Η Μάνη κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.Πρώτη φορά την επισκέφτηκα πριν 10 χρόνια και με μάγεψε το άγριο τοπίο της.Αστικοί μύθοι αναφέρουν οτι ολόκληρη η χερσόνησος είναι ένας τόπος ενέργειας,κατά κάποιο ανεξήγητο τρόπο έτσι το βιώνω κάθε φορά που βρίσκομαι εκεί.
Στο παρελθόν οι Μανιάτες έχουν σταματήσει και τους Φράγκους αλλά και τους Τουρκοαιγυπτίους του Ιμπραήμ.Σε όλες τις περιπτώσεις ήταν ελάχιστοι εναντίον χιλιάδων και άτακτοι εναντίον τακτικού στρατού,και όμως νίκησαν.Ίσως τελικά η ''ενέργεια'' της περιοχής να μην είναι και τόσο μύθος αλλά να έχει μια βάση.Πως αλλιώς μπορούν να εξηγηθούν τα ανεξήγητα?
Η εξόρμηση ήταν καταδρομική για τα δεδομένα της εποχής.Οδήγησα πολύ,περπάτησα ακόμα περισσότερο σε σκληρά τεραίν,έκανα χωμάτινες διαδρομές που στο παρελθόν δεν γνώριζα καν οτι υπάρχουν και διείσδυσα ακόμα περισσότερο στην ιστορία αυτού του τόπου.
1η στάση στο ιστορικό κάστρο του Πασσαβά που σηματοδοτούσε για αιώνες τα σύνορα της Μάνης.Το κάστρο υψωνόταν στα πλευρά της μεγάλης και τραχειάς κλεισούρας που αποτελεί το μοναδικό πέρασμα από τα ανατολικά προς τη Μάνη και έτσι έλεγχε την κύρια είσοδο της Έξω Μάνης προς το Οίτυλο και την Αρεόπολη.Το κάστρο δημιουργήθηκε κυρίως για να επιτηρούνται οι Μανιάτες, που σε όλη τη διάρκεια της Φραγκοκρατίας, πρόβαλλαν συνεχή αντίσταση στους Φράγκους.
Το όνομα αποδίδεται στο Γαλλικό «Pas avant» που σημαίνει «ως εδώ», επειδή η πορεία των Φράγκων σταμάτησε σ’ αυτή τη κλεισούρα όπου οι οχυρωμένοι Μανιάτες ανέκοψαν τη προέλασή τους.Χτίστηκε το 1254 και σήμερα σώζονται μόνο τα τείχη του.Η ανάβαση για το κάστρο είναι επίπονη και μέσα σε πολύ πυκνή βλάστηση.
Εδώ άφησα το μηχανάκι και έφαγα κάποια ώρα για να βρω πέρασμα καθώς δεν υπάρχει κανένα μονοπάτι και η βλάστηση είναι τόσο πυκνή που τα περισσότερα σημεία είναι απροσπέλαστα.
Με αρκετή προσπάθεια βρήκα ένα χωράφι που έχει οριοθετηθεί με μπετόβεργες,συρματόπλεγμα και κορδέλα και ακολούθησα ανοδική πορεία.Πολύ δύσβατο και απαιτητικό τεραίν.
Ο δρόμος για Αρεόπολη χαμηλά.Τα τείχη αν και αρκετά μεγάλα δε φαίνονται παρα μόνο αν πλησιάσει κανείς στα 10 μέτρα με τόσο πυκνή βλάστηση.
Μετά απο αρκετή ώρα τα τείχη διακρίνονται
Μετα δυσκολίας κατάφερα και βρήκα ένα σημείο που έχουν γκρεμιστεί και ανέβηκα
Φωτογραφία απο ψηλά
Κατάβαση στο μηχανάκι και επόμενος προορισμός ο εγκαταλελειμμένος οικισμός του Πολυαράβου. Φανταστική διαδρομή σε άγνωστα κομμάτια της Μάνης.
Στο τέλος του δρόμου ακριβώς απο κάτω απο τον οικισμό υπάρχει μια πηγή.Σε αυτό το σημείο δολοφονήθηκε ο τελευταίος Αιγύπτιος απο τον στρατό του Ιμπραήμ στην 3μερη μάχη του Πολυαράβου.
Ο οικισμός διακρίνεται ψηλά.Χρειάζεται μια μικρή ανάβαση με τα πόδια για να φτάσει κανείς.
Τοποθεσία άγρια και μοναδική.Δε μοιάζει με τη Μέσα Μάνη που είναι ξερότοπος.
Εδώ ο ερειπωμένος πια οικισμός.Στον Πολυάραβο στις 28/8/1826 οι Μανιάτες, σε τριήμερη μάχη, κατενίκησαν τον Ιμπραήμ και τους 6.000 Τουρκοαιγύπτιους πολεμιστές που διέθετε. Η νίκη αυτή ήταν πολύ σημαντική γιατί στην ουσία εξανάγκασε τον Ιμπραήμ να εγκαταλείψει κάθε περαιτέρω προσπάθεια καθυπόταξης της Μάνης.Στο πεδίο της μάχης οι Μανιάτες είχαν μόλις 25 απώλειες και οι Τουρκοαιγύπτιοι 200+.Πρόκειται για εποποιία όχι απλά για μια νίκη.