Σελίδα 1 από 2 12 ΤελευταίοΤελευταίο
Προβολή αποτελεσμάτων 1 έως 15 από 27

Θέμα: Βόλτα χωρίς προορισμό

  1. #1
    Δεν πόναει!!! Το avatar του/της caesarsk
    Εγγραφή
    21/07/2005
    Μηνύματα
    1.181

    Βόλτα χωρίς προορισμό

    Έχω μόλις στρίψει δεξιά από την Γραμμενίτσα και κατευθύνομαι προς τον Έλατο. Κοιτάζω δεξιά μου και βλέπω χαμηλά την Τεχνητή Λίμνη Πουρναρίου. Στο βάθος οι ψηλές κορφές των Τζουμέρκων. Τέλη Ιουνίου και όμως κρατούν χιόνι ακόμη. Η μια στροφή διαδέχεται την επόμενη. Άλλα οχήματα στον δρόμο δεν υπάρχουν και εγώ απλά ακολουθώ μια ταμπέλα που είδα. "Καταρράκτες Τζουμέρκων". Δεν με νοιάζει που είναι, πόση ώρα θα κάνω να φτάσω, από που θα πάω... μόνο να δω που καταλήγει. Άλλωστε κάπως έτσι ξεκίνησα. Βόλτα χωρίς προορισμό.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	347281323_747845947342763_148942632830771431_n.jpg 
Προβολές:	222 
Μέγεθος:	100,1 KB 
ID:	444732Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	347281323_747845947342763_148942632830771431_n.jpg 
Προβολές:	222 
Μέγεθος:	100,1 KB 
ID:	444732

    Πολύ νωρίτερα, την ώρα που ο ήλιος ανέτειλε, εγώ έβγαινα από το γκαράζ μου χωρίς να έχω αποφασίσει προς τα που θα κινηθώ. Αν έστριβα αριστερά θα πήγαινα κατευθείαν Βόρεια. Θα έβγαινα στην Ν.Ε. Ο προς Λαμία και μετά θα αποφάσιζα. Κάτι με τράβηξε όμως και έστριψα δεξιά προς την Αθηνών - Κορίνθου. Η πρώτη αυτή διασταύρωση ήταν και η πρώτη σημαντική απόφαση της ημέρας. Οι ρόδες κυλούσαν στον βαρετό αυτοκινητόδρομο και πρώτη στάση για καφέ στα Σ.Ε.Α. στο Κιάτο. Αποστειρωμένα, καθαρά, με το politically correct καφέ με το χάρτινο καλαμάκι, και εγώ μόνος μου κοιτάζοντας την μοτοσυκλέτα μου που περίμενε να συνεχίσουμε.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	355726316_747847080675983_1593849969317343493_n.jpg 
Προβολές:	223 
Μέγεθος:	93,9 KB 
ID:	444733

    Δεν υπάρχει ομορφότερο πράγμα από το να αποφασίζεις μόνος σου που και για πόσο θα σταματήσεις. Ακόμη και αυτή η πολυτέλεια έκανε τα χιλιόμετρα του αυτοκινητόδρομου να περνούν αγόγγυστα μέχρι που είδα την γέφυρα Ρίου Αντιρίου. Άλλη μια απόφαση έπρεπε να παρθεί και πάλι έστριψα δεξιά. Η πυξίδα μου κλείδωσε με Βόρεια κατεύθυνση και εγώ απλά άφηνα τον εαυτό μου να κάνει τις ρόδες μου να κυλούν προς τον προορισμό που ήταν κρυμμένος σε κάποια σκοτεινή γωνιά του μυαλού μου.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	347242643_747845737342784_1615547134748409013_n.jpg 
Προβολές:	222 
Μέγεθος:	86,3 KB 
ID:	444734

    Περνάω πάνω από την γέφυρα Τζαρή έχοντας κάτω μου τον Άραχθο. Έχω αφήσει πίσω μου τα Πιστιανιά και την Ροδαυγή και τώρα αρχίζω πραγματικά να ανηφορίζω. Η κατάκτηση μιας κορυφής δεν είναι ποτέ ευθεία. Είναι μια ολόκληρη στρατηγική πολιορκίας. Γυρνάς γύρω από την βάση ψάχνοντας να βρεις τα αδύναμα σημεία, και σημασία έχει μόνο το επόμενο βήμα. Βήμα και προώθηση. Λίγο ακόμη... Χαζεύω το τοπίο τριγύρω μου. Ψηλές κορφές, και βαθιά φαράγγια. Οργιώδη βλάστηση και ξεχασμένα από τον θεό χωριά. Που και που μια ταμπέλα.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	347259245_747845870676104_6671219164472709201_n.jpg 
Προβολές:	223 
Μέγεθος:	96,2 KB 
ID:	444735

    Άλλη μια διασταύρωση μπροστά μου. Στο βάθος, όχι μακριά από εμένα βλέπω τις κεραμοσκεπές ενός χωριού. Δεξιά χωματόδρομος, αριστερά άσφαλτος. Δεν χρειάζεται να το σκεφτώ πολύ. Δεξιά στον κατηφορικό χωματόδρομο. Ακολουθώ τον δρόμο όπως πάει για χρόνια, περνάω πάνω από το πέτρινο τοξωτό γεφύρι και ανηφορίζω. Δεν είμαι μακριά το νιώθω. Περνώντας μέσα από το χωριό Καταρράκτης ξέρω πως πλέον είμαι πολύ κοντά. Κοιτάζω στο πλάι και για μια στιγμή ο καταρράκτης μου χάνει την χάρη και εμφανίζεται για λίγο. Ο δρόμος στενεύει κι άλλο και εγώ συνεχίζω. Δεν μπορεί θα φανεί καλύτερα. Κλειστές ανηφορικές φουρκέτες και μετά από μια δεξιά στροφή είναι εκεί μπροστά μου. Όχι ένας αλλά δυο καταρράκτες. Ορμητικά νερά από τα χιόνια που λιώνουν ψηλά να πέφτουν από ύψος 150-200 μέτρων. Έχω αφήσει την μοτοσυκλέτα και προχωρώ προς την βάση των καταρρακτών. Δροσίζομαι από το νέφος των νερών που πετάγονται και νιώθω να ξεπλένονται από μέσα μου όλα εκείνα τα θέλω που είχα θάψει.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	347255568_747845960676095_1692016515850690705_n.jpg 
Προβολές:	222 
Μέγεθος:	102,9 KB 
ID:	444736

    Για άλλη μια φορά έχω χαθεί στις σκέψεις μου. Θυμάμαι τις ελάχιστες συζητήσεις με αυτούς που θεωρώ πιο κοντινούς ανθρώπους για την βόλτα μου, Θυμάμαι τις απαντήσεις τους, τα βλέμματα τους. Δεν περιμένω να καταλάβουν αλλά ούτε και να αποδεχτούν. Γιατί τι είναι το ταξίδι τελικά; Ο προορισμός, ή διαδρομή, ο σχεδιασμός, οι διανυκτερεύσεις; Γεννηθήκαμε ταξιδευτές ή γίναμε στην πορεία; Αρκεί για κάποιον να αυτό ονομαστεί ταξιδευτής και να πάρει το όνομα ενός μεγάλου εξερευνητή ή υπάρχει κάποιο ταξιδόμετρο που μετράει τον μεγαλύτερο; Πολλά τα ερωτήματα μέσα στο κεφάλι μου και ακόμη περισσότερη η φασαρία τριγύρω μου τα τελευταία δυο χρόνια για να μπορέσω να συγκεντρωθώ στην απάντηση τους. Βλέπεις όταν είμαι με παρέα μαγεύομαι και χάνομαι στην διασκέδαση της παρέας. Να προλάβω να μιλήσω με όλους, να γελάσω, να πειράξω και να με πειράξουν. Ξαφνικά όλες οι τύψεις που κουβάλαγα μέσα μου για τα θέλω μου που δεν έγιναν πράξεις βγήκαν στην επιφάνεια. Δυο χρόνια πάντα με παρέα. Πάντα χαμογελαστός, αλλά έχοντας χάσει το δέντρο που εγώ ήθελα να κάτσω από κάτω και να ξεκουραστώ στην ησυχία.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	347284794_747845894009435_4570093858933217919_n.jpg 
Προβολές:	223 
Μέγεθος:	103,8 KB 
ID:	444737
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων 347613787_747845724009452_321742550784624584_n.jpg‎   347257824_747845607342797_6359598645176334818_n.jpg‎   347251717_747846014009423_6059723384158998632_n.jpg‎   347253490_747845584009466_1062459278576594537_n.jpg‎  
    Ο μοναδικός στην Ελλάδα που έχει κάνει backflip με ΒΜW R1200GS, με μάρτυρες.

    ΠΟΝΕΣΕ ΟΜΩΣ ΜΕΤΑ ΠΟΛΥ!!!!

    -ΘΩΜΑ ΕΙΣΑΙ ΣΠΙΤΙ;
    -Ο ΘΩΜΑΣ ΣΠΙΤΙ ΕΙΝΑΙ...ΕΜΕΙΣ ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΣΑΝ ΤΟΥΣ Μ@Λ@ΚΕΣ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (ταδε εφη trooper)


    Μανο...το τσιπουρο σε περιμενει ρε φιλε σπιτι μου...


    ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΟΙ ΑΓΑΠΗΣΑΝ. ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ!!

  2. #2
    Δεν πόναει!!! Το avatar του/της caesarsk
    Εγγραφή
    21/07/2005
    Μηνύματα
    1.181
    Γυρίζω πίσω στις αρχικές επιλογές μου. Εκεί που γέμιζα τις σκέψεις μου με χιλιόμετρα. Γιατί η σκέψεις είναι η τροφή του ταξιδιού. Το απαραίτητο καύσιμο για να συνεχίσουν οι ρόδες να ρολάρουν στον δρόμο. Εκεί που εντελώς μοναχικά έβρισκα το σημείο μου. Εκεί στην μόνιμη αναζήτηση του ΖΕΝ. Αυτού του Ζεν που περιγράφει ο Πίρσιγκ στο βιβλίο του (σας έχω ζαλίσει αλλά ήταν ένας από τους σταθμούς μου). Εκεί που ο διπολικός ήρωας ταξίδευε παρέα με τον άλλο του εαυτό. Πότε ο ένας στο τιμόνι, πότε ο άλλος, με διαφορετικά θέλω και νοοτροπίες, αλλά με ένα κοινό στόχο το ταξίδι.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	347613787_747845724009452_321742550784624584_n.jpg 
Προβολές:	398 
Μέγεθος:	104,9 KB 
ID:	444738

    Και τελικά για που θα ταξιδέψουμε; Όπου αποφασίσει ο εκάστοτε εαυτός μου. Σημασία δεν έχει πως θα φτάσω. Αν μπορώ να χαθώ θα το κάνω. και λίγο παραπάνω θα οδηγήσω. Γιατί τελικά αυτό έχω ανάγκη να χαθώ. "Μα έχεις ξαναπάει", συνεχίζουν να μου λένε όταν μιλώ με κόσμο. Τι θέλω και μιλώ; "Έχω πάει", θυμάμαι να λέει ο άλλος απαξιωτικά. "ΘΑ ΞΑΝΑΠΑΩ", φωνάζω βουβά μέσα στο κεφάλι μου. Γιατί κάθε φορά είναι διαφορετική. Είναι μια παράλληλη πραγματικότητα αναλόγως των αναγκών της στιγμής. Και υπάρχουν και εκείνες μαγικές στιγμές που ο χωροχρόνος συστέλλεται και ακουμπούν δυο πραγματικότητες και σου έρχονται μυρωδιές και αισθήσεις από μια άλλη πραγματικότητα, από μια άλλη εποχή, έχοντας μείνει αναλλοίωτα στον χρόνο.

    Είμαι στο μαγικό μέρος που έψαχνα, μόνος δεν έχει ψυχή, και όμως δεν μπορώ να σταθώ λίγο παραπάνω. Κάτι με τραβάει να φύγω. Κάποια άλλη στιγμή ίσως να είχα βγάλει την σκηνή που κουβαλώ μαζί μου και να είχα κατασκηνώσει εκεί απλά και μόνο για να χαζέψω το βράδυ τα άστρα όπως θα φαίνονται πάνω από τον καταρράκτη το βράδυ. Τώρα όμως τρωγόμουν να φύγω. Κάποιοι το αποκαλούν περιπέτεια, εγώ το ονομάζω ζωή.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	347257824_747845607342797_6359598645176334818_n.jpg 
Προβολές:	398 
Μέγεθος:	103,2 KB 
ID:	444739

    Συνεχίζω μέχρι εκεί που μπορώ εκεί που η συγκίνηση της "περιπέτειας" θα νικήσει τον φόβο του θανάτου. Μια γλυκιά συμφωνία με τον εαυτό μου, να χάνω συνεχώς τον σκοπό μου, τον προορισμό μου και να βρίσκω νέους τόπους συνεχώς μέσα από παλιούς. Βλέπεις τις περισσότερες φορές το παρελθόν έχει απαντήσεις για το μέλλον και αυτό τελικά είναι το ΤΑΞΙΔΙ. Με αυτές τις σκέψεις και ουσιαστικά χωρίς να το καταλάβω έχω περάσει μέσα από το φαράγγι, οδηγώντας, και ανεβαίνω στο επόμενο διάσελο. Εκεί που χάθηκα πριν χρόνια και ντρεπόμουν να το πω στους φίλους μου. Ο τρόπος σκέψης της νιότης.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	347251717_747846014009423_6059723384158998632_n.jpg 
Προβολές:	399 
Μέγεθος:	93,3 KB 
ID:	444740

    Ούτε που κατάλαβα πότε πέρασα τα Άγναντα, τα Πράμαντα, τους Καλαρίτες. Περνώντας από γέφυρες Bailey, μοναστήρια κρεμασμένα σε βράχους, έχω βρεθεί στον αυχένα του Μπάρου. Εκεί που τρεις τρελαμένοι εικοσάχρονοι είχαμε βρεθεί πριν σχεδόν τριάντα χρόνια, πεινασμένοι, κουρασμένοι και ξεπαγιασμένοι. Ταλαιπωρημένοι από έναν ατελείωτο κακοτράχαλο χωματόδρομο για να βρεθούμε κάτω από την κορυφή Τρεις δρόμοι, ένας που ήρθαμε και δυο που φεύγουν και εμείς να μην ξέρουμε που θα πάμε. Τώρα άσφαλτος, ασφάλεια, ταμπέλες, και φωτογραφίες...πολλές φωτογραφίες να γεμίζουν την ασημαντότητα μας στα social media. Τότε η περιπέτεια που θέλαμε να τελειώσει. Να βρεθούμε στην ζέστη και την ασφάλεια. Να ξεφύγουμε από τις ψηλές κορφές που μας κύκλωναν. Τώρα να ξεφύγω από τον εαυτό μου.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	347253490_747845584009466_1062459278576594537_n.jpg 
Προβολές:	399 
Μέγεθος:	80,6 KB 
ID:	444741

    Επιλέγω να κατηφορίσω τον δρόμο που οδηγεί Βόρεια, όπως τότε, μόνο που τώρα ξέρω που οδηγεί. Κατηφορίζω τον οδηγικό παράδεισο του περάσματος του Μπάρου, Μπάρος pass κατά την μοντέρνα εκδοχή του για να εξευρωπαϊστούμε, όπως στα Αλπικά πάσα, μόνο που εδώ το υψόμετρο είναι στην προαλπική ζώνη. Δεν έχει σημασία αν εσύ θέλεις να το πεις πάσο, θα το πεις και θα σε πιστέψουν. Οδηγώ μέχρι το Ανήλιο, έχουν περάσει ήδη 7 ώρες που ξεκίνησα αλλά ακόμη δεν έχω χορτάσει δρόμο. Περνώ άλλο ένα διάσελο και αρχίζω να κατηφορίζω προς το πυκνό δάσος.

    Τα δέντρα κλείνουν τον ουρανό σαν στέγη. Πάω χαλαρά, θέλω να ακούω την μουσική της ησυχίας του δάσους, να μυρίζω το χώμα. Bγαίνω από το δάσος και ένα γεράκι απογειώνεται αριστερά μου. Παίζει μαζί μου για λίγο από την ασφάλεια της πτήσης του πετώντας παράλληλα με εμένα. Για λίγο μόνο... μέχρι να φτάσω στην διασταύρωση του χιονοδρομικού και τα αυτοκίνητα της Εγνατίας. Έχω γυρίσει στον "πολιτισμό" και δεν του αρέσει. Ούτε και εμένα όμως. Ξαφνικά έσβησε το φως που με καθοδηγούσε να συνεχίσω μέσα μου. Βγαίνω στην Εγνατία με σκοπό να φτάσω μέχρι την Καβάλα. Σταμάτησα σε ένα πάρκινγκ και έφαγα λίγα κράκερ γιατί είχα αρχίσει να νιώθω μια πείνα. Λίγα φρούτα και νερό από την πηγή. Η ζέστη είχε αρχίσει να γίνεται Κοίταξα την μοτοσυκλέτα μου και το πήρα απόφαση. Θα συνεχίσω μέχρι την Καβάλα. Σήμερα το βράδυ θα κοιμηθώ σε κρεβάτι.
    Ο μοναδικός στην Ελλάδα που έχει κάνει backflip με ΒΜW R1200GS, με μάρτυρες.

    ΠΟΝΕΣΕ ΟΜΩΣ ΜΕΤΑ ΠΟΛΥ!!!!

    -ΘΩΜΑ ΕΙΣΑΙ ΣΠΙΤΙ;
    -Ο ΘΩΜΑΣ ΣΠΙΤΙ ΕΙΝΑΙ...ΕΜΕΙΣ ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΣΑΝ ΤΟΥΣ Μ@Λ@ΚΕΣ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (ταδε εφη trooper)


    Μανο...το τσιπουρο σε περιμενει ρε φιλε σπιτι μου...


    ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΟΙ ΑΓΑΠΗΣΑΝ. ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ!!

  3. #3
    Δεν πόναει!!! Το avatar του/της caesarsk
    Εγγραφή
    21/07/2005
    Μηνύματα
    1.181
    Ξύπνησα πολύ νωρίτερα από το φυσιολογικό. Ξεκούραστος εντελώς λες και την προηγούμενη μέρα δεν ήμουν δεκατρείς ώρες πάνω στην σέλα της μοτοσυκλέτας. Προσπαθούσα να δω αν έξω έχει ξημερώσει, τι ώρα είναι. "Καλύτερα που δεν φοράω ρολόι", σκέφτηκα. Σηκώθηκα και βγήκα έξω από το σπίτι. Ο ήλιος δεν είχε ανατείλει ακόμη, και περπάτησα στον δρόμο μέχρι να βγω έξω από το χωριό. Έφτασα στην διασταύρωση και συνέχισα. Μ' άρεσε αυτή η μοναχικότητα, και τώρα καταλάβαινα πόσο μου είχε λείψει. Να μιλάς εσωτερικά με τους άλλους εαυτούς σου, χωρίς να ακούγεται ήχος. Θυμήθηκα όλα τα επαγγελματικά μου ταξίδια όπου για μέρες ή και εβδομάδες μερικές φορές δεν αντάλλασσα λέξη. Σκέψεις, απολογισμούς, υπολογισμούς και σχέδια για το μέλλον. Μαζί με όλα αυτά απλές πρακτικές σκέψεις. Που θα πάω τώρα; Τι να κάνω; Τι θέλω να δω;

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	355832919_747847154009309_245358658913781220_n.jpg 
Προβολές:	220 
Μέγεθος:	100,0 KB 
ID:	444742

    Κοίταξα τριγύρω και είδα πως έφτασα στο παλιό στρατιωτικό αεροδρόμιο. Είχα ήδη περπατήσει τρία χιλιόμετρα. Κοίταξα μέχρι το τέλους του διαδρόμου το flare path που ακόμη φωτιζόταν. Μια διαδρομή. Αυτό το μονοπάτι ψάχνω τελικά. Τα φώτα του δικού μου διαδρόμου. Συνέχισα να πετάς μέχρι να τα δεις στο βάθος. Θα τα αναγνωρίσεις σίγουρα. Στο βάθος ο ήλιος σηκωνόταν πίσω από τα βουνά και έτσι πήρα τον δρόμο προς τα πίσω. Κάνεις ακόμη δεν είχε ξυπνήσει. Έφτιαξα ένα καφέ και πήγα στην αποθήκη που είχα βάλει την μοτοσυκλέτα. Έπινα καφέ κοιτάζοντας και τακτοποιώντας ότι χρησιμοποίησα την προηγούμενη μέρα. Έβαλα μπαταρίες για φόρτισμα, και τακτοποίησα το tank bag. Καθισμένος στο σκαμπό του συνεργείου κοίταζα από την ανοιχτή πόρτα της αποθήκης τον ήλιο να ανατέλλει. Δεν είναι η ώρα ακόμη για να προχωρήσω. Ήθελα πολύ να ρουφήξω λίγο από την μυρωδιά της πόλης. Είχα άλλωστε χρόνια να επισκεφτώ τον τόπο μου, και μου είχε λείψει. Μου είχε λείψει όμως και η περιποίηση της μαμάς.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	347238443_747845654009459_316148399774624016_n.jpg 
Προβολές:	221 
Μέγεθος:	105,3 KB 
ID:	444743

    Μπήκα στο σπίτι και με περίμενε το πρωινό στο τραπέζι. Το μαμαδίστικο εκείνο πρωινό με τις φέτες του ψωμιού με την μαρμελάδα, τα αβγά, το τυρί, τον φρέσκο χυμό. Τσίμπησα το φιλί της μαμάς και ξεκίνησα να τρώω αργά, σκεφτόμενος την μέρα. Συζητήσαμε για την προηγούμενη μέρα, τα μέρη που είδα, τις εικόνες που κράτησα στο μυαλό μου. Προσπαθούσε να με κρατήσει λίγο παραπάνω εκεί μαζί της. Την θυμάμαι από νεαρός όταν καβάλαγα την μοτοσυκλέτα για να φύγω, πάντα με χαιρετούσε με άγχος στα μάτια. Πάντα είχε την ανησυχία του που θα πάω, πως θα φτάσω εκεί, αν όλα πάνε καλά. Δεν ανησυχούσε τόσο για το ταξίδι με την μοτοσυκλέτα, όσο για το ταξίδι μοναχός μου. Βλέπεις δεν μπορούσε, και δεν μπορεί να καταλάβει, τι είναι αυτό που με κάνει να φεύγω μόνος. Δεν μπορεί να νιώσει πως παρ' όλο που φυσικά είμαι μόνος στην ψυχολογική μου πραγματικότητα δεν είμαι μόνος. Δεν καταλάβαινε, δεν καταλαβαίνει, αλλά το δέχεται. Αγχώνεται αλλά ποτέ δεν είπε "μην φύγεις".

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	347242071_747845530676138_8819361303278435300_n.jpg 
Προβολές:	221 
Μέγεθος:	101,3 KB 
ID:	444744

    "Το μεσημέρι τι θα φάμε;", την ρώτησα και φωτίστηκε το πρόσωπο της. Ένα τεράστιο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο της και άρχισε να ανοίγει τα ντουλάπια. Μπορούσα να την δω να χαμογελάει ακόμη και αν δεν έβλεπα το πρόσωπο της". Δεν με ρώτησε γιατί, τι, πως...απλά απάντησε "Ότι θέλεις". Βγήκα από το σπίτι, γνωρίζοντας πλέον πως θα περάσω την μέρα μου. Βρήκα το σημερινό μου δρόμο. Την χαιρέτησα και βγήκα στην πόλη της Καβάλας για βόλτα. Περπάτησα στα στενά του Αη Νικόλα την ώρα που αγορά άνοιγε, χάθηκα στους ανηφορικούς δρόμους της Παναγιάς γλιστρώντας στις μεσαιωνικές πέτρες και είδα την πόλη από ψηλά. Κοίταξα ξανά ανατολικά το καρνάγιο αλλά η ματιά μου χανόταν ακόμη πιο πέρα. Ονειρευόμουν την Μαύρη Θάλασσα. Κατηφόρισα και βρήκα την πιο παχιά σκιά σε ένα καφέ στο Ανατολικό Λιμάνι, απέναντι από το Τελωνείο.
    Ο μοναδικός στην Ελλάδα που έχει κάνει backflip με ΒΜW R1200GS, με μάρτυρες.

    ΠΟΝΕΣΕ ΟΜΩΣ ΜΕΤΑ ΠΟΛΥ!!!!

    -ΘΩΜΑ ΕΙΣΑΙ ΣΠΙΤΙ;
    -Ο ΘΩΜΑΣ ΣΠΙΤΙ ΕΙΝΑΙ...ΕΜΕΙΣ ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΣΑΝ ΤΟΥΣ Μ@Λ@ΚΕΣ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (ταδε εφη trooper)


    Μανο...το τσιπουρο σε περιμενει ρε φιλε σπιτι μου...


    ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΟΙ ΑΓΑΠΗΣΑΝ. ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ!!

  4. #4
    Δεν πόναει!!! Το avatar του/της caesarsk
    Εγγραφή
    21/07/2005
    Μηνύματα
    1.181
    Ημέρα ξεκούρασης σήμερα. Ξεκούραση ταξιδιωτική γιατί η δουλειά δεν σταματά. Κανόνισα όλες τις υποχρεώσεις που είχα. Ήπια τον καφέ μου και οργάνωσα φορτώσεις, proforma invoices, προγράμματα παραγωγής. Πολύβουο αλλά ωραίο γραφείο έχω σήμερα. Είχα ξεχάσει πώς ο θόρυβος που προκαλούν οι άνθρωποι γεμίζει το μυαλό σου. Άκουγα συζητήσεις από διπλάνα τραπέζια, να μιλούν για ταξίδια, για εργασία. Κοίταζα το ερωτευμένο ζευγάρι απέναντι που όλη την ώρα κρατιούνταν χέρι χέρι Ζούσα και εγώ ξανά μέσα στο μελίσσι. Το μυαλό δουλεύει παράλληλα υπερωρίες. Που θα πάω αύριο; Πόσα χιλιόμετρα βγαίνουν σε μια μέρα; Πόσα αξιοθέατα μπορώ να χωρέσω σε λίγες ώρες; Βλέπεις ο χρόνος είναι πολύτιμος και περιορισμένος. Μπορεί να ξεφεύγω για λίγες ώρες, κάποια μέρα αλλά οι επαγγελματικές υποχρεώσεις συνεχίζουν να υπάρχουν και να αυξάνονται.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	347401578_748488440611847_5289977049002513470_n.jpg 
Προβολές:	218 
Μέγεθος:	77,7 KB 
ID:	444745

    Όλα αυτά σβήνουν όμως μόλις πατήσεις την μίζα. Οι ρόδες γυρίζουν για να βγεις στον δρόμο και πριν περάσεις την πόρτα του γκαράζ, έχουν εξαφανιστεί όλα τα άγχη. «Έκανα καλό σέρβις στην μοτοσυκλέτα;», «πήρα τα πάντα μαζί μου;», «θα είναι όλα εντάξει;».

    Όλα σβήνουν και είσαι εσύ και ο δρόμος. Αύριο λέω να βάλω την πυξίδα να κοιτάζει Βόρεια.



    ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
    Ο μοναδικός στην Ελλάδα που έχει κάνει backflip με ΒΜW R1200GS, με μάρτυρες.

    ΠΟΝΕΣΕ ΟΜΩΣ ΜΕΤΑ ΠΟΛΥ!!!!

    -ΘΩΜΑ ΕΙΣΑΙ ΣΠΙΤΙ;
    -Ο ΘΩΜΑΣ ΣΠΙΤΙ ΕΙΝΑΙ...ΕΜΕΙΣ ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΣΑΝ ΤΟΥΣ Μ@Λ@ΚΕΣ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (ταδε εφη trooper)


    Μανο...το τσιπουρο σε περιμενει ρε φιλε σπιτι μου...


    ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΟΙ ΑΓΑΠΗΣΑΝ. ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ!!

  5. #5
    Δεν πόναει!!! Το avatar του/της caesarsk
    Εγγραφή
    21/07/2005
    Μηνύματα
    1.181
    Με τον πρώτο χτύπο από το ξυπνητήρι σηκώθηκα, με τον φόβο μην ξυπνήσω τους υπόλοιπους. Η χτεσινή μέρα ήταν η μέρα της μάνας και ήλπιζα να φύγω χωρίς να την ξυπνήσω. Πήρα τον εξοπλισμό μου στην βεράντα και άρχισα να ντύνομαι εκεί. Η ώρα ήταν 03:30 το βράδυ (δεν το λες πρωί αυτό). Άκουσα την πόρτα να ανοίγει και η μητέρα μου στεκόταν εκεί. "Να ετοιμάσω πρωινό;", με ρωτάει με το γνωστό πλέον ύφος της ανησυχίας. "Όχι μαμά, δεν τρώω ποτέ πριν από το ταξίδι", της απάντησα και την κοίταξα να κάθεται σε μια καρέκλα στην βεράντα. Έσπρωξα την μοτοσυκλέτα μέχρι την πόρτα της αυλής για να μην βάλω μπροστά. και γύρισα να πάρω το κράνος. Με περίμενε ένας χυμός στο τραπέζι. Τον ήπια για να μην της χαλάσω το χατίρι Την φίλησα και πήγα προς την μοτοσυκλέτα. Ήταν έτοιμη φορτωμένη από το βράδυ και με περίμενε να πατήσω την μίζα της. Την ώρα που φορούσα το κράνος κοίταξα την μανά ξανά. "Τι ώρα θα γυρίσεις;", με ρώτησε....Τι να της πω; Πως δεν ξέρω που πάω και τι ώρα και αν θα γυρίσω; "Μην με περιμένετε, αν κουραστώ θα μείνω εκεί και θα γυρίσω αύριο. Μόλις σταματήσω θα σε πάρω τηλέφωνο για να ξέρεις ότι είμαι καλά", την καθησύχασα.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	355898846_750000333793991_666134277614300621_n.jpg 
Προβολές:	217 
Μέγεθος:	97,0 KB 
ID:	444746

    Οι ρόδες κυλούσαν στην Εθνική προς Δράμα και εγώ με ανοιχτή την ζελατίνα στο κράνος απολάμβανα τις πρωινές μυρωδιές του κάμπου. Σκοτάδι ακόμη τριγύρω μου και μόνος στον δρόμο, είναι αυτό που είχα ανάγκη για να ξεκινήσω την μέρα μου. Έστριψα δεξιά στην έξοδο της Προσοτσάνης και άρχισα να ανεβαίνω προς το Κάτω Νευροκόπι. Μετά την Πετρούσσα λες και τηλεμεταφέρθηκα σε έναν άλλο τόπο, από εκεί που χαιρόμουν για την πρωινή δροσιά, βρέθηκα σε μια πυκνή ομίχλη και κρύο. Ο ουρανός από πάνω ακόμη σκοτεινός και έκανε την ομίχλη να μοιάζει τρομαχτική. Σχεδόν δεν είδα την ταμπέλα για το Οχυρό της Δράμας και βρέθηκα μέσα στο χωριό του Νευροκοπίου χωρίς να το καταλάβω. Είναι τέλη Ιουνίου και όμως οι καμινάδες στα σπίτια δουλεύουν στο φουλ

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	356057691_750003993793625_1635833514302052962_n.jpg 
Προβολές:	219 
Μέγεθος:	93,6 KB 
ID:	444747

    Το χωριό μόλις έχει αρχίσει και ξυπνάει και εγώ αποφασίζω πως δεν είναι το μέρος που θα πιω πρωινό καφέ και έτσι συνεχίζω φτάνοντας στο συνοριακό φυλάκιο της Εξοχής. Το μοναδικό όχημα εκείνη την ώρα είμαι εγώ με την μοτοσυκλέτα μου και νυσταγμένοι συνοριοφύλακες μου δίνουν την άδεια να περάσω. Περνώ μέσα από το τούνελ και είμαι πλέον στην Βουλγαρία. Τελειώνοντας τον συνοριακό έλεγχο στο μυαλό μου έρχεται το "Devil's Throat". Μόνο και μόνο από την ονομασία του, σε ιντριγκάρει. Δεν χρειαζόμουν τίποτα περισσότερο από αυτή την απλή σκέψη για να ξεκλειδώσω την πυξίδα από τον Βορρά. Περνώ όσο πιο γρήγορα μπορώ τα πρώτα εντελώς αδιάφορα χωριά της Βουλγαρίας, να φύγω από τον κάμπο και να χωθώ στην μαγεία του δάσους και του βουνού.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	355901422_750004667126891_3101399073472527124_n.jpg 
Προβολές:	216 
Μέγεθος:	100,5 KB 
ID:	444748
    Ο μοναδικός στην Ελλάδα που έχει κάνει backflip με ΒΜW R1200GS, με μάρτυρες.

    ΠΟΝΕΣΕ ΟΜΩΣ ΜΕΤΑ ΠΟΛΥ!!!!

    -ΘΩΜΑ ΕΙΣΑΙ ΣΠΙΤΙ;
    -Ο ΘΩΜΑΣ ΣΠΙΤΙ ΕΙΝΑΙ...ΕΜΕΙΣ ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΣΑΝ ΤΟΥΣ Μ@Λ@ΚΕΣ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (ταδε εφη trooper)


    Μανο...το τσιπουρο σε περιμενει ρε φιλε σπιτι μου...


    ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΟΙ ΑΓΑΠΗΣΑΝ. ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ!!

  6. #6
    Δεν πόναει!!! Το avatar του/της caesarsk
    Εγγραφή
    21/07/2005
    Μηνύματα
    1.181
    Μπαίνοντας στην Satovcha θυμήθηκα πόσο πολύ μ' αρέσουν οι πόλεις που τις διαρρέει ποταμός. Το ποτάμι δίνει ζωή στην πόλη. Αυτή η συνεχής κίνηση του νερού κάνει τον κόσμο να κινείται. Σταμάτησα στην πλατεία, όπου είδα και το πρώτο ξεχασμένο Σοβιετικό μνημείο, από την εποχή της Κομουνιστικής Βουλγαρίας. "Εδώ θα πιω τον καφέ μου", σκέφτηκα. Κατέβηκα από την μοτοσυκλέτα και κατευθύνθηκα προς το καφενείο κάτω από τον πλάτανο. Δεν ήταν σίγουρα το πιο μοδάτο, δεν ήταν το πιο όμορφο, είχε όμως την καλύτερη σκιά, και γι'αυτό απολάμβαναν τον καφέ τους τα γερόντια της μικρής κωμόπολης. Κάθισα σε ένα απόμερο τραπέζι με θέα το ποτάμι, και όταν η σερβιτόρα μου πήρε παραγγελία με ρώτησε από που είμαι. Μόλις μαθεύτηκε πως έρχομαι από την Ελλάδα, έφτασε ο καφές κερασμένος, μια κερασμένη πορτοκαλάδα, και ένα γεροντάκι πλησίασε.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	355843755_750003927126965_1214021544589583795_n.jpg 
Προβολές:	216 
Μέγεθος:	101,3 KB 
ID:	444749

    Στάθηκε δίπλα μου καμαρωτός έβγαλε το πορτοφόλι του. Από μέσα έβγαλε μια τσαλακωμένη ασπρόμαυρη φωτογραφία. Ένα ζευγάρι στα είκοσι του, να ποζάρουν μπροστά από την πλατεία που τώρα καθόμασταν πάνω σε μια Ural. Μου χαμογελούσε, το ίδιο και εγώ. Στην ψυχή ήταν ακόμη μοτοσυκλετιστής ακόμη και αν η ηλικία δεν τον άφηνε. Χαιρετηθήκαμε με νοήματα, και με καμάρι γύρισε στην παρέα του. Αυτή είναι η διαφορά μας από τα υπόλοιπα μέσα μετακίνησης. Εμείς μπορούμε να συνεννοηθούμε με δυο νοήματα και ένα χαμόγελο. Και πάντα θα έχουμε κάποιον τριγύρω μας που θα σκέφτεται για εμάς. Μακριά τις οθόνες και τα πληκτρολόγια, μακριά από τα άλμπουμ φωτογραφιών με "ταξιδιωτικά κατορθώματα", η πεμπτουσία του ταξιδιού είναι αυτή. Ότι όπου και αν σταθείς, θα βρεις έναν "αδερφό".

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	355909782_750003830460308_5704880309959794706_n.jpg 
Προβολές:	216 
Μέγεθος:	97,8 KB 
ID:	444750

    Συνέχισα πάνω στον 197 μπαίνοντας πλέον μέσα στον Δρυμό. Ανηφόριζα και έτσι όσο το υψόμετρο μεγάλωνε τόσο περισσότερο απολάμβανα την δροσιά του δάσους. Δεν είχα περισπασμούς πλέον. Οι σκέψεις μου ήταν στον δρόμο μπροστά μου. Βρισκόμουν σε αυτή την κόντρα ανάμεσα στον αναβάτη και τον προορισμό. Πέρασα εντελώς αδιάφορα το Dospat. Κοίταξα από μακριά μικρά τοξωτά πέτρινα γεφύρια χωρίς να σταματήσω. Το μυαλό μου είχε κλειδώσει στο φαράγγι. Έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια που έχω να περάσω από εδώ, οπότε δεν είμαι καθόλου σίγουρος τι θα συναντήσω. Είναι όπως το θυμάμαι;

    Μετά το Borino σταμάτησα δεξιά εντυπωσιασμένος από κάτι που φυσιολογικά δεν θα έπρεπε να υπήρχε εκεί. Μια ξύλινη κατασκευή με σκάλα που σε ανέβαζε πάνω σε μια εξέδρα. Η φυσική μου περιέργεια ήταν τέτοια που δεν υπήρχε περίπτωση να μην πάω. Είδα κάτι τζιπ αραγμένα στην άκρη του δρόμους και ρώτησα του οδηγούς. Μπορούσαν να με ανεβάσουν στο μνημείο με 10 Λέβα. Προτίμησα να πληρώσω τα 10 Λέβα και να συνεχίσω με την μοτοσυκλέτα. Ο ένας οδηγός ήταν εντουράς όπως μου είπε. Δεν άφησε να μου πάρουν λεφτά και μου έδωσε οδηγίες. Άλλος ένας αδερφός στον δρόμο μου.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	20170403123606_77215-2.jpg 
Προβολές:	215 
Μέγεθος:	85,1 KB 
ID:	444751

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	20170403123453_17410-2.jpg 
Προβολές:	216 
Μέγεθος:	102,4 KB 
ID:	444752
    Ο μοναδικός στην Ελλάδα που έχει κάνει backflip με ΒΜW R1200GS, με μάρτυρες.

    ΠΟΝΕΣΕ ΟΜΩΣ ΜΕΤΑ ΠΟΛΥ!!!!

    -ΘΩΜΑ ΕΙΣΑΙ ΣΠΙΤΙ;
    -Ο ΘΩΜΑΣ ΣΠΙΤΙ ΕΙΝΑΙ...ΕΜΕΙΣ ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΣΑΝ ΤΟΥΣ Μ@Λ@ΚΕΣ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (ταδε εφη trooper)


    Μανο...το τσιπουρο σε περιμενει ρε φιλε σπιτι μου...


    ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΟΙ ΑΓΑΠΗΣΑΝ. ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ!!

  7. #7
    Δεν πόναει!!! Το avatar του/της caesarsk
    Εγγραφή
    21/07/2005
    Μηνύματα
    1.181
    Μπήκα στον μικρό δρόμο δίπλα από το τζαμί που εξελίχτηκε σε χωματόδρομο και άρχισα να κινούμαι ανάμεσα στα δέντρα προς τα εκεί που είναι το θέαμα που είδα. Δεν χρειάστηκα παρά μόνο λίγα λεπτά "βατού" χωματόδρομου και έφτασα στην ξύλινη γέφυρα που με χώριζε από την σκάλα. Έσβησα την μοτοσυκλέτα και προχώρησα προς την σκάλα. Ανέβηκα στην εξέδρα και κοίταξα τριγύρω μου. Όποιος είχε αυτή την ιδέα ήταν μοναδικά ονειροπόλος. Συνέχισα να κοιτάζω το τοπίο. Έβλεπα τις κορφές τις Ροδόπης, Βόρεια αν το άστρο ήταν αναμμένο θα έβλεπα την κορφή Buzludzha. Έμεινα εκεί χωρίς να μπορώ να κουνηθώ. Μου είχε κοπεί η ανάσα από το μεγαλείο που αντίκριζα. Όλοι οι δρόμοι στα πόδια μου και εγώ απλά να ατενίζω το ανάγλυφο της περιοχής.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	356027927_750004217126936_2347127657534411494_n.jpg 
Προβολές:	213 
Μέγεθος:	99,5 KB 
ID:	444753

    Συνέχισα να κοιτάζω μαγεμένος την οροσειρά της Ροδόπης να ξεδιπλώνεται μπροστά μου. Γύρισα στην μοτοσυκλέτα μου και συνέχισα τον δρόμο μου. Με το που μπήκα στο Teshel κατάλαβα πως είχα φτάσει σε αυτό που έψαχνα. Άρχισα να μπαίνω σε ένα πραγματικά άγριο φαράγγι, που λίγο το είχε αγγίξει ο χρόνος από τις εικόνες που είχα στο μυαλό μου. Δεν είχε γίνει ακόμη ο τουριστικός προορισμός που θα γίνει μια μέρα. Έκοψα ταχύτητα για να μπορέσω να θαυμάσω το μεγαλείο της φύσης. Το ποτάμι να κυλάει στο πλάτος του δρόμου, τα βράχια να υψώνονται τριγύρω μου και να μου αφήνουν μια μικρή λωρίδα ουρανού. Δεν πήγαινα για το σπήλαιο, δεν πήγαινα για τα μαγαζιά, δεν πήγαινα για τις πέστροφες. Γύριζα στον τόπο αυτό για να χάσω την μιλιά μου ξανά από την φύση Έκατσα σε ένα ξέφωτο και έστειλα δυο τρία μηνύματα ότι είμαι καλά, ενώ η φωτογραφική μηχανή είχε πάρει φωτιά.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	356194797_750003807126977_3262096771379746674_n.jpg 
Προβολές:	213 
Μέγεθος:	97,0 KB 
ID:	444754

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	356096888_750004850460206_2147897224453418586_n.jpg 
Προβολές:	212 
Μέγεθος:	103,2 KB 
ID:	444755

    Αυτή την μέρα δεν ήμουν στην ηρεμία του ταξιδιού. Συνεχώς κάτι με τράβαγε να προχωρήσω. Δεν με κράταγαν ούτε οι καταρράκτες, ούτε το φαράγγι, ούτε καν το κάστρο Horlog που θα μπορούσα να αράξω για ένα καφέ. Φεύγοντας όμως ακριβώς εκεί που τελειώνει το Teshel είδα κρεμασμένο στο γκρεμό ένα μικρό καφέ. Κάτω από την βεράντα του το ποτάμι έλιωνε τα βράχια. Αποφάσισα να σταματήσω. Έφαγα ένα γερό πρωινό και φρόντισα να μάθω λίγο την ιστορία της περιοχής όπως επίσης και της σκάλας που ανέβηκα. Το παρατηρητήριο αυτό κατασκευάστηκε πριν περίπου 10 χρόνια. Η ιδέα ήρθε από την ρήση ενός μεγάλου Βουλγάρου ποιητή του Ivan Minchov Bazov που είχε πει "Όποιος δεν έχει δει την Ροδόπη δεν έχει δει την Βουλγαρία". Δεν είναι περίεργο άλλωστε πως το χωριό που βρίσκεται στην περιοχή με την ονομασία Gevren σημαίνει "Γη που έδωσε ο Ουρανός". Ρώτησα να μάθω το όνομα του παρατηρητηρίου και μου είπαν κάτι με Λύκο, αλλά να πω την άλλη δεν πολυκατάλαβα. Ίσως γιατί το μυαλό μου ήταν ήδη στον δρόμο. Η ώρα είχε περάσει και εγώ είχα να διανύσω πολλά χιλιόμετρα ακόμη.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	356195196_750004260460265_584059570297084593_n.jpg 
Προβολές:	213 
Μέγεθος:	98,0 KB 
ID:	444756

    Κινήθηκα πιο βόρεια, και ο δρόμος με βοηθούσε και με προκαλούσε να κινηθώ πιο σβέλτα. Ένας χορός μοτοσυκλέτας αναβάτη από στροφή σε στροφή. Οι ταχύτητα ανέβαινε συνεχώς και εγώ κυνηγούσα την επόμενη στροφή, μέχρι που εμφανίστηκε μπροστά μου η μεγάλη τεχνητή λίμνη στο Vacha. Με κέντρισε ο τρόπος που ήταν χτισμένα τα ξενοδοχεία στις όχθες της λίμνης, ο τρόπος που είχε αξιοποιηθεί αλλά περισσότερο ένα μνημείο που υπήρχε στην απέναντι όχθη Ήταν μια μεγάλη μονομπλόκ τσιμεντένια κατασκευή που δέσποζε πάνω από την λίμνη. Ψάχνοντας αργότερα αφού την φωτογράφισα αρκετές φορές, έμαθα πως λέγεται μνημείο Antonivanovtsi και ανεγέρθηκε προς τιμή του αποσπάσματος Anton Ivanov και των 154 αντιφασιστών που δολοφονήθηκαν από αυτό, που δρούσαν στην περιοχή της Ροδόπης κατά την διάρκεια του αντάρτικου κινήματος στην Βουλγαρία.

    Μου έφτασε αυτή η πληροφορία για να με χώσει ξανά στον εσωτερικό μου κόσμο. Αυτόν μου με έβγαλαν τα τοπία, οι συζητήσεις με τους ντόπιους και η φύση. Τελικά τα μνημεία της φύσης και η δύναμη της είναι το μόνο που πραγματικά με συνεπαίρνει για να ξεφύγω από την εσωτερικότητα μου. Λίγο όμως να διαβάσω ή να μάθω κάτι για την ανθρώπινη φύση, με ξανακλείνει μέσα στις σκέψεις μου, προσπαθώντας να αποφύγω όλα τα άσχημα που μόνο ο άνθρωπος μπορεί να σου φέρει. Γιατί συνεχώς οι άνθρωποι θέλουν να χτίζουν καταστρέφοντας; Κυρίως χτίζουν το υπερμέγεθες εγώ τους, καταστρέφοντας φιλίες, σχέσεις, περιουσίες ακόμη και την φύση. Δεν τους νοιάζει τίποτα πλέον παρά μόνο το ΕΓΩ, και εμένα αυτό με απομακρύνει όλο και περισσότερο από αυτούς. Μάχες, πόλεμοι, κατακτήσεις, θάνατοι για ένα εγώ. Εγώ οδηγώ στα ψηλά βουνά ξανά, μόνος, κοιτάζοντας την χαμηλή βλάστηση και κοιτάζω τον κόσμο διαφορετικά. Κοιτάζω πάνω από τον ώμο μου για μια τελευταία ματιά στην λίμνη και μπαίνω στο σκοτάδι του τούνελ.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	356195196_750004260460265_584059570297084593_n.jpg 
Προβολές:	213 
Μέγεθος:	98,0 KB 
ID:	444756
    Ο μοναδικός στην Ελλάδα που έχει κάνει backflip με ΒΜW R1200GS, με μάρτυρες.

    ΠΟΝΕΣΕ ΟΜΩΣ ΜΕΤΑ ΠΟΛΥ!!!!

    -ΘΩΜΑ ΕΙΣΑΙ ΣΠΙΤΙ;
    -Ο ΘΩΜΑΣ ΣΠΙΤΙ ΕΙΝΑΙ...ΕΜΕΙΣ ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΣΑΝ ΤΟΥΣ Μ@Λ@ΚΕΣ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (ταδε εφη trooper)


    Μανο...το τσιπουρο σε περιμενει ρε φιλε σπιτι μου...


    ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΟΙ ΑΓΑΠΗΣΑΝ. ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ!!

  8. #8
    Δεν πόναει!!! Το avatar του/της caesarsk
    Εγγραφή
    21/07/2005
    Μηνύματα
    1.181
    Καθώς η ζέστη είχε αρχίσει την γίνεται αισθητή πλέον, αφού κόντευε το μεσημέρι, άρχισε να νιώθω και τα πρώτα σημάδια σωματικής κούρασης. Το πνεύμα αντέχει, αλλά όσο περνούν τα χρόνια το σώμα αρνείται να συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς. Σου δίνει τσιμπιές πόνου να θυμάσαι όλα όσα το έχεις αναγκάσει να περάσει σε αυτά τα χρόνια. Όλη την κακομεταχείριση που του έκανες. Άλλα όσο και αν το σώμα παραπονιέται, όλα αυτά που έκανες ήταν και είναι αυτά που σε κράτησαν ζωντανό. Όλες τις φορές που βγήκες έξω από τις φόρμες σου για να κάνεις κάτι που οι άλλοι πίστευαν ότι δεν θα τα καταφέρεις. Όλες οι φορές που σε βρήκε το ξημέρωμα να ακούς μουσική απολαμβάνοντας την ανατολή του ήλιου. Σε κράτησε ζωντανό το ότι συνέχισες να πιστεύεις σε αυτό που οι υπόλοιποι λένε αδύνατο. "Η συνήθεια ρε φιλέ, αυτό είναι που σε σκοτώνει", σκέφτηκα φωναχτά μέσα στο κράνος. Ευτυχώς γλίτωσα από από αυτή τις περισσότερες φορές. Βλέπεις η συνήθεια είναι μια από τις Σειρήνες που με το τραγούδι τους σε καλούν... αλλά μετά δεν μπορείς να φύγεις. Έκλεισα τα αφτιά μου σε αυτή την Σειρήνα, δεν την άφησα να με κρατήσει. Δεν χρειάστηκα ποτέ να δω τους ίδιους ανθρώπους, να κάνω τα ίδια πράγματα για να νιώσω ολοκληρωμένος ή χαρούμενος.

    Έχω σταματήσει σε ένα βενζινάδικο, έξω από την Φιλιππούπολη για ανεφοδιασμό, και άραξα στην σκιά ενός δέντρου για να ξεκουραστώ λίγο. Δεν χρειάστηκαν παρά λίγα λεπτά για να έρθει ο πιτσιρικάς από το βενζινάδικο με δυο καρέκλες και δυο αναψυκτικά στο χέρι. Έκατσε μαζί μου και σε μισά Αγγλικά, μισά Ελληνικά μου έλεγε πόσο θέλει όταν μεγαλώσει να κάνει το ίδιο. Να παίρνει την μηχανή του και να φεύγει...Με ρώτησε για που έχω προορισμό, και δεν ήξερα τι να του απαντήσω για να μην με περάσει για τρελό και φοβηθεί. "Πάω στην κορφή Buzludzha", του είπα και με κοίταξε με χαμόγελο. Ντύθηκα για να ξεκινήσω. Η Πυξίδα μου παρέμεινα Βόρεια κλειδωμένη, και σε εμένα καρφώθηκε στο μυαλό η επόμενη στάση μου...άλλωστε τις πεδιάδες θα τις πέρναγα για να ξανασκαρφαλώσω στα βουνά.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	356027916_750004740460217_5518654524306940656_n.jpg 
Προβολές:	212 
Μέγεθος:	109,9 KB 
ID:	444759

    Δεν με πείραζε ούτε η κίνηση που είχε αρχίσει να γίνεται αισθητή, ούτε καν που χάθηκα επειδή ο δρόμος που ήθελα να στρίψω ήταν κλειστός. Απλά συνέχιζα με σκοπό να βρω το δικό μου αστέρι. Πέρασα μέσα από τo Kazanlak χωρίς να του δώσω σημασία, παρόλο που επειδή ήμουν αρκετά βόρεια κρατάει μέχρι σήμερα το χρώμα του Ανατολικού Μποκ που τόσο ζητούσα. Άλλωστε αυτά τα Σοβιετικά μνημεία που ψάχνω τα συνάντησα πολλές φορές μέσα στην μέρα. Αυτό όμως το ότι εγώ κατευθύνομαι κάπου, χωρίς την άνεση χρόνου να απολαύσω τα πάντα, μου θυμίζει ότι ακριβώς αποφεύγω τόσα χρόνια. Το "αποστειρωμένο ταξίδι". Το απόλυτα προγραμματισμένο, την "περιπέτεια" μέσα από την ασφάλεια του ταξιδιωτικού γραφείου που υπόσχεται μοναδικές εμπειρίες. Τα τυπωμένα roadbook και την προσήλωση στον στόχο. Τα πρέπει ταξιδιωτικά και μη. "Μην αγχώνεσαι, επειδή έχει ζέστη συνεχίζεις", είπα στον εαυτό μου. Έφτασα στην στροφή για κορυφή και έβλεπα από μακριά τον πύργο με το αστέρι. Χαμογέλασα για πολλούς λόγους...όλους αυτούς που με έφεραν μέχρι εδώ.

    ...ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
    Ο μοναδικός στην Ελλάδα που έχει κάνει backflip με ΒΜW R1200GS, με μάρτυρες.

    ΠΟΝΕΣΕ ΟΜΩΣ ΜΕΤΑ ΠΟΛΥ!!!!

    -ΘΩΜΑ ΕΙΣΑΙ ΣΠΙΤΙ;
    -Ο ΘΩΜΑΣ ΣΠΙΤΙ ΕΙΝΑΙ...ΕΜΕΙΣ ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΣΑΝ ΤΟΥΣ Μ@Λ@ΚΕΣ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (ταδε εφη trooper)


    Μανο...το τσιπουρο σε περιμενει ρε φιλε σπιτι μου...


    ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΟΙ ΑΓΑΠΗΣΑΝ. ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ!!

  9. #9
    Δεν πόναει!!! Το avatar του/της caesarsk
    Εγγραφή
    21/07/2005
    Μηνύματα
    1.181
    Προσέχοντας τον χαλασμένο, γεμάτο τρύπες δρόμο, έστριβα τις στροφές ανεβαίνοντας για την κορφή. Το μνημείο έπαιζε κρυφτούλι μαζί μου αφού μετά από κάθε αριστερή στροφή το έβλεπα μπροστά μου και μετά από τις δεξιές χανόταν. Μια ταμπέλα μου έδειχνε ένα μικρό δρόμο μέσα στο δάσος προς ένα ξενοδοχείο "Edelweiss". "Θα το δω κατεβαίνοντας", σκέφτηκα και συνέχισα προς την κορυφή. Περνάω την διασταύρωση για το πεδίο των ανεμοπτεριστών και ξαφνικά είναι εκεί μπροστά μου. Ένα τεράστιο κτίσμα, από γκρι τσιμέντο, με μεγαλειώδεις ταμπέλες σε κυριλλική γραφή και από πίσω ένας Πύργος με ένα τεράστιο κόκκινο αστέρι στην κορυφή του. Φήμες θέλουν, αυτό το αστέρι να φαίνεται από την Μακεδονία τα βράδια όταν άναβε. Έσβησα την μηχανή και έβγαλα κράνος, γάντια, μπουφάν όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Ξάπλωσα στην σκιά ενός πέτρινου τοίχου κοιτώντας την θέα βόρεια.

    Είχα φτάσει αλλά τελικά δεν μου αρκούσε, ήθελα κι άλλο. Έμεινα καθισμένος στην σκιά του μικρού τοίχου μασουλώντας κρακεράκια και πίνοντας νερό, ενώ θαύμαζα τα βουνά. Μπροστά μου είχα τον Αίμο και προσπαθούσα με το μυαλό να υπολογίσω που περίπου πρέπει να κυλάει ο Δούναβης. Κοιτώντας αριστερά μου έβλεπα την κορφή Botev και σκεφτόμουν πως πίσω της είναι το Troyan Pass. Άλλο ένα σταυροδρόμι σε αυτή την βόλτα. Δεν με ένοιαζε τελικά. Απλά καθόμουν στην σκιά και απολάμβανα το απλοϊκό μου γεύμα στην κορφή ενός βουνού. Τι καλύτερο μπορεί να ζητήσεις κάποιος; Ξεκίνησα να περπατώ στο μονοπάτι γύρω από το κτίσμα, και κάνοντας ένα μεγάλο γύρο έφτασα στην "πλατεία" μπροστά από την κεντρική είσοδο. Πρέπει στις δόξες του να ήταν μεγαλοπρεπές. Ανέβηκα τα σκαλοπάτια μέχρι την είσοδο όπου μια ταμπέλα με προειδοποιούσε για τους κινδύνους. Κοίταξα από ένα άνοιγμα μέσα. "Θα γυρίσω ξανά μια μέρα για να μπω", σκέφτηκα.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	356095810_750003853793639_1392161712504289544_n-2.jpg 
Προβολές:	212 
Μέγεθος:	97,6 KB 
ID:	444760

    Καβάλησα την μοτοσυκλέτα και ξεκίνησα να κατηφορίζω με νεκρά. Ήθελα να δω όλα όσα μου ξέφυγαν στο κάπως αγχωτικό ανέβασμα μου για την κορυφή. Μπαίνοντας στο δάσος θυμήθηκα την μικρή ταμπέλα που οδηγούσε στο ξενοδοχείο και μπήκα στον δρόμο προς αυτό. Τα δέντρα είχαν κρύψει εντελώς τον ουρανό και εγώ οδηγούσα προς το κτίριο που φαινόταν κρυμμένο και ενσωματωμένο μέσα στο δάσος από την μεριά που βρισκόμουν. Χτισμένο σε ένα ξέφωτο ένα κτίριο βγαλμένο από μια άλλη εποχή, με πέτρα και ξύλο, βγαλμένο κατευθείαν από την δεκαετία του 80. Αυτό ήταν τελικά, είχα ταξιδέψει στον χρόνο, μεγάλα σοβιετικού τύπου μνημεία με αστέρια και σφυροδρέπανα και ξενοδοχεία με ξύλινες επενδύσεις στις οροφές και τεράστιους χώρους για να υποδέχονται τον κόσμο. Έβαλα μια πινέζα στην τοποθεσία για μια μελλοντική επίσκεψη. Ειδικά τον χειμώνα εδώ πρέπει να είναι μαγευτικά.

    Συνέχισα να κατηφορίζω τον δρόμο μέχρι που έφτασα σε μια διασταύρωση. Αριστερά θα γύρναγα στον δρόμο που με βγάζει στο Kazanlak και από εκεί στο Troyan Pass και δεξιά θα μπορούσα να κυκλώσω το βουνό και να συνεχίσω Βόρεια. "Όλες τις διασταυρώσεις μέχρι τώρα τις πήρες δεξιά, γιατί να αλλάξεις τώρα;", μου μίλησε μέσα στο μυαλό μου ο άλλος μου εαυτός. Αυτός που ακόμη δεν είχε χορτάσει βόλτα. Δεν χρειάστηκα δεύτερη προτροπή και μπήκα δεξιά συνεχίζοντας την βόλτα μου μέχρι εκεί που θα χορτάσω. Το μάτι δεν χορταίνει ποτέ. Άλλωστε σε όλα τα ταξίδια μας αυτό που μας κάνει και ξεκινάμε είναι μια εικόνα που βλέπει το μάτι. Ένα ταξιδιωτικό φυλλάδιο, μέσα στην καρδιά του χειμώνα, που μας δείχνει μια εξωτική παραλία με γαλαζοπράσινα νερά, και φοίνικες να φτάνουν μέχρι την ακροθαλασσιά πάνω στην χρυσή άμμο, είναι αυτό που θα μας κάνει να κλείσουμε ένα ταξίδι. Έχουμε διαγράψει όλες τις εικόνες που θα δούμε μέχρι εκείνη την στιγμή. Τα αεροδρόμια, τον κόσμο, τα ταξί, τα βιομηχανικά κτίρια και για εμάς ο προορισμός μας είναι αυτή η εικόνα.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	5b070f_dc9a370d1dae42768c40594d150f24f8~mv2-2.jpg 
Προβολές:	210 
Μέγεθος:	58,7 KB 
ID:	444761
    Ο μοναδικός στην Ελλάδα που έχει κάνει backflip με ΒΜW R1200GS, με μάρτυρες.

    ΠΟΝΕΣΕ ΟΜΩΣ ΜΕΤΑ ΠΟΛΥ!!!!

    -ΘΩΜΑ ΕΙΣΑΙ ΣΠΙΤΙ;
    -Ο ΘΩΜΑΣ ΣΠΙΤΙ ΕΙΝΑΙ...ΕΜΕΙΣ ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΣΑΝ ΤΟΥΣ Μ@Λ@ΚΕΣ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (ταδε εφη trooper)


    Μανο...το τσιπουρο σε περιμενει ρε φιλε σπιτι μου...


    ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΟΙ ΑΓΑΠΗΣΑΝ. ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ!!

  10. #10
    Δεν πόναει!!! Το avatar του/της caesarsk
    Εγγραφή
    21/07/2005
    Μηνύματα
    1.181
    Το ταξίδι όμως με την μοτοσυκλέτα δεν είναι αυτό που θα σε πάει σε μια εικόνα. Ζεις μέσα σε όλες τις εικόνες μέχρι εκεί. Το μάτι γεμίζει διαδρομές, στάσεις, τοπία, ανθρώπους που αντάλλαξες μια κουβέντα, τις μυρωδιές του κάθε τόπου. Είναι μια εμπειρία ολοκληρωτική που ζεις κάθε εκατοστό που περνάς. Όταν αυτό το αποστειρώνεις κλεισμένος σε μια παρέα, σε έναν προορισμό που πρέπει να φτάσεις, αυτομάτως σβήνεις την εμπειρία. Σβήνεις το απρόοπτο και τελικά αυτό που σου μένει είναι δέκα είκοσι φωτογραφίες για το άλμπουμ των "κατορθωμάτων" σου στο κυνήγι των στείρων περιπετειών που σου πούλησε το ταξιδιωτικό μάρκετινγκ. Κάποια στιγμή ξυπνάς και καταλαβαίνεις πως οι φωτογραφίες σου αλλοιώνονται, ξεθωριάζουν. Ενώ αν δεν είσαι στην διαρκή αναζήτηση του τελειότερου ξενοδοχείου, του πιο γρήγορου δρόμου, της αναπαυτικότερης θέσης, του καλύτερου καφέ και του πλαστικού φαγητού που χωρίς αυτό δεν μπορείς να ζήσεις, καταλήγεις να δημιουργείς ομορφότερα χαμόγελα. Το μόνο που θέλεις είναι έρημους δρόμους, νυχτερινά ορεινά περάσματα, χωματόδρομους που δεν οδηγούν πουθενά και καταλήγεις να ξαναγυρνάς πίσω, άγνωστα σημεία που δεν τα δείχνει ο χάρτης ή το GPS. Απλά τραβάς μια ρότα να δεις που βγάζει και αυτός ο δρόμος. Ακόμη και αν δεν βγάζει πουθενά, γεμίζει με φωτογραφικά κλικ το μυαλό σου για να κρατήσεις τις εικόνες αυτές μέσα σου, χωρίς να ξεθωριάζουν για εκείνες τις μέρες που δεν θα μπορείς να είσαι εκεί.

    Έτσι εξηγείται ενδεχομένως το παράξενο φαινόμενο να είναι ευκολότερο να βιώνουμε τα πολύτιμα στοιχεία ενός ταξιδιού μέσω της τέχνης ή της προσμονής παρά στην πραγματικότητα. Βλέπεις διαβάζοντας ένα βιβλίο φτιάχνεις στο μυαλό σου τις εικόνες όπως θέλεις εσύ. Κοιτάζεις τις λεπτομέρειες μια φωτογραφίας και σκέφτεσαι να ήμουν κι εγώ εκεί... Όταν όμως ταξιδεύουμε χάνουμε όλη διαδικασία με την αναζήτηση εκείνης της εικόνας. Θα μπορούσα να παρομοιάσω το παρών με ένα μακρύ φωτογραφικό φιλμ, από το οποίο η μνήμη και η φαντασία διαλέγουν συγκεκριμένα καρέ. Όταν ταξιδεύω θεωρώ τον εαυτό μου συλλέκτη στοιχείων. Να ανακαλύψω τα δικά μου μυστικά κρυμμένα, πέρα από ταξιδιωτικά φίλων, επωνύμων ταξιδευτών, τουριστικών οδηγών και φυσικά εμπειριών άλλων. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ταξιδευτή, ούτε εξερευνητή. Πιο πολύ θα έλεγα πως απλά ξεσκονίζω τις λεπτομέρειες κάθε τόπου κάθε φορά που τον επισκέπτομαι. Αυτό που ξέφυγε από την προηγούμενη φορά που ήμουν εδώ, αυτό που ξέφυγε από την παρέα που τρέχοντας το πέρασε Σημασία δεν έχει πιο μπαρ έχει την καλύτερη μπίρα για εμένα, ούτε που θα φάω το καλύτερο φαγητό. Σημασία έχει εκείνη η κρυμμένη λεπτομέρεια που κρύβεται στην άκρη του δρόμου με διαφορετική μορφή κάθε φορά. Εκείνη η μοναδική στιγμή που δεν θα υπάρξει ξανά.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	Βελικο Ταρνοβο 1-2.jpg 
Προβολές:	212 
Μέγεθος:	105,7 KB 
ID:	444762

    Περνώντας από Veliko Tarnovo, εκστασιάστηκα από την μοναδική ομορφιά αυτής της κωμόπολης. Ένα μεσαιωνικό χωριό χτισμένο στο ύψωμα με τον ποταμό Yantra να τον διαρρέει και το κάστρο ψηλά πίσω του να δεσπόζει. "Η Πόλη των Τσάρων" όπως την ονομάζουν μου κέντρισε το ενδιαφέρον γιατί φτάνοντας μου θύμισε το Μέτσοβο. Δεν σταμάτησα καθόλου να περιηγηθώ μέσα στους δρόμους της, αλλά έβαλα μια πινέζα. Το μέρος αυτό πρέπει να το επισκεφτώ ξανά και να το περπατήσω. Συνέχισα να κινούμαι Βόρεια μέχρι που είδα στα αριστερά μου κυλάει ο Δούναβης. Είχα φτάσει στην εσχατιά της Βουλγαρίας και ο Δούναβης με χώριζε από την γειτονική Ρουμανία. Μπήκα στο Ρούσε. Απέφυγα το κέντρο της πόλης με την κίνηση των αυτοκινήτων και κινήθηκα στο δυτικό κομμάτι της προς τον Δούναβη. Έφτασα σε ένα μικρό πάρκο και πάρκαρα την μοτοσυκλέτα. Άπλωσα την προίκα μου στο γρασίδι και κάθισα στον κορμό ενός δέντρου κοιτάζοντας το ποτάμι. Μπροστά μου ποταμόπλοια αραγμένα και αριστερά δεξιά μου κόσμος να ψαρεύει με καλάμια από τα κάγκελα που μας χώριζαν με το νερό. Είχα σταματήσει νωρίτερα για προμήθειες σε ένα μπακάλικο και έτσι αποφάσισα πως το γεύμα μου θα ήταν με θέα τον Δούναβη. Ψωμί, λίγο ζαμπόν, τυριά, ντομάτα και κάτι ντολμαδάκια που κουβαλούσα από την Αθήνα Το γεύμα το συνόδευε πορτοκαλάδα και για επιδόρπιο κάτι καραμέλες ζελεδάκια. Δεν το συγκρίνω με κανένα άλλο φαγητό που έφαγα. Δεν είναι η γεύση, το πόσα πλήρωσα στο ακριβό εστιατόριο, είναι ο συνδυασμός της στιγμής, με την γεύση του φαγητού και την θέα που είχα. Τον Δούναβη...
    Ο μοναδικός στην Ελλάδα που έχει κάνει backflip με ΒΜW R1200GS, με μάρτυρες.

    ΠΟΝΕΣΕ ΟΜΩΣ ΜΕΤΑ ΠΟΛΥ!!!!

    -ΘΩΜΑ ΕΙΣΑΙ ΣΠΙΤΙ;
    -Ο ΘΩΜΑΣ ΣΠΙΤΙ ΕΙΝΑΙ...ΕΜΕΙΣ ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΣΑΝ ΤΟΥΣ Μ@Λ@ΚΕΣ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (ταδε εφη trooper)


    Μανο...το τσιπουρο σε περιμενει ρε φιλε σπιτι μου...


    ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΟΙ ΑΓΑΠΗΣΑΝ. ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ!!

  11. #11
    Δεν πόναει!!! Το avatar του/της caesarsk
    Εγγραφή
    21/07/2005
    Μηνύματα
    1.181
    Το ποτάμι που ξεκίνησε από τον Μέλανα Δρυμό της Γερμανίας, διέσχισε 2000 χλμ. και περνούσε από μπροστά μου για να συνεχίσει τον δρόμο του μέχρι τις εκβολές του στον Εύξεινο Πόντο. Τα νερά του κουβαλούν ευχές και όνειρα στα Γερμανικά, Κροατικά, Σέρβικα, Σλοβακικά, Ουγγρικά, Ρουμάνικα και Βουλγάρικα. Όταν σκεφτείς και οπτικοποιήσεις από που ξεκίνησε και που πάει αυτός ο υδάτινος δρόμος της Ευρώπης, τρομάζεις. Σκέφτεσαι πάνω σε πόσες γέφυρες στάθηκαν ζευγάρια να ομολογήσουν τον έρωτα τους. Πόσοι πιτσιρικάδες πέταξαν τις πετονιές τους μέσα. Πόσοι εργάτες φόρτωσαν φορτηγά ποταμόπλοια. Κουβαλάει αυτός ο ποταμός την Ευρώπη ολόκληρη. Χτύπησε το τηλέφωνο μου και με έβγαλε από την ονειροπόληση μου. Κοίταξα την οθόνη, με έψαχναν από την Ελλάδα. Μίλησα λίγο με την γυναίκα μου, που ανησυχούσε για το που βρίσκομαι. Πήρα την μάνα μου τηλέφωνο, που το άγχος της ήταν αν έχω φάει. Ένιωσα τις σκέψεις τους, ένιωσα το νοιάξιμο τους. Η οικογένεια με καλούσε πίσω. Αυτό ήταν τελικά. Την στιγμή που θα κοιτάξεις πίσω είναι η ώρα που πρέπει να γυρίσεις. Αμφιταλαντεύτηκα για το αν θα κοιμηθώ εκεί ή αν πρέπει να γυρίσω. Πήρα την απόφαση να ξεκινήσω προς τα πίσω και αν κουραστώ να σταματήσω για ύπνο κάπου πιο κοντά στα σύνορα. Μοιράστηκα τα τελευταία ζελεδάκια με κάτι πιτσιρίκια που έπαιζαν γύρω μου σκεφτόμενος τον γιο μου ότι πρέπει να σταματήσω να του πάρω γλυκά από κάπου.

    Δεν μπορούσα όμως να αφήσω το Ρούσε έτσι. Χρωστούσα μια επίσκεψη στο κέντρο αυτής της πόλης και μια επίσκεψης στην Γέφυρα. Πολλοί την αποκαλούν μικρή Βιέννη, και κοιτάζοντας τα κτίρια στο κέντρο της πόλης μπορώ να καταλάβω γιατί. Όλη αυτή η μπαρόκ αρχιτεκτονική της δίνει ένα μεγαλείο διαφορετικό. Άλλωστε λόγω του λιμανιού της με το ποτάμι να την περνάει μπροστά της είναι φυσιολογικό να έχει πάρει ένα χρώμα πιο διεθνές. Το εμπόριο πάντα φέρνει χρήμα και πολυπολιτισμικότητα. Πάρκαρα πάνω στην Alexandrovska και ήπια καφέ στο διπλανό μπιστρό κοιτάζοντας τα αρχιτεκτονικά μνημεία τριγύρω μου. Προσπάθησα να φανταστώ την πόλη στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα. Έφτιαξα εικόνες και κόσμο να ζει μέσα στο μυαλό μου. Τελευταία στάση μου στο Ρούσε η Γέφυρα Φιλίας που ενώνει την Βουλγαρία με την Ρουμανία. Τράβηξα δυο φωτογραφίες και έδωσα υπόσχεση πως θα γυρίσω σύντομα. Δεν θα αφήσω να περάσει πάλι ο καιρός.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	IMG_0425-2.JPG 
Προβολές:	211 
Μέγεθος:	95,3 KB 
ID:	444763

    Πήρα τον δρόμο της επιστροφής, απόγευμα πλέον αδιαφορώντας τελείως για τον δρόμο, τα χωριά που περνούσα, την πεδιάδα της Δυτικής Βουλγαρίας. Τετρακόσια χιλιόμετρα με χώριζαν από τα σύνορα και παρ' όλο που φωναχτά έλεγα πως θα σταματήσω για ύπνο κάπου στον δρόμο, μέσα μου ήξερα πως θα φτάσω πίσω. Πέρασα στην Stara Zagora χωρίς να σταμάτησω. Πέρασα το Haskovo το ίδιο και συνέχισα μέχρι που είδα το συνοριακό φυλάκιο. Τελειώνοντας τις διατυπώσεις σταμάτησα αμέσως μετά το φυλάκιο και έκατσα στο πεζοδρόμιο. Πήρα τηλέφωνο τους δικούς μου να τους πω πως ήμουν Ελλάδα και να μην ανησυχούν. Κοίταξα τον κόσμο τριγύρω μου να περνάει άλλοι με χαμόγελα ξεκινώντας το ταξίδι τους και άλλοι κουρασμένοι γυρνώντας από το ταξίδι τους. Για εμένα εδώ σε αυτό το πεζοδρόμιο είχε τελειώσει η βόλτα στην ψυχή μου.
    Ο μοναδικός στην Ελλάδα που έχει κάνει backflip με ΒΜW R1200GS, με μάρτυρες.

    ΠΟΝΕΣΕ ΟΜΩΣ ΜΕΤΑ ΠΟΛΥ!!!!

    -ΘΩΜΑ ΕΙΣΑΙ ΣΠΙΤΙ;
    -Ο ΘΩΜΑΣ ΣΠΙΤΙ ΕΙΝΑΙ...ΕΜΕΙΣ ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΣΑΝ ΤΟΥΣ Μ@Λ@ΚΕΣ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (ταδε εφη trooper)


    Μανο...το τσιπουρο σε περιμενει ρε φιλε σπιτι μου...


    ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΟΙ ΑΓΑΠΗΣΑΝ. ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ!!

  12. #12
    Δεν πόναει!!! Το avatar του/της caesarsk
    Εγγραφή
    21/07/2005
    Μηνύματα
    1.181
    Η επόμενη μέρα, ήταν μέρα ξεκούρασης και συντήρησης ανθρώπου και μοτοσυκλέτας. Δεν σκεφτόμουν τίποτα απολύτως, δεν οργάνωνα τίποτα, δεν ήθελα να θυμάμαι της χτεσινή μέρα. Απλά απολάμβανα την περιποίηση της μάνας. Έλεγξα την μοτοσυκλέτα για τα τελευταία 600 χιλιόμετρα μέχρι το σπίτι, τακτοποίησα τα πράγματα στις βαλίτσες. Δεν βιαζόμουν να φύγω, ήθελα να μείνω λίγο παραπάνω και έτσι όλα γίνονταν αργά. Το τελευταίο μου βράδυ στην Καβάλα βγήκα λίγο έξω από το χωριό και άραξα στην άκρη του δρόμου, μακριά από τα φώτα κοιτάζοντας τον ουρανό. Από μικρός μου άρεσε να κοιτάζω τα άστρα. Θυμάμαι που μου έλεγαν πως δεν κάνει να τα μετράω γιατί θα βγάλω μυρμηγκιές. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν ό,τι εγώ δεν τα κοίταζα για να τα μετρήσω, αλλά στο μυαλό μου σχεδίαζα ταξίδια. Σκεφτόμουν πως θα γίνει να φτάσω σε αυτά. Ήθελα να ταξιδέψω στο σύμπαν. Να βρω τα όρια του και να δω τι υπάρχει πέρα από αυτά.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	356010831_750004233793601_1691356266974772425_n-2.jpg 
Προβολές:	211 
Μέγεθος:	93,1 KB 
ID:	444765

    Στα αστέρια δεν ταξίδεψα. Το μέλλον που μου υπόσχονταν ο Άρθουρ Κλαρκ και ο Ισαάκ Ασίμωφ δεν ήρθε ποτέ. Έτσι κι εγώ, άρχισα να ψάχνω τα όρια τα δικά μου, πολλές φορές προσπαθώντας να σπάσω τους νόμους της φυσικής. Πάντα όμως έξω από τα όρια του κοινωνικά φυσιολογικού. Ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος να είναι κρεμασμένος στα βράχια, να πετάει, να πέφτει στο κενό.
    Ανέβηκα σε βουνά, που με δυσκολία αναπνέεις. Δεν κατάφερα να ανέβω σε αυτά που δεν έχεις οξυγόνο για να ζήσεις. Βρέθηκα σε ρίζες γκρεμών και κρεμασμένος σε αυτούς να με βρίσκει η νύχτα. Χάθηκα σε δρόμους της Ανατολής, και παγωμένος στην άκρη του δρόμου να περιμένω τον ήλιο να ανηφορίσει. Ένιωσα κίνδυνο από ανθρώπους σε πόλεις και ζώα σε μοναχικές κατασκηνώσεις σε ξέφωτα του δάσους.

    Σε αυτό το μονοπάτι της αναζήτησης των Ορίων του δικού μου σύμπαντος, αγνοώντας τις απόψεις της κοινωνίας, τον χλευασμό των θεωρητικών, τον φόβο των βολεμένων, είχα πάντα συνοδοιπόρο μου τα αστέρια. Κοίταζα ψηλά και χανόμουν για λίγο σε αυτά μακριά από τα ανθρώπινα πάθη. Τα αστέρια μέχρι σήμερα είναι αυτά που κοιτώ και μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω. Αυτά τα αστέρια με κάνουν και ονειρεύομαι, αυτά μου δείχνουν τον δρόμο για τον επόμενο προορισμό. Εκεί δίπλα στα χωράφια φτιάχτηκε η ρότα για το επόμενο ταξίδι μου. Εκεί άρχισα να σκέφτομαι τον επόμενο προορισμό. Το μόνο που έμενε από την βόλτα αυτή που τελείωνε ήταν το πούρο της ολοκλήρωσης. Μια ρουτίνα που την κρατάω τα τελευταία 30 χρόνια. Λίγα χιλιόμετρα πριν φτάσω σπίτι, μια στάση να καπνίσω το "πούρο της ολοκλήρωσης"...στο μυαλό ήδη ταξιδεύω στο επόμενο.

    ΤΕΛΟΣ


    Σε αυτό το ταξίδι για άλλη μια φορά με βοήθησαν η οικογένεια μου που ανέχεται τις παραξενιές μου, το Motohub με αναλώσιμα για την μοτοσυκλέτα και εξοπλισμό αναβάτη, το Toro Stickers για τα αυτοκόλλητα και φυσικά η BMW Motorrad Βαγιάνελης για το άψογο σέρβις στην μοτοσυκλέτα πριν το ταξίδι καθώς επίσης και όλους τους απαραίτητους ελέγχους.
    Ο μοναδικός στην Ελλάδα που έχει κάνει backflip με ΒΜW R1200GS, με μάρτυρες.

    ΠΟΝΕΣΕ ΟΜΩΣ ΜΕΤΑ ΠΟΛΥ!!!!

    -ΘΩΜΑ ΕΙΣΑΙ ΣΠΙΤΙ;
    -Ο ΘΩΜΑΣ ΣΠΙΤΙ ΕΙΝΑΙ...ΕΜΕΙΣ ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΣΑΝ ΤΟΥΣ Μ@Λ@ΚΕΣ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (ταδε εφη trooper)


    Μανο...το τσιπουρο σε περιμενει ρε φιλε σπιτι μου...


    ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΟΙ ΑΓΑΠΗΣΑΝ. ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ!!

  13. #13
    the Overlord Το avatar του/της karellen
    Super Moderator
    Εγγραφή
    27/07/2010
    Μηνύματα
    3.131
    Σοφιανέ

  14. #14
    Σωραίος Σοφ!!!

  15. #15
    O Γαμωbowler Το avatar του/της Bowleno
    Moderator
    Εγγραφή
    30/12/2009
    Μηνύματα
    6.122
    Ωραίος ο παίκτης!
    εγώ άθεος; ισα-ισα, εχω τρεις: το μυαλό μου, τα χέρια μου και τα πόδια μου

Σελίδα 1 από 2 12 ΤελευταίοΤελευταίο

Παρόμοια θέματα

  1. Πρωινη κοντινη χωρις προορισμο
    από teo_g7 στο forum Συναντήσεις & βόλτες
    Απαντήσεις: 15
    Τελευταίο μήνυμα: 05/11/2016, 19:53
  2. βαλκανια χωρις προορισμο.
    από andreastwin στο forum Πληροφορίες
    Απαντήσεις: 8
    Τελευταίο μήνυμα: 27/09/2013, 09:27
  3. Απαντήσεις: 33
    Τελευταίο μήνυμα: 03/04/2006, 19:53
  4. ΣΚ χωρίς μηχανή
    από SeNNinhA στο forum Off topic
    Απαντήσεις: 1
    Τελευταίο μήνυμα: 02/11/2003, 20:52
  5. Μία moto-βόλτα από το πουθενά…
    από superfour στο forum Ταξιδιωτικά
    Απαντήσεις: 9
    Τελευταίο μήνυμα: 31/10/2003, 03:10

Κανόνες δημοσιεύσεων

  • Δεν μπορείτε να ανοίξετε νέο θέμα
  • Δεν μπορείτε να απαντήσετε
  • Δεν μπορείτε να επισυνάψετε αρχεία
  • Δεν μπορείτε να επεξεργαστείτε τα μηνύματά σας
  •  
  • Ο κώδικας ΒΒ είναι ΟΝ
  • Τα smilies είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας [IMG] είναι OFF
  • Ο κώδικας [VIDEO] είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας HTML είναι OFF