κτλ, κτλ.
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς σε αυτή την απάντηση - διαμαντάκι. Κανονικά σε τέτοια υβριστικά ποσταρίσματα δεν πρέπει καν να μπαίνεις στην λούμπα της απάντησης. Όσοι διαβάζουν μπορούν εύκολα να κρίνουν.
Εδώ όμως δεν έχουμε μόνο τα προσβλητικά σχόλια. Δεν είναι ούτε η (σκόπιμη αναρωτιέμαι) περερμηνεία και διαστρέβλωση μέχρι αντιστροφής όσων έγραψα. Ούτε η προσύναψη σχόλιων που δεν έκανα. Αλλά τα άκρως προσβλητικά υπονοούμενα που αφήνει γιά το παρελθόν μου (και πολλών άλλων) ο σχολιαστής. Το οποίου τα ποσταρίσματα μέχρι πρίν από λίγο καιρό ομολογώ ότι μου ήταν συμπαθητικά. Τελευταία όμως βγάζουν μιά γεροντίστικη ξυνίλα. Εκτός αν πρόκειται για μιά μορφή ιδιότυπου χιούμορ που δεν κατανοώ. Αν συμβαίνει το τελευταίο, τότε να ζητήσω προκαταβολικά συγγνώμη.
Έγραψα ξεκάθαρα για τό σχεδιαστικό στύλ της δεκαετίας. Φυσικά και δεν διαμορφώθηκε στην πεινασμένη εκείνη την εποχή, πατρίδα μας. Που όμως μέσα στην μιζέρια της είχε και τις φωτεινές εκλάμψεις της και τις όμορφες στιγμές της. Στη μουσική και την έβδομη τέχνη γιά παράδειγμα. Τώρα αν εσύ απομονώνεις δύο λέξεις (δεκαετία και 60) διαστρεβλώνοντας το νόημα της φράσης γιά να δημιουργήσεις αφορμή γιά πολιτικά σχόλια, μάλλον σε λάθος φόρουμ μπήκες.
Είτε ο πατέρας σου δεν στα μετέφερε σωστά είτε εσένα σε βολεύει να τα λές όπως σου αρέσει.
Γιά να μαθαίνεις λοιπόν την αλήθεια από κάποιον που την έζησε. Η εποχή ήταν καταπιεστική και ανελεύθερη. Εργασιακός μεσαίωνας σε δικαιώματα και αμοιβές. Όμως όση μετανάστευση υπήρχε, ήταν εσωτερική. Από το χωριό στην πόλη. Αντίθετα υπήρχε τεράστια μετακίνηση εργατικού δυναμικού πρός το εξωτερικό και υψηλή παραγωγή. Αυτό δημιουργούσε πρακτικά μηδενική ανεργία. Όποιος ήθελε δουλειά χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις, έβρισκε αμέσως. Και μία και δύο προκειμένου να επιβιώσει αυτός και η συνήθως πολύτεκνη οικογένεια του. Ακόμα και αν ήταν ανήλικος που δούλευε το καλοκαίρι, ή πήγαινε σε νυχτερινό σχολείο. Γιά να συνδράμει στην οικογένεια ή να πάρει ένα μηχανάκι (πχ).
Το γλείψιμο στους καθεστωτικούς που γράφεις, πιθανόν να γινόταν από όσους ήθελαν εκλεκτές θεσούλες και επαγγελματικές διευκολύνσεις. Εκατομμύρια σκληρά εργαζομένων, σαν τον ανάπηρο συγχωρεμένο πατέρα μου και τα αδέλφια μου ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΓΛΥΦΤΕΣ όπως ψευδέστατα γράφεις ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΑ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΕΣΕΙΣ.
Περαιτέρω σχόλια "Νίκος Ξανθόπουλος" θα με έκαναν γραφικό μεν, αλλά γιά να εμπεδώνεις, πάρε εν συντομία ένα - δύο.
Εγώ ξέρω τι θα πεί χαστούκι "η νύχτα - μέρα" από αστυνομικό επειδή είχα κάνει το έγκλημα να φοράω μπλουτζίν. Εσύ;
Εγώ έχω δεί να παίρνουν σηκωτό τον ανάπηρο πατέρα μου (λόγω αντικαθεστωτικής συμπεριφοράς) και την μάνα μου να λιποθυμάει μπροστά στα παιδιά της. Εσύ;