Το θέμα, που ήθελε να πιάσει ο συγγραφέας του άρθρου, είναι το γιατί οι νέοι (εννοεί οι πολύ νέοι 15-25) δεν έχουν έρωτα για μοτοσυκλέτες.
Δυστυχώς, το "αναλύει" όπως θα ανέλυε καντηλαναφτης σε επαρχιακό ναό το ερώτημα γιατί δεν πάνε οι νέοι στην εκκλησία..
Ως προς το ερώτημα, υπάρχει μεγάλη δόση αλήθειας.
Δλδ, οι νέοι δεν έχουν κ@υλα για μοτοσυκλέτες όπως παλιότερα.
Δεν είναι αφίσες σε δωμάτια, δεν είναι εφηβικό όνειρο, δεν είναι σκοπός για να δουλεύεις δύο δουλειές μετά το σχολείο ή την σχολή, δεν είναι η κ@υλα.
Και είναι απόλυτα λογικό και καλά κάνουν.
Γιατί οι νέοι κ@υλωνουν να κάνουν αντισυμβατικα πράγματα.
Κάποτε η μηχανή ήταν τέτοιο.
Ήταν για την μάνα, ένα βήμα του κανακαρη πριν την φυλακή ή τον θάνατο και για την υπόλοιπη κοινωνία η συνεργός σε ληστείες...
Και δωστου τα προσφορα και τα τσιγκινα ταματα στην χάρη της, μπας και ξεμπλέξει το παιδί απ τον σατανά
Ή μηχανή, για τα τότε νεανικά μάτια, ήταν ένα μέσο αποστασιοποιησης από το οικογενιακως και κοινωνικώς ορθόν.
Ηταν δλδ λίγο "επαναστατικό" και γι αυτό το γούσταραν οι νέοι και φρίκαραν οι γέροι.
Σήμερα, το να πάρεις μηχανή, είναι το ίδιο "επαναστατικό" με το να πάρεις Toyota corolla..
Κάνεις δεν την θεωρεί ως πράξη αντισυμβατικη.
Φυσικά, δεν θα πεθάνουν οι μηχανές.
Πάντα θα χρειάζεται φτηνό και ευέλικτο μέσο μετακίνησης, πάντα κάποιοι θα θέλουν ένα ακριβό γκατζετ και σε κάποιους θα τους θυμίζει τα νιάτα τους.