Θα σου γράψω κι εγώ 2 πραγματάκια, απλά για να καταλάβεις τον τρόπο σκέψης μου, έτσι, εντελώς πληροφοριακά. Θεωρώ, λοιπόν, εγώ, ότι οι περισσότεροι ντελιβεράδες, συνήθως στα 20s τους, έχουν επιλέξει να εργάζονται ως τέτοιοι εντελώς ευκαιριακά, επειδή οκ βόλτες με παπί είναι, καμία ουσιαστική ευθύνη, καμία ουσιαστική απαίτηση (εννοώ εδώ ότι δε χρειάζεται πτυχία και σεμινάρια), καλό, "εύκολο" χαρτζιλικάκι, ακόμα καλύτερο αν τσεπώνεις και καλά τιπς, βρίσκεις δουλειά όποτε θες και τη σταματάς όποτε θες. Γαμώ. Κανείς δεν έχει στο μυαλό του την εκμετάλλευση, το ότι παρανομείς 38 φορές/δευτερόλεπτο, χωρίς κανέναν εξοπλισμό, σε κακές καιρικές συνθήκες πολλές φορές, με κίνδυνο να πεθάνεις ανά πάσα στιγμή. Ούτε σκέφτεται ότι αυτή θα είναι η καριέρα του. Ε 5 χρόνια μετά, είναι ακόμα ντελιβεράς. Γιατί; Γιατί είναι εύκολο και γρήγορο και δεν έχει απαιτήσεις. Πέφτω έξω; Μπορεί.
Δεν έχεις ΙΔΕΑ πόσο στενοχωριέμαι όταν χτυπάει το κουδούνι, ανοίγω την πόρτα, και είναι απ'έξω ένας 40άρης ή ένας 55άρης, με τα σουβλάκια μου στο χέρι. Τους πιτσιρικάδες τους "συγχωρώ", κάνουν το κέφι τους, είναι το χαρτζιλίκι τους και, στην τελική, δεν καταλαβαίνουν, επειδή είναι νέοι. Αλλά αυτοί οι άνθρωποι (οι πρώτοι) θα έπρεπε να κάνουν κάτι άλλο. Αναγκάστηκαν; Πραγματικά; Ή μήπως έκαναν πολύ, πολύ κακές επιλογές, γιατί πάντα έψαχναν την εύκολη λύση; Τροφή για σκέψη.
Και να σου πω κάτι; Εγώ είμαι άνεργος 4-5 μήνες τώρα. Και έχω υπάρξει άνεργος και στο παρελθόν. Τελευταία φορά, πριν 4 χρόνια περίπου, για 19 μήνες. Δεν πήγα ποτέ να δουλέψω ντελιβεράς. Δεν πήγα να ΒΟΛΕΥΤΩ σαν ντελιβεράς. Γιατί σε τέτοιες "δουλειές", βολεύεσαι. Δύσκολα ξεφεύγεις. Όπως δεν πήγα ποτέ, σαν φοιτητής, όπως κάνουν αρκετοί, να δουλέψω σερβιτόρος σε καφετέρια ή, ακόμα χειρότερα, να δουλέψω νύχτα. Δεν μπορούσα; Μπορούσα να έχω μια τέτοια δουλειά χτες, αν ήθελα. Μπορούσα να έχω μια δουλειά των 600-700€ αύριο. Αλλά δεν το κάνω. Κάθομαι και λιώνω στο διάβασμα, 6-8 ώρες κάθε μέρα, για να βρω κάτι καλύτερο, ακόμα κι αν είναι σε 2, 3, 6 μήνες. Μπορεί να πετύχει. Μπορεί όχι. Αλλά δε βολεύομαι. Θέλω κάτι καλύτερο για τον εαυτό μου. Ναι, έχω την "πολυτέλεια" να μην έχω χρέη και δάνεια να τρέχουν,
ούτε παιδιά να ταΐσω, όπως έχω την "πολυτέλεια" μιας ειδικότητας που βρίσκεται στο peak της, αλλά ακόμα κι αυτά κανείς δεν τα επέλεξε για μένα.
Ορίστε. Βιωματικά κι εγώ.