Γειά σας σύντροφοι!
Πρόσφατα αγόρασα τη δωδέκατη μηχανή μου και χτύπησα φλέβα χρυσού: Ο μηχανικός μου άρχισε να κλαίει, η γυναίκα μου αυτοπυρπολήθηκε, ο σκύλος μου το έσκασε με ένα καγκουρό και τα παιδιά μου γελάνε κάθε βράδυ ως τα χαράματα! Ο λόγος; Πήρα μια γριά, πολύ γριά όμως: Kawasaki ZL400lx ή κοινώς, Eliminator!
Η αλήθεια είναι πως, είναι παλιά μηχανή, παλιάς τεχνολογίας, φρένα ρετρό, αναρτήσεις και στήσιμο ρετρό, αλλά:
*Δουλεύει το μοτέρ άψογα, χωρίς περίεργους ήχους και ντάκα-ντούκα και δεν καίει λάδια, ούτε έχει διαρροές. Μόνο μια σταγόνα νερού όπου παρκάρω, από το ψυγείο, μικροπράγματα όμως, θα το κολλήσω σε ψυγειά...
*Δεν έχω πουθενά σκουριές ή σαπίσματα!
*Γενικώς, καλοσυντηρημένη, και καθαρή...
Το μοναδικό πρόβλημα είναι, ναι, μαντέψτε:
Τα καρμπς στο ρελαντί, δουλεύουν όπως να 'ναι και γενικώς, ρελαντί δεν πολυκρατάει. Είναι τόσο παλιά που τα σώματα έχουν φαγωθεί και οι πεταλούδες δεν είναι πΧια σταθερές στη θέση τους οπότε, ούτε σωστή ρύθμιση μπορεί να γίνει, ούτε ρελαντί να κρατήσει μπορεί. (Σε ψηλές στροφές, όλα μια χαρά)
Σκέφτηκα δυο πράγματα, επειδή η μηχανή μΕ αρέσει, θέλω να την κρατήσω και δε μπορώ να δεχτώ το "άσ' το, δε γίνεται τίποτε":
1. Καινούργια αξονάκια πεταλουδών ώστε να εφαρμόσουν στα φαγωμένα σώματα με ακρίβεια, φαντάζομαι σε μηχανουργείο γίνεται τέτοια δουλειά...
2. Αλλαγή καρμπς με άλλα, όχι τα δικά του αφού όλα όσα υπάρχουν είναι πλέον για τ' ανάθεμα λόγω παλαιότητας αλλά, από άλλη μηχανή (δεν ξέρω αν ταιριάζει να βρω τετράδα από CB400sf ή κάτι άλλο που να μπορεί να ταιριάξει στη γριά μου)
3. Επισκευή σε κάποιον καρμπυρατερά με δική του πατέντα που, πιθανό να έχει βρει από άλλα τέτοια περιστατικά...
Για πέστε ωρές παιδιά, καμμιάν ιδέα γιατί το δεξί μου χέρι την έχει ακούσει στερεοφωνικώς από τις ξερογκαζιές με φρένο ταυτόχρονα...
Α, ευχαριστώ για το χρόνο και την υπομονή!!
Απάντηση με παράθεση
Δημοσιεύθηκε αρχικά από andreastwin
