Το ίδιο σκεφτόμουν πριν από πολλά χρόνια, αλλά δεν ισχύει. Ισχύει για ένα μπαλόνι του οποίου το πάχος λεπταίνει καθώς διαστέλλεται, αλλά όχι για τα λάστιχα που έχουν πολύ μικρή μεταβολή στην επιφάνειά τους με το φούσκωμα.
Όταν ένα λάστιχο έχει πολύ μικρή πίεση, μπορεί να διπλώσει (να ακουμπήσει το λάστιχο στη ζάντα) σε μία πέτρα ή άλλη εξοχή του δρόμου και να κάνει το λεγόμενο snake bite με ενδεχομένως διπλή διάτρηση. Συνηθισμένη περίπτωση στα ποδήλατα βουνού με σαμπρέλα και χαμηλές πιέσεις (ώστε να έχουν πολύ καλύτερη πρόσφυση) ή στα μη καλά φουσκωμένα (80 psi αντί για 110-120 psi) λάστιχα αγωνιστικών ποδηλάτων δρόμου όταν πέφτουν σε λακκούβα ή βαθύ φρεάτιο. Σε ας πούμε πιο καθημερινές συνθήκες, αυτό που συμβαίνει είναι ότι λάστιχο με χαμηλή πίεση τείνει μικροσκοπικά να διπλώνει ελαφρά γύρω από ένα αγκάθι, γυαλάκι ή αιχμηρό πετραδάκι, ακόμα και καρφί και να του επιτρέπει να εισχωρήσει άμεσα ή με τις επόμενες περιστροφές, στο εσωτερικό του ελαστικού. Αντιθέτως, αν είναι καλά φουσκωμένο είναι πιο άκαμπτο και τείνει να τινάζει μερικά από τα εξωτερικά στοιχεία, ακόμα και να σπάσει κάποια αγκάθια.
Ξαναλέω όμως ότι σε άσφαλτο το πιο σημαντικό είναι να προσέχεις τη δεξιά πλευρά του δρόμου, όπου συσσωρεύονται όλα τα γυαλιά. Αν τύχει και περάσεις πάνω από γυαλιά, η κατάσταση μπορεί να σωθεί, αν σταματήσεις αμέσως και ελέγξεις και τα δύο λάστιχα, αφαιρώντας γυαλιά που έχουν καρφωθεί μεν στο πέλμα, αλλά δεν έχουν εισχωρήσει ακόμα στο εσωτερικό του.