Μπήκα στο θέμα γιατί με προκάλεσε ο τίτλος του ... ,
Η αλήθεια είναι πως δεν μπαίνω συχνά όπως παλαιότερα. Ανοίγω - διαβάζω τους τίτλους - ότι μου προκαλεί το ενδιαφέρον το ανοίγω και εάν από την αρχή νιώσω το "κάτι", συνεχίζω ... αλλιώς το εγκαταλείπω αμέσως.
Χμμμ ... διάβασα πολύ προσεκτικά όλα τα ποστ. Τα διάβασα γιατί ήθελα να δω πόσοι συμφωνούν και κυρίως γιατί, με την αρχική πρόταση : "Δεν διασκεδάζω πια εδώ μέσα και γράφω όλο και λιγότερο."
Δεν θα κρίνω κανέναν, ποιος είμαι άλλωστε να το κάνω και πολύ περισσότερο για ανθρώπους που ούτε καν γνωρίζω.
Απλά θα πω αυτό που μου βγήκε αυθόρμητα και πρώτο ... Αναρωτήθηκα γιατί μπαίνω λιγότερο και εγώ.
Η απάντηση ήρθε τελείως αυθόρμητα : Ένιωσα πως δεν υπάρχει πλέον το "πάθος" που υπήρχε κάποτε.
Υπάρχει κυρίως "ξύλινη γλώσσα" διανθισμένη με κυβικά - με επιδόσεις - με τεχνικές λεπτομέρειες - με λάδια και με ξύδια - με πολύ στείρο εγωισμό ...
Δεν υπάρχει αυτό που κάποτε η μηχανή προκαλούσε : την καύλα του πάθους των δύο τροχών που πολλοί γνωρίσαμε κάποτε. Δεν υπάρχει πλέον η γλώσσα των μοτοσυκλετιστών που να εκφράζει αυτή την καύλα ...
Η "μηχανή είναι ψυχή" και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε ... Δεν είναι τυχαίο που η νεολαία έχει στραφεί αλλού, δεν είναι τυχαίο που ο Μ.Ο. ηλικίας των αναβατών μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο ... δεν είναι τυχαίο που τα βουνά καλοκαιριάτικα είναι άδεια από παρέες που κάποτε τα αλώνιζαν ...
Για να αλωνίζεις σήμερα πρέπει να έχεις θερμαινόμενη σέλα με τζελ γεύσης κεράσι - θερμαινόμενα γκριπς - 742 ηλεκτρονικά ώστε να είμαστε πολίτικαλ κορέκτ σε αυτά που επέβαλαν τα εργοστάσια και οι ξενέρωτοι γραβατάκηδες των γραφείων που αποφασίζουν για τους περισσότερους εν δυνάμει πελατών και τσέπη για έξτρα λούσα εικονικής πραγματικότητας ... Για να καυλώσεις σήμερα "απαιτείται" να είσαι πολίτικαλ κορέκτ με τα όσα αυτοί που κερδίζουν από τη μοτοσυκλέτα επιβάλουν ... και προφανώς με τη δική μου ματιά, κατάφεραν και τα επέβαλαν.
Με λίγα λόγια αντικαταστάθηκε η "ψυχή" με τα ηλεκτρονικά και τις θερμαινόμενες σέλες ... Ζεστάθηκαν οι κώλοι αλλά πάγωσε η ψυχή ...
Από τους νεότερους σε ηλικία δεν έχω απαίτηση ή προσδοκία να καταλάβουν ή να νιώσουν συναισθήματα που δεν τους δείξαμε πως να τα ζήσουν ή τον δρόμο για να αποφασίσουν εάν θέλουν να τον ακολουθήσουν ή όχι.
Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε ... Χωρίς καμία διάθεση για αντιπαράθεση.