Το τοπίο ήταν μαγικό αλλά κάπου απογοητεύτηκα, γιατί δεν υπήρχε κάποιο άνοιγμα να δω την θέα από ψηλά. εκεί ήταν και ένας δασικός φύλακας και με είπε ότι αν θέλω να δω θέα να ακολουθήσω το χωματόδρομο και στα 500 m θα δω όλη την θέα
Το βουνό έφτανε έως τα 1200 m υψόμετρο
Εκεί μου έκαναν εντύπωση δύο οικογένειες ξένων. Στην μία ο άντρας καθόταν στο χείλος του γκρεμού, πλάτη προς το χάος και φωτογράφισε την οικογένειά του. Ένα στραβοπάτημα και κλαψτων. Φυσικά Το Σκηνικό Μου Θύμισε...
Και το άλλο ήταν μια οικογένεια με δύο μικρά παιδάκια, 6 - 7 χρονών που καθόντουσαν στο χείλος του γκρεμού και οι γονείς τους ήταν 5 m πιο πίσω και συζητούσαν τα δικά τους. Ποιος έλληνας γονιός θα άφηνε τόσο απροστάτευτα τα παιδιά του σε ένα τόσο επικίνδυνο σημείο, κανείς! Τώρα καναν καλα οι ξένοι δεν κάναν καλά, το αφήνω στην κρίση σας
Αντικρίζοντας αυτές τις περίεργες εικόνες για τα μάτια μου, αναθάρρεψα. Κοιτάω κάτω και βλέπω ένα σημείο που έφτανε σε μία κυκλική πλατφόρμα να την πω. Για να φτάσω σε αυτή είχε ένα μικρό μονοπατάκι που σε φάρδος χωρούσε μετά βίας το ένα μου πόδι. Ε θα πάω να έχω καλύτερη οπτική γωνία, αλλά επειδή είχα η έχω υψοφοβία, όπως θέλετε πέστε το, αλλά και επειδή είμαι και λίγο χέστης, στηριχτήκα με τα χέρια μου για να το περάσω, και μετέπειτα έβαλα κόντρα με το πόδι μου σε ένα βράχο έτσι ώστε να μεταβώ στην πλατφόρμα. Ρίχνω το βάρος μου στο βράχο, που όμως τελικά δεν ήταν βράχος αλλά πέτρα και με το που την πιεσα αυτή, κατρακύλησε στο γκρεμό μαζί με μπόλικο χώμα. Ωρέ μάγκα μου θα έσκαγα σαν καρπούζι! Καλά δεν το συζητώ, θα ήμουν ο μεγαλύτερος κεφάλας ταξιδιώτης που έφτασε ποτέ στην Κεφαλονιά, αν τελικά πετούσα στο γκρεμό. Οι τουρίστες χαμογελούσαμε με νόημα. Εγώ γελούσα από ανακούφιση που τη γλίτωσα. Το συμπέρασμα πάντως είναι, ότι την παράσταση εκεί πάνω ψηλά στο βουνό εγώ την έκλεψα.
Προτου να πάω στην Μελισσάνη πήγα για καφεδάκι σε ένα μπιτς μπαρ, μπας και επιτέλους... δω το πολυπόθητο θέαμα. Αλλά που, χαλαρά πράγματα
Εκεί μέχρι να παρκάρω γινόταν ο κακός χαμός. Ο δρόμος που κατέληγε στην παραλία της Αντισαμου, έκανε διχάλα. Από την τη μία πήγαινε στο πάρκινγκ και από την άλλη στην παραλία. Αλλά οι άνθρωποι δεν σκέφτηκαν να βάλουν κάποια πινακίδα, με αποτέλεσμα όλοι να κατεβαίνουν στην παραλία που κατέληγε σε αδιέξοδο και να μπλοκάρουν, από τα αμάξια που είτε ανέβαιναν είτε κατέβαιναν. Χαμός, μιλάμε αφού εγώ φρίκαρα με το φέιζερ, φαντάσου ...
Στο μπιτς μπαρ έφαγα και άλλο στράβωμα. Αν και ρώτησα τον μπάρμαν που έχει μπρίζα για να φορτίσω το Κ αυτός τον Κ… μου τον έκανε σε πλαστικό ποτήρι.
Άντε, δε βαριέσαι πες ότι μπερδεύτηκε. Αλλά που δε μου έδινε τον κωδικό του wi-fi λέγοντας μου ότι δεν έχουν, που το πας. Εν τω μεταξύ εγώ το βρήκα από το κινητό, αλλά χρειαζόμουν τον κωδικό. Όταν του είπα, μου λέει. ...Αυτό είναι άλλο, δεν είναι το wi-fi μας. Δηλαδή τι να πω.Πως δεν τον δάγκωσα , ένας θεός το ξέρει. Γενικά έτρωγα αρκετά στραβομάρα στο ταξίδι. Ήταν από την κούραση, ήταν φυσιολογικό ηταν αφύσικο, τι να πω δεν ξέρω
Φωτογραφίες από το μπιτς μπαρ που δεν είχε ίντερνετ ...
Πήγα στο σπήλαιο της Μελισσάνης, άλλη φάση εκεί. Ήταν ένα ζευγάρι ελλήνων γύρω στα 40 ήταν δεν ήταν...Και καναν ολόκληρη μανούρα για την τιμή του εισιτηρίου (7 €)Και νά τι πράγματα είναι αυτά...Και έχουμε κρίση...Και να είναι ακριβά...Τα έριχναν κανονικά στις καημένες υπαλλήλους της υποδοχής, μέχρι που έσκασαν και τα είπα
- Συγνώμη αλλά δεν είναι υποχρεωτικό να εισέλθετε στο σπήλαιο, από μόνοι σας ήρθατε, δε σας υποχρέωσε κανείς. Αν θεωρείτε ότι το αντίτιμο είναι ακριβό μην εισέλθετε,δεν πρόκειται να σας πει κανείς τίποτα. Τα καημένα τα κορίτσια τι σας φταίνε, σάμπως αυτές όρισαν τις τιμές...
Το σπήλαιο της Μελισσάνης, άντε γιατί συγχύστηκα και πάλι
Να πω την αλήθεια το περίμενα πιο εντυπωσιακό. Το ύψος των βράχων που το περιέκλειαν, μου φάνταζε από τις εικόνες που είχα δει πιο μεγάλο. Αλλά και τι να κάνω, να κράξω και εγώ τα κορίτσια στην υποδοχή...
Βγαίνοντας, ρώτησα τις μπινελίκιασμενές κοπέλες που με προτείνουν να κοιμηθώ το βράδυ και να είναι καλά, με είπαν να πάω στον άσσο
Αλλά προτού τον άσσο πήγα στο Μύρτο, την πιο διάσημη παραλία του νησιού
Η παραλία στην άκρη της, δημιουργεί μια σπηλιά. Όσο ήμουνα μέσα, έπεφταν πέτρες από το βουνό. Τώρα δεν ξέρω, είχε κατολισθήσεις η κάποιος μας έκανε πλάκα, πάντως όλοι τρέχα να σωθούν
Για να πήγαινα στον άσσο απο το Μυρτο είχε δύο δρόμους, ενας περιφερειακός και ένας μέσα από το βουνό. Ε και εγώ, ξέρετε τι διάλεξα
Ίσως η πιο ωραία διαδρομή που έκανα σε όλες τις διακοπές μου
Χάζεψα!
Δείτε στροφές! Ώρε μάγκα μου που είμαι!
Πολλές φορές στο δρόμο, καθώς οδηγούσα έκανα απολογισμό από το ταξίδι μου. Τι ήταν αυτό που μου έκανε περισσότερη εντύπωση. Τι ήταν αυτό που θα έμενε ανεξίτηλο μέσα από τις μνήμες μου. Τη θα έλεγα, αν κάποιος με ρωτούσε,τι σε άρεσε περισσότερο απ' όσα συνάντησες σε αυτό το οδοιπορικό σου ανα την Ελλάδα.
Όσο και να το σκεφτόμουν, τα μέρη που με έκαναν να νιώθω πραγματικά ευλογημένος που τα αντίκρυσα πιο πολύ από όλα τα άλλα, ήταν ο καταρράκτης του Ήλιοχωριού και η λίμνη των Κρεμαστών. ( Και με το Πόρτο κατσίκι αλλά και το Ναυάγιο τρελάθηκα, αλλά αυτά τα μέρη ήταν πάνω-κάτω γνωστά οτι θα με συνεπάρουν )
Αυτά τα δύο μέρη όμως, τα αντάμωσα στην αρχή του ταξιδιού μου. Ίσως, σκεφτόμουν να έπαθα ταξιδιωτικό κορεσμό με τα τόσα που είδα και τίποτα πλέον να μου έκανε πια τόσο μεγάλη εντύπωση. Γιατί όπως και να το κάνουμε, το μάτι συνηθίζει και οι εντυπώσεις υποσκιάζονται από τη συνεχή εναλλαγή τοπίων και εικόνων. Αλλά μόλις έφτασα στον άσσο, αναίρεσα όλες τις παραπάνω σκέψεις μου. Πραγματικά αυτό το χωριουδάκι είναι απίστευτο και έτσι πολύ απλά, προστέθηκε στην τριάδα των πιο λατρεμένων προορισμών μου,σε αυτό το 29ήμερο ταξίδι ανά την Ελλάδα
Μιλησα με την Ανθη στο Κ...
- Ανθή θημασε τοτε που βλέπαμε φωτογραφίες απο εκείνο το εκπληκτικό μέρος στην αυστρια διπλά στην λίμνη (το Hallstat )
- Ναι
- Ε εδω ειναι πιω ωρεα...
- Σιγά
(βεβαία τοτε δεν ειχα παει τστο Hallstat και δεν επεμενα... αλλα πλεων μιας και πηγα ειναι ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΙΟ ΩΡΑΊΑ ΣΤΟΝ ΑΣΣΟ!!! Και ίσως ειναι το πιο ωραίο μέρος που εχω παει γενικά απο τα ταξίδια μου)
Δεν μπορούσα να το χορτάσω τον ασσο πραγματικά, αλλά με εικόνες και συναισθήματα δεν γεμίζει το στομάχι παρά μόνο, χορταίνει η ψυχή. Όποτε φαγάκι λοιπόν. ..
Εκεί πήγα να φάω ένα ξενέρωμα, μιας και είχαν τελειώσει τα μακαρόνια και τσινησαν να μου βράσουν άλλα. Τελικά τους επεισα και όχι μόνο, αλλά μέσα από τις συζητήσεις με γουστάραν κιόλας, αφού να φανταστείτε για όλο αυτό το γευμα πλήρωσα μόνο 10 €
Είχα μέγα δίλημμα, να πάω Ιθάκη αύριο η να κάνω το γύρο της υπόλοιπης Κεφαλονιάς. Αν πήγαινα Ιθάκη όμως, από εκεί θα έβγαινα με το καράβι στον Αστακό και θα ειχα να διανύσω πολλά χιλιόμετρα για Θεσσαλονίκη. Ο σερβιτόρος με είπε, να πάω Ιθάκη και ότι το υπόλοιπο μισό του νησιού από θέμα φυσικής ομορφιάς, δεν έχει να μου προσφέρει τίποτα καλύτερο από όσα είδα μέχρι τώρα...Πάντως ημουν πολύ κουρασμένος για να αποφασίσω, ας ξημερώνε η αυριανή ημέρα και βλέπουμε
Η διαδικασία του ύπνου, πλέον είχε αποκτήσει τυπική διαδικασία. Ο Ασσος είχε μια μικρή παραλία με καμιά δεκαριά ξαπλώστρες, Έ στη μία από αυτές ξεράθηκα ...
Ημέρα 27 Πέμπτη 28/08/2014
Με το που ξύπνησα ούτε Κ δεν ήπια,κατευθείαν ανέβηκα πάνω στο καστρο για να βγάλω φωτογραφίες και να τον απολαύσω εκεί πάνω...
Για να φτάσεις πάνω στο κάστρο, είχε αρκετή ανηφόρα, όχι αστεία. Κανονικά ήταν πεζόδρομος και τα οχήματα απαγορευόταν, εγώ καθώς ανέβαινα αναρωτιόμουν, καλά έρχονται δω πάνω με τα πόδια. Μετά βέβαια από κανένα μισάωρο είδα κάμποσους τουρίστες κάνοντας τζόκινγκ να ανηφορίζουν το δρόμο και εκει μου έφυγε η απορία.
Μετά να κατέβηκα κάτω στο Ασσο να πιω και δεύτερο Κ και φυσικά να λάβω επιτέλους τις τελειωτικές μου αποφάσεις για το πού θα πάω.
Δυστυχώς δεν το περπάτησα το μέρος, γιατί τα πόδια μου ήταν πραγματικά χάλια...Σαν συγκαμένος αιωνόβιος βάδιζα. Γνώρισα ένα παππού και μου έλεγε ιστορίες, που ήταν ναυτικός πριν 40 χρόνια. Είχε πάει στην Αργεντινή και εκεί σε ένα ταβερνάκι είδε φωτογραφία από τον άσσο κρεμασμένη στον τοίχο. Μου είπε που ακριβώς το 40 οι γερμανοί εκτέλεσαν τυχαία έξι ντόπιους, επειδή είχαν κλαπεί κάτι ξύλα και ο κλέφτης δεν ομολογούσε το έγκλημα του...Και άλλα πολλά
Χαιρέτησα τον παππού και το μέρος και πήγα στο Φισκάρδο να δω επιτέλους, τι θα κάνω με το πλοίο.
Πάω στο ταξιδιωτικό πρακτορείο του Φισκάρδο και μαθαίνω ότι από κει, φεύγει καράβι μόνο για Λευκάδα και αν ήθελα, να πάω Ιθάκη θα έπρεπε να επιστρέψω στην Σάμη. ( Ο σερβιτόρος εντωμεταξύ εχθές, με είχε διαβεβαιώσει ότι και από το Φισκάρδο φεύγει καράβι για Ιθάκη. Φυσικά ψάχνοντας στο ίντερνετ, είδα ότι δεν έχει πλοίο, αλλά βασίστηκα και στο σερβιτόρο.) Καλά είχα καμιά ώρα να το σκεφτώ
Μετά από πολύ σκέψη και μελέτη αποφάσισα να φύγω για Λευκάδα. Άσε που βαριόμουν να ξαναγυρίσω στην Σάμη, αλλά μετά θα έμπλεκα κιόλας. Γιατί αύριο το καράβι από Ιθάκη θα έφτανε στον αστακό αργά το απόγευμα, οπότε θα έπρεπε να διανυκτερεύσω κάπου άμεσα, μιας και δεν μπορούσα να οδηγήσω βράδυ με τη μηχανή και το Σάββατο θα είχα να διανύσω, ένα κάρο χιλιόμετρα μέχρι Θεσσαλονίκη.Επίσης πιθανόν να αναγκαζόμουν να βγω στην εθνική οπότε, θα έχανα στο νήμα το πρωταρχικό στοίχημα με τον εαυτό μου. Συν το ότι η τελευταία μέρα του ταξιδιού μου θα αποκτούσε, διαδικαστικό χαρακτήρα, πράγμα που με χαλούσε αφάνταστα. Οπότε πάμε Λευκάδα, να είμαι άνετος και βλέπουμε.
Πάω στο λιμάνι. Εντωμεταξύ η κοπέλα από το ταξιδιωτικό πρακτορείο, πήγε στο λιμάνι να κόβει εισιτήρια. Το είχες δίπορτο και αυτή. Δεν είχε καράβι, πρακτορείο. Έρχεται το καράβι, λιμάνι. Αμπως...
- Τελικά θα φύγεις για Λευκάδα;
- Ναι
- Ε ναι που να γυρνάς τώρα στην Σάμη... 20 χιλιόμετρα δρόμος
Με ειρωνευόταν άλλα την άφησα. Που να την εξηγώ τώρα από πού έρχομαι και πού πάω. Τελοσπάντων, κόβω εισητήρια και περιμένω το καράβι. Τότε ξαφνικά μου έρχεται φλασιά
- Από Ιθάκη για αύριο έχει δρομολόγια για Λευκάδα;
- Δεν ξέρω σίγουρα, πάρε αυτό το τηλέφωνο
Παίρνω τηλέφωνο...Ναι έχει δρομολόγια...Και τι ώρα φεύγει το πλοίο...Το πρωί...Και τι ώρα φτάνει Λευκάδα...Το μεσημέρι.
Τέλεια!...Κοπελιά μπορώ να ακυρώσω τα εισιτήρια μου.
Χάζεψε! Τώρα τι να την έλεγα! Δεν την είπα τίποτα, πήρα τα λεφτά και βουρ για Ιθάκη λέμε, με μια χαρά απερίγραπτη! Λες και σήμερα ήταν η πρώτη μέρα του ταξιδιού! Όλα αυτά φυσικά γινόντουσαν για να γυρίσω στην ώρα μου πίσω στη γυναίκα μου, όπως την είχα υποσχεθεί από την αρχή του ταξιδιού.
Στην Κεφαλονιά λόγω των σεισμών, είχε πολλές παρακάμψεις στο οδικό δίκτυο. Έτσι από άλλο δρόμο έφτασα στο Φισκάρδο και από άλλο δρόμο επέστρεψα στην Σάμη
Επιβιβάστηκα στο καράβι και έριξα ένα εικοσάλεπτο ύπνο μέχρι να φτάσω Ιθάκη, που με αναζωογόνησε κάπως
Ιθάκη λοιπόν...
Βαθύ
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση