Σε είδα κουτάκια στο φανάρι, να μου κάνεις χώρο για να περάσω, σε ευχαρίστησα και χαμογέλασες...
Στο αμέσο επόμενο δευτερόλεπτο άναψε πράσινο, ξεκίνησα πρώτος με μερικά δευτερόλεπτα καθυστέρηση κι έκοψα ταχύτητα... ευτυχώς, γιατί είδα την κουρία της καθωσπρέπει κοινωνίας (την έκοψα και δικηγορίνα και φανατική Νεοδημοκράτισσα) να σφάζει το κόκκινο με την station wagon Μερσέντα... η μεσημεριανή ραστώνη κι η ζαλάδα από το εξαντλητικό 8ωρο με απέτρεψαν από το να της κάνω τον πατροπαράδοτο χαιρετισμό με το ένα δάχτυλο υψωμένο (χώρια που οι κιουρίες της υψηλής κοινωνίας ερυθριάζουν με κάτι τέτοια), μόνο κάτι γκαζιές έντονες της έκανα κι έφυγα...