Πολλααααααά χρόνια μετά τη τελευταία μου βόλτα στο forum μας γενικά και στο thread για τα v2 της Suzuki ειδικά, συναντώ πολλούς motogr-φίλους. Που τα λέγαμε παλιά. Βλέπω τον Μήτσο admin, μέσα συνεχώς.. Και ξαφνικά γίνομαι ξανά 21, με ένα sv1000s ασημί (πιο ασημί πεθαίνεις όμως..), 90 κιλά, που μόλις έχω αποκτήσει το μηχανάκι που από το λύκειο αποτελούσε το απόλυτο μοτοσυκλετιστικό όνειρό μου . Όχι δεν ήθελα gsxr. SV1000s ασημί ήθελα. Το 03. Γιατί έχει λίγο ψηλότερο κώλο. Γιατί ήθελα sv; Ούτε που ήξερα. Είχα και μια αφίσα στο δωμάτιο μου από το περιοδικό μοτο. Ένα κόκκινο γυμνό με γιοσιμούρια, να το χει σηκώσει ο κάγκουρας, με μοικάνα στο κράνος, όρθιος με το ένα πόδι στον αέρα.
Και ξαφνικά..... θυμάμαι ότι πλέον είμαι 28, 120 κιλά, παντρεμένος, περιμένω σε λίγους μήνες το πρώτο μου παιδί, και το συγκεκριμένο sv της αφίσας είναι το sv του... κουμπάρου μου, που όπως καταλαβαίνετε γνώρισα από δω μέσα! Τί οδηγάω τώρα; SV1000s. Ασημί. Του 03.
Ίδιο δεν είναι. Άλλαξε κ αυτό όπως άλλαξα και γω. Προσπάθησα να το διώξω είναι η αλήθεια. Όταν μου λέγανε στο τηλέφωνο ότι το θέλουν, τους έλεγα οκ θα σε πάρω να κανονίσουμε να βρεθούμε να το δεις. Και ποτέ δεν τους ξαναέπαιρνα τηλέφωνο. Βρε να μην φεύγει αυτό το μηχανάκι; Τί σκατά;:a13:
Πάμε πίσω στο 2009. Είχα έναν πήγασο. Τον είχε σιχαθεί ο πατέρας μου....... και του λέω δως το μου στην Αθήνα να το πουλήσω. Μου λέει ξέρεις να οδηγάς; Ε καλά τώρα του λέω. Παίζουμε; Με τα πολλά με τα λίγα, έμαθα να τον "οδηγάω", έβγαλα δίπλωμα, του φόρτωσα τα μπαγκάζια, και τον πήρα Αθήνα που σπούδαζα. Τον πούλησα. Είχα και κάτι οικονομίες στην άκρη από τα καλοκαίρια που δούλευα οικοδομή στο νησί, πέρναμε τότε και κάτι δώρα Πάσχα, Χριστουγέννων κτλ, μου στέλναν και οι γονείς μου 400 ευρά το μήνα και έκανα το σκατό μου παξιμάδι να τα βάλω στην άκρη μπας και πάρω κανα μηχανάκι. Έψαχνα cb 400, έψαχνα fazer 600, bmw gs.... ότι μπορεί να βάλει ο νους σου. Μια μέρα βλέπω μια αγγελία ένα sv1000s πορτοκαλί με 100000, και χαλασμένο σασμάν. 1500 ευρώ. Από τη κ@υλ@ μου παίρνω τηλ τον έμπορα αν και το μηχανάκι ήταν πάρταλο.
- Ναι γειά σας. Για μία αγγελία παίρνω τηλ. Ένα sv 1000 που έχετε στο car.gr
- Ναι πιο απο τα δύο;
- Εεεεε.. το πορτοκαλί. έχετε κιάλλο;
- Τι να το κάνεις το πορτοκαλί. Έχω ένα ασημί με 20000 χιλιόμετρα σα καινούργιο. Πυροβόλο όπλο. Έλα να το δείς.
- Εντάξει έρχομαι.
Λεφτά να το πάρω δεν είχα. Άλλα ήθελα να πάω να το δω. Τη κοπανάω από το "Οπλισμένο σκυρόδεμα 2", και βουρ.
Πάω το βλέπω... γυάλιζε ολόκληρο. Σα καινούργιο. Το βάζει μπροστά, ακούω τα γιοσιμούργια, με έπιασε ταχυκαρδία. Λέω νταξει ευχαριστώ, θα το σκεφτώ.
Με τα πολλά με τα λίγα, ένα δίμηνο μετά, με δώρο Πάσχα γιαγιάς και παππού και ένα μηνιάτικο δικό μου και κάτι εργασίες που έκανα για τη σχολή σε συμφοιτητές, πήγα και το αγόρασα.
Θα μου πείτε βρε μαλακισμένο, να οδηγάς δεν ήξερες, και πήγες κ πήρες το 1000αρι; Εεεεεεε νταξ προσέχω κτλ... Όντως, για πολλά χρόνια κάθε φορά που ανέβαινα στη μηχανή, έλιωνα από το άγχος. Όρθιος, το πολύ 120km/h.
Στο φόρουμ έμπαινα τότε κανα χρόνο ήδη. Με είχε μάθει όμως τα εξής: Φοράμε κράνος, γάντια, μπότες, μπουφάν... Οπότε, βάζω το μηχανάκι μες το ισόγειο που έμενα και περίμενα να βρω λεφτά να πάω να πάρω κράνος κτλ. Τα πήρα και αυτά. Στη Μυτιλήνη τους κοροιδεύουμε κάτι τέτοιους βέβαια....
Με τα πολλά με τα λίγα μην σας ζαλίζω άλλο, άρχισαν οι μοτο-καφέδες, μετά τα μοτο-ταξίδια, οι μοτο-Επίδαυροι, οι μοτο-ΑηΓιαννηΡόσιδες, τα Μέγαρα....
Κάποια χρόνια μετά, ήμουν πολύ γΛήγορος πλεον (που λεμε και σ Μυτιλήν) και δεν μου έκανε το μηχανάκι..
Νααααα το μπροστινό του ήταν λίγο μαλακό, νααααα το αμορτισεράκι του επίσης, νααααα πέρασε ένα gsxr1000 και είπα το Δεσπότη Παναγιώτη.. Ήταν πολύ λίγο το sv για τη υπεργρηγοράδα μου πανάθεμά με! Αλλά λεφτά δεν είχα. Πάμε πάλι... το σκατό μου παξιμάδι, και να σου τα μπροστινά από gsxr1000 k8, να σου το αμορτισερονι απο gsxr1000 κ4 κτλ κτλ..
Από ένα σημείο και μετά επειδή υπήρχε και πάπια, μπαίναμε μόνο Μέγαρα. Πυροβόλο όπλο το εργαλείο. Διαβήτης.
Απάντηση με παράθεση
) σε διάφορα τέλος πάντων. 
:
