Φωτογραφίες προσπαθούσα να τραβήξω πάντα από σκιαάρα μερη, γιατί η κάμερα από το Κ ήταν μάπα
Πολύ ωραίο μέρος και αυτή η Αγία Κυριακή
Από εκεί κινηθηκα προς Καλαμάτα
Όπου και την έπεσα για κανένα δίωρο και βάλε στην άκρη του δρόμου. Το κράνος το κλείδωνα, μα φυσικά μη μου το κλέψουν. Αμπως το να μου την πέσουν, να μου πάρουν τα κλειδιά του φέιζερ, το κράνος και τα σώβρακα, δεν με ένοιαζε... αλλά για το κράνος με ένοιαζε
Οι τελευταίες εικόνες που έβλεπα τα ματάκια μου πριν ξεραθώ
Με το που πέρασα τον Πύργο του Άιφελ, τι νομίζετε... ότι ακόμα ονειρεύομαι
Πηγε καπου εκει να με εμβολίσει ένα αυτοκίνητο. Εγώ έφταιγα, παρότι πήγαινα στο κεντρικό είχα stop, αλλά εγώ δεν το είδα. Πάλι καλά που είδα το αυτοκίνητο γιατί εσείς τώρα δεν θα βλέπατε το ταξιδιωτικό
Πέρασα την Καλαμάτα αέρα
Και κατευθύνθηκα προς Σπάρτη
Φυσικά πολλές στάσεις για φωτογραφίες δεν έκανα, για πειράματα ήμουν και όσες φωτογραφίες έβγαζα, είχα αναμμένη τη μηχανή η πάντα σταματούσα σε κλιση
Την περιοχή του Μυστρά την πέρασα κλασσικά βράδυ, με έπιασε ρίγος διασχίζοντας κάτι σπηλιές που κουκούλωναν το δρόμο. Μπα αποκλείεται θα έρθω αύριο το πρωί για να βγάλω φωτογραφίες και να δω με το φως του ήλιου το τοπίο. Στο δρόμο λίγο πριν την Σπάρτη είδα και ένα ωραίο εκκλησάκι για διανυκτέρευση και όλα καλά. Είπαμε μου είχε γίνει εμμονή το όλο θέμα
Σπάρτη
Εφαγα τα σαντουιτσάκια μου,, έμαθα που είναι και τοπική Yamaha και ξεκίνησα πάλι για το μοναστήρι. Φτάνοντας το, το προσπέρασα. Κάνω πίσω για να εισέλθω στην εκκλησία και μου σβήνει το μηχανάκι. Εντωμεταξύ για να πήγαινα στην εκκλησία, είχε ένα κατηφορικό δρόμο θάνατου που φραζόταν από μια μπάρα. Πάω να βάλω προς το φέιζερ, δεν παίρνει. Ωρέ μάγκα μου αν εμενα στην κατηφόρα και Schwarzenegger να ήμουν, δεν θα μπορούσα να το τσουλήξω καταπάνω. Ακόμα εκεί θα ήμουν...
Το πιο επεισοδιακό εικοσιτετράωρο με το που έκλεισα τα μάτια μου, έλαβε τέλος. Αύριο θα έπαιρνα τη γνωμάτευση του μηχανικού, ως τότε όμως καλό σας βράδυ
Ημέρα 24 Δευτέρα 25/08/2014
Μετά από ένα τυπικό ύπνο, 3 ωρων το πολύ ανοίξα τα ματάκια μου
Καφεδάκι
Και πήγα να πάρω το φέιζερ
Φυσικά και δεν πήρε μπρος. Πως το λένε, τσουλοντας πας στην πόλη...Ε ξεκίνησα για Σπάρτη αλλά μετά από κανένα χιλιόμετρο το μετάνιωσα. Ούτε οχτώ δεν είχε πάει, οπότε αναστροφή και βουρ για Μυστρά
Ήταν μακράν η πιο ωραία ορεινή διαδρομή που έκανε έως εκείνη τη στιγμή στο ταξίδι
Χορτασμένος από εικόνες γύρισα στη Σπάρτη και πήγα στο συνεργείο της Yamaha, για την γνωματευση του ασθενούς.Εξηγώ του μηχανικού το πρόβλημα μου. Φανταζόμουν μιας και δεν είχα μόνιμο πρόβλημα, ότι κάποιο καλώδιο ή κάποια φίσα δεν έκανε καλή επαφή. Του λέω να αλλάξει λαδια , να τεντώσει και την αλυσίδα και πήγα σε ένα κοντινό καφέ να περάσει η ώρα.Μετά από κάνενά δυωρό, χτυπάει το τηλέφωνο ,ο μηχανικός
- Έλα καλύτερα από εδώ γιατί έχουμε πρόβλημα
- Είναι σοβαρό;
- Έλα να τα πούμε από κοντά
Μου έκανε την καρδιά μου περιβόλι. Φτάνω Στην Yamaha
- Έχει κάψει τον ανορθωτή.
- Τώρα;
- Μπορεί να σε αφήσει ανά πάσα στιγμή. Αν ήταν καινούργιο μοντέλο, θα είχες μείνει ήδη. Είναι επικίνδυνο για μένα, πρέπει να το αλλάξεις.
- Πόσο κάνει;
-130 €.
- Να το βάλουμε.
- Δεν έχω, κάτσε να ψάξω στην Αθήνα. Αλλά και να βρω θα κάνει τουλάχιστον μια μέρα να έρθει, μπορεί και δύο.
Εκεί μπερδεύτηκαν τα πράγματα.Σιγά εγώ να μην έχανα μία, οι δύο μέρες από τις διακοπές μου στη Σπάρτη. Αφού ούτως ή άλλως το μηχανάκι κυκλοφορούσε. Τελικά δεν βρέθηκε πουθενά ανορθωτης, θα έπρεπε να το φέρουν από Ολλανδία, οπότε το αφήσαμε κιόλας.
Τους χαιρέτησα στο συνεργείο και με ανανεωμένα πλέον, ταξιδιωτικά πλάνα ξεκίνησα και πάλι για το Μυστρά. Αυτή τη φορά όμως για να επισκεφτώ το μοναστήρια
Στο Μυστρά έχει δύο εισόδους. Μία τέρμα πάρω να δεις το κάστρο και την θέα και μία πιο χαμηλά στο δρόμο, να δεις τα μοναστήρια.
Η θεα από το κάστρο
Ο μόνος έλληνας εγώ ήμουν, όλοι οι υπόλοιποι επισκέπτες ήταν ξένοι, γερμανοί ολλανδοί από παντού, αλλά έλληνας μόνο ένας
Αφού έκανα την αναρρίχησή μου επάνω στο κάστρο, κατέβηκα στην πιο κάτω είσοδο του χώρου να επισκεφτώ και τα μοναστήρια
Τα πόδια μου με είχαν πεθάνει, αλλά κούτσα κούτσα ανέβαινα τα σκαλοπατάκια. Στο κατέβασμα όμως βογκιξα, και όμως αυτά τα καλντερίμια είναι πολύ πιο εύκολο να τα ανέβεις πάρα να τα κατέβεις
Δεν γύρισα όλο το Μυστρά, άσε που είναι τεράστιος αλλά και δεν άντεχα να περπατήσω για πολύ ώρα. Αλλά θεωρώ ότι πήρα μια καλή γεύση από το μέρος
Φτανοντας στην έξοδο άκουσα όλους τούς τουρίστες να βρίζουν που μαζι με αυτους σε λίγο θα έβριζα και εγώ γιατί η μοναδική πηγή νερού ήταν απο ενα αυτόματο μηχάνημα το οποίο... ηταν άδειο. ΜΕ 35 ΒΑΘΜΟΥΣ ΚΑΎΣΩΝΑ!!
Άφησα το κάστρο και επισκέφθηκα το χωριό Μυστράς για να πιω ένα καφεδάκι και ένα νεράκι
Και να παρθούν οι τελειωτικές αποφάσεις του εναπομείναντος ταξιδιού. Για να έχω βάσιμες ελπίδες ότι θα γυρίσω οδικώς στη Θεσσαλονίκη και οχι με την οδική θα πρέπει να μην οδηγάω βράδυ. Αυτό σαν πρώτο άκουσμα ακούγεται εύκολο αλλά περιπλέκει κατά πολύ τη ευρέση καταλύματος για διανυκτέρευση.
Θα πρέπει να αποφύγω τους ορεινους δρόμους γιατί αν μείνω σε κάποια βουνοκορφή, άσε που μπορεί να μην έχει σήμα, άσε που περνάει ένα αμάξι από κει το μήνα αλλά και όλα καλά να πάνε, μέχρι να με βρει η οδική καήκαμε. Για την εθνική είπαμε δεν ήθελα να ακούσω ούτε για αστείο.
Οπότε τι εμεινε, εφόσον η Ήπειρος η Πελοπόννησος και γενικά η ορεινή Στερεά Ελλάδα ήταν πλέον αδιαπραγμάτευτες, να πάω στο Ιόνιο, από Ζάκυνθο να ανηφορίσω τα νησάκια ένα προς ένα και από Λευκάδα να επιστρέψω Θεσσαλονίκη. Γούσταρα, αντε κάθε εμπόδιο σε κάλο δε λένε. Ε στο νησί αν μείνω όλο και κάποιος θα με βρει.
Στο αρχικό μου οραματισμό για το ταξίδι δεν ήθελα να πάω στο Ιόνιο για να πάω κάποτε με τη γυναίκα μου παρέα. Εντάξει αλλιώς είναι ένα τόπο να τον επισκέπτεσαι με τον άνθρωπο σου μαζί για πρώτη φορά κι αλλιώς εσυ, να έχεις ξαναπάει, αλλά και τι να κάνω εγώ φταίω που χάλασε ο ανορθωτής
Προτού να φτάσω στην Τρίπολη την έπεσα για ύπνο, γιατί είχα αρχίσει σιγά σιγά από την κούραση να οδηγάω σαν Άγγλος απο την... αντίθετη κατεύθυνση
Και από την Τρίπολη κατευθύνθηκα προς τον Πύργο .
Και από τον Πύργο έφτασα στο Κατάκολο.Ωραίο μέρος, γραφικό. Είχε και μια παραλία λίγο πιο κει για το βράδυ.Τέλεια
Έφαγα επιτέλους κάτι το διαφορετικό
Όπως βλέπετε ο φορτιστής είναι έτοιμος να επιτελέσει το έργο του...
Και με σβηστά φώτα οδήγησα καμιά πεντακοσαριά μέτρα μέχρι την παραλία που την έπεσα, μιας και αύριο θα πλεύσω προς άλλα, άγνωστα λιμάνια...
Ημέρα 25 Τρίτη 26/08/2014
Με το που ξύπνησα, κλασσικά ακουλούθησε πίστα τα τρία βήματα της πρωινής μου ευτυχίας. Πρώτο βήμα μπάνιο στη θάλασσα. Δεύτερο μπάνιο στην ντουζιερες, οταν λέω μπανιο στις ντουζιερες εννοώ κανονικό μπάνιο, μόνο λοσιόν που δεν έβαζα και τρίτο βήμα καφεδάκι με θέα το απέραντο γαλάζιο.
Λίγο προτού να φύγω, ήρθαν στην πλαζ και κάποια γερόντια που ο ένας από αυτούς μου πρόσφερε και καραμελίτσες
Από κει πήγα στην Κυλλήνη να πάρω το καράβι για Ζάκυνθο
Στην επιβίβαση είδα ένα παλικάρι με μια Africa να ανεβαίνει στο καράβι. Μετέπειτα ξανασυναντηθήκαμε πάνω στο κατάστρωμα και πιάσαμε συζήτηση. Αυτός είχε καταγωγή από Ζάκυνθο και τριγηρνούσε με τη γυναίκα του αρκετές μέρες στην Ελλάδα. Αφού του είπα τις περιπέτειες μου, το πετάξα
- Στο ταξίδι ειδα τα πάντα λύκους αλεπούδες νυχτερίδες χελώνες βουνά δελφίνια φαράγγια λίμνες καταρράκτες φραγματα γεφύρια αλλά δεν είδα κωλους...Ε δεσποινίδες να χορεύουν σε μπιτς μπαρ, μου λείψαν. Που θα συναντήσω αυτό το θέαμα που δεν αναγράφεται σε κανένα χάρτη και κανένα ταξιδιωτικό οδηγό...
- Στον άγιο Νικόλαο να πας. Στο μπιτςμπαρ...
- Είναι προς την πλευρά του ναυαγίου;
- Όχι από την άλλη πλευρά του νησιού. Σημαντική λεπτομέρεια αλλά με τη σκέψη μου στους κώλους δεν την έδωσα και πολύ μεγάλη σημασία.
Χαιρετηθήκαμε και πήγα να βγάλω κάποιες φωτογραφίες.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση