Το ταξιδιωτικο ρεπορταζ δεν ειναι το φορτε μου το παραδεχομαι.
Το να μοιραστω την χαρα και το συναισθημα μου ειναι κατι που μπορω να κανω αλλα στην παρουσα φαση εχει εκφραστει σε αλλα μεσα και με αλλους τροπους οποτε η καταγραφη της εμπειριας μου εδω θα φανει βεβιασμενη και προχειρη.
Πληροφοριες επισης υπαρχουν χρονια τωρα απο τα πιο πιο προσφατα ταξιδιωτικα του pan dvs αλλα και απο πολυ παλιοτερα οπου ο vulcan (2003?) αν θυμαμαι καλα ειχε κανει τα τζουμερκα και τον μπαρο με το τσοπερ του! οταν ακομα ο δρομος ηταν μονο για τα γιδια.
Αυτο που μπορω να πω ηταν οτι η ηπειρος περσυ μου εδωσε μια τετοια υπαρξιακη κλωτσια που πραγματικα μου κατεβασε την μανιβελα για να παρει μπρος η ταξιδιωτικη μου μηχανη που απο το 2008 (η τελευταια μου μεγαλη βολτα μαλιστα πρωτομαγια με το μοτο) μεχρι το 2016 ειχε μεινει απο μπαταριες και ζουμια.
Ετυχε να ανεβω 30 Ιουνιου -8 Ιουλιου πρακτικα αφιερωνοντας τις 2 πρωτες μερες στην κεντρικη και δυτικη στερεα ακολουθωντας μεταξυ αλλων και καποιες εντελως νοσταλγικες διαδρομες οπως πχ η ετησια του 2006 και μια βολτα που ειχε κανει ο npat μονος του μεσα απο τα αγραφα και ειχε καταγραψει στο μπλογκ του καθως και καποια αλλα κομματια που ειχα κανει μονος καθως και με αλλους απο εδω μεσα,οπως και κομματια που εγιναν χωρις εμενα.
Οι επομενες 7 μερες ηταν ηπειρος θεσσαλια πρακτικα χωρις σταματημο με 10-13 ωρες την μερα πανω στην σελα ωστε να εξαντλησω οτι μπορω απο την γυρω περιοχη καθως και ενδιαμεσα πινδο τρικαλα γρεβενα και περιξ.
Δεν ξερω αν αυτο λεγεται σιδεροκωλη οδηγηση και εν πασει περιπτωσει ποια ειναι η σωστη νομενκλατουρα,αλλα εγινε τοσο φυσικα χωρις καμια διαθεση να κλεισω την διαδρομη της ημερας και χωρις τους ψυχαναγκασμους και τις λοιπες διαταραχες που βιωνουμε σαν μοτοσυκλετιστες οταν λεμε οτι θα ολοκληρωσουμε την διαδρομη που χαραξαμε.
Κατι εχουν αυτα τα αγρια μερη και σε βγαζουν εντελως απο την κολαση του να βλεπεις τον κοσμο γυρω σου σαν ενα achievement που πρεπει να ξεκλειδωσεις για να πας παρακατω.
Μεταφυσικο αυτο που περιγραφω,αλλα εστω και ετσι το δεχομαι.Το μονο που με τριγκαρε ηταν οι κλειστοι ασφαλτινοι δρομοι που απλα δεν με αφησαν να αγιασω οσο και αν προσπαθησα.Ηταν τοσοι πολλοι και με τετοια χαραξη που απλα μου ξεφτιλισανε τα λαστιχα στα 5,500 χλμ σε βαθμο που απλα ακυρωσα την τελευταια μερα για να επιστρεψω με οσο λαστιχο ειχε απομεινει.
Οποτε,κλεινοντας το μονο που μπορω να μοιραστω ειναι οι φωτογραφιες.Ειχαν περασει πολλα χρονια για να μου ξαναβγει αβιαστα το δαιμονιο του να χτυπαω γυρω μου οτι μου αρεσει.Οι στασεις καθε μερα ηταν δεκαδες η και εκατονταδες πολλες φορες πανω στην μηχανη εν κινησει και μαλιστα με τραβηγμενο τσοκ για να μην κοψει,οδηγωντας σε πολλα σημεια μεσα απο το viewfinder της φωτογραφικης.Μαλακας προφανως αλλα ετσι μου γουσταριζε τι να πω.Δεν υπαρχει καποια "μαστορια" στις φωτο ειναι ολες χτυπημενες στο τσακ μπαμ, το τοπιο ειναι απλα τοσο συγκλονιστικο που απλα οι φωτο αποκαλυπτουν την ομορφια του και οι περισσοτερες ειναι πρωτου προσωπου, ετσι οπως βιωσα εγω το τοπιο γυρω μου.Η επεξεργασια τους απο την αλλη ειναι πολυ δουλεμενη αλλα οχι επειδη επρεπε σωνει και καλα.Η διαδικασια της επεξεργασιας των φωτογραφιων ηταν αυτη που ολοκληρωσε το ταξιδι μου και επειδη εχω βαρεθει να κανω την πουτανα κανοντας το χομπυ μου επαγγελμα υστερα απο πολυ καιρο μπορεσα να πω οτι φχαριστηθηκα φωτογραφικο σεξ.Χωρις λεφτα.
Επιγραμματικα λοιπον και σκορπια,για αρχη λιγο απο γυρο Γκιωνας,Αγραφα, και παμε παρακατω σε Ζαγορια,Τζουμερκα,Γρεβενα και περιξ,Πινδος οτι ειχε ασφαλτο,Σαμαρινα και γυρω,Ελατη-περτουλι και οι περισσοτερες διαδρομες που συνδεουν αυτα τα μερη μπρος και πισω με οσους πιο πολλους πιθανους συνδυασμους μπορουσα να σκαρφιστω πολλες φορες κανοντας την ιδια διαδρομη 2 φορες τη μερα μπρος πισω καρεκλατο ιεραποστολικο στραπονια μπολ γκαγκς ντιλντο παρε κοσμε.
Υ.Γ Οι φωτο ειναι καμια 200αρια οποτε υπομονη.
Απάντηση με παράθεση