Όταν εγώ έμπαινα στο Μοτο ο Νίκος έβγαινε. Η αρρώστια, του είχε χτυπήσει την πόρτα.
Προσπάθησα να τον γνωρίσω προσωπικά, ένεκα των εξαιρετικών του κειμένων αλλά δεν τα κατάφερα.
Έζησε όμως καλά και με βάθος και είχε σίγουρα πολλά να δώσει ακόμα.
Καλό ταξίδι να χει
ανανήψαντας
Kαλο του δρομο.
Τα χρονια περνανε, αλλαζουμε ζωές, συνηθειες, τοπους, χανομαστε, λιγοστευει ο χρονος στο φορουμ προς όφελος άλλων μεσω ή και ανθρωπων. Παντα λεω "πρέπει να μπω και λιγο στο μοτο, δε γινεται να ξεκοψω έτσι", παντα το αναβαλλω.
Καλοκαιρι '18, επιστροφη στην Ελλαδα για διακοπες μετα απο δυο χρονια.
Μηνυμα στο fb απο φιλο που γνωρισα εδω. "Πεθανε ο npat"...
Ξαφνικα, ολα ερχονται στη μνημη, εικονες, βολτες, καταστασεις, γελια, προβληματα, στροφές, το μπλε CBF να πηγαινει οπως ποτε δεν το φαντασητκε η χοντα, η έννοια "τουριστικος ρυθμος" να γινεται λημμα στο λεξικο του Oxford, οι φοβερες περιγραφές της καθε βολτας αλλα και οι ομορφες συζητησεις για φυσικη, πολιτικη, μουσικη και άλλα τοσα.
Τι να πρωτοθυμηθω. Τα τσάγια που με κερναγε σε καθε στροφη ο ατιμος; Τα παπουλάκεια; Τις ΠΣΚ? Τις αυθορμητες βολτες; Ειχα στο νου μου τη φωτο που ποσταρε ο ζεφυρος και που τραβηξα εγω κατεβαινοντας τον Ταΰγετο στα παπουλάκεια.
Α, ρε Νικόλα. Ταλαιπωρηθηκες. Αλλα μας έκανες τη ζωη μας πλουσιοτερη και ειμαστε τυχεροι που σε γνωρισαμε.
Αντε γεια ρε
71°1′8″N 25°47′50″E
48°07'01.6"N 1°27'50.9"W
Le Servonais