Είμαι μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή και χαζεύω διάφορα ταξίδια στο youtube. Το ραδιόφωνο κλασσικά παίζει παρακμιακά τραγούδια … ακούσματα από σκοτεινά, καπνισμένα με φτηνά τσιγάρα υπόγεια … Ποτέ μου δεν κατάλαβα τι είναι αυτό που τραβά τον κόσμο σε αυτό το είδος της μουσικής … Κι όμως μέσα από την παρακμή έχει βεβαιωθεί ότι έρχεται η ανύψωση πολλών σημαντικών της ανθρώπινης ύπαρξης … δηλαδή της ψυχής – του μυαλού – της σκέψης – των συναισθημάτων … Αρκεί να μη βαλτώσεις εκεί … Ο σκοπός δεν είναι απλά να φτάσεις στον πάτο, αλλά να ξεκολλήσεις, όχι απαραίτητα αλώβητος, αλλά ζωντανός … Στην πορεία όλες οι πληγές θα επουλωθούν ούτως ή άλλως … έτσι όπως συμβαίνει με τα σπασμένα κόκκαλα … Το σημείο που έσπασε, μετά είναι πιο γερό από πριν …
Βλέπω τα ταξιδιωτικά και κάτι δεν μου κολλάει, κάτι μου είναι ξένο … Τα περισσότερα είναι έξω από το δικό μου κατάλογο των “πρέπει” με τα κλισέ της λογικής και τον καθωσπρεπισμό του “ταξιδιώτη” …
Πριν λίγες εβδομάδες κάπου είχα γράψει ότι κάποια στιγμή ίσως επιχειρήσω ένα "ανέβα" από Ναύπακτο μέχρι Γράμμο και πάλι πίσω από Ανατολικά των Τζουμέρκων και Άγραφα ... πάντα από βουνά χρησιμοποιώντας και χωματόδρομους ... χωριό - χωριό ... πλατεία - πλατεία ... Ύπνο σε σκηνή σε σχολεία και εκκλησίες ... δίπλα σε ρυάκια ... Ελαφριά ξηρά τροφή και το βράδυ τσίπουρα με παλιά γερά κόκκαλα σε καφενεία κάτω από πλατάνια ... Με ακούσματα και ιστορίες από τα παλιά ... ίσως και κανένα κλαρίνο ... από αυτά που ματώνουν την ψυχή ...
Πρώτα ο Θεός να δοθεί η ευκαιρία σε χρόνο, κατάλληλη μηχανή, από αυτές τις φτηνές ... που χαλάνε στη μέση του πουθενά και την επισκευάζεις εκεί ... με ένα κατσαβίδι και ένα κλειδί.
Και με κατάλληλη παρέα, από αυτές τις αφανείς παρουσίες ... που στη μέση του πουθενά δεν εγκαταλείπουν ... που όταν λυγίζεις σε πιάνουν από τον σβέρκο και σε τραβούν να ανέβεις στην πλαγιά και που όταν λυγίζουν και οι ίδιες στο λένε χωρίς κόμπλεξ και μικροψυχιές ... "Μαλάκα μου τα έχω παίξει, βάλε πλάτη ... τράβα λίγο περισσότερο να φτάσουμε..." ...
Αλλά τι λέω τώρα ... εδώ είναι Γη ...
Μάθημα ζωής Νο1 … οι λέξεις “ποτέ” και “πάντα” πρέπει να αφαιρεθούν από τα λεξιλόγια των ανθρώπων που θέλουν να ζήσουν την πραγματική ζωή … Το "ποτέ μην ξαναπείς ποτέ" δεν είναι τυχαίο που γυρίστηκε και ταινία …