Αν γυρίζαμε τον χρόνο πίσω είμαι βέβαιος πως ακόμη και με τη σημερινή μας γνώση θα δίναμε ξανά μυθική υπόσταση σε αυτό το βουνό.Δε μπορεί ο νους να χωρέσει τόση ομορφιά ειδικά αυτήν την εποχή.Και μιλάμε για τον δικό μου νου που έχει δει τόσες εικόνες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.Αυτή είναι η μαγεία τελικα,να έχεις γυρίσει τόσα μέρη και κάθε φορά να ενθουσιάζεσαι λες και βγήκες για πρώτη φορά βόλτα,λες και είδες 1η φορά το Πήλιο που βλέπεις σταθερά τουλάχιστον 2 φορές το χρόνο.
Ξανά μόνος αυτή τη φορά,άλλωστε μια εξόρμηση 810 km με τα 50 απο αυτά να είναι χωμάτινα,ξεπερνά την κοινή λογική,όσο και αν εμένα μου φαίνεται φυσιολογική.Όμως όπως έχουμε ξαναπεί,το ''μόνος'' έχει και τη θετική πλευρά,δεν υπάρχουν όρια ή περιορισμοί σε τίποτα.
Χάρτης διαδρομής
Πρώτος στόχος το ''άγνωστο'' φράγμα Παναγιώτικο.Ενα πραγματικό στολίδι του Νότιου Πηλίου αλλά ταυτόχρονα και ανοιχτή πληγή καθώς μόλις κατασκευάστηκε μετά απο λίγο διαπιστώθηκε διαρροή.Κλασσικά πράγματα!
Ενας σύντομος χωματόδρομος με οδήγησε στη λίμνη
https://www.youtube.com/watch?v=dcXhqJk-oZQ
Απο αυτό το σημείο πάνω στο φράγμα διακρίνεται η θάλασσα
Εδώ ένα πολύ ωραίο σημείο φεύγοντας προς τη μονή Παναγίας
Συνεχίζοντας τον χωματόδρομο μέχρι τη μονή Παναγίας.