Με απίστευτα συναισθήματα από το δώρο και όχι μόνο, κατέβηκα τα σκαλιά που οδηγούσαν στην παραλία. Φόρεσα ότι είχα και δεν είχα πάνω μου, κουκουλώθηκα με το sleeping bag και πότε, κοιτάζοντας τη θάλασσα και πότε το ξενοδοχείο από χαμηλά
Αποκοιμήθηκα
Με απίστευτα συναισθήματα από το δώρο και όχι μόνο, κατέβηκα τα σκαλιά που οδηγούσαν στην παραλία. Φόρεσα ότι είχα και δεν είχα πάνω μου, κουκουλώθηκα με το sleeping bag και πότε, κοιτάζοντας τη θάλασσα και πότε το ξενοδοχείο από χαμηλά
Αποκοιμήθηκα
Ημέρα 22 Σαββάτο 23/08/2014
Ξυπνάω, ανοίγω τα μάτια μου και αρχίζω να κουνάω χέρια πόδια να δω αν όλα λειτουργούν από το κρύο. Εντάξει κουνιέμαι... Χαζεύω τη θάλασσα, περνω τα μπογαλάκια μου και ανεβαίνω πάνω στο ξενοδοχείο να πιω καφέ
Κάνω να στρίψω το πρώτο τσιγάρο της ημέρας και παθαίνω σοκ! Έλειπε η βέρα από το χέρι μου. Τώρα! Πάει κάπου θα μου έπεσε. Λες να μου έπεσε στις ξαπλώστρες, αλλά μπορεί και όχι. Κάνω το τσιγάρο μέσα στην πίκρα και ξανακατεβαίνω κάτω στην παραλία μπας και...Άντε βρεστην τώρα και να μου έπεσε στην παραλία μπορεί να σκεπάστηκε με αμμο όποτε ξεχάσε την. Πιο πολύ κατέβηκα τυπικά, ήξερα ότι αποκλείεται να τη βρω. Κατεβαίνω στην αμμουδιά, πλησιάσω τις ξαπλώστρες και τότε τι βλέπω από απόσταση να γυαλίζει πάνω στην ξαπλώστρα που κοιμήθηκα. Τι ανακούφιση ήταν αυτή! Σήκωσα τα χέρια μου ψηλά και ευχαριστώ το Θεό! Έβαλα τη βέρα σε άλλο δάχτυλο και ξανά επάνω για καφέ. Από την καλοζωία αδυνάτισα στο ταξίδι και μου γλίστρησε η βέρα. Βρε βαλτιν σε άλλο δάκτυλο από εκει ουτε με πενσα δεν φευγη. Το σκηνικό μου έφτιαξε ακόμα περισσότερο τη διάθεση. Τι πιθανότητες ήταν να τη βρω, απειροελάχιστες! ψύλο στα άχυρα και ακόμα λιγότερες. Αλλά είπαμε κάποιος εκεί ψηλά ήταν το μέρος μου
Η μέρα ξεκίνησε άκρως επεισοδιακά και θα τελείωνε ακόμα περισσότερο. Η πιο δραματική μέρα του ταξιδιού μου μόλις είχε ξεκινήσει. Η μέρα που θα την θυμάμαι πιο πολύ από όσες βίωσα στο ταξίδι αυτό, αλλά είπαμε όλα με την ώρα τους.
Πήγα στο σεικερ μου, που με περίμενε υπομονετικά...
Kαι αποθανάτισα λίγο ακόμα το τοπίο...
Έκανα ένα ντους και ξεκίνησα αρχικά για Πόρτο Κάγιο
Και μετέπειτα κινήθηκα για το σπήλαιο του Διρού
Στο δρόμο πέρασα από το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής το οποίο είχε και πανηγύρι. Οπότε η επίσκεψη μου ήταν αναπόφευκτη
Η εικόνα ήτανε μέσα σε σπηλιά
Και από κει έφτασα στο σπήλαιο. Επιβιβάστηκα στην κεφαλή της βάρκας, σαν καπετάνιος και ξεκίνησε το ταξίδι ( χέστηκα βεβαίως πάνω μου μην από της ταλάντευσης πνίγουμε σαν τον τιτανικό.... μάλλον τους πνιξο σαν τον τιτανικό!!! )
Ούτε που έβλεπα που στοχεύα με το Κ τραβούσα ότιναναι. Οι φωτογραφίες δεν είναι και περιωπής αλλά μια ιδέα στη δίνουν
Εντάξει τι να πω για το σπήλαιο, μόνο που θεωρείται ένα από τα ωραιότερα του κόσμου φτάνει κιόλας
Η θέα του σπηλαίου δεν περιοριζόταν μόνο μέσα σε αυτό, αλλά συνεχιζόταν και με το που ξανανέβαινες στην επιφάνεια της γης
Λιμένι
Στο δρόμο είδα μια παραλία με ένα βράχο, να της σκίζει κυριολεκτικά στη μέση. Φυσικά και δεν έχασα την ευκαιρία να την επισκεφτώ.
Η παραλία του φονέα
Και ξεκινησα της παραθαλάσσιες αναρριχήσεις μου...
Μιλάμε είχε κοτρώνες η πλαζ
Μπάνιο δεν έκανα γιατί είχα ξεχάσει τον ορειβατικό εξοπλισμό στο μηχανάκι. Όχι προς θεού δεν θαβω το μέρος, ξετρελάθηκα!
Αυτού του είδους οι παραλίες μου αρέσουν, οι βραχώδεις. Αλλά αυτή παραήταν και με τα ποδια που είχα που να τολμήσω τέτοιο εγχείρημα… εδώ δεν μπορούσα να περπατήσω στην Ελαφόνησο… εκεί θα βουτούσα μόνο… από κανένα ελικόπτερο
Πάντως ενα εχω να πω, και εκει διεπρεπσα και πάλι...
Ήταν ενας τύπος που έκανε μπανιο φορώντας αυτα τα ειδικά λαστιχένια παπούτσια που είναι για την θάλασσα.... ΚΑΙ πετάγομαι εγω απο το πουθενά και του λεω...
- Φιλαράκο εγω επειδή ειμαι απο την θεσσαλονικη ΣΕ λέω...Παντα ειχα την απορία αυτα τα παπούτσια ποίος τα αγοράζει... ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑ!!
Του την ειπα κιόλας...Αλλα με τον που τον ειδα να αγριεύει...
πηγα καρφί καλαματα να πιω εναν καφε γιατι τα έχανα και πάλι σιγα σιγα!!!
Δίπλα στην παραλία
Και μετά κόλλησα σε ένα ίντερνετ καφέ κανένα δίωρο. Δεν μπορούσα να ανεβάσω φωτογραφία στο facebook και το Κ ήταν έτοιμο για μπιέλα. Και εκεί κτύπησαν αναβολή ή uπάλληλοι του καφέ με την πάρτη μου. Πραγματικά τους λυπήθηκα, αφού όμως. τους ξέσκισα!
Από εκεί πήγα στην Κορώνη
Όπου μίλησα με τη γυναίκα μου στο τηλέφωνο της το πέταξα
- Να σκέφτομαι να μη γυρίσω το άλλο Σάββατο που έλεγα αλλά να κάτσω λίγο περισσότερο...
- Αν θες κάτσε και για πάντα! μπιρ...μπιρ...μπιρ...
- Καλά το Σάββατο θα έρθω
Με έπεισε με τη μία. Εντάξει μην το ξεφτέλισω και τελείως. Ούτως ή άλλως τη Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου έπρεπε να επιστρέψω γιατί έληγε η ασφάλεια από το φέιζερ και λόγω ανεργίας, δεν ήξερα αν θα την ανανεώσω
Από εκεί πήγα στη Μεθώνη και έφτασα επιτέλους στην Πύλο
Τελευταία τροποποίηση από NIKANTHI; 03/04/2019 στις 17:21.
Πολύ γούσταρα με την παρακάτω φωτογραφία
Τι και αν ταξιδεύεις μοναχός αν είσαι μοτοσικλετιστής, νοερά παντά έχεις παρέα
Το κεντρικό πάρκο της Πύλου
Χτύπησα σαντουιτσάκια και μετά πήγα να πιω καφέ σε ένα μπαράκι που όλοι πίνανε ποτά. Έκατσα μέχρι της δύο και... Από εκεί και μπρος ξεκίνησε η περιπέτεια μου.
Πάω να πάρω το μηχανάκι, και ξεκίνησα… Μαθαίνω που είναι το κάμπινγκ και πάω προς τα εκεί. Κάμπινγκ ίσον παραλία, ίσον διανυκτέρευση και αν δε βρεθεί τίποτα γυρνάω πίσω στο κάμπινγκ για να κοιμηθώ. Αυτός ήταν ο συλλογισμός μου.
Προσπερνάω το κάμπινγκ και συνεχίζω. Βλέπω μια πινακίδα που λέει προς λιμνοθάλασσα Γιάλοβας, ώπα λεω εκεί θα πάω. Στρίβω προς τη λίμνη, φανταστείτε τώρα είναι κοντά τρεις τα χαράματα, να έχει ερημιά, ο δρόμος γίνεται σιγά-σιγά χαλικόδρομος και εγώ να συνεχίζω. Προσπερνάω ένα ερειπωμένο σπίτι. Ο δρόμος από χαλίκι είχε πλέον χώματα και γρασίδι, οδηγάω καμιά 200 m, αστό λέω δεν με παίρνει, κάνω αναστροφή και ξαναγύριζω στο ερειπωμένο σπίτι. Εκεί κάπου με πλάγιασε το μηχανάκι, το συγκρατώ με δύναμη και μόλις το επαναφέρω στην ευθεία σβήνει. Πάω να το βάλω μπρος, δεν παίρνει ξανά προσπαθώ, τίποτα. Έμεινα!
Κοιτάω το φεγγάρι τη λίμνη και το φέιζερ. Κάνω μια δυο γύρες τριγύρω να συγκεντρωθώ. Κοιτάω το κινητό, βλέπω ότι έχει μόνο μια γραμμή σήμα. Ώπα εκεί λίγο ηρέμησα. Ξανά προσπαθώ, ξανά και ξανά τίποτα. Μου έδειχνε ένδειξη μπαταρίας αλλά δεν έσκαγε με τη μίζα. Εκεί ούτε να το σπρώξω δεν μπορούσα μέσα στα χαλίκια, θυμήθηκα ότι είχα κάτι προβλήματα με τα ηλεκτρολογικά μου προτου να ξεκινήσω το ταξίδι που φυσικά τα έφτιαξα, αλλά μήπως ξανα έπαθά βλάβη. Ασχολήθηκα λίγο με τα φις, τίποτα. Ηδη είχαν περάσει πάνω από δεκα λεπτα με την όλη ιστορία και τότε, εκ θαύματος με μια μιζια πήρε.Ανεβαίνω στο φέιζερ και καρφί για το κάμπινγκ…
Προτου να περάσω την κεντρική πύλη είχε κατηφόρα, το σβηνω μια εν κινήση να δω αν θα ξαναπάρει, δεν πήρε όμως. Παρκάρω το φέιζερ δίπλα στα ντους. Είχε πάει τέσσερις και, παιδεύτηκα κανένα μισάωρο μπάς και το φτιάξω, τίποτα. Βλέπω παραδίπλα μια παρέα με μηχανόβιους που είχαν στήσει σκηνές. Ώπα λέω πιθανόν αυτή να ξέρουν, αλλιώς θα κανονίζα με το καμπινκ για ηλεκτρολόγο. Ξημερώνε και Κυριακή, γαμώ την ατυχία μου μέσα!
Φοβήθηκα μη μείνω και από μπαταρία στο τέλος και το άφησα. Πήρα το στρώμα, πήγα παραδίπλα, ήδη εντωμεταξύ ξεκινούσε να σπάει το σκοτάδι, ξημέρωνε σιγά-σιγά...Και αποκοιμήθηκα, φρικαρισμένος από το γεγονός αλλά, ταυτόχρονα νιώθοντας και ευλογημένος που το έζησα. Αύριο με περιμένει κι άλλη περιπέτεια...
Τελευταία τροποποίηση από NIKANTHI; 04/04/2019 στις 11:49.
Ημέρα 23 Κυριακή 24/08/2014
Ξυπνάω μετά από ούτε 2 ωρες, φυσικά δεν είναι ώρα για καφέ και πάω κατευθείαν στο μηχανάκι. Το τραβάω από κει που το είχα παρκαρισμένο και ασχολούμαι μπας και το φτιάξω, αλλά τίποτα
Ξυπνάνε οι μηχανόβιοι και ο ενας έρχεται προς τα εμένα που παιδεύομαι. Του λέω τι και πως, για το ταξίδι και το μηχανάκι και μου πρότεινε αν τελικά οδηγήσω να πάω στη Βοϊδοκοιλιά. Το κοιτάει, δεν ήξερε τι μπορεί να φτάει και μου λεει...Λες να χάλασε η μίζα. Εκεί μου μπήκε η ιδέα...Μήπως μπορείς να με σπρώξεις, μπας και πάρει... Με σπρώχνει το παλικάρι, ναναι καλά, πήρε! Φυσικά και εξαφανίστηκα, μην τυχόν και ξανάσβήσει και πάω στην Πύλο
Δεν ανέφερα ότι ήδη είχα μπεις στο ίντερνετ και βρήκα ένα ηλεκτρολόγο αυτοκινήτων στην Πύλο, αλλά ακόμα ήτανε νωρίς για να πάρω καποιο τηλέφωνο. Φτάνω στην Πύλο, το παρκάρω σε ανηφόρα και πάω στο Αστυνομικό Τμήμα να μου πουν άμα ξέρουν κάποιο ηλεκτολογο μοτοσυκλετών. Μου λένε για ένα, με δίνουν να καταλάβω που περίπου είναι και πάω. Φυσικά ήταν κλειστός. Παίρνω στο κινητό που είχε σε περίπτωση ανάγκης, δεν το σηκώνει. Ανάγκη και πράσινα άλογα! Εγώ που το χρειαζόμουν και ημουν σε ανάγκη, δεν το σηκώνε. Καλύτερα να έγραφε αντι για τηλέφωνο καμιά συνταγή για ντολμαδάκια, πιο χρήσιμο θα ταν!
Παίρνω το τηλέφωνο που βρήκα στο ίντερνετ, το σηκώνει η γυναίκα του... Ο άντρας μου λείπει και σήμερα είναι Κυριακή, έλα αύριο...Αυτό θα πει άμεση εξυπηρέτηση! Τώρα τι να κάνω, να κάτσω η να φύγω. Φεύγω και βλέπουμε! Ξανά προς την λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας, την προσπερνάω τότε το μηχανάκι άρχισε να μπερδεύει, να μπουκώνει, να πάει να σβήσει που τελικά εσβισε. Σταματάω, άστο λέω δεν μπορώ να πάω πουθενά. τσουλαω, το βάζω με τα χιλια ζορια μπρος. Φτάνω σε ένα μίνι μάρκετ, να αγοράσω ένα καφέ. Αυτό ξανασβήνει, λέω τον ιδιοκτήτη...Μπορείς να με τσουλήξεις...Όχι...μου λέει... δεν μπορώ. Φρίκαρα! Τσουλάω, πάω σ'ένα βενζινάδικο απέναντι από το μίνι μάρκετ και αράζω να πιω τον καφέ και να πάρω τηλέφωνο την οδική.
Στο βενζινάδικο ήταν ο ιδιοκτήτης και ένα παλικάρι που έπλενε τα αυτοκίνητα. Εξηγώ την κατάσταση μου στο βενζινά... Α μου λέει πιο πέρα ένα βενζινάδικο έχει και ηλεκτρολόγο, μπορεί να σε βοηθήσει.Τσουλαω, βάζω μπρος, πάω στο βενζινάδικο με τον ηλεκτρολόγο. Ήταν η γυναίκα του ηλεκτρολόγου που μίλησα μαζί της το πρωί...Καλά δεν σου είπα ότι σήμερα είναι Κυριακή να έρθεις αύριο. Τρελάθηκα! Ξαναφεύγω, το μηχανάκι πάλι μπέρδευε, φτάνω στο βενζινάδικο που ήμουν και πριν.
Συζητάει ο βενζινάς με τον πιτσιρικα
- Ρε συ, δεν έχεις εκείνο το τηλέφωνο του ηλεκτρολόγου...
- Ναι το έχω
- Δώστε στο παλικάρι μπας και το βοηθήσει..
- Όχι δεν το δίνω...και φεύγει
Δεν μπορούσα να πιστέψω το τι βιωνα!
Σκάει μύτη ένας Κάγκουρας με παπάκι. Εντωμεταξύ ο πιτσιρικάς επλενε αυτοκίνητο, ο βενζινάς έβαζε βενζίνη σε αμάξια. Λέω στο Κάγκουρα
- Παλληκάρι μήπως μπορείς να με σπρώξεις ενα λεπτό γιατί έχω πρόβλημα
- Ναι...μου λέει και φεύγει. Ανεβαίνω στο φέιζερ και το περιμένω κανένα δεκάλεπτο, να με γράφει.Να πηγαίνει από δω, να πηγαίνει από εκεί και εγώ να τον περιμένω. Λύσσαξα! Λέω ένα αμάξι που έβαζε βενζίνη αν μπορεί να με σπρώξει. Ήταν ξένος, δεν με κατάλαβε του λεω στα αγγλικά και τέλικά με έσπρωξε ο ξένος. Απίστευτο!
Φτάνω στην Πύλο παρκάρω, δοκιμάζω αν θα ξαναπάρει με τιν μιζά, εκ θαύματος πήρε. Τώρα τι να κάνω. Παίρνω τηλέφωνο τον ηλεκτρολόγο, με το τηλέφωνο της έκτακτης ανάγκης, η κλίση σας προωθείται, καλά! Είπαμε ντολμαδάκια γιαλαντζί!
Μιλάω με τη γυναίκα μου στο τηλέφωνο, μου προτείνει να πάω σε κανένα ξενοδοχείο τουλάχιστον, να ξεκουραστώ μια μέρα.Σκέφτομαι τι μπορώ να κάνω...Πάω στα ΚΤΕΛ και τους ρωτάω αν έχουν τίποτα αυθημερόν εκδρομές... Όχι μου λέει κοφτά. Πάω σε ένα ξενοδοχείο να ρωτήσω για δωμάτια, εκείνη την ώρα εξυπηρετούσε μια οικογενεια και εμενα να με γράφουν κανονικά. Ήμουν που ήμουν και σαλταρισμένος και σκέφτομαι, προτού να κλείσω δωμάτιο δεν πάω να δω την παραλία της Πύλου και μετά βλέπω.Ε ναι,Αν έμενα στην Πύλο, όλη τη μέρα μου στην παραλία θα την περνούσα. Για να δω, αξίζει, είναι ωραία ή όχι . Στο δρόμο βλέπω μια πινακίδα που διαφημίζει ημερήσιες εκδρομές από την Πύλο με καραβάκι, αναχώρηση έγραφε στις 11.30, κοιτάω το ρολόι ήταν 12 πάρα.Στα ΚΤΕΛ δεν με ενημερώσαν για αυτή μου την επιλογή, στα τέτοια τους. Αν μου έλεγαν,θα έκανα τώρα κρουαζιέρα.Ρίχνω κάμποσα μπινελίκια και πάω στην παραλία της Πύλου να δω που θα μείνω και βλέπω αυτό
Ώρε μάγκα μου, ευτυχώς που δεν εκλισα δωμάτιο. Τι να κάνω εγώ εδώ, θα φύγω και ότι γίνει. Καλύτερα με την οδικοί παρά εδώ, και έφυγα
Τι να κάνω , τι να κάνω δε ν παω Βοϊδοκοιλιά που με πρότεινε ο μηχανόβιος που μου τον έσπρωξε στο καμπινκ
Το μηχανάκι δεν μου έβγαλε πρόβλημα και εγώ απόλαυσα το μπάνιο μου σε ένα ακόμα επίγειο παράδεισο
Για όσους δεν γνωρίζουν η παραλία της Βοϊδοκοιλιάς είναι περιμετρική, κάθοσουν στη θάλασσα και έβλεπες από παντού αμμο
Κατά τα άλλα ίδια φάση με την Ελαφόνησο, Νατούρα ξαπλώστρες γουρούνες και πουθενά καφετέρια, αλλά τουλάχιστον είχε βράχια που κάναν σκιά στην θάλασσα, όπου και αράξα.
Φυσικά σήμερα δεν ημουν για πολλά χιλιόμετρα και θα έπρεπε, να διανυκτερεύσω σε μια μεγάλη πόλη για να βρω σίγουρα αύριο συνεργείο, να αλλάξω λάδια στη μηχανή, αλλά και ηλεκτρολόγο.Ήμουν σε δίλημμα, να πάω στον Πύργο η στη Σπάρτη. Στον Πύργο είχα μάθει από μια οικογένεια στην Ελαφόνησο ότι λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά είναι το Κατάκολο, που είναι πανέμορφο μέρος. Αλλά αν δεν πήγαινε στην Σπάρτη δεν θα περνούσε από το Μυστρά. Βρε δε βαριέσαι, θα πάω στη Σπάρτη και ότι θέλει ας γίνει. Το Μυστρά δεν το χανω με τίποτα
Φτάνω στην Αγία Κυριακή, παραπατούσα από την κούραση αλλά δεν κοιμήθηκα. Ένα καφέ όμως το χτύπησα μπας και στανιάρω
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση
