Σελίδα 2 από 3 ΠρώτοΠρώτο 123 ΤελευταίοΤελευταίο
Προβολή αποτελεσμάτων 16 έως 30 από 43

Θέμα: 5 μέρες, 6 χώρες, Βαλκάνια 2018

  1. #16
    To infinity...and beyond! Το avatar του/της argy_kap
    Εγγραφή
    11/08/2005
    Μηνύματα
    864
    Στην κορυφή κάνουμε στάση για σνακ αλλά ο αέρας είναι δυνατός και τσουχτερός που γρήγορα φεύγουμε και αρχίζουμε την κάθοδο. Στην Trsa κάνουμε στάση για RedBull, τηλέφωνα και αποφάσεις για την συνέχεια. Έχει ωραία λιακάδα και καθόμαστε έξω. Η περιοχή είναι άδεια, κάποια σπιτάκια για ενοικίαση στην μέση του πουθενά που με κάνουν και απορώ ποιος λογικός άνθρωπος θα ερχόταν εδώ, στην μέση του πουθενά να μείνει. Πρέπει να αποφασίσουμε λοιπόν αν θα το κόψουμε βόρεια προς Βοσνία ή νότια προς τα παράλια και να φτάσουμε Dubrovnik. Είναι σχετικά νωρίς και όπως τελικά αποδείχτηκε πήραμε την σωστή απόφαση και κατηφορίσαμε προς τα κάτω. Ο δρόμος έκπληξη είναι ο Trsa-Pluzine που ουσιαστικά είναι το κατέβασμα του βουνού. Αλλά τι κατέβασμα ήταν αυτό! Συνεχείς φουρκέτες, με κάθε φουρκέτα να είναι σε τούνελ. Και όχι από αυτά που έχετε μάθει τα πολιτισμένα, τα άλλα, τα σκαμμένα με το χέρι. Μεγάλες κλίσεις και κάτω κάτω μια τεράστια λίμνη που προφανώς και είχε δημιουργηθεί από φράγμα. Το θέαμα είναι εκπληκτικό. Ο δρόμος είναι άδειος και χαζεύουμε την θέα. Ξαφνικά μετά από μία φουρκέτα στην κρυφή γωνία είναι σταματημένο ένα αμάξι για να βγάλει φωτογραφίες. Λίγα περισσότερα χιλιόμετρα να είχαμε θα κολλούσαμε πάνω του. Πάλι καλά οδηγούμε συνετά και απολαμβάνουμε την θεά. Κατεβαίνουμε το βουνό με κατεύθυνση το Νίκσικ στο δυτικό μέρος της χώρας και προς τα σύνορα με Βοσνία. Έχει αρχίσει ένα ψιλόβροχο και προσπαθούμε να αποφύγουμε να βάλουμε αδιάβροχα. Ο καιρός είναι πλέον μουντός και συννεφιασμένος. Αφού περνάμε έξω από το Νίκσικ παίρνουμε τον μοναδικό δρόμο που πηγαίνει προς τα σύνορα Μαυροβουνίου και Βοσνίας. Βρίσκουμε ένα εστιατόριο που έχει αρκετά αυτοκίνητα απ έξω και αποφασίζουμε να σταματήσουμε για φαγητό. Φυσικά και όλοι μας κοιτάνε αλλά εμείς απτόητοι μπαίνουμε και καθόμαστε. Ο κατάλογος είναι τεράστιος αλλά είναι στα Αγγλικά. Παραγγέλνουμε 2 πιάτα και μία ceasars, και μόνο το ένα από τα 3 ήρθε σωστό. Ας μην πω για την σαλάτα που μάλλον η δίμετρη ΜαυροΒούνα δεν κατάλαβε και μας έφερε ένα πιάτο με λάχανο, καρότο και ντομάτα, σκέτα. Φάγαμε καλά και φτηνά και ντυθήκαμε να φύγουμε. Εκεί, την ώρα που ανεβαίναμε σταματάει ένα αμάξι, βγαίνει μια οικογένεια και η μαμά με μεγάλη χαρά μας λέει μερικές λέξεις στα Ελληνικά. Η κόρη είναι ντυμένη σαν Σαλονικιά που βγαίνει από τα μπουζούκια Κυριακή ξημερώματα. Μας πέφτουν λίγο τα σαγόνια αλλά είμαστε έτοιμοι για αναχώρηση. Μετά από μια ανηφορική διαδρομή φτάνουμε στα σύνορα με την Βοσνία. Βγαίνουμε μια χαρά από το Μαυροβούνιο και κάνουμε 2-3 χιλιόμετρα της νεκρής ζώνης για να φτάσουμε στην είσοδο της Βοσνίας. Ο συνοριακός σταθμός από την μεριά της Βοσνίας λέγετε Klobuk και η πρώτη μας επαφή με την διαφθορά είναι γεγονός. Βέβαια κατόπιν εορτής διαβάζοντας έπρεπε να το περιμένουμε μια που οι κριτικές για αυτόν τον συνοριακό σταθμό το λένε ξεκάθαρα. Με την δικαιολογία ότι η πράσινη κάρτα μου δεν ήταν τυπωμένη σε πράσινο χαρτί με ανάγκασαν να πληρώσω για «δική» τους ασφαλιστική σε μετρητά σε γραφείο μερικά μέτρα πιο κάτω που οι κάμερες δεν έπιαναν. Πολλά νεύρα και πολύ άσχημη εικόνα για την Βοσνία. Να μην πω ότι χάσαμε 45 λεπτά με όλες αυτές τις χαζομάρες. Το αστείο είναι ότι ούτως ή άλλως σε 2 ώρες θα είχαμε βγει και πάλι από την Βοσνία και θα ήμασταν στην Κροατία. Φύγαμε γρήγορα για να καλύψουμε τα 45 χιλιόμετρα που μας χώριζαν από τα σύνορα με την Κροατία. Ουσιαστικά, θα περνούσαμε από μία λωρίδα της Βοσνίας για να φτάσουμε στο Dubrovnik. Η διαφορά της Βοσνίας με το Μαυροβούνιο είναι άμεσα αισθητή. Είναι και σούρουπο, φώτα δεν υπάρχουν και πολλά αλλά γενικά η αίσθηση που παίρνουμε είναι ότι γυρίσαμε 50 χρόνια πίσω. Είναι σαν να τελείωσε ο πόλεμος προχτές και όλα να είναι ανακατωμένα. Περνάμε από την πόλη του Τρεμπίνιε και σε κάποιο σημείο ένα Peugot μας κολλάει από πίσω με κάτι αλάνια μέσα. Λέω στον Γιώργο να ανοίξουμε ταχύτητα και να βγούμε από την πόλη γιατί γενικά δεν είχα καλό προαίσθημα και ήθελα να φτάσουμε Κροατία γρήγορα. Είχε συμβεί και το σκηνικό στα σύνορα και είχα χάσει την εμπιστοσύνη μου. Βγήκαμε από την πόλη και πήραμε ένα σκοτεινό ανηφορικό δρόμο για τα σύνορα. Η σκέψη μου σε όλη αυτή την διαδρομή είναι πως είναι δυνατόν η πόλη αυτή να απέχει 20 χλμ από ένα από τα μεγαλύτερα τουριστικά θέρετρα της Αδριατικής και να είναι 100 χρόνια πίσω. Ποιες να είναι οι σκέψεις σε ένα παιδί 20 χρονών που μένει σε εκείνη την πόλη όταν ξέρει ότι 20 χλμ μακριά υπάρχει ένας άλλος κόσμος? Anyway, η έξοδος από την Βοσνία είναι ταχύτατη, δεν ασχολήθηκε κανείς μαζί μας και η είσοδος στην Κροατία μας πήρε 5 λεπτά. Μπαίνοντας στην Κροατία υπάρχουν έργα στον δρόμο και έχει χώμα και σκόνη αλλά ο δρόμος είναι κατηφορικός και ακριβώς από κάτω μας είναι το μεγαλειώδες Dubrovnik. Είναι απίστευτο το πόσο κοντά είναι! Κατεβαίνουμε και μπαίνουμε μέσα στην πόλη όπου υπάρχει ένα σύστημα με μονόδρομους που σε πηγαίνει αυτό αντί να πηγαίνεις εσύ.
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων 34.jpg‎   35.jpg‎  

  2. #17
    To infinity...and beyond! Το avatar του/της argy_kap
    Εγγραφή
    11/08/2005
    Μηνύματα
    864
    Το αστείο είναι ότι δεν έχουμε που να μείνουμε γιατί δεν ξέραμε που θα καταλήξουμε το βράδυ. Σταματάμε στην άκρη του δρόμου να ψάξουμε να βρούμε κατάλυμα. Αμέσως πιάνει καλή βροχούλα και μας αναγκάζει να μπούμε κάτω από ένα υπόστεγο με τα κινητά στα χέρια να ψάχνουμε να βρούμε ξενοδοχείο. Οι τιμές είναι στα ύψη και ψάχνουμε να βρούμε κάτι λογικό. Ο Γιώργος το παίρνει πάνω του και βρίσκουμε κάτι δωμάτια στην άλλη μεριά της πόλης. Ξεκινάμε να τα βρούμε, η βροχή έχει πιάσει καλά και ο δρόμος για τα δωμάτια είναι απίστευτος! Ανηφόρα με κλίση 40% και συνεχόμενες φουρκέτες. Συνεχιζόμενη βροχή, νύχτα και άγνωστος δρόμος. Μια ομορφιά! Αφού επιτέλους φτάσαμε έξω από τα δωμάτια, τα οποία δεν κλείσαμε online αλλά είπαμε αφού ήμασταν δίπλα να πάμε από εκεί. Φτάνουμε και ο Γιώργος βρίσκει τον ιδιοκτήτη και πηγαίνει μέσα να του δείξει το δωμάτιο. Εγώ είμαι έξω με τις μηχανές και την βροχή να πέφτει. Τελικά ο Γιώργος γυρνάει πίσω και μου λέει τα νέα. Πρέπει να βρούμε άλλο κατάλυμα γιατί ο τύπος δεν είχε ελεύθερα δωμάτια και τον πήγε μέσα να τα δει γιατί νόμιζε ότι ήδη είχαμε κράτηση. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο, είχαμε μεγάλη μέρα και πρέπει να βρούμε να μείνουμε, ανοίγω κινητό και βρίσκω ξενοδοχείο 4 χλμ εκτός σε νορμάλ τιμή. Βουρ και φύγαμε! Σε 10 λεπτά ήμασταν εκεί. Άλλες 5 μηχανές στο παρκινγκ του ξενοδοχείου και αμέσως καταλαβαίνεις ότι έκανες σωστή επιλογή. Μπαίνουμε μέσα, γρήγορη συνεννόηση με τον γεράκο στην reception στα Ιταλικά, και είμαστε στο δωμάτιο. Γρήγορο καυτό μπάνιο, ντύσιμο και πάλι πίσω να πάμε μέσα στα τείχη για βόλτα και φαγητό. Βρίσκουμε κάπου να βολέψουμε τις μηχανές και κατεβαίνουμε άπειρες σκάλες για να μπούμε μέσα στον κυρίως χώρο του κάστρου. Το θέαμα είναι εντυπωσιακό! Λες και βρίσκεσαι σε ταινία.

  3. #18
    To infinity...and beyond! Το avatar του/της argy_kap
    Εγγραφή
    11/08/2005
    Μηνύματα
    864
    Ο κόσμος αν και είναι αργά είναι πολύς, τα μαγαζιά ακόμη περισσότερα. Η φάμπρικα του τουρισμού ξεκάθαρα ανθίζει. Είναι το είδος που δεν μου αρέσει πολύ μια που οι περισσότεροι που κυκλοφορούν είναι Αγγλάρες που πίνουν και φωνάζουν. Οι τιμές είναι στον Θεό και το μόνο που αξίζει είναι οι βόλτες μέσα στο κάστρο που είναι εντυπωσιακό! Αφού χαθήκαμε μέσα στα σοκάκια αποφασίσαμε ότι πρέπει να φάμε κάτι και να πάμε για νάνι. Μια γρήγορη στο tripadvisor μας στέλνει σε ένα burger house λίγα μέτρα πιο κάτω σε ένα στενό. Καθόμαστε, παραγγέλνουμε και πληρώνουμε 22 ευρώ το κεφάλι για ένα burger, πατάτες και ποτήρι cola. Είναι το πιο ακριβό μας γεύμα! Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	36.jpg 
Προβολές:	254 
Μέγεθος:	51,4 KB 
ID:	401069

  4. #19
    To infinity...and beyond! Το avatar του/της argy_kap
    Εγγραφή
    11/08/2005
    Μηνύματα
    864
    Έχουμε σκάσει, ψιχαλίζει, είμαστε κομμάτια από όλη την ημέρα και ξαφνικά καταλαβαίνεις ότι έχεις να ανέβεις καμιά 500ρια απότομα σκαλιά για να φτάσεις στην μηχανή. Στιγμές απελπισίας αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε και κάτι άλλο. Σιγά σιγά τα καταφέρνουμε αν και κάναμε και μερικά λαθάκια! Τι χαρά να κάθεσαι πάλι πάνω στην σέλα! Γρήγορη επιστροφή στο ξενοδοχείο, φόρτισμα τα πάντα και ροχαλητό! Μια μεγάλη μέρα μόλις τελείωσε.

  5. #20
    To infinity...and beyond! Το avatar του/της argy_kap
    Εγγραφή
    11/08/2005
    Μηνύματα
    864
    Day 4
    Croatia/Bosnia/Croatia/Bosnia/Serbia
    Μια δύσκολη μέρα ξεκινάει και το ξέρουμε. Η μέρα θα είναι βροχερή και μεγάλη. Πρέπει να καλύψουμε όσο το δυνατόν περισσότερα χιλιόμετρα και να φτάσουμε χαμηλά στην Σερβία. Είμαστε αποφασισμένοι! Το κακό είναι ότι εκτός της βροχής έχουμε να περάσουμε και πολλές φορές σύνορα σήμερα. Στο τέλος της σημερινής ημέρας θα έχουμε περάσει οκτώ συνοριακούς σταθμούς και θα έχουμε φάε την βροχή της αρκούδας! Τρώμε γρήγορο πρωινό και είμαστε έτοιμοι να αδράξουμε την ημέρα.
    Ξεκινάμε την παραλιακή των Δαλματικών, με κατεύθυνση Βόρεια. Το φοβερό είναι ότι ενώ είμαστε στην Κροατία και όλα σχεδόν τα παράλια ανήκουν σε αυτή, υπάρχει μία λωρίδα 8 χιλιομέτρων που ανήκουν στην Βοσνία. Η χώρα δηλαδή κόβεται από ένα κομμάτι της Βοσνίας που βγαίνει στην θάλασσα. Για να είμαι ειλικρινής περίμενα να μην υπάρχει συνοριακός σταθμός και απλά να συνέχιζε ο δρόμος αλλά πόσο λάθος έκανα. Όχι μόνο υπάρχει αλλά γίνεται και κανονικός έλεγχος. Ψιχαλίζει και εμείς καθόμαστε και περιμένουμε στην ουρά για έλεγχο. Βγαίνουμε από Κροατία, μπαίνουμε Βοσνία, κάνουμε 8 χιλιόμετρα και το ανάποδο. Η αλήθεια είναι ότι σε αυτά τα 8 χλμ υπάρχουν 2-3 αγκάλες με χτισμένα ξενοδοχεία και σπίτια γιατί προφανώς και αυτή είναι η μόνη έξοδος της χώρας στην Αδριατική. Η διαφορά με τα σπίτια της Κροατίας είναι τεράστια. Φτωχοί συγγενείς είναι οι Βόσνιοι και δεν μπορώ να καταλάβω πως έγινε αυτή η μοιρασιά. Πόσο ριγμένοι αισθάνονται? Αφού λοιπόν περάσαμε αυτό το κομμάτι της Βοσνίας, έχουμε καμιά 50αριά χιλιόμετρα ακόμη μέσα στην Κροατία. Ο παραλιακός δρόμος έχει αρκετή κίνηση, βρέχει ελαφρά και φοράμε ήδη αδιάβροχα. Στην θάλασσα υπάρχουν άπειρες εγκαταστάσεις από εκτροφεία μυδιών και είμαι σίγουρος ότι κάνουν χρυσές δουλειές. Κατά τα άλλα η μέρα είναι μουντή και περιμένουμε πως και πώς να μπούμε πάλι Βοσνία και να ανηφορίσουμε για Μόσταρ. Έτοιμοι για ένα ακόμη πέρασμα συνόρων και ακόμη δεν έχει πάει 12 το μεσημέρι… Φτάνουμε στην μεριά της Κροατίας για να βγούμε, είμαστε πάντα παράλληλα στο γκισέ, ο Γιώργος έχει όλα τα χαρτιά, τα δίνει και περνάμε μαζί. Αυτή την φορά ο τυπάκος από μέσα βαριέται. Η αλήθεια είναι ότι είναι ακριβώς στο τέλος της πόλης και μου φαίνεται τόσο περίεργο. Μαγαζιά στην σειρά και ξαφνικά τσουπ, τα σύνορα. Φτάνουμε λοιπόν εκεί, αν και δεν το περιμέναμε τόσο σύντομα, δίνει ο Γιώργος τα χαρτιά, αδιαφορεί ο τύπος από μέσα, έχει κλίση προς το πίσω μέρος της καρέκλας, τον κοιτάει και κάνει την ερώτηση κλειδί με βαριά Βαλκάνια προφορά…
    -Where are you from?
    -Excuse me? (δεν την περιμένεις την ερώτηση αυτή)
    -Where are you from λεμεεεεε??
    -Ah! Greece
    -Both?
    -Yes!
    Με μία κίνηση του κεφαλιού και με ταυτόχρονο βαρύ Γκόου, μας δείχνει τον δρόμο για την επόμενη χώρα της ημέρας από την οποία φυσικά είχαμε βγει πριν από καμιά ωρίτσα.
    Στην είσοδο της Βοσνίας τα πράγματα είναι επίσης απλά και βρισκόμαστε στον Ε73 παράλληλα με το ποτάμι στον δρόμο για Μόσταρ. Ήρεμη διαδρομή, μουντός ο καιρός και μια συνεχόμενη ψιλή βροχή μας κάνουν να βαριόμαστε και να παρατηρούμε τον γύρω χώρο. Η πρώτη εντύπωση που μας έδωσε η χώρα από το σκηνικό στα πρώτα σύνορα δεν είναι καλό και σε συνδυασμό με τις πρώτες εικόνες που είχαμε πάρει μας κάνουν να είμαστε επιφυλακτικοί. Η αλήθεια είναι ότι τα χωριά που περνάμε είναι φτωχικά και η εικόνα της εγκατάλειψης είναι εμφανής. Είναι σίγουρα η πιο ταλαιπωρημένη χώρα από τον πόλεμο που έγινε και σίγουρα αυτή που έχει μείνει ακόμα πολύ πίσω.

  6. #21
    To infinity...and beyond! Το avatar του/της argy_kap
    Εγγραφή
    11/08/2005
    Μηνύματα
    864
    Η γέφυρα του Μόσταρ είναι κάτι που θέλω να δω, οι φωτογραφίες και η ιστορία της με έχουν κάνει να την περιμένω εντυπωσιακή. Φτάνουμε σιγά σιγά και το μυαλό σου πηγαίνει στο πως τα αεροπλάνα βομβάρδιζαν πριν από μερικά χρόνια όλη αυτή την περιοχή. Το Μόσταρ σαν πόλη δεν λέει και πολλά και είμαι σίγουρος ότι το μοναδικό αξιοθέατο είναι η γέφυρα Στάρι Μόστ που αυτή ήρθαμε και εμείς να δούμε. Η γέφυρα, που είχε χτιστεί επί οθωμανικής κυριαρχίας καταστράφηκε κατά τον πόλεμο της Βοσνίας από Κροάτες και ξαναχτίστηκε με βάση το αρχικό σχέδιο το 2004. Από το 2005 η γέφυρα αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
    Ψάχνουμε στο GPS να βρούμε πως μπορούμε να πλησιάσουμε όσο πιο κοντά γίνεται στην γέφυρα για να πάμε να την δούμε. Έχουμε κάνει ένα παραπάνω κύκλο και σταματάμε σε μία πλατεία για να ψάξω καλύτερα στο GPS. Ο Γιώργος είναι λίγο πιο πίσω από εμένα. Απέναντι είναι πιάτσα ταξί και είναι μαζεμένοι και διάφοροι τύποι. Βγάζω αλαρμ (ναι ναι έχει το ΚΤΜ), βρέχει και προσπαθώ να δω καλύτερα στο GPS που είμαστε. Σε 5 δεύτερα με την άκρη του ματιού μου βλέπω τύπο να φεύγει από το μπουλούκι που είναι μαζεμένοι οι διάφοροι περίεργοι και να έρχεται προς τα εμένα. Η εμφάνιση του δεν με προδιαθέτει να πιάσω κουβέντα, τσιγάρο στο χέρι, 5-6 δόντια συνολικά και από μακριά με καρφώνει.
    -Need help?
    -No, no thank you!
    -Room?
    -No, no
    -Γιώργο πάμε να φύγουμε λέω στην ενδοεπικοινωνία γιατί θα μας πρήξουνε!
    Γρήγορα βάζουμε μπροστά και κάνουμε άλλη μια γύρα του κέντρου και βρίσκουμε τον δρόμο για την γέφυρα. Η βροχή έχει δυναμώσει πολύ την πιο ακατάλληλη στιγμή. Ο δρόμος προς την γέφυρα στενεύει και φτάνει σε αδιέξοδο! Εκεί λοιπόν είναι μαζεμένα αρκετά αλάνια που πουλάνε θέσεις στάθμευσης. Τέσσερα πέντε νταμάρια και άλλες τόσες γκομενίτσες γύρω τους. Φτάνουμε στο τέλος του δρόμου και καταλαβαίνουμε ότι κάπου εκεί πρέπει να σταματήσουμε. Τα αλάνια έχουν γεμίσει τις αυλές από τα γύρω σπίτια με αμάξια και κάνουν τα κουμάντα τους. Ταλαιπωρημένος Κινέζος έχει παρκάρει σε ελεύθερη θέση και τα παιδιά πάνε να κάνουν λογαριασμό. Πιάνω τον τύπο να του λέει “This is the price if you like” και καταλαβαίνω ότι το εικοσαρικάκι πάει σύννεφο. Εκεί που βρέχει δυνατά λοιπόν και έχουμε κολλήσει με πλησιάζει πάλι τυπάκι και με ρωτάει αν θέλουμε παρκινγκ. Μπα λέω, κάνα δωμάτιο μου λέει? Άσε μας ρε φιλαράκι σκέφτομαι. Go then μου λέει! Φυσικά μέσα στην βροχή και στην στενότητα του δρόμου δεν είναι εύκολο να στρίψουμε. Τα καταφέρνουμε και λέμε με τον Γιώργο να πάμε λίγο πιο πίσω να παρκάρουμε και να πάμε με τα πόδια. Η αλήθεια είναι ότι μετά καταλάβαμε πόσο κοντά από εκεί ήταν η γέφυρα. Πενήντα μέτρα πιο πίσω βρίσκουμε μια χαρά χώρο απέναντι από ένα εστιατόριο, παρκάρουμε μαζεύουμε τα πάντα πάνω από τις μηχανές και ξεκινάμε με τα πόδια πάλι να περάσουμε από τα παιδιά. Ούτε καν το κράνος δεν έβγαλα με τόση βροχή και μέχρι να φτάσουμε πιο κοντά. Παράλληλα του ποταμιού είναι στημένα μαγαζιά τύπου Μοναστηράκι με τέντες να προεξέχουν και να καλύπτουν τον δρόμο και είναι σχετικά καλά. Βέβαια εμείς φοράμε αδιάβροχα πάνω κάτω και δεν μας πολύ απασχολεί η βροχή. Φτάνουμε στην γέφυρα και η βροχή γίνεται ΔΥΝΑΤΗ. Βρίσκουμε ένα σημείο, βγάζουμε 2-3 φωτογραφίες και παρατηρούμε την γέφυρα που είναι αλήθεια εντυπωσιακή.
    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	37.jpg 
Προβολές:	254 
Μέγεθος:	100,0 KB 
ID:	401070

  7. #22
    To infinity...and beyond! Το avatar του/της argy_kap
    Εγγραφή
    11/08/2005
    Μηνύματα
    864
    Βέβαια μεγαλύτερη εντύπωση μου κάνει το βάθος του ποταμιού και τώρα καταλαβαίνω πως πηδάνε από εκεί. Καθόμαστε λίγο και ψάχνουμε μέρος να αράξουμε να πιούμε ένα καφέ. Δεν έχουμε και πολλές ελπίδες μια που γίνεται κακός χαμός από Κινέζους αλλά από την διαδρομή που ήρθαμε έχουμε σταμπάρει ένα rock cafe που έχει δύο μεγάλες ομπρέλες και τραπέζια μπυραρίας απ έξω και δεν κάθεται κανείς. Δεν πάμε λέμε? Καθόμαστε, βγάζουμε τα πάντα και πηγαίνω μέσα να πάρω καφέδες. Κορασίδα ασχολείται φανατικά με το κινητό της και δεν μου δίνει σημασία.
    Ε! Κοπελιά! Ψιτ! Θα μας κάνεις κάνα καφεδάκι να πιούμε?? Δυο διπλά espresso φτάνουν απέναντι στο τραπέζι μας, βγάζουμε αδιάβροχα, μπουφάν και μένουμε με τα κοντομάνικα. Είχαμε καθίσει στο καλύτερο σημείο. Γενικά πιστεύω ότι στα αξιοθέατα υπάρχει το σημείο μηδέν. Εκεί που κάθεσαι και περνάνε όλοι από μπροστά σου και τους παρατηρείς? Ε, αυτό ήταν το σημείο στο Μόσταρ. Δεν καθόταν κανείς άλλος γιατί δεν ήταν τουριστικό, ήταν στο σταυροδρόμι που έμπαινες μέσα στον χαμό και όλοι περνούσαν από μπροστά σου. Απολαύσαμε καφεδάκι, πήραμε αέρα και το πιο αστείο ήταν ότι το μαγαζί από τα εξωτερικά ηχεία έπαιζε φουλ ροκίες που ήταν παντελώς άσχετες με το περιβάλλον. Μετά την ανασύνταξη έπρεπε να αποφασίσουμε και πως θα κινηθούμε μια που είχαμε δει και τον τελευταίο σταθμό του ταξιδιού μας και ξεκάθαρα έπρεπε να αρχίσουμε την επιστροφή. Το καλύτερο σενάριο για μας θα ήταν να φτάσουμε στην Νις στην Σερβία ώστε να έχουμε το δυνατόν τα λιγότερα χιλιόμετρα την τελευταία μέρα ώστε να μπορέσει και ο Γιώργος να φτάσει στην Πάτρα. Η διαδρομή στο GPS για Νις είναι 550 χλμ μέσω ορεινών διαδρομών και έχουμε ήδη κάνει 170 ταλαιπωρημένα χιλιόμετρα. Αποφασίζουμε να πάμε από την δύσκολο διαδρομή και τα 550 αυτά θα μας έπαιρναν αρκετές ώρες και σίγουρα δεν θα τα βγάζαμε. Είπαμε να ξεκινήσουμε και όπου φτάσουμε.
    Βγαίνουμε από το Μόσταρ και ξεκινάμε να ανεβαίνουμε ένα βουνό στην μέση του πουθενά. Οι ουρανοί ξαφνικά άνοιξαν, δεν βλέπαμε στα 5 μέτρα! Αργά και σταθερά και με πολλά γέλια μέσα στα κράνη συνεχίσαμε. Βέβαια ήταν σίγουρο ότι αν γινόταν καμιά στραβή πνιγμένους θα μας έβρισκαν εκεί πάνω. Ο καιρός μας πήγαινε μία έτσι μία αλλιώς, περάσαμε υπέροχα σημεία που δεν είχαμε ποτέ υπολογίσει, διαδρομές δίπλα σε ποτάμια με τούνελ να εναλλάσσονται και περάσματα από πόλεις που έδειχναν περασμένα μεγαλεία. Περάσαμε από άπειρα χωριά γεμάτα με εκατοντάδες τάφους και η μόνιμη συζήτηση μας ήταν πόσα άσχημα έχουν συμβεί σε αυτόν τον τόπο.
    Όταν οι διαδρομές σου είναι έξω από τις συνηθισμένες τουριστικές τα πράγματα είναι αλλιώς. Βλέπαμε εργοστάσια στην μέση του πουθενά και δεν μιλάω για μικρά κτίρια αλλά για μέρη που έπιαναν την μισή πόλη. Ανεβήκαμε και κατεβήκαμε βουνά, και παντού είχα την απορία πώς να ήταν όλα αυτά τα μέρη την εποχή της μεγάλης Γιουγκοσλαβίας. Ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι έσφυζαν από κόσμο και δουλειές. Έκανα μια σημείωση στο μυαλό μου να ψάξω λίγο παραπάνω τα χωριά αυτά μόλις γυρνούσα σπίτι και όντως εκεί έγιναν μεγάλες καταστροφές, βομβαρδισμοί, βιασμοί και θάνατοι 30 χρόνια πριν. Ειλικρινά είναι κρίμα για αυτά τα μέρη κρυμμένα μέσα στα βουνά να έχουν περάσει τόσα και σήμερα να παρουσιάζουν στα μάτια ενός ξένου εικόνες εγκατάλειψης. Και εκεί που είσαι σε μία πανέμορφη διαδρομή ανάμεσα σε ψηλά βουνά με τα χρώματα του φθινοπώρου να σου παίρνουν το μυαλό, ένα άνοιγμα και μερικά μαγαζιά σου δείχνουν ότι κάτι υπάρχει. Το εντυπωσιακό μνημείο Tjentiste από τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο είναι κυριολεκτικά στην μέση του πουθενά και είναι τόσο μα τόσο εντυπωσιακό. Είναι από τα λίγα εναπομείναντα μνημεία αυτού του μεγέθους των κουμμουνιστικών κατασκευών που μένουν και συμβολίζει τον θάνατο 7,000, κυρίως απλών ανθρώπων από τους ναζί.
    Ο χρόνος μας είναι περιορισμένος και οι στάσεις είναι μόνο για τα απαραίτητα, τρώμε χιλιόμετρα και θέλουμε να έχουμε περάσει στην Σερβία όσο το δυνατόν πιο νωρίς. Τα βουνά αριστερά και δεξιά του δρόμου έχουν κόκκινες λωρίδες με νεκροκεφαλές που συμβολίζουν ότι αν είχατε καμιά σκέψη να πάτε βόλτα στο δάσος ξεχάστε την γιατί δεν είναι 100% καθαρά από νάρκες. Το κατούρημα στην άκρη του δρόμου αποκτά άλλο ενδιαφέρον σε αυτές τις συνθήκες!
    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	39.jpg 
Προβολές:	254 
Μέγεθος:	100,7 KB 
ID:	401071Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	40.jpg 
Προβολές:	257 
Μέγεθος:	101,4 KB 
ID:	401072

  8. #23
    To infinity...and beyond! Το avatar του/της argy_kap
    Εγγραφή
    11/08/2005
    Μηνύματα
    864
    Οδηγούμε αρκετές ώρες και τελικά είναι σκοτεινά όταν φτάσαμε στο Vardiste που είναι τα σύνορα μεταξύ Βοσνίας και Σερβίας. Είμαστε στην μέση του πουθενά, γύρω μας νιώθουμε τον όγκο των βουνών και η αγαπημένη μας συνοριοφύλακας δεν έχει και πολύ όρεξη. Βγαίνουμε από Βοσνία, και μπαίνουμε Σερβία. Στάση μετά την είσοδο στην χώρα για ανασύνταξη, νερό, φαγητό και χάρτη. Η Νις απέχει 310 δύσκολα χιλιόμετρα και είναι ήδη αργά. Αποφασίζουμε να πάμε και όπου δούμε ότι κουραστήκαμε να σταματήσουμε. Η βροχή κάνει πάλι την εμφάνιση της, και για κάποιο περίεργο λόγο αρχίζει και η κίνηση. Είμαστε ακόμα πάνω στα βουνά και θέλουμε να κατεβούμε χαμηλά για να έχουμε πιο εύκολη την επόμενη μέρα. Το πιο εντυπωσιακό μέσα στο βροχερό βράδυ είναι το κατέβασμα στην πόλη Ουζίτσε. Είναι σκοτεινά και η πόλη έχει ελάχιστα φώτα αλλά μπορείς να διακρίνεις τις πολυκατοικίες σοβιετικού τύπου να πετάγονται σε διάφορα σημεία μέσα στην πόλη. Η σκηνή είναι από ταινία του Batman 100%. Είναι κρίμα που δεν τα προλάβαμε αυτά όλα μέρα αλλά και το σκηνικό τώρα είναι εντυπωσιακό. Η Ουζίτσε σηματοδοτεί την άφιξη μας σε χαμηλά υψόμετρα. Στάση σε βενζινάδικο για καφέ και τοστάκι και ανασύνταξη. Έχει πάει 9 το βράδυ και τρώμε ώρες ασταμάτητης βροχής. Το βενζινάδικο είναι σούπερ όπως όλα στην Σερβία, έχει τα πάντα και αισθανόμαστε πολύ άνετα. Λίγο ακόμα και θα την πέφταμε εκεί. Η επόμενη μεγάλη πόλη είναι περίπου μία ώρα μακριά και αποφασίζουμε να βρούμε κατάλυμα εκεί. Τσάτσακ λοιπόν είναι ο στόχος και από την ηρεμία του βενζινάδικου κάνουμε την κράτηση στο πιο ωραίο ξενοδοχείο που βρήκαμε. Μετά από καμιά ωρίτσα φτάνουμε στην πόλη, είναι 10 το βράδυ και είναι άδεια. Στον δρόμο για το ξενοδοχείο σημειώνουμε ένα μοντέρνο εστιατόριο στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Φτάνουμε στο ξενοδοχείο. Απ έξω φαίνεται καινούργιο. Η κράτηση μας με πρωινό δεν είναι πάνω από εξήντα ευρώ. Το κακό είναι ότι το δωμάτιο είναι στον δεύτερο και δεν έχει ασανσέρ, για να μην πως ότι στην βιασύνη του ο Γιώργος έκανε κράτηση για μία εβδομάδα μετά αλλά πάλι καλά είχανε δωμάτιο. Ανεβαίνουμε στον 2ο, και το δωμάτιο είναι απίστευτο! Λευκή μοκέτα κάτω και εμείς με την λάσπη και την βρώμα μίας ολόκληρης ημέρας με βροχή ντρεπόμαστε να πατήσουμε. Τα βγάζουμε γρήγορα γρήγορα μην τα κάνουμε όλα χάλια και τρέχουμε να προλάβουμε το εστιατόριο που είχαμε δει! Είναι αργά και η σερβιτόρα δεν είναι και πολύ χαρούμενη που μας βλέπει. Τα Αγγλικά της είναι όπως τα δικά μας Σέρβικα και έρχεται άλλη σερβιτόρα πιο πρόθυμη να βοηθήσει. Τρώμε καταπληκτικά, ίσως το καλύτερο φαγητό του ταξιδιού, και με μεγάλη προσπάθεια φτάνουμε στο ξενοδοχείο. .Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	41.jpg 
Προβολές:	253 
Μέγεθος:	83,4 KB 
ID:	401073

  9. #24
    To infinity...and beyond! Το avatar του/της argy_kap
    Εγγραφή
    11/08/2005
    Μηνύματα
    864
    Day 5
    Serbia/Skopje/Ελλάδα
    Σιγά μην φεύγαμε νωρίς μετά την χτεσινή δύσκολη μέρα! Ξύπνημα και κάτω για πρωινό το οποίο είναι ότι καλύτερο έχουμε φάει μέχρι στιγμής. Καφεδάκι και είμαστε πάλι έτοιμοι για ύπνο με τόσο που φάγαμε. Η μέρα είναι ηλιόλουστη και ιδανική για ταξίδι. Είμαστε αρκετά κεντρικά στην Σερβία και πρέπει να ταξιδέψουμε ανατολικά για να πετύχουμε τον Ε75. Η Νις απέχει ακόμα 200 χλμ και δεν υπήρχε καμία μα καμία περίπτωση να φτάναμε χτες. Τελικά αποδείχτηκε ότι κάναμε άριστη επιλογή στο που σταματήσαμε γιατί και δεν οδηγούσαμε στα όρια και το ξενοδοχείο και το φαγητό και όλη η πόλη ήταν μια χαρά.
    Ετοιμάζουμε πράγματα, καβαλάμε και ψάχνουμε βενζίνη! Τα χιλιόμετρα είναι πολλά αλλά εύκολα, όταν βγούμε στον Ε75. Στην προσπάθεια να βγούμε από την πόλη έχουν έργα και μας αναγκάζουν να πάμε από το κέντρο της. Καθυστερούμε αλλά βλέπουμε ότι είναι αρκετά μεγάλη και με πολύ κόσμο! Βγαίνουμε επαρχιακό δίκτυο και ξεκινάμε. Οι ταχύτητες είναι αρκετά καλές, έχει ήλιο και αραιή κίνηση. Μου κάνουν εντύπωση οι άπειρες μάντρες με ανταλλακτικά αυτοκινήτων και ο συνδυασμός στο μυαλό μου είναι αμέσως μάντρες->ατυχήματα->πρόσεχε πιο πολύ!
    Στην επόμενη μεγάλη πόλη που φυσικά και δεν υπάρχει περιφερειακός και περνάμε από το κέντρο της ξαφνικά κολλάμε στην κίνηση. Η μέρα είναι ζεστή και ο ήλιος από πάνω μας και δεν είμαστε να μένουμε και πολύ στατικοί. Κάνουμε τις μανούβρες μας και περνάμε από την κίνηση και μπροστά μας έχει γίνει ένα ωραιότατο τροχαίο, λεωφορείο ενάντια σε golf και ο δρόμος έχει κλείσει. Αφού καθόμαστε λίγο, και περιμένουμε μας κάνουν σήμα και καβαλάμε το πεζοδρόμιο και μπορούμε επιτέλους να βγούμε από την πόλη. Η όλη διαδικασία μέχρι να βγούμε στον Ε75 μας έχει πάρει αρκετά αλλά με το που βγαίνουμε τα χιλιόμετρα αρχίζουν και κατεβαίνουν. Σταθερή ταχύτητα 130 με 140 για οικονομία και άνεση. Ο δρόμος είναι άριστος, ευθύς και καθαρός και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι άπειρες κουβέντες στην ενδοεπικοινωνία. Κάπου στα 300 χιλιόμετρα είναι μέχρι τα σύνορα με τα Σκόπια και περνάνε σχετικά άνετα. Λίγο πριν τα σύνορα θέλουμε βενζίνη και ενώ σε όλη την Σερβία βρίσκαμε πολλά βενζινάδικα τώρα έχουμε πολύ ώρα να δούμε και αποφασίζουμε να βγούμε για να είμαστε σίγουροι. Η πόλη απλά δεν υπάρχει! Οι φάτσες και η κατάσταση που επικρατεί θυμίζουν άλλες εποχές. Βρίσκουμε βενζινάδικο από άλλη εποχή και αυτό, κάνουμε τα deal για το συνάλλαγμα και προς τιμή τους η τιμή ήταν η απόλυτα σωστή. Σε 20 λεπτά είμαστε πίσω στον Ε75 και πάμε ολοταχώς στα σύνορα! Στην αναμονή για να βγούμε από την Σερβία έχει 4-5 εκατομμύρια μυγάκια και δεν βγάζω ούτε καν το κράνος μου στον συνοριακό. Δεν μας απασχολεί πολύ και περνάμε στα σύνορα που αναμένουμε να έχουμε μερικά θεματάκια. Ο Σκοπιανός όμως είναι πολύ φιλικός και περνάμε εύκολα! Αμέσως σχολιάζουμε ότι η αναγνώριση τους από τον Αλέξη έχει άμεσο αποτέλεσμα!
    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	44.jpg 
Προβολές:	254 
Μέγεθος:	66,4 KB 
ID:	401074

  10. #25
    To infinity...and beyond! Το avatar του/της argy_kap
    Εγγραφή
    11/08/2005
    Μηνύματα
    864
    Στα Σκόπια (συγγνώμη αλλά δεν μπορώ να τους πω Βόρεια Μακεδονία) κάνουμε αμέσως στάση για καφεδάκι στο πρώτο βενζινάδικο πέντε χιλιόμετρα από τα σύνορα. Η αλλαγή στο σκηνικό είναι εμφανής άμεσα. Παρκάρουμε τις μηχανές και καθόμαστε. Μέσα σε 20 δεύτερα από την στιγμή που καθόμαστε ο ουρανός γίνεται μαύρος και γίνεται οργή Θεού! Βροχή, αέρας, κακός χαμός ξαφνικά. Παίρνουμε το τραπέζι μας και το πηγαίνουμε πιο μέσα μια που ακόμη και κάτω από το υπόστεγο μας πιάνει! Η διαφορά στον κόσμο και στις υπηρεσίες είναι μεγάλη. Το πέρασμα από τα Σκόπια είναι μόνο 200 χιλιόμετρα και η στάση μας είναι αρκετά μεγάλη περιμένοντας να αλλάξει και ο καιρός. Κάποια στιγμή που βγαίνει ο ήλιος ξεκινάμε πάλι αλλά μετά από 3-4 χιλιόμετρα ενώ έχει ήλιο η βροχή αρχίζει και πέφτει! Παίρνουμε την απόφαση να σταματήσουμε για αδιάβροχα γιατί η διαφορά των 2 λεπτών μπορεί να είναι πολύ σημαντική και ξαφνικά τα ρούχα σου να απορροφήσουν τόσο νερό που αν βάλεις μετά το αδιάβροχο θα είναι πολύ χειρότερα. Φάγαμε άλλα πέντε λεπτά βροχή και μετά στα επόμενα διόδια τα βγάλαμε. Διόδια στην Σερβία και στα Σκόπια έχει αρκετά, στην Σερβία που δεν είχαμε και συνάλλαγμα πάλι καλά είχε μηχάνημα για ανέπαφες. Τα ποσά όταν ήρθε μετά ο λογαριασμός από την τράπεζα βέβαια είναι της τάξης του ευρώ οπότε μια χαρά μας βόλεψαν από ανέπαφες. Στο Σκόπια το ποσό ήταν και σε τοπικό νόμισμα και σε ευρώ. Μάλιστα στα πρώτα που συναντήσαμε ο τύπος μας μίλησε σε άπταιστα Ελληνικά! Κοίτα ο Αλέκσης σκέφτομαι, όλα τα κανόνισε. Να πω επίσης επάνω στο θέμα ότι οι ταμπέλες που έγραφαν το αεροδρόμιο «Μέγας Αλέξανδρος» έχουν και αυτές εξαφανιστεί. Για όποιον δεν έχει πάει ποτέ στα Σκόπια να πω ότι όλο αυτό που εμείς έχουμε κάνει τεράστιο θέμα, όταν είσαι εκεί είναι αστείο. Το φοβερό και τρομερό αεροδρόμιο είναι λίγο μεγαλύτερο από του Βόλου και τα Σκόπια σαν σύνολο θυμίζουν κάτι από χωριουδάκι ανάμεσα σε Βόλο και Λάρισα.
    Εκτός από ένα μικρό κομμάτι δρόμου, όλος ο υπόλοιπος στα 200 αυτά χιλιόμετρα είναι αυτοκινητόδρομος με 2 λωρίδες με ταμπέλες παντού ότι έχει φτιαχτεί από την ΕΕ. Ευτυχώς έχουμε βρει ένα φορτηγάκι μπροστά μας που πηγαίνει με 150-160 και το έχουμε κάνει καρότο! Πάμε φανατικά από πίσω του μια που τα μπλόκα είναι σίγουρα. Μετά από κάτι διόδια το χάνουμε και κόβουμε, ξαφνικά το μοναδικό αυτοκίνητο που είχαμε πετύχει στο πρώτο βενζινάδικο είναι σταματημένο σε μπλόκο της αστυνομίας. Κάποιος πρέπει να πληρώσει τους μισθούς παιδιά! Ο δρόμος είναι σχετικά άδειος και βαρετός και δεν μας παίρνει πάνω από μιάμιση ώρα να διασχίσουμε την «χώρα». Λίγο πριν τα Ελληνικά σύνορα αποφασίζουμε να κάνουμε στάση για βενζίνη και σοκολάτες. Είμαστε τυχεροί και σταματάμε στο πιο καινούργιο και ωραίο βενζινάδικο του ταξιδιού! Γυαλίζει, είναι πεντακάθαρο, τα παιδιά που φυσικά μιλάνε Ελληνικά είναι ευγενικά και μέσα έχει άπειρα πράγματα σαν σουπερ μάρκετ. Φουλάρουμε και κάνουμε διάλειμμα. Γεμίζουμε ότι άδειο χώρο έχουμε με τις τεράστιες Milka και απολαμβάνουμε την στάση και τον χυμό μας. Ο Γιώργος έχει ακόμα την μία βαλίτσα γεμάτη με μπισκότα και κρουασάν από την Ελλάδα και προσπαθούμε να φάμε τίποτα μην τα κουβαλάει άδικα πίσω. Ντυνόμαστε, χαιρετάμε τα παιδιά και πάμε για τα τελευταία 2 χιλιόμετρα πριν τα σύνορα. Αριστερά και δεξιά η βιομηχανία των καζίνο έχει γεμίσει τον δρόμο με κακόγουστα κτήρια για τους Έλληνες που περνάνε τα σύνορα για να παίξουν. Φτάνουμε στο Σκοπιανό φυλάκιο και σε 30 δεύτερα έχουμε τελειώσει και βλέπουμε την Ελληνική σημαία στο βάθος. Για εμάς που έχουμε ζήσει στο εξωτερικό η συγκίνηση είναι πάντα μεγάλη με την επιγραφή “Welcome to Hellas” . Το γλυκό συναίσθημα του «έφτασα σπίτι» το νιώθεις μέσα σου. Ακόμη και όταν ζούσα στο Λονδίνο με το που πατούσαν οι ρόδες του αεροπλάνου στο παλιό Ελληνικό ένιωθες την ζεστασιά.

  11. #26
    To infinity...and beyond! Το avatar του/της argy_kap
    Εγγραφή
    11/08/2005
    Μηνύματα
    864
    Ο τυπάκος στο Ελληνικό φυλάκιο είναι άνετος και χαβαλετζής, ρωτάει από πού ερχόμαστε και ίσα ίσα που κοιτάει τις ταυτότητες. Είμαστε σε Ελληνικός έδαφος και έχει αρχίζει και κάνει κρύο και σουρουπώνει. Ανεβάζουμε ρυθμό με σκοπό να είμαστε γύρω στις 9 Βόλο και από εκεί και έπειτα βλέπουμε την διάθεση του Γιώργου και αποφασίζουμε αν θα συνεχίσει ή αν θα μείνει το βράδυ Βόλο. Οι αλήθεια είναι ότι το Εύζωνοι-Βόλος είναι 250 χιλιόμετρα. Τώρα και με τις σήραγγες δεν είναι δύσκολη η διαδρομή και είναι απλά διαδικαστική. Βέβαια ένα από τα πράγματα που έχω πάντα στο μυαλό μου όταν επιστρέφω από ταξίδι είναι ότι τα περισσότερα ατυχήματα συμβαίνουν όταν φτάνεις πίσω. Νομίζεις ότι έχει τελειώσει το ταξίδι και χαλαρώνεις. Μπορεί να έχουμε ήδη 600+ χιλιόμετρα μέσα στην ημέρα αλλά και τα τελευταία 200 είναι εξίσου σημαντικά και επικίνδυνα. Πάντα προσπαθώ να το θυμάμαι και στο τέλος να είμαι λίγο πιο προσεκτικός. Κάνουμε μια στάση έξω από τον Βόλο για ανασύνταξη. Ο Γιώργος έχει να περάσει Μπράλο και έχει σίγουρα άλλες 3 ώρες μπροστά του. Αισθάνεται ξεκούραστος και θέλει να το πάρει σερί. Δεν προσπαθώ να του αλλάξω γνώμη γιατί και εγώ το ίδιο θα έκανα μια που προτιμάω να ξυπνάω πάντα σπίτι μου. Μία κόρνα στην διασταύρωση του Βελεστίνου ανανεώνει το ραντεβού μας για την επόμενη βόλτα. Σε 10 λεπτά είμαι στο υπόγειο του σπιτιού μου. Το κοντέρ γράφει 2629,1 χιλιόμετρα, 34 ώρες 49 λεπτά και 2 δευτερόλεπτα οδήγησης.Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	45.jpg 
Προβολές:	253 
Μέγεθος:	93,7 KB 
ID:	401075

  12. #27
    To infinity...and beyond! Το avatar του/της argy_kap
    Εγγραφή
    11/08/2005
    Μηνύματα
    864
    Επίλογος
    Είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσεις σε κάποιον που δεν έχει το μικρόβιο πόσο διαφορετικά είναι τα ταξίδια με την μηχανή. Η επαφή με την φύση και τον κόσμο είναι διαφορετική από ότι με οποιοδήποτε άλλο μέσο. Ακόμη και η αντιμετώπιση που έχουν οι άλλοι απέναντι σου είναι διαφορετική. Είναι πιο εύκολο να σου πιάσουν κουβέντα και όλοι πάντα αναρωτιούνται από πού έρχεσαι και που πηγαίνεις. Τα παιδιά πάντα γουρλώνουν τα μάτια τους όταν περνάς δίπλα τους και φυσικά πάντα τα χαιρετάμε.
    Το ταξίδι σε αυτές τις χώρες μου προκάλεσε πολλές απορίες και αναγκάστηκα κατόπιν εορτής να διαβάσω για το τι συνέβη στον πρόσφατο πόλεμο. Εμείς που τον ζήσαμε από τις ειδήσεις έχουμε πολλά ονόματα χαραγμένα στο βάθος του μυαλού μας. Πρίστινα, Σρεμπρένιτσα, Μπάνια Λούκα, Σαράγιεβο, Τούζλα είναι κάποια από αυτά. Οι μάχες και οι σφαγές είναι απίστευτες και τα εκατοντάδες νεκροταφεία σε όλες τις χώρες το μαρτυρούν. Τα ορεινά της Βοσνίας είναι στην χειρότερη κατάσταση και νομίζω ότι είναι η μόνη χώρα που δεν έχει συνέλθει ακόμα και δύσκολα το βλέπω να μπαίνει σε ρυθμό.
    Οι περιοχές που βρίσκονται γύρω από το Κόσσοβο έχουν μεγάλο το Μουσουλμανικό στοιχείο και δείχνουν ότι τα πράγματα δεν έχουν ξεκαθαρίσει. Στο Κόσσοβο δεν μπήκαμε μια που η διαδικασία είναι πιο δύσκολο, κυρίως για τους Έλληνες που η καλή σχέση που έχουμε με την Σερβία δεν μας αφήνει να το αναγνωρίσουμε και δεν είμαστε και πολύ αγαπητοί σε αυτή την χώρα. Το vibe που σου δίνουν όμως οι περιοχές γύρω του είναι ότι ακόμα δεν έχουν ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Δεν θα αναλύσω τις πολιτικές λεπτομέρειες αλλά σίγουρα το Μαυροβούνιο και η Κροατία είναι οι χώρες που έχουν προχωρήσει και προχωράνε μπροστά. Λίγο λιγότερο η Σερβία και στην χειρότερη μοίρα είναι η Βοσνία Ερζεγοβίνη, τα Σκόπια και η Αλβανία (κυρίως βόρειο ανατολικά).
    Ανοιχτούς λογαριασμούς με την πρώην Γιουγκοσλαβία αφήσαμε. Ο χρόνος δεν μας επέτρεψε να ανεβούμε βόρεια Κροατία και Σερβία που έχει υπέροχα μέρη να επισκεφτείς. Οι χώρες είναι μεγάλες και οι πέντε μόνο μέρες που είχαμε διαθέσιμες δεν έφταναν. Ήμασταν οριακά σε χρόνο αλλά τουλάχιστον πήραμε μία ιδέα.
    Ελπίζω να μην χρειαστεί να γίνουν πάλι ανακατατάξεις στην περιοχή γιατί τα σημάδια του πρόσφατου πολέμου είναι εμφανή.
    Και εις άλλα με υγεία! Καλά και ασφαλή χιλιόμετρα σε όλους!
    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	46.jpg 
Προβολές:	254 
Μέγεθος:	45,9 KB 
ID:	401076

  13. #28
    ΛΕΩΝΙΔΙΟ ΤΣΑΚΩΝΙΑΣ ΛΕΜΕ Το avatar του/της πυξιδας990
    Εγγραφή
    22/05/2011
    Μηνύματα
    2.655
    πες μου οτι μετα την Ουζίτσε σταματησες σε βενζιναδικο ΕΚΟ για τοστακι?
    πως καταφερνουν ολοι να νυκτωνουν σε αυτο το δρομο,εχω παθει το ιδιο,εχω την απορια...
    37.12.07n
    22.47.01.e
    τα on-of φορανε ακτινες,τα αλλα ειναι μπασταρδα
    το χειμερινο μπανιο αναζοωγονει μυαλο και σωμα,το καλοκαιρινο τα καιει

  14. #29
    To infinity...and beyond! Το avatar του/της argy_kap
    Εγγραφή
    11/08/2005
    Μηνύματα
    864
    Παράθεση Δημοσιεύθηκε αρχικά από πυξιδας990 Προβολή μηνύματος
    πες μου οτι μετα την Ουζίτσε σταματησες σε βενζιναδικο ΕΚΟ για τοστακι?
    πως καταφερνουν ολοι να νυκτωνουν σε αυτο το δρομο,εχω παθει το ιδιο,εχω την απορια...
    ναι αλλά δεν ήταν ΕΚΟ!!! τοστακι και καφε!!!

  15. #30
    Μας ταξίδεψες μαζί σου argy. Σε ευχαριστούμε που το μοιράστηκες. Πάντα απολαμβάνω να διαβάζω τα ταξιδιώτικά.
    The R is for Respect.

Σελίδα 2 από 3 ΠρώτοΠρώτο 123 ΤελευταίοΤελευταίο

Παρόμοια θέματα

  1. Απαντήσεις: 30
    Τελευταίο μήνυμα: 30/09/2015, 01:27
  2. Απαντήσεις: 143
    Τελευταίο μήνυμα: 19/05/2013, 13:14
  3. 8 χωρες, 7 μερες, 3200 χιλιομετρα
    από 700_Thespieis στο forum Ταξιδιωτικά
    Απαντήσεις: 101
    Τελευταίο μήνυμα: 01/08/2011, 13:58
  4. Απαντήσεις: 139
    Τελευταίο μήνυμα: 23/07/2010, 06:36
  5. Αθηνα - Wroclaw. 10 μερες, 4000 km, 4 χωρες.
    από Ταξιδευτής στο forum Συναντήσεις & βόλτες
    Απαντήσεις: 45
    Τελευταίο μήνυμα: 05/09/2007, 14:50

Κανόνες δημοσιεύσεων

  • Δεν μπορείτε να ανοίξετε νέο θέμα
  • Δεν μπορείτε να απαντήσετε
  • Δεν μπορείτε να επισυνάψετε αρχεία
  • Δεν μπορείτε να επεξεργαστείτε τα μηνύματά σας
  •  
  • Ο κώδικας ΒΒ είναι ΟΝ
  • Τα smilies είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας [IMG] είναι OFF
  • Ο κώδικας [VIDEO] είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας HTML είναι OFF