Θα ζητήσω την διαγραφή του προφίλ μου, όπως έχω κάνει και αλλού.
Δεν γνωρίζω αν το προφίλ και η γενικότερη παρουσία ενός μέλους του vBulletin μπορεί όντως να διαγραφεί αλλά εγώ θα το ζητήσω έτσι κι αλλιώς, και μετά θα κλείσω την πόρτα. Οι λόγοι είναι κυρίως προσωπικοί: προσπαθώ να καθαρίσω τα «ίχνη» μου στο διαδίκτυο — στο βαθμό που αυτό είναι δυνατό, προφανώς! Γνωρίζω από πρώτο χέρι, λόγω επαγγέλματος και… βίτσιου πως τίποτα δεν σβήνεται εντελώς από το internet, αλλά δεν υπάρχει λόγος να κάνω ευκολότερη την ζωή οποιουδήποτε. Το data mining και η δημιουργία προφίλ (δημογραφικά, διαφημιστικά, υγείας, πολιτικών πεποιθήσεων, κ.α.) είναι επικερδές επάγγελμα αυτή την εποχή, και ανεξέλεγκτο. Στην τελική, τα παιδάκια μου προσπαθώ να προστατεύσω, μέχρι την ώρα που θα αποφασίζουν μόνα τους!
Πέρα απ’ αυτό, οι διαδικτυακές κοινότητες είναι τοξικές, σε μεγάλο βαθμό. Η «ανωνυμία» κάνει τους ανθρώπους αγενείς, επιθετικούς, και δίνει βήμα σε όλους ανεξαιρέτως, ψυχοπαθείς παιδεραστές βλαμμένους αντικοινωνικούς και άλλους άρρωστους, και κουράστηκα να παλεύω με τα θηρία. Θα αφήσω αυτή την δουλειά σε ικανότερους και δυνατότερους, και καλή τύχη. Στο κάτω-κάτω, αν οι θαμώνες του καφενείου της γειτονιάς δεν σου αρέσουν, είτε θα προσπαθήσεις να τους αλλάξεις είτε θα πας σε άλλο καφενείο!
Η σχέση μου με την μοτοσυκλέτα δεν έχει αλλάξει, κι ας κοντεύω τα πενήντα. Έχουν αλλάξει όμως οι πρωτεραιότητές μου, και η ασφάλεια έχει έρθει πάνω-πάνω. Ευτυχώς, δεν χρειάζεται να την χρησιμοποιώ κάθε μέρα. Δυστυχώς, όποτε συμβαίνει αυτό, είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Η καγκουριά έχει πιάσει κόκκινο, η παρανομία έχει γίνει κανονικότητα, και οι μηχανάκηδες είναι μακράν οι χειρότεροι. Μακράν! Δικαιολογίες μπορώ να φανταστώ ένα σωρό, μην μπει κανείς στον κόπο. Σιχάθηκα αυτή την κατάσταση, δεν θέλω να έχω καμία σχέση με αυτό το κοπάδι γίδια. Είμαι βέβαιος πως εδώ -και στους δρόμους ασφαλώς- συχνάζουν μοτοσυκλετιστές αξιοπρεπείς, καλοί άνθρωποι, ηθικοί και καλλιεργημένοι, και σε αυτούς εύχομαι τα καλύτερα. Είστε όμως λίγοι. Στους υπόλοιπους, στους πολλούς, εύχομαι να κινούνται σε δρόμους μακριά από εμένα και την οικογένεια μου, σε άλλα πεζοδρόμια, πεζόδρομους, ράμπες ΑμεΑ, ΛΕΑ, παραλίες (κλπ κλπ) και κυρίως, κάποτε να γίνουν πολίτες και άνθρωποι.
Κλείνω εδώ για να μην σπαταλήσω τον πολύτιμο χρόνο σας. Ευχαριστώ τους λίγους ανθρώπους-μέλη της κοινότητας με τους οποίους συνεργάστηκα ή/και αντάλλαξα μια-δυό «λογικές» κουβέντες. Πιθανότατα δεν θα ξαναμπώ στο φόρουμ, οπότε δεν υπόσχομαι να διαβάσω τυχόν σχόλια. Παναγιώτης is out.