Τιτιβίσματα Ελλάδος. Γυρνώντας την Ελλάδα με μοτοσυκλέτα.7800 ορεινά χιλιόμετρα σε

[NIKANTHI]

Φτάνω στο λιμάνι ρωτάω για κρουαζιέρα στο ναυάγιο, οι τιμές κυμαίνονταν γύρω στα 25 €, αλλά πλέον ήμουν πιεσμένος από χρόνο μιας και το Σάββατο, όπως το υποσχέθηκα θα έπρεπε να ήμουν στη Θεσσαλονίκη. Τελοσπάντων είχα χρόνο να το σκεφτώ...

Ανέβηκα πάνω στο βουνό να δω τη Ζάκυνθο πανοραμικά





Για να τραβήξω φωτογραφίες αρχικά μπήκα σ' ένα προαύλιο μιας καφετέριας – μπαράκι που ήταν ακόμα άδεια από κόσμο. Οι σερβιτόρες μου κάνανε ολόκληρο θέμα για να τραβήξω μια φωτογραφία.Ε δηλαδή έλεος! Τι έκανα ρε παιδιά, φωτογραφία ήθελα να τραβήξω δεν πήγα να τους αρπάξουν τις εισπράξεις.Ε ναι είπαμε λίγο σεβασμό στους τουρίστες και όχι μόνο στα λεφτά τους.

Μετά από τις φωτό πήγα για τον άγιο Νικόλαο, στο beach bar των ονείρων μου. Πηγαίνοντας βλέπω από ψηλά μια παραλία που είχε βαθύ γαλαζοπράσινο χρώμα, ώπα λεω τι είναι αυτό!

Παραλία Ξυκια

[NIKANTHI]

Η θάλασσα περιείχε θειαφι, με αποτέλεσμα τα ύδατα της να έχουν ιαματικές ιδιότητες αλλά και αυτό το ιδιαίτερο χρωματισμό στην όψη τους.



Έκανα μπάνιο μπας και υγιανουν τα πόδια μου, αλλα που ...

[NIKANTHI]

Και συνέχισα το δρόμο μου για το μπιτς μπαρ





Εμπνευσμένος από της παραπάνω φωτογραφίες μου ηρθε κάτι τέτοιο στο μυαλό.



Σακούλα – γαρύφαλλο λοιπόν και συνεχίζουμε

[NIKANTHI]

Πρώτου να φτάσω στο πολυπόθητο μπιτς μπαρ, κατέβηκα σε μια απίστευτη παραλία που όμως ο κατηφορικός της δρόμος κατέληγε σε αδιέξοδο και είπα τον Δεσπότη Παναγιώτη μέχρι να γυρίσω το μηχανάκι. Έβγαλα τόσο πολύ ζορι που ουτε φωτογραφίες δεν τράβηξα από το μέρος. Η παραλία λεγόταν το μικρό νησί και είχε μία απίστευτη ταβερνούλα που την ερωτεύτηκα. Αρε και νάταν βράδυ ,εδώ θα τρωγα!

[NIKANTHI]

Η θεα είναι τραβηγμένη από την ταβέρνα εν ώρα λειτουργίας και δεν μου είπαν κουβέντα παρακαλώ. Γιατί και ρωτω γιατί; Μάλλον γιατί οι άνθρωποι της επιχείρησης σεβόντουσαν τους επισκέπτες της είτε θα γινόντουσαν αυτόστιγμής πελάτες της, είτε όχι. Πάντως χωρίς υπερβολές ήταν η πιο ωραία ταβέρνα που συνάντησα σε όλο μου το ταξίδι.



Μέχρι να φτάσω στον άγιο Νικόλαο δεν ξέρω τι είχα πάθει στη διαδρομή, αλλά δεν μπορούσα να στρίψω.αντί να στρίψω δεξιά έφευγα ευθεία. Πόσες φορές πήγα να φύγω στα χωράφια. Δεν μπορούσα να πλαγιάσω το μηχανάκι.

Φτάνω στον άγιο Νικόλαο. Φτάνω επιτέλους το μπιτς μπαρ αλληλούια



Τέτοιες εικόνες επλαθα στο μυαλό μου. Ωρέ μάγκα μου θα γουστάρω! Που είναι όμως το μπιτς μπαρ; Γυρνάω από δω, τίποτα... Πάω από κει, τίποτα... Πολύ ήσυχο μέρος τη μπιτς μπαρ... εδώ δεν έχει ψυχή. Αφού με είπε στον άγιο Νικόλαο το θυμάμαι ξεκάθαρα. Λες να ηρθα σε λάθος μέρος, καλά για μένα δεν είναι και απίθανο... Που είναι το μπιτς μπαρ;

Πάω ρωτάω σε ένα μαγαζάκι με σουβενίρ.


- Γεια σας εδώ είναι ο Άγιος Νικόλαος;

- Ναι.

-Το μπιτς μπαρ που είναι;

- Εδώ δεν έχει μπιτς μπαρ.

-Μα μου είπαν ότι στον άγιο Νικόλαο έχει μπιτς μπαρ!

- Ναι αλλά η Ζάκυνθος έχει δύο άγιους Νικόλαους.

Mα τους 12 θεούς του Ολύμπου ήρθα σε λάθος άγιο Νικόλαο!!! Πόσο τρόμπας ή πόσο γκαντέμης μπορεί να είμαι. Δεν μπορούσα να το πιστέψω!

[NIKANTHI]

Κάθομαι απογοητευμένος το πεζουλάκι να κλάψω τη μοίρα μου που δεν θα δω κώλους και ακούω μια συζήτηση από πίσω. Ήταν κάτι ντόπιοι κάγκουρες και συζητούσαν με κάτι τουριστώκάγκουρες για να τους πάνε στο ναυάγιο να το δουν από ψηλά. Τελικά οι τουριστώκάγκουρες το μετάνιωσαν και πετάγομαι εγώ απο το πουθενά και τους λέω


- Να έρθω εγώ μαζί σας;

-Ακουλούθησε μας...μου είπαν τα τσακαλακια

- Μονο μην τρεχεται για να μπορο να σας προλαβω

- ΤΙ!!

Ήταν δυο πιτσιρίκια 17-18 χρονών σε ένα παπακι αδιευκρίνιστης υπηκοότητας. Μάλλον κατοστάρι θα ήταν, δίχως πινακίδες δίχως τίποτα, και ακολουθώντας τους καγκουρες σκέφτομουν...Βρε λες να είναι καμία παγίδα και να μου την πέσουν από καμιά γωνιά... Το σκεφτόμουν είναι αλήθεια. Είπαμε ούτε πινακίδες δεν είχε το παπί. Οι φόβοι μου μεγιστοποιήθημαν οταν σε μια διχάλα που έγραφε προς ναυάγιο εμείς συνεχίσαμε προς την άλλη πλευρά. Τους λέω που πάμε...Όχι όχι από δω είναι ο πιο σύντομος δρόμος...Βρε λες να μου την πέσουν. Σε κάποια φάση σταματάνε...Έχουμε δουλειά συνέχισε όλο ευθεία και θα βγεις...Βρε λες να μου την πέσουν σκεφτόμουν και οδηγούσα... που τελικά τίποτα δεν έγινε και εφτασα στο ναυάγιο. Τελικά οι μεγαλύτερες φοβιες μόνο μέσα στο μυαλό μας βρίσκονται.

Εντάξει το μέρος είναι απίστευτο. Τα λόγια πραγματικά περιττεύουν!

[NIKANTHI]

Για την ιστορία το ναυάγιο μπορείς να το δεις από δύο καλές οπτικές γωνίες. Μία με το που φτάνεις, έχει στηθεί μια εξέδρα και ανεβαίνοντας πάνω της το απολαμβάνεις. Απ' ό,τι έμαθα από ένα καντινιέρη, εκεί στο μέρος, την εξέδρα την βαλαν μονοι τους οι πολίτες μιας και το κράτος αδιαφόρησε πλήρως. Παλιότερα βέβαια προϋπήρχε η εξέδρα και κατά πολύ μεγαλύτερη στο μήκος από αυτή, αλλά την ξήλωσε ένας τρελός με αποτέλεσμα να μην υπάρχει πλέον. Οπότε το κράτος θεώρησε...καλά εμείς να στύνουμε εξέδρες και αυτη να της ξηλώνουν, Χεστους ! Ας δουν το ναυάγιο με αερόστατο, Ε ναι!!

Και η άλλη οπτική γωνία είχε περπάτημα κανένα δεκαπεντάλεπτο, που έβλεπες το ναυάγιο πιο ολοκληρωτικά. Αλλά μιλάμε για να φτάσεις είχε κατσάβραχα όχι αστεία



Αφού διέσχισα όλα τα κατσάβραχα έφτασα στο τέλος. Τα πόδια μου με πεθαίναν, σε λίγο θα αγόρασα και κανένα μπαστούνι έτσι όπως πήγαινα. Εντωμεταξύ ακολουθούσα ένα ζευγαράκι, όπου πήγαιναν πήγαινα. Στο γυρισμό σφήνωσε το πόδι μου σε ένα κατσάβραχα και δεν μπορούσα να απεγκλωβίστω.Ήταν και ο γκρεμός από κάτω, ήθελε προσοχή όχι αστεία. Εκείνη την ώρα φτάνουν κάτι τουρίστες, με βλέπουν εμένα ακινητοποιημένο και κάνουν ένα κλικ 3 m πιο δεξιά και συνεχίζουν από ένα πατημένο μονοπάτι. Εγω γιατί δε πήγα από κει; Ακόμα και τώρα δεν το ξέρω. Καλά μιλάμε κασκαντέρ ο δικος σου!Οπως καταλάβατε πέραν από τις ταξίδιιωτικές μου αρετές...ανακάλυψα και άλλες

[NIKANTHI]

Έφτασα στο φειζερ και κατευθύνθηκα προς τον άλλον άγιο Νικόλαο αυτή τη φορά για να διανυκτερεύσω.Ε παραλιακό μέρος, τεράστιο μπιτς μπαρ, κάπου θα την πέσω και εγώ σκέφτηκα και ξεκίνησα





Φτάνω στον πολυπόθητο άγιο Νικόλαο, βρίσκω το πολύαναμενόμενο μπιτς μπαρ και παθαίνω ένα πατατράκ ακόμα, γιατί...



Γιατί αυτό θα έβλεπα αν ερχόμουν τη σωστή ώρα... και αυτό είδα



Δεν είχε ψυχή...

[NIKANTHI]

Ανεβαίνω πάνω στον άγιο Νικόλαο, δεν είχε τίποτα,τέσσερις ταβέρνες και τίποτα άλλο. Τώρα; Τώρα...καθόμαστε εδώ και λέμε κι ένα τραγούδι. Αφού νύχτωνε και εγώ είχα πρόβλημα με το μηχανάκι δεν μπορούσα να πάω πουθενά, αλλά ακόμα ήταν νωρίς, τι να κάνω...άς για αλλαγή λοιπόν, κάνω ένα μπάνιο την ώρα που δύει ο ήλιος,συνήθως εκανα όταν ανέτειλε



Πάω να πιω ένα καφέ να περάσει λίγο ακόμα περισσότερη ώρα, για να φάω και μιλάω με τη γυναίκα μου στο τηλέφωνο. Την εξηγώ την κατάσταση μου

- Δεν πειράζει κανε καμιά βόλτα.

- Την βόλτα να κάνω βρε Ανθή, από εδώ που κάθομαι... βλέπω όλο το μέρος.

Τελοσπάντων, πάω να φάω σε ένα ωραίο ταβερνάκι, το μοναδικό που είχε κόσμο. Εντωμεταξύ κλασικά, είχα κανει τα κονέ μου με την φόρτιση του Κ...το άφησα προτού να φάω, ώστε όταν φάω να το πάρω και μετά να το ξαναδώσω μέχρι να φύγω. Απίστευτος Σπασαρχιδ...

[NIKANTHI]

Κάθομαι στο τραπέζι, αλλά μία η κούραση μια η απίστευτη κόπωση, με κατέβαλε και άρχισα να τρέμω από το κρύο. Οπότε φόρεσα και εγώ το μπουφάν μου και περίμενα το σερβιτόρο, αλλά αυτός πουθενά. Να με γράφει, το φωνάζω έρχεται και μου το πετάει με περίεργο ύφος

- Κρύωσες βλέπω;...Ρε συ για πρεζόνι με πέρασε!

- Έκανα μπάνιο στη θάλασσα και κρύωσα...Του λέω...έχω πρόβλημα με το μηχανάκι αλλιώς θα έφευγα αλλά τι να κάνω, ξέμεινα εδώ

Παρήγγειλα ένα πλουσιοπάροχο γεύμα, ο σερβιτόρος συνέχισε να με κοιτάει περίεργα. Ποιος ξέρει, ίσως διερωτούνταν αν τελικά τον πληρώσω.



Του λέω να μου φέρει το κινητό με το λογαριασμό και μου λέει το απίστευτο

- Τραβάς φωτογραφίες με το Κ και τι να τις κάνεις; Γιατί θα τις κοιτάς; Σιγά!

- Ξέρωγω αναμνήσεις είναι..Αλλιώς γιατί να υπάρχουν οι φωτογραφικές μηχανές.

Απίστευτος! Τέτοια φιλοσοφία δεν είχα ξανακούσει και επειδή με εκνεύρισε του είπα ότι ταξιδεύω 25 μέρες και ότι έγραψα στα παλιά μου τα παπούτσια την δουλειά, τους χαιρέτησα και έφυγα. Εκεί ήταν που με κοιτούσε σαν εξωγήινο, αλλά τελικά με τη συζήτηση με συμπάθησε αφού με πρότεινε, αν θέλω να κάτσω στο μαγαζί πάρωτι αυτοί κλείναν και να συνεχίσω να δουλεύω με το Κ

Το Κ...είχε μπαταρία αλλά εγώ δεν...και με σβηστά φώτα πήγα στην παραλία για νανακια

[NIKANTHI]

Ημέρα 26 Τετάρτη 27/08/2014





Καλά ρε παιδιά τι ώρα είναι αυτή... πωπώ ο οργανισμός μου τα έχει φτύσει τελείως μιλάμε



Μαγια όμως Ε...

[NIKANTHI]

Αφού έκανα τα καθέκαστα, ξέρετε... ΞΕΡΟΥΜΕ!!! Ξεκίνησα και πάλι για τον άγιο Νικόλαο για να πάρω το καράβι αυτή τη φορά για Κεφαλονιά. Η περιπέτεια στη Ζάκυνθο άνετα θα μπορούσε να ονομαζόταν από άγιο Νικόλαο σε άγιο Νικόλαο και γύρω γύρω όλοι...



Φτάνω στον άγιο Νικόλαο, ρωτάω που θα κόψω εισιτήρια για το καράβι και μου λένε όταν έρχεται το καράβι έρχεται και ο γκισες. Δεν το πολυκατάλαβα, αλλά ήταν πρωί ακόμα οποτε δικαιολογούμαι.Οταν μπερδέψα όμως τα μπούτια μου με τους Αγίους Νικολάδες ήταν μεσημέρι...αλλα αυτο ήταν μια παλιά ιστορία

Πίνω καφέ να περάσει και άλλο η ώρα και ήρθε το καράβι παρέα με τον γκισε



Απίστευτη ελληνική πατέντα. Τα εισιτήρια τα έκοβες από ένα φορτηγάκι που με το που ερχόταν το καράβι ερχόταν και αυτό...Ε ναι, τι να τα κάνεις τα εισιτήρια αν δεν έχει έρθει το καράβι ... αφού με το καράβι θα ταξιδέψεις... Όποτε κολλάει!

Περίμενε να επιβιβαστώ στο καράβι και έρχεται ένα παληκάρι με ZZR 1400 .Το βλέπω τώρα και με βλέπει και αυτός. Φορούσε δερμάτινες στολές πάνω κάτω και μπότες πίστας και εγώ σορτσάκι κοντομάνικο και σπορτέξ...

- Δεν έσκασες; Του λέω

- Γαμήθηκα! Πωπώ ρε φίλε σε ζηλεύω μου έρχεται να τα πετάξω όλα, τώρα που σε βλέπω...

- Κοίταξε να δεις. Σίγουρα δεν με τιμάει ως μηχανοβιο, το σωστό το κάνεις εσύ, αλλά και τι να κάνω να βγάλω σπυριά από τη ζέστη. Διακοπές ήρθα όχι για να βγάλω σπυριά!

Η συνάντηση μου με το παλικάρι με έδωσε την ευκαιρία να τραβήξω, κάποιες από τις πιο πολυαγαπημένες μου φωτογραφίες σε αυτό το ταξίδι

[NIKANTHI]

Στο πλοίο αντίκρισα και ένα ακόμα εκπληκτικό θέαμα. Έτσι όπως έκανε σκια το πλοίο στη θάλασσα, ο ήλιος, τα ύδατα, τι συνετέλεσε δεν ξέρω ακριβώς, μέσα στα κύματα σχηματιζόντουσαν απίστευτοι χρωματισμοί. Λες και έβλεπες το Βορειο σελας μέσα από τα κύματα. Τι θέαμα ήταν αυτό! Δεν το είχα ξαναπαρατηρήσει η δεν το είχα ξαναδεί, πάντως χαζέψα!



Δεν φαίνεται καλά το ξέρω. Αρε και να χα μια καλή φωτογραφική μηχανή, αρέ και να είχα. Κλασσικά έβριζα με την σπάγκοραμια μου, μέχρι που έφτασα Κεφαλονιά

[NIKANTHI]

Μόλις αποβιβάστηκα από το καράβι, ρώτησα και κατευθύνθηκα προς το σπήλαιο της Μελισσάνης. Για πειράματα δεν είμαστε, κάτσε να δω το σπήλαιο και μετά προσαρμόζω ανάλογα το πρόγραμμα μου.



Πηγαίνοντας για το σπήλαιο ήδη νύσταζα.άντε λέω να φτάσω να πιω και ένα… Κ (Ε καιρός ήταν!!) μπας και ξυπνήσω. Κάπου στα μέσα της διαδρομής, βλέπω στα δεξιά μου ένα απίστευτο δρόμο να χάνεται μέσα στο βουνό. Το κοιτάω, το προσπερνάω, που πάει αυτός ο δρόμος αναρωτήθηκα, σταματάω, να πάω να μην πάω, φυσικά και πήγα

Το όρος Αινου είναι προστατευόμενο βουνό, απίστευτης ομορφιάς

[NIKANTHI]

Πέρασα τα ραντάρ και συνέχισα