Ημέρα 12 Τετάρτη 13/08/20114
Εντάξει το πρωί ξέρετε τι κάναμε, παραγγέλνουμε καφέ και λέω στη γιαγιά, σερβιτόρα – ιδιοκτήτη της επιχείρησης...εγώ θέλω το δικό μου βαρύ
Βαρύ το θες γιόκα μου...τότε πιες τον σε μικρό ποτήρι...
Για καμιά ώρα είμασταν τελείως μόνη στο μαγαζί. Τότε ήρθαν δύο κύριοι που έκατσαν σε παραδίπλα τραπέζι. Μετά από κάμποση ώρα τους ρωτάω
- Συγνώμη...να σας ρωτήσω από εδώ και πάνω που μπορούμε να βρούμε μηχάνημα αναλήψεως για να μην αναγκαστούμε να γυρίσουμε πίσω στην Πορταριά
- Α δεν ξέρω αγόρι μου μου φαίνεται στην Τσαγκαράδα έχει, αλλά για περίμενε μισό λεπτό
Παίρνει τηλέφωνο την αδερφή του και της ζητάει να πάρει τηλέφωνο μια γνωστή της η οποία δουλεύει σε τράπεζα, ώστε να πει σε εμάς από που να εξυπηρετηθούμε. Απίστευτο!
- Στον άγιο Ιωάννη εχει μου είπε.
Αφού τους χιλιοευχαρίστησα πιάσαμε συζήτηση. Ο ένας εκ των δύο, αυτός που πήρε τηλέφωνο έμεινε χρόνια στην Ελβετία. Είχε μοτοσικλέτα και ερχόταν στην Ελλάδα μόνο για τις καλοκαιρινές του διακοπές. Μου είπε για τους δρόμους,τα τοπία, την οδηγική παιδεία που τους διακατέχει και εγώ του ειπα οτι εχθες ενώ οδηγούσα από το πουθενά, μέσα από ένα χωματόδρομο ένα αγροτικό με κοιτάζει που έρχομαι, περίμενει να τον πλησιάζω και πετάγεται κάθετα στο δρόμο με σκοπό να με εμβοληση.Επειδή δε χωρούσε μου έκοψε τελειως το δρόμο έτσι ώστε να κάνει όπισθεν για να συνεχίσει την πορεία προς την κατεύθυνση που είχα και εγώ.
Ότι βλέπετε στην φωτογραφία από το χάνι είναι πάνω-κάτω ότι υπάρχει
Πήγαμε να μαζέψουμε τα πράγματά το ξενοδοχείο οταν νιώθω να σείεται το πάτωμα, πετάγεται εξω η Ανθη...
- Το ενιωσες αφτο??
- ΜΟΝΟ!!
Τρομαξαμε. βγαίνουμε στο μπαλκόνι και ακουμε της ΠΟΡΔΕΣ της χοντρής νηκιαρισας του κάτω ορόφου... ΜΠΛΙΑΧ!!!
Χαζέψαμε για τελευταία φορά την θέα με την μπόχα από το μπαλκόνι
Και φύγαμε για το χιονοδρομικό Λήγω προτου να φτάσουμε στο σάλε η άσφαλτος μετατρέπεται σε χαλικοδρομο την ωρα που πετηχενουμε ενα βοσκο που έβοσκε κατσίκες....
- Έχει πολύ χαληκοδρομο μεχρι να φτάσουμε ... των ρωτάω
- Οχι μωρέ τη ούτε 500 μετρα
Πεταγεται η ανθη ... Νικο αστο μπορει να ειναι επικηνδνα...
- Α κηρα μου σε ππαρακαλω ολα και ολα .. σιγα τον δρομο!
Την έκραζε κιολας... Μεχρι που πηγαμε...
Τι κι αν δεν είχε ψυχή όμως μας περιμένε μια κάπως περίεργη υποδοχή
Στο δρόμο και πάλι
Στη διαδρομή περιττό να πω ότι τα φτυσα. Θές η ζέστη. Θες το ότι ήμασταν φορτωμένη. θες το σφικτο οδικό δίκτυο, με την αυξημένη λόγω των ημερών κίνηση. Θες όλα μαζί, κομματιάστηκα. Αφού όταν φτάσαμε στον άγιο Ιωάννη, με το που κατέβηκα από το μηχανάκι περπατούσα σα μεθυσμένη γαλοπούλα. Ζαλιζόμουν. Ένα βήμα μπροστά, δύο πίσω και τρία πλάγια πήγαινα για να ρωτήσω για ατμ
Ρωτάω από δω, ρωτάω από εκεί... Α δεν έχουμε ατμ
- Δεν έχετε...και που έχει;
- Στην Τσαγκαράδα
- Στην Τσαγκαράδα είναι δυνατόν! Και όλοι αυτοί οι τουρίστες αν θελουν να βγάλουν λεφτά που πάνε...στην Τσαγκαράδα
Απάντηση δεν πήρα αλλά την κατάλαβα τη δουλειά
Όπως καταλάβατε δεν είμαι ο μόνος που απορεί με το ελληνικό τραπεζικό κατεστημένο...
Στην Τσαγκαράδα αφού έβγαλα λεφτά από το ατμ έκανα κάτι πολύ κουλό. Ακριβώς δίπλα από το ατμ είχε καφετέρια και τους ρωτάω αν κατεβαίνοντας προς την πλατεία να δω τον πλάτανο έχει...Να πιω καφέ... Ε μου είπαν φυσικά. Το κατάλαβα ότι έκανα μαλακία και τους ζήτησα συγγνώμη. Αλλά τους εξήγησα κιόλας ότι επειδή θα έφευγα, ήθελα να απολαύσω τον καφέ μου σε κάποιο χαρακτηριστικό σημείο του χωριού και όχι κάπου στο άσχετο
Βλακεία σίγουρα αλλά την έκανα και πάλι σας ζητάω συγγνώμη...
Ο πλάτανος είναι 1200 ετών...
Πηγαίνοντας προς την Αγία Κυριακή μας είχε βαρέσει η ζέστη, τόσο που κάθε μίση ώρα κάναμε διάλειμμα
Περνώντας από τα Μηλίνα βλέπω μια ωραία παραλία, αυτό ήταν το γιατρικο μας σκέφτηκα. Έλα όμως που η Ανθη δε φορούσε το μαγιό της, εγώ τα πέταξε όλα από πάνω μου και βούτηξα στο δευτερολεπτό, όταν
Βλέπω την Ανθη να βουτάει με τα ρούχα. Αγάπη μου εσυ, πολύ σε χάρηκα!
Ναι βρε για σένα λέω...
Φτάνουμε Αγία Κυριακή, τακτοποιούμαστε στο ξενοδοχείο και μέχρι να ετοιμαστεί, κατεβαίνω στο χωριό για να βγάλω φωτογραφίες.Εκεί συναντάω ένα ταχύπλοο να έρχεται και τους ρωτάω
- Είστε θαλάσσιο ταξί;
- Όχι όχι...(Ώπα πάλι χαζομάρα είπα)...Εμείς μόλις γυρίσαμε από τη Λήμνο, ούτε 8 ωρες δεν καναμε
- Από τη Λήμνο με αυτό;
Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη από την άλλη μέρα το πρωί αλλά το σκάφος είναι το ίδιο
- Ναι,γιατί όχι...περίεργο σου φαίνεται;
-Δεν ξέρω...από καύσιμα είχατε πρόβλημα;
- Αυτό που βλέπεις χωράει 400 λίτρα
- Και σας φτάσαν πανε έλα στη Λήμνο;
- Όχι χρειαστήκαμε 600
Δηλαδή για δύο μέρες που πήγαν σαν οικογένεια, φάγαν 900 € σε καύσιμα. Αλλά εντάξει άλλα γούστα. Και μπράβο τους! Φυσικά μου είπαν που να πάω,μιας και ενας ναυτικός ξέρει πάντα καλύτερα
Πηγαίνοντας για άλογοκαμπο και γενικά έως να φτάσουμε Αγία Κυριακή η διαδρομή που κάναμε είναι ίσως, από τις καλύτερες του ταξιδιού. Φωτογραφίες όμως στο γυρισμό, κάντε και λίγο υπομονή...
Άλογοκάμπο...Σήμερα δηλαδή το πρόγραμμα της ημέρας είχε και άλογα και κάμπο και άλογοκάμπο. Τι άλλο να ζητήσει κανείς!
Αυτό είναι θαλάσσιο ταξί που φεύγει αλλά είπαμε άμα είσαι...είσαι!
Βλακεία που δεν ναυλώσαμε ένα για να μας πάει απέναντι στο νησάκι. Με 5 € σε πήγαινα και όποτε ήθελες τον έπαιρνες τηλέφωνο και σε επέστρεφε. Επειδή ήταν ήδη περασμένες εφτά είπαμε να έρθουμε αύριο για να έχουμε όλη τη μέρα μπροστά μας. Μέγα λάθος! Αν είσαι στο δρόμο ποτέ μην αφήνεις για αύριο ότι μπορείς να κάνεις σήμερα, γιατί το αύριο δεν ξέρεις το πως θα σε ξημερώσει
Όπως προείπα το τοπίο είναι καταπληκτικό, αλλά δυστυχώς χάνει τόσο από τις ληψης όσο και ότι οι φωτογραφίσεις έγιναν κάπως αρπά κόλλα
Εχθές ο ξενοδόχος μας είπε ότι αν θέλουμε να δούμε θέα θα πάμε στη Βίγλα και προτού να μπούμε στο χωριό θα στρίψουμε δεξιά οπου θα δούμε ένα ερημομένο σπίτι και από κει θα δούμε...όλη τη θέα. Φυσικά και πήγαμε και ναι! Είχε δίκιο
Λίγο προτού να φτάσω στην θεα, σε μία κλειστή αριστερή στροφή κάτι μου μου μουρμουρίζε η Ανθη (Φαντάζομαι ξέρετε τις γυναικείες μουρμούρες.όλοι λίγο πολύ είμαστε παθών) και εγώ πήγα να κατρακυλήσω στο γκρεμό
- Τι έλεγες αγάπη μου;
- Τίποτα τίποτα οδήγα εσύ...
Μηχανή + γκρεμός = μουρμούρα τέλος...ίσως η εξίσωση της ευτυχίας
Σοκαρίστηκε τόσο που τα υπόλοιπα 50 m για το σπίτι με την θέα, τα πήγε με τα πόδια
Μίλησα με τη μάνα μου στο τηλέφωνο
- Να προσέχετε ε...
- Ναι βρε μαμά και το συζητάς. Να μόλις πριν από λίγο θα πέφταμε από ένα γκρεμό...
- Τι!!!
Τελικά στον άλογοκάμπο δεν πήγαμε γιατί στην ευρύτερη περιοχή δεν είχε βενζινάδικο. Είχα βενζίνη αλλά όπως τα υπολογίζα μου έφτανε οριακά να πάω άλογοκάμπο και μετέπειτα μέχρι να φτάσω στο βενζινάδικο και δεν ήθελα να το ρισκάρω. Δεν πειράζει κάποια άλλη φορά
Γυρνάμε Αγία Κυριακή και αφού μαζέψαμε τα μπογαλάκια μας ξεκινήσαμε για τον άγιο Λαυρέντιο. Για την τελευταία από κοινού διανυκτέρευση μας
Το φέιζερ αν είχε φωνή θα μου έλεγε...Καλά εδώ βρήκες να με κάνεις σέρβις
Στη διαδρομή φυσικά μια στάση για μπανάκι στο Λεμφοκάστρο ήταν απαραίτητη
Και μετά στην Άφησσο για ένα καφεδάκι
Καλά η λέξη ρεμάλι ηχεί λίγο προς την εμφάνιση μου
Παραδίπλα μας ηταν ένα ζευγαράκι, ενώ έλεγα στην Ανθή την ιστορία με τον παππού και τους μαστόρους περπατώντας για την χαράδρα του Βίκου από την Αγία Παρασκευή. Θυμάστε, το... τουρίστας από Θεσσαλονίκη. Σχολιάζαν και γελούσαν διακριτικά πάντα, με την πάρτη μου. Τι φρούτο είναι αυτό θα σκέφτηκαν...Από που μας ήρθε...Μα από τη Θεσσαλονίκη!
Φτάνοντας στον άγιο Λαυρέντιο και πηγαίνοντας στο ξενοδοχείο μας έτυχε ένα πολύ ευχάριστο, ένα πολύ δυσάρεστο και ένα πολύ περίεργο γεγονός
Το ευχάριστο ήταν ότι δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε την χλιδά του ξενοδοχείου
Εντωμεταξύ στη διαδρομή μας κατα εκεί, συζητούσαμε θα μας αρέσει, δεν θα μας άρεσε το ξενοδοχείο. Φτάνοντας, πήγα πρώτος εγώ να ρωτήσω αν όντως είναι αυτό που είχαμε κλείσει και έπαθα ένα πρώτο σοκ. Βγαίνοντας λέω την Ανθή
- Άσε χάλια είναι...
- Σοβαρά!
- Πάμε και θα δεις ...
Εκείνοι είναι που χάζεψε τελείως. Γυναίκα βλέπεις. Έμεις δεν δίνουμε και τόσο πολύ βάση σε αυτά τα πράγματα αλλά οι γυναίκες τα βλέπουν αλλιώς
Η θέα από το δωμάτιο. Τα σπιτάκια που φαίνονται είναι και αυτά παραρτήματα της ίδιας μονάδας, αλλά για πιο οικογενειακές καταστάσεις. Ας πούμε το βράδυ είδα να μπαίνει σε ένα από αυτά ένας εικοσάχρονος με τρια συνομήλικα γκομενα... Ε δεσποινίδες ήθελα να πω. Πάντως εγώ και τι δεν θα έδινα για να διαβάσω το δικό του το ταξιδιωτικό, εσείς;
Το δυσάρεστο ήταν τα πήγε η Ανθη στο μπάνιο,και ειδε κατι μαύρα καφέ πραγματάκια να κυκλοφορούμε μέσα στην λεκάνη. Εγώ δεν τα είδα αλλά μπήκα στο κλίμα,εσείς; Πήγαμε στη ρεσεψιόν, το καθάρισαν, μας ζήτησαν και συγγνώμη. Εντάξει συμβαίνουν αυτά. Ούτως ή άλλως το ξενοδοχείο ήταν χλίδα, κάτι άλλο θα είχε συμβεί. Δεν ήταν θέμα αμελείας ή βρωμιάς αλλά ένα τυχαίο γεγονός που δεν παύει όμως να είναι σοκαριστικό.
Το περίεργο γεγονός συνέβη όταν βγήκαμε για την απογευματινή μας εξόρμηση στη γύρω περιοχή. Εγώ βγήκα πρώτος και περίμενα να έρθει και η Ανθή. Εν τω μεταξύ από το προσωπικό του ξενοδοχείου μια οικογένεια έχει και ένα παιδί γύρω στα οκτώ χρονών. Αυτό είχε ένα όπλο και έπεσε πόλεμο...μπαμ μπαμ...Ε κατεβαίνοντας η Ανθη έπεσε ένα αγνοία της στο πεδίο βολής του μπαμ...μπαμ... Ε κάνει μία και η Ανθή με το δάχτυλο...μπαμ και τότε το παιδί μεταμορφώθηκε σε ράμπο. Έτρεξε πάνω της και να αρχίσει να την πυροβολάει, να την χτυπάει να φωνάζει, σε σκοτώσα σε έφαγα είσαι νεκροί πέσε κάτω. Η καημένη Ανθή χάζεψε, δεν ήξερε τι να κάνει, να του δώσει καμία σφαλιάρα η να πέσει κάτω...Τελικά έτρεξε πανικόβλητοι προς την έξοδο
Μετά το ξύλο ξεκινήσαμε για μια περιμετρική βόλτα εως την Βυζίτσα και πάλι πίσω. Περάσαμε από τη μονή ταξιαρχών, πραγματικά πανέμορφο μοναστήρι
Για να εισερχόσουν στο ιερό οι γυναίκες έπρεπε να είναι ευπρεπώς ντυμένες. ( οι άντρες και με τσόκαρο έμπαιναν) και επειδή ήταν καλοκαίρι η μονή είχε λάβει τα μέτρα της,παρείχαν...
Το κατάλληλο ρουχισμό στις αμαρτωλές... και καλόγούστο μάλιστα...
Η θέα από το μοναστήρι...
Φεύγοντας, πέσαμε πάνω σε αυτό το ανάκτορο
Ότι βλέπετε είναι ένα μέρος από το κήπο του. Φυσικά έβριζα για το αμάξι που μου χάλασε το πλάνο, με αποτέλεσμα να πάει στράφι το εκκλησίασμα...
Για να φωτογραφίσεις το τοπίο έπρεπε να σταματήσεις και αν σταματούσες, πολύ δύσκολα αποφάσιζες να ξαναξεκινήσεις. Μα με τέτοια θέα που να πας...