι “ήρθαν” … και πόσοι από όσους αποβιβάστηκαν σε αυτά τα ιερά χώματα πράγματι τα γνώρισαν, τα γύρισαν, τα μύρισαν, τα γεύτηκαν … ποιός ξέρει ? ... μάλλον δεν θα το μάθω ποτέ ...
    Αναρωτιέμαι ποια η διαφορά να βλέπεις ένα ξέκωλο στην Λούτσα .. ή στην Χερσόνησο … Το ίδιο ξέκωλο είναι, αλλά την ουσία του ταξιδιού σου μαλάκα φρεντοέλληνα την έχασες … όπως και κάποια ευρώ σε εισητήρια. Ίσως γιατί το ειδικό βάρος του ξέκωλου είναι διαφορετικό στα Μάλια και άλλο στο Λαγονήσι … Όλοι όσοι είδα να τριγυρνούν στην ενδοχώρα και έξω από τις κλασσικές διαδρομές ήταν ξένοι … όσοι περπατούσαν τα πανέμορφα μονοπάτια ήταν ξένοι … όσοι ρούφαγαν από την ενέργεια του Νησιού ήταν ξένοι … και εσύ φρεντοέλληνα μαλάκα, τραβάς ενέργεια μόνο από στημένα σαρβάιβαρ …

    Έξω από το Κατωχώρι σταματώ για επιβεβαίωση της διαδρομής. Σε παράπηγμα ένα νεαρό ζευγάρι πουλάει πραμάτεια από την γη τους. Άρα ντόπιοι .. άρα ξέρω τι με περιμένει …
    - Καλησπέρα !
    - Επίσης !
    - Για Δρακόνα πάει και από εδώ ?
    - Ναι αλλά ο δρόμος δεν είναι καλός …
    - Χωματόδρομος ?
    - Όχι, δεν είναι καλός …
    - Πολλές λακούβες ?
    - Όχι δεν είναι καλός … από εδώ (δεξιά) είναι καλύτερος …
    - Δηλαδή ?? ... πιο όμορφος ?
    - Όχι, καλύτερος …
    - Γιατί δεν είναι καλός (ο άλλος)??
    - Έχει πολλές στροφές …
    - Α !! .. μα τότε αυτός είναι ο καλός !!
    - Δεν καταλαβαίνεις τι σου λένε ?? .. ο ΑΛΛΟΣ είναι ο καλύτερος !!
    - Μα … εγώ στροφές ψάχνω ….
    - Αααα …. (κοιτάζει την πιτσιρίκα δίπλα του) σε κουζουλό πέσαμε …
    ... κάπου το έχω ξαναδεί το έργο … Είναι μια πραγματικότητα πως οι κουζουλοί δεν μπορούν εύκολα να βρουν την ησυχία τους ... και προπάντων τις σωστές οδηγίες για μια ωραία διαδρομή.

    Κατωχώρι – Κάμποι – Θυμιά μέσα από μια πανέμορφη άγρια μοναχική διαδρομή … ευτυχώς που μέχρι τώρα δεν έχω ακούσει κανέναν ντόπιο. Η αλήθεια είναι πως οι άνθρωποι με μεγάλη χαρά και με όλη τους την καρδιά, προσπαθούν να δώσουν την καλύτερη – γι’ αυτούς – διαδρομή, τον πιο σύντομο, τον πιο ασφαλή δρόμο … Σε καμία των περιπτώσεων δεν αισθάνθηκα κάτι αρνητικό από αυτές τις «συνδιαλέξεις» .. ίσα ίσα που ήταν τόσο γραφικές και χαριτωμένες, που θα επιθυμούσα αν ήταν δυνατόν περισσότερες …

    Μέχρι Δρακόνα τα χιλιόμετρα κύλισαν μέσα σε καταπράσινα τοπία, ωραία άσφαλτο, στρωτές στροφές … Η περιοχή ένας τεράστιος ελαιώνας. Το νησί απορώ πως με τόσα ελαιόδεντρα, δεν έχει κάποιο όνομα συνδεδεμένο με το λάδι … Μέχρι Θέρισο η διαδρομή πανέμορφη, δεν κουράζει το μάτι καθόλου, με ωραία χάραξη, κινείσαι ανάμεσα σε μικρούς ορεινούς όγκους που τους ανεβαίνεις μέχρι την κορυφή τους και πάλι κάτω χωρίς ιδιαίτερες κλίσεις του εδάφους… όλα στρωτά και όμορφα.

    Μπαίνοντας Θέρισο από τα πρώτα μέτρα νιώθεις πως κάτι έχει αυτό το μέρος, Κάτι το έχει σημαδέψει … Φτάνοντας στην πλατεία σταματάς οπωσδήποτε. Το άγαλμα του Βενιζέλου δεσπόζει στην μέση της πλατείας θυμίζοντας σημαντικά ιστορικά γεγονότα τον Μάρτιο του 1905, όταν ξεκίνησε η Κρητική Επανάσταση με σκοπό την ένωση του Νησιού με την υπόλοιπη Ελλάδα. Εντύπωση μου έκανε η αρχιτεκτονική της εκκλησίας δίπλα στο άγαλμα... Η αλήθεια είναι πως ξαφνιάστηκα, περίμενα να δω κάτι διαφορετικό.
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων DSC03748.jpg‎   DSC03751.jpg‎   DSC03753.jpg‎  
    Τελευταία τροποποίηση από Vrasidas; 26/11/2017 στις 03:19.

  12. #27
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Το χωριό είναι μικρό, το όνομά του όμως βαρύ. Το διασχίζεις γρήγορα καθώς απλώνεται σε ελάχιστο βάθος δεξιά και αριστερά του κεντρικού δρόμου, για απόσταση περίπου 500 μέτρων. Ήδη ο οικισμός βρίσκεται στην αρχή φαραγγιού με το όνομα του χωριού. Ένα φαράγγι εντυπωσιακής ομορφιάς, στενό με ελαφρά κατηφορικό δρόμο, με πολύ πράσινο και σκιά … Δεν άντεξα και μπήκα στον πειρασμό να σταματήσω λίγο πριν το γεφύρι … Για πολύ ώρα δεν πέρασε κανένα όχημα προς τα επάνω ή προς Χανιά … μα που είναι όλος αυτός ο κόσμος κατακαλόκαιρο ? Μια ησυχία απίστευτη… Δεν ξέρω πόση ώρα κάθισα απλά κοιτώντας και ακούγοντας αυτό το τίποτα ... ένα τίποτα που έλεγε τόσα πολλά στα μέσα τα βαθιά … Απομακρύνομαι από την μηχανή για μια φωτο … στέκομαι να την χαζεύω κάποια ώρα. Τόσο μα τόσο λεπτή σιλουέτα … όπως θα έπρεπε να είναι οι μοτοσυκλέτες που ταξιδεύουν σε επαρχιακούς στενούς και στριφτερούς δρόμους. Κι όμως είναι 19 ετών μεγαλοκοπέλα … Πιάνω τον εαυτό μου να κοιτώ το fazer με λίγο διαφορετική ματιά … ίσως και με περισσότερη συμπάθεια από την αρχή… Κάποια ώρα έρχεται η στιγμή που αρκετοί αναβάτες αντιλαμβάνονται τους φυσικούς νόμους … κάποια στιγμή θα τα φέρει έτσι η ζωή που θα οδηγήσουν σε κλειστά κομμάτια κάτι λεπτό – ελαφρύ – με δυνατά φρένα και σωστά ρυθμισμένες αναρτήσεις … και τότε έρχεται το φωτισμένο φως.

    Αναρωτιέμαι πόσοι μπαίνουν στην διαδικασία να μπουν σε “συμβιβασμούς” που θα τους φέρουν φαινομενικά σε “δύσκολη θέση” … σε στάση απολογίας για το ότι τόλμησαν να μην ακολουθήσουν το μάρκετινγκ που επιβάλουν χαρτογιακάδες που πηγαίνουν σπίτι δουλειά – δουλειά σπίτι με αυτοκίνητο … που πάνε διακοπές με πανάκριβα 4 Χ4 και που σιχαίνονται να εκθέσουν εαυτό και ψυχή στις μυρωδιές, στον αέρα, στον κίνδυνο, στο κρύο και στην ζέστη, στα ακούσματα που ξεδιάντροπα το κράνος αφήνει να περάσουν μέσα, στον ιδρώτα … δηλαδή να εκθέσουν τον εαυτό τους στην χαρά … Γιατί το να πάρεις ένα μαστόδοντο και να γυρίσεις χωριό χωριό την πατρίδα σου, μόνο σαν πραγματικός συμβιβασμός μου ακούγεται … Ένας συμβιβασμός που σκοπό έχει μόνο να σου σπάσει τα’ αρχίδια … Με την μηχανή που ταξιδεύεις πρέπει να είσαι ερωτευμένος ή να προκύψει έρωτας στον δρόμο … Δεν μπορείς να γνωρίσεις τον πραγματικό κόσμο με μια που σου σπάει τ’ αρχίδια … Και οι καλύτερες για ταξίδια γκόμενες είναι οι απλές ... οι κοκέτες χάρισμά τους …

    Φτάνω μέχρι το τέλος το φαραγγιού … με δυσκολία κρατήθηκα να μην το ανέβω ακόμα μία. Κάπως έτσι όμως δημιουργούνται προϋποθέσεις και εκκρεμότητες για επιστροφή …
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων DSC03755.jpg‎   DSC03763.jpg‎   DSC03766.jpg‎  

  13. #28
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Είμαι ήδη στα πεδινά και η αλήθεια είναι πως έχω χάσει την διάθεσή μου. Έχω μπει πάλι σε κατοικημένες περιοχές με πολλούς άνθρωπες να κυκλοφορούν τριγύρω … και το κυριότερο, πολλά αυτοκίνητα.

    Πριν τα Περιβόλια στρίβω αριστερά προς Βαρύπετρο. Περνώντας την πινακίδα της Limnoupolis Water Park ένα χαμόγελο μου ξέφυγε και ένα κοκκίνισμα στα μάγουλα το ένιωσα … ίσως και κάτι περισσότερο … Αλλά είπαμε, όλοι οι άνθρωποι έχουν μια πλευρά του εαυτού τους που παραμένει για τον εαυτό τους …

    Αριστερά πάλι για Φουρνές και Λάκκους σε μια διαδρομή που όσο απομακρυνόμουν από τον "μπουολιτισμό" τόσο πιο όμορφη γινόταν. Ένα πανέμορφο ανέβα προς Λάκκους με ωραία άσφαλτο, πολλές φουρκέτες, με εικόνες που γεμίζουν το μυαλό, πολύ πράσινο … Οι Λάκκοι σαν χωριό μου άρεσε αρκετά. Απλωμένο αμφιθετρικά στους πρόποδες του Ομαλού με θέα που δεν την χορταίνεις, με πολλά πλατάνια, με ένα ηρώο στην πλατεία του που λέει πολλά … Τρία αγάλματα Κρητικών με παραδοσιακές στολές το ένα πάνω στο άλλο. Στέκομαι και η περιέργειά μου με κάνει να κρατήσω σημειώσεις που εάν καταφέρω και επιστρέψω σπίτι να μην ξεχάσω να το ψάξω … Και το έψαξα … και είδα πως πρόκειται για ένα γνήσιο χωριό πολεμιστών. Ένα ταπεινό χωριό που με το αίμα των τέκνων του έχει ποτίσει πολλά από τα δέντρα ελευθερίας σε αυτόν τον πλανήτη. Ελπίζω κάποτε να επιστρέψω και να μείνω πολύ ώρα σε ένα από τα υπέροχα μαγαζιά της πλατείας. Τελικά η ελευθερία των τόπων εξαρτάται από την φυλή των ταπεινών ανθρώπων του, οι υπόλοιποι μόνο φύρα της πλάσης είναι … αλλά και αυτοί κάποιο ρόλο θα διαδραματίζουν. Ακόμα και ο χειρότερος άνθρωπος, εάν τον μελετήσεις προσεκτικά σίγουρα κάποιο σημαντικό μάθημα δίνει … και εξέλιξη χωρίς μάθημα δεν νοείται …

    Από Λάκκους μέχρι Ομαλό η διαδρομή υπέροχη … καινούργια άσφαλτος, πλατιά, με ανοικτές στροφές αλλά και μπόλικες φουρκέτες. Για ακόμη μια φορά μου κάνει εντύπωση η παντελής απουσία ανθρώπων σχεδόν σε όλη την διαδρομή … Μου φαίνεται αδιανόητο στην μέση της full season με τόσες χιλιάδες επισκέπτες να μην έχω συναντήσει για τόσα χιλιόμετρα ούτε έναν … έτσι για το γαμώτο …

    Στην δεξιά πλευρά του δρόμου μιά μαρμάρινη πινακίδα μου προκαλεί την περιέργεια και σταματώ … Χμ, πάλι ανδραγαθήματα από τους φίλους – συμμάχους και σωτήρες μας Γερμανούς αλλά από την μεριά της κάστας των Ναζί … και μάλιστα στα 1.600 μέτρα … Α ρε έρμη τούτη γη … πόσο και πόσοι σε έχουν ζηλέψει. Πόσο αίμα ανόητων επίδοξων κατακτητών έχει χυθεί για κάθε της σπιθαμή. Αλλά τότε δεν ήξεραν … τώρα που έμαθαν δεν έπεσε ούτε φυσίγγι … Με μια λογιστική εγγραφή ο πόλεμος εκρίθη και προς το παρόν ενικήθη … Δεν μένει παρά να μάθουμε και εμείς …
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων DSC03769.jpg‎   DSC03769 - Αντιγραφή.jpg‎  
    Τελευταία τροποποίηση από Vrasidas; 07/12/2017 στις 02:35.

  14. #29
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Μέχρι οροπέδιο Ομαλού δεν χορταίνεις στρίψιμο … είναι και αυτή η ιστορία του τόπου που δεν αφήνει το μυαλό σε ησυχία … Κανονικά θα έπρεπε να γυρίσω πίσω και να το ανέβω ξανά αλλά όπως και στο φαράγγι της Θέρισου έγιναν οι εγγραφές που θα καθορίσουν κάποιες μελλοντικές στιγμές. Σκεφτόμουν πάλι πως πριν κάποιες εβδομάδες γύριζα τα εδώ βουνά με κάτι που κουβαλούσε αυστηρά έναν … τώρα γυρίζω λαγκάδια και ακρογιαλιές πάνω σε κάτι που κουβαλά άνετα δύο … Να δεις που την τρίτη φορά θα γίνει η “στραβή” … και να δω πως θα κυκλοφορώ στην πιάτσα μετά … Βρας να το δεις, θα βρεθεί αυτή που μέχρι τα “μοναχικά” θα σου κόψει … Θα μου πεις και του Φώτη που του έκοψε το μουστάκι, αυτός έχασε κάτι ?? … https://www.youtube.com/watch?v=uwspwotnNk8

    Είμαι πλέον κορυφή Ομαλού. Έχω σταματήσει στο ακριανό σκιερό μαγαζί για λίγη δροσιά και αναπλήρωση υγρών. Βασανίζομαι να ρωτήσω ή να μην ρωτήσω πληροφορίες. Κανονική ζαριά …
    Πιάνω το πιο σκιερό μέρος ... αυτό που θα διάλεγε ο πιο τεμπέλης Μεξικάνος για την σιέστα του. Να πω την αμαρτία μου, σαν ιδέα δεν θα ήταν καθόλου άσχημη. Κοιτάζω το ρολόι του κινητού και τον χάρτη. Η ώρα μόλις είχε περάσει πέντε που σημαίνει πως έχω πολλές ώρες μπροστά μου μέχρι τις 21:00 που νυχτώνει και θα πρέπει να έχω βρει μέρος για ύπνο. Η Παλαιόχωρα δείχνει μια χαρά και είμαι σχετικά κοντά.

    Έχω γύρει πίσω, έχω βάλει τα πόδια ψηλά σε άλλη καρέκλα και με το ένα χέρι ακουμπάω ακόμα μια καρέκλα … σύνολο 3 καρέκλες και με παίρνει άνετα για ακόμα μία … Και αν με παρεξηγήσουν ?? … μόνο με αυτή την σκέψη μένω στις τρεις ... Εξάλλου το ένα χέρι παρέμενε απασχολημένο με διάφορες δραστηριότητες …

    Από την γωνία που βρισκόμουν παρατηρούσα την “μεγαλοκοπέλα” … τις γωνίες της … τις καμπύλες της … τα θετικά της … τα αρνητικά της … τι μπορεί να προσφέρει ένα μάτσο σίδερα και λίγο πλαστικό … Ένα μάτσο από πλαστικά και σίδερα που όμως κουβαλούν επάνω του μία ή και περισσότερες ψυχές και όσο και αν ακούγεται παρανοϊκό, σίδερα και ψυχές επικοινωνούν και συνδιαλλάσσουν μεταξύ τους πράγματα και θάματα … Πολλές φορές περισσότερα από όσα δυό άνθρωποι μπορούν μεταξύ τους. Σκεφτόμουν πως η δίτροχη “μεγαλοκοπέλα” είναι πολύ πιο ξεκάθαρη από πολλά δίποδα όντα. Έχει μια ανιδιοτέλεια που δεν την συναντάς εύκολα στο δίποδο σκεπτόμενο βασίλειο … πως υπάρχει μια τίμια αντιμετώπιση του ενός από και προς τον άλλο με το βάρος της τιμιότητας να γέρνει προς το “άψυχο” … Από την γωνία που την κοίταζα έβλεπα το πίσω μαύρο ελαστικό και το γρανάζι της. Ένα μαύρο ελαστικό από μίγμα πολυμερών, χημικά επεξεργασμένο … μια φλοίδα κάποιων χιλιοστών πάχους που πασχίζει να σε κρατήσει στον δρόμο … στην ζωή … Και σκεφτόμουν πως αυτή η φλοίδα χιλιοστών το μόνο που ζητά είναι μια απλή και τζάμπα φροντίδα … ένα κοίταγμα εάν έχει την σωστή ποσότητα όγκου αέρα μέσα της … τόσο απλό. Και σκεφτόμουν πως αυτό ακριβώς είναι που κάνει την διαφορά στην σχέση της μηχανής με τον αναβάτη της… 1 bar πίεσης με αντάλλαγμα σώσιμο μιας ζωής … σε αντίθεση με τους ανθρώπους που δίνεις τα πάντα με αντάλλαγμα την καταστροφή μιας ζωής … Τι έμαθα σε αυτό το διήμερο ? … με ένα μόνο δόντι λιγότερο ή περισσότερο στο γρανάζι κάνεις διαφορετικό ταξίδι, σου αλλάζει την διάθεση, σε κρατά πιο ξεκούραστο, πιο ασφαλή … Το αντάλλαγμα είναι απίστευτο … Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την ζωή … με τις ανθρώπινες σχέσεις. Μια κουβέντα παραπάνω ή λιγότερη … ένα άγγιγμα στα μαλλιά ... μια ματιά ή ένα δάκρυ, μια απλή λέξη, ένα συγγνώμη ή ένα ευχαριστώ (από την ψυχή), μια απλή κίνηση, ένα νεύμα, μια παραχώρηση θέσης, ένα απλό δώρο, λίγη συμπόνια … με πράγματα δηλαδή που δεν στοιχίζουν τίποτα … σώζεται μια σχέση ζωής, ένας έρωτας, μια επαγγελματική καριέρα …. Με τόσο απλά πράγματα αρκεί για να προχωρήσεις παραπέρα, πιο ανάλαφρος, πιο ολοκληρωμένος … πιο άνθρωπος … Τι απίστευτα που προσφέρουν τα απλά για να βγει η ανηφόρα …

  15. #30
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Από την άλλη σκέφτομαι πως τίποτα δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια της ορθότητας, τίποτα δεν είναι απόλυτα σωστό και φυσικά τίποτα δεν είναι απόλυτα κανονικό. Εκφράσεις και θέσεις για το τι πράγματι είναι κανονικό σήμερα, μόνο αμηχανία μπορεί να φέρουν τέτοιου είδους τοποθετήσεις. Αλλά ποιος νοιάζεται … σόου ουάτ …

    Για κάποια από τα χρόνια που ακολουθώ ένα δύσκολο ετήσιο οργανωμένο οδοιπορικό αντοχής, χρησιμοποιώ ένα ss 1000άρι που έχω … Πάντα γύριζα κουρασμένος, με πόνους στα χέρια, στα γόνατα, στην πλάτη … Συνήθως ήθελα 2 μέρες για να συνέλθω. Ένα πρωί άλλαξα γρανάζια (αφού πειραματίστηκα με 4 διαφορετικούς συνδυασμούς, το κόντυνα… ) σήκωσα τα κλιπ ονς λίγους πόντους, αύξησα λίγο τις μοίρες στα γόνατα και …. !!! ... άλλο μηχανάκι !!

    Το επόμενο 36ωρο ήταν παιχνίδι !! Παρά την ιδιαιτερότητα της χρονιάς σε ότι αφορά το δρομολόγιο (απίστευτα κλειστά κομμάτια, ορεινό στροφιλίκι) ήταν μακράν πιο ξεκούραστο – πιο διασκεδαστικό – αυξήθηκε αισθητά η αυτονομία του … και όλα αυτά επειδή μέσα σε όλα τα πιο πάνω προστέθηκε ή αφαιρέθηκε ένα δοντάκι … Θα μου πεις εδώ επειδή “πονά ένα δοντάκι” αλλάζεις όλη την ζωή σου χορεύοντας έναν συγκεκριμένο “χορό” …
    Αναρωτιέμαι ποιο να είναι το “προσωπικό μου δόντι” στο γρανάζι της ζωής μου και πως θα μπορούσα να επέμβω σε αυτό … ίσως κάποια στιγμή το ανακαλύψω. Αναρωτιέμαι επίσης για τις κοπριές που μας μαθαίνουν στο “εκπαιδευτικό” μας σύστημα και την χρησιμότητά τους στην πραγματική μας ζωή … Σε αυτήν που ζεις με αληθινά συναισθήματα και όχι με πλαστικό χρήμα και αποστειρωμένη κάβλα … ή τάβλα ... όπως βολεύει τον καθένα. Πόσο κάβλα μπορεί να είναι κάτι αποστειρωμένο, ένας Θεός μόνο ξέρει …
    Έχει όμως και αυτό την χρησιμότητά του. Κάποιοι πρέπει να κάνουν ακριβές διακοπές, να αγοράσουν ακριβά εξοχικά και αυτοκίνητα … ίσως και κανένα σκάφος … Αντιλαμβάνομαι πως η γενική αποστείρωση εξασφαλίζει μεγάλα κέρδη … για λίγους όμως … Και η αποστείρωση έπεφτε ράιτ θρου …

Σελίδα 2 από 4 ΠρώτοΠρώτο 1234 ΤελευταίοΤελευταίο

Παρόμοια θέματα

  1. και εμείς που δεν πήγαμε Πάρνωνα;
    από antsoar στο forum Συναντήσεις & βόλτες
    Απαντήσεις: 65
    Τελευταίο μήνυμα: 18/11/2015, 15:25
  2. Απαντήσεις: 63
    Τελευταίο μήνυμα: 29/03/2013, 09:14
  3. Και μετά φταίνε που μας λένε αλήτες μηχανόβιους...
    από Wizard13 στο forum Στραβά κι ανάποδα
    Απαντήσεις: 7
    Τελευταίο μήνυμα: 30/08/2004, 15:38
  4. Απαντήσεις: 4
    Τελευταίο μήνυμα: 20/05/2004, 15:53
  5. Απαντήσεις: 0
    Τελευταίο μήνυμα: 02/02/2004, 10:32

Κανόνες δημοσιεύσεων

  • Δεν μπορείτε να ανοίξετε νέο θέμα
  • Δεν μπορείτε να απαντήσετε
  • Δεν μπορείτε να επισυνάψετε αρχεία
  • Δεν μπορείτε να επεξεργαστείτε τα μηνύματά σας
  •  
  • Ο κώδικας ΒΒ είναι ΟΝ
  • Τα smilies είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας [IMG] είναι OFF
  • Ο κώδικας [VIDEO] είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας HTML είναι OFF