4700 έχει το 390 του 16 προσφορά επίσημα απο την κτμ. αν και εγω θα έδινα 3.300 για ενα του 15 μτχ με εξτρα πάνω
Είχα πάει το SD για σέρβις και μου δώσανε για μηχανάκι αντικατάστασης ένα δουκάκι 390.
Σίγουρα δεν ήταν το τελευταίο. Αν ήταν του 15 ή 16 δεν ξέρω.
Το μηχανάκι τα σπάει. Μια χαρά για καθημερινή μετακίνηση, έχει γκαζάκι κομπλέ για 400άρι, και έχεις πάρα πολύ καλή αίσθηση του δρόμου.
Και ήταν και ψιλοχρέπι κιόλας το συγκεκριμένο.
Το καινούριο του '17 είναι ακόμα καλύτερο, με επιλογές για το ABS και διάφορα άλλα μπιχλιμπίδια, και το έχουν κάνει λίγο πιο ευρύχωρο για τα πόδια (σε αυτό που πήρα εγώ βρίσκανε τα γόνατα μου στη γωνία του ντεπόζιτου).
Μπορει και το R3 να σπέρνει. Δεν ξέρω.
Το 390 όμως, αν έψαχνα μηχανάκι σε αυτά τα κυβικά, θα το έπαιρνα με κλειστά μάτια.
Τι μου θύμησες...
Η πρώτη μηχανή στο όνομα μου (και όχι που καβάλησα ή παπί) ήταν μια suzuki bandit 400v.Είχα μπεί στο κατάστημα να πάρω ένα ζευγάρι γάντια και είχα πληρωθεί την προηγούμενη μέρα.
Λέω στο παλικάρι τι θέλω και πάει να μου τα φέρει.Μέχρι να τα φέρει απο την αποθήκη πίσω βλέπω κάτι κόκκινο και μυώδες να γυαλίζει στο πίσω μέρος του μαγαζιού.Πλησιάζω με ένα τρέμουλο στα πόδια και την χάζευα.
Μια ώρα περίπου...Να την κοιτάω, να την χαιδεύω, να χαζεύω το πρόσωπο μου στο νίκελ του φαναριού.Να σκέφτομαι τον αέρα να περνά απο τα μαλλιά μου καβάλα στην μοτοσυκλέτα, με το άγνωστο σαν προορισμό.
Να κυλάνε τα βράδυα και τα φώτα βαριά στην εθνική να συντροφέβουν τα ατελείωτα χιλιόμετρα που θα καταπίνουν οι τροχοί.
Νέα τοπία, νέες μυρωδιές, νέοι ανθρώποι, εμπειρίες μιας ζωής ξετυλίχτηκαν μπροστά μου σε μια στιγμή χωρίς να τις έχω ζήσει.Σαν ένα ταξίδι στο μέλλον.
Και μετά...η φωνή του υπαλλήλου να διακόπτει το ταξίδι..
"Κύριε ετοιμαζόμαστε να κλείσουμε, τα γάντια τα θέλετε;"
"Φιλαράκι περίμενε λίγο,τα γάντια ας περιμένουν μια στιγμή"
Και σε μια στιγμή μαγική το βλέμμα μου στρέφεται στο παπάκι.Και πάλι πίσω στην κόκκινη οπτασία.
"Το αφεντικό που είναι" λέω στον υπάλληλο;
"Μπορώ να σας βοηθήσω εγώ;"
"Όχι, φώναξε το αφεντικό σε παρακαλώ"
Έρχεται το αφεντικό και του λέω
"Πόσο την δίνεις" και πάει να ξεκινήσει να λέει για την μηχανή τα δικά του.
"Πόσο την δίνεις μάστορα, τιμούλα θέλω"
"1500 ευρώ"
"Τα λεφτά μετρητά, και το τελευταίο ευρώ...Κατέβα να ανέβω να τα βρούμε" του λέω εγώ 21 χρόνώ μαντράχαλος.
Στα 1300 την πήρες...
"Κλείνεις τώρα ε;Έχεις ένα πενηντάρι για να πιείς μια μπύρα απο μένα εξτραδάκι αν την έχεις αύριο το πρωί έτοιμη να την πάρω και σημερα τα χαρτιά να υπογράψουμε"
Τα λεφτά μου λέει;
Την μεταβίβαση εγώ το πρωί τα λεφτά κασέρι τώρα στο γραφείο σου.Αλλά θα την πάω βόλτα πρώτα,εδώ την Καλλιρόης δικάβαλο με δικό σου πάνω, στο τιμόνι εγώ.
Έγινε μου λέει.Στο γραφείο του μέτρησα κασέρι τα λεφτά.
Και την επόμενη το πρωί έκανα την μεταβίβαση.Και φυσικά την παρέλαβα πλυμμένη,γυαλισμένη, με λαδάκια,φιλτράκια τακάκια.
Δεν με ένοιαζε που ήταν προβληματικό μοντέλο, δεν ρώτησα τι και πώς.Με ερωτεύτηκε και τη ερωτεύτηκα.
Και τώρα σκεπασμένη που και πού την χαζεύω, κάθε τόσο την βάζω εμπρός να μην κολλήσει.Χωρίς πινακίδες πλέον μιας και δεν κυκλοφορεί...επίσημα παρά μόνο στην πιλωτή...σηκωμένη από το έφαδος με διπλά στηρήγματα να μην κάτσουν οι αναρτήσεις της.
Έρωτας δεν είναι, είναι αγάπη.Η πρώτη αγάπη.Η παντοτινή.
Τι και άν άλλαξα απο τότε άλλες 5 μοτοσυκλέτες και 1 παπί (μιας και το κλέψαν το δικό μου και πήρα του πατέρα μου), θα μείνει για πάντα στην καρδιά μου.
Και που και πού με μια μπύρα στο χέρι αράζω σε μια καρέκλα και χαζεύω...Με το παπί απο την μια μεριά, το wolf από την άλλη,στο βάθος η virago να περιμένει να τελειώσει η ανακατασκευή και η bandit στην μέση...Το ράδιο να παίζει "To διθέσιο" της Πρωτοψάλτη και να ταξιδεύω στα παλιά.
Και ο Θαλασινός ενίωτε...Με την μελωδική του φωνή να τραγουδάει...
με παλιά μοτοσικλέτα
τα φτερά σου άνοιξέ τα
πάμε για το άγνωστο
με φανάρια δυο φεγγάρια
στο λαιμό μαργαριτάρια
και το βίο άσωτο
άσπρο σύννεφο φουλάρι
θα φουλάρουμε στον Άρη
μ' άστρα αξημέρωτα
είμαστε στη φαντασία
στης καρδιάς την εξουσία
στον καιρό του έρωτα
με φιλιά και τσίτα γκάζι
κι ο Θεός λοξά κοιτάζει
από το στερέωμα
κι ό,τι έμεινε δικό μας
είναι μόνο τ'όνειρό μας
όλο το δικαίωμα
Τελευταία τροποποίηση από TsoliasGR; 05/12/2017 στις 21:37.