Το πόσο χάρηκα αντικρίζοντας αυτό το μαγαζί δεν μπορώ να το περιγράψω. 23 χρόνια πριν στο γαμήλιο ταξίδι είχαμε βρει με την γυναίκα μου ένα ίδιο στην Βιέννη. Τότε ήμουν σίγουρος πως κάποιος θα το έφερνε σύντομα και στην Ελλάδα. Φαστ φουντ με ψαρικά, νόστιμα και σε καλές τιμές.
Έμεινα να κοιτάζω την ταμπέλα σχεδόν συγκινημένος.
Τελευταία τροποποίηση από antsoar; 30/01/2020 στις 19:08.
Travel, Grow, Share
Εικόνες απ' το δρόμο...
Μεγάλη ταλαιπωρία η ζέστη σε συνδυασμό με την υγρασία
Travel, Grow, Share
Ποδηλατώντας στην ερημιά
Βραδινό σε κάποιο κάμπινγκ
Travel, Grow, Share
Παιδιά συγνώμη για την ποιότητα των φωτογραφιών αλλά μου είναι λίγο μανίκι το resize
Κάπως έτσι δεν βγάζουν τα πόδια τους φωτογραφία στις παραλίες
Μια βραδιά έμεινα σε ένα κάμπινγκ στο Melk. Το είχε ένας ρουμάνος φάτσα τυχοδιώκτης. Μίλαγε λέει 5 γλώσσες, απ’ ότι κατάλαβα του εστιατορίου.
Είχε κάνει και στην Ελλάδα για λίγο, μετά πήγε Ισπανία για εφτά χρόνια και εδώ και 5 χρόνια είχε νοικιάσει το κάμπινγκ από το δήμο.
Η γυναίκα του δούλευε την καντίνα, είχε ωραία λουκάνικα και ευτυχώς που υπήρχε γιατί θα έμενα νηστικός. Η απόπειρά μου για λίγη χλιδή τρώγοντας σε κάποιο καλό εστιατόριο της πόλης στέφτηκε με απόλυτη αποτυχία.
Πήγα σε τρία, στο ένα πράγματι μάζευαν καρέκλες, στα άλλα δυο όμως καθόταν κόσμος και έτρωγε κανονικά αλλά με έδιωξαν ευγενικά. Μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι δεν τους γέμισα το μάτι για πελάτης.
Ίσως τα χιλιόμετρα του ταξιδιού που είχαν αρχίσει να μαζεύονται και το γεγονός ότι δεν χώραγε κοστούμι στα μπαγκάζια να έπαιξαν κάποιο ρόλο.
Τέλος πάντων αυτοί έχασαν γιατί πείναγα σαν λύκος .
Ο Ρουμάνος στο κάμπινγκ μου είπε ότι στα πέντε χρόνια που το δούλευε ήμουν ο πρώτος Έλληνας που το επισκεπτόμουν. Είναι από αυτές τις πρωτιές που δεν σημαίνουν τίποτα αλλά είχε πλάκα, μου έφτιαξε το κέφι.
Travel, Grow, Share
Χιλιόμετρα διαδρομής που διακόπτονταν από μικρά χωριά... τι μεγάλη απόλαυση
Travel, Grow, Share
Φτάνοντας Βιέννη
MacDonalds στα περίχωρα τις Βιέννης.
Εδώ δεν τα πλησιάζω εκεί μου φάνηκαν παράδεισος.
Πρώτον, ήταν φτηνό φαγητό, δεύτερον, είχαν αιρκοντίσιον και τρίτον μπορούσες να πιεις όσο νερό ήθελες!
Τι θέμα έχουν με το νερό δεν μπόρεσα να καταλάβω. Έχει 1,70 το μικρό μπουκάλι και στα μαγαζιά έχει κάτι ποτήρια που έχουμε εμείς για το ούζο. Όταν δε ζητήσεις και δεύτερο σε κοιτάνε με μισό μάτι. Σε ένα μαγαζί είχε μεγάλα ποτήρια και αυτό γιατί το πλήρωνες! Ναι, πλήρωνες το νερό από τη βρύση!!!
Travel, Grow, Share
Είχα φτάσει πλέον στο τελευταίο σκέλος της διαδρομής, τα 80χλμ από την Βιέννη στην Μπρατισλάβα.
Η κούραση είχε αρχίσει πια να συσσωρεύεται. Εντωμεταξύ οι ποδηλατικές μου ικανότητες είναι στην καλύτερη μέτριες. Δεν έχω καμία σχέση με κάτι φίλους και γνωστούς που τρώνε τα μπρεβέ με το κουτάλι. Από έλλειψη χρόνου, ίσως και πειθαρχίας, δεν έχω κάνει την δουλειά που θα χρειαζόταν για να φτάσω σε αυτό το επίπεδο ακόμα. Έτσι το όπλο μου είναι η προσεχτική διαχείριση των αποθεμάτων ενέργειας κάθε μέρα.
Είχα πει λοιπών ότι θα τηρήσω προσεχτικά τη διαδρομή και θα πάω με συγκεκριμένο ρυθμό και πρόγραμμα στάσεων για ξεκούραση.
Ήταν το μόνο κομμάτι για το οποίο δεν είχα χάρτη, ούτε πολλές πληροφορίες. Τελευταία στιγμή είχα βρει ένα gps track από το μπλογκ μιας ινφλουένσερ στο ίντερνετ.
Εντάξει το τι ακολούθησε δεν περιγράφεται!
Χάθηκα τουλάχιστον δέκα φορές προσθέτοντας σχεδόν 20χλμ. Μπήκα από λάθος σε ένα δασικό μονοπάτι που αποδείχτηκε πως ήταν για πεζοπόρους. Φυσικά το κατάλαβα μόνο αφού είχα μπει βαθιά στο δάσος καθιστώντας ανούσιο το να γυρίσω πίσω. Μέχρι που κατάφερα να ξεμείνω με άδεια παγούρια κάτι που δεν μου είχε συμβεί ποτέ μέχρι εκείνη τη μέρα. Ευτυχώς μέσα στις ερημιές υπήρχε κάτι σαν εργοστάσιο δίπλα στο ποτάμι, πέτυχα δυο εργάτες που έβγαιναν και μου άνοιξαν το ποτιστικό του γκαζόν για να γεμίσω τα παγούρια μου.
Μετά από πολλές ώρες πετάλι και κομμάτια από κούραση κατάφερα επιτέλους να φτάσω σε ένα χωριό 20χλμ πριν την Μπρατισλάβα. Το γεγονός πως το χωριό ήταν στην κορυφή μιας ρημαδοανηφόρας ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Βρήκα μια πιτσαρία, άφησα το ποδήλατο ακριβώς στην πόρτα και έφτασα τρεκλίζοντας σε ένα τραπεζάκι.
20 χιλιόμετρα φλαταδούρας με χώριζαν από τον τελικό μου προορισμό. Είπα ότι αν φάω καλά και κάτσω αρκετή ώρα θα γεμίσω μπαταρίες για να μπορέσω να συνεχίσω.
Μετά από τρεις ώρες, μια οικογενειακή πίτσα και ένα διώροφο παγωτό ξαναβγήκα στο δρόμο…
Σε αντίθεση με ότι περίμενα όλο το περισσότερο κομμάτι της διαδρομής μέχρι το χωριό ήταν έρημο. Ωστόσο ήταν εξαιρετικά όμορφο!
Το μονοπάτι πριν αρχίσει να στενεύει
Μια καβάτζα που βρήκα μέσα από κάτι χωράφια απ' όπου κατάφερα να ξανα πιάσω την διαδρομή
Ξέχασα να πω παραπάνω πως μέσα στο δάσος πετάχτηκε από το πουθενά ένα ελάφι το οποίο πέρασε μισό μέτρο από την μπροστινή μου ρόδα διασχίζοντας το μονοπάτι σαν αστραπή!!!
...ναι ναι ξέρεις, δεν τρόμαξα καθόλου
Travel, Grow, Share
Αντώνη μπράβο. Δεν ξέρω άλλον προσωπικά που έχει κάνει παρόμοιες διαδρομές. Οι εικόνες που έχουν περάσει από μπροστά σου ελαφρύνουν την κούραση απο το πετάλι
Καλό να είσαι μέτριος αρκεί να είσαι Καφές
Σε ευχαριστώ πολύ! Είμαι σίγουρος ότι υπάρχει κόσμος που κάνει πολύ μεγαλύτερα και πιο δύσκολα ποδηλατικά ταξίδια από τα δικά μου.Δημοσιεύθηκε αρχικά από viper1
Αντώνη μπράβο. Δεν ξέρω άλλον προσωπικά που έχει κάνει παρόμοιες διαδρομές. Οι εικόνες που έχουν περάσει από μπροστά σου ελαφρύνουν την κούραση απο το πετάλι
Όσο για τις εικόνες πράγματι, η ομορφιά του τοπίου ήταν από τις μεγάλες απολαύσεις του ταξιδιού.
Travel, Grow, Share
Επίσης ξέρεις τι άλλο ήταν μεγάλη απόλαυση, τα ατελείωτα χιλιόμετρα αποκλειστικής ποδηλατικής διαδρομής.
Για ώρες να κάνεις πετάλι χωρίς να βρίσκεις κανένα εμπόδιο, να μην διασταυρώνεις κανένα δρόμο, ούτε λόγος φυσικά για αυτοκίνητο. Εδώ ήταν φορές που ποδηλατούσα για ώρες μόνος μου στην ερημιά.
Αυτό ήταν κάτι που ζήλεψα πάρα πολύ σε αυτή τη χώρα, πραγματικός παράδεισος για ποδηλάτες.
Παράδειγμα, σε αυτό το σημείο είναι μια ευθεία 15 χιλιόμετρα!!!! Πριν λίγα χρόνια 15 χιλιόμετρα ευθείας δεν έβρισκες ούτε στην εθνική στην Ελλάδα
Travel, Grow, Share
Ξεκινώντας έκανα κάτι λίγο απερίσκεπτο. Το gps έδειχνε πως αν ακολουθούσα την κεντρική λεωφόρο θα ήταν 20 εύκολα χιλιόμετρα, σχεδόν ευθεία μέχρι την Μπρατισλάβα, ενώ το ποδηλατικό μονοπάτι έκανε ζιγκ ζαγκ πότε δεξιά και πότε αριστερά από το δρόμο. Έτσι από φόβο να μην χαθώ ξανά με αποτέλεσμα να προσθέσω κι άλλα χιλιόμετρα πήρα τον κεντρικό.
Στην αρχή είχε μποτιλιάρισμα και έκανα σφήνες με τα σαμάρια να γλείφουν τα αυτοκίνητα. Παρακάτω που άνοιξε άρχισαν να με περνούν με ταχύτητα.
Ένιωθα πως οι οδηγοί ήταν ενοχλημένοι βλέποντας έναν παραβάτη. Δεν πρέπει να έχουν συνηθίσει να οδηγούν στριμωγμένοι στην ίδια λωρίδα με ποδήλατα. Η πλάκα ήταν πως κάποια στιγμή παρέσυρα και άλλους δυο που άρχισαν να με ακολουθούν.
Τελικά κάπου στα μισά της διαδρομής αποφάσισα πως δε αξίζει το ρίσκο και βγήκα στο μονοπάτι.
Εξάλλου είχε αρχίσει να συμβαίνει κάτι που νομίζω θα σας φανεί γνώριμο σε όσους κάνουν ποδήλατο ή τρέχουν. Όσο πλησίαζα στο στόχο τόσο η δύναμη μου αυξάνονταν αντί να μειώνεται. Όσο καταλάβαινα πως πια είναι στο χέρι μου τόσο πωρωνόμουν και ένιωθα δυνατός να πιέσω.
Σε λίγο θα πέρναγα σύνορα, τώρα πέταγα!
Οι δυο που με ακολουθούσαν ήταν ένας Ολλανδός που ήταν ήδη ένα μήνα στο δρόμο και μετά από άλλους δυο θα κατέληγε Ελλάδα και ο άλλος ήταν ένας πιτσιρικάς Αυστριακός μεγάλος χαβαλές. Αυτός ήταν δυο βδομάδες στο δρόμο αλλά δεν κατάλαβα που πήγαινε, και για να είμαι ειλικρινής όπως τον έκοψα μάλλον δεν ήξερε ούτε αυτός.
Ήταν η ιδανική παρέα την ιδανική στιγμή. Ψάχναμε και οι τρεις τα σύνορα για την πολυπόθητη φωτογραφία τρόπαιο. Τα οποία φυσικά δεν είχαν καμία σχέση με ότι είχα φανταστεί, δηλαδή διαχωριστικές γραμμές και σημαιάκια και φανφάρες. Ήταν μια πινακίδα της κακιάς ώρας την οποία οι μόνοι που χαρήκαν που την είδαν ήταν τρεις χαζοί ποδηλάτες, όλοι οι άλλοι την προσπερνούσαν σαν να μη τρέχει τίποτα. :icelol:
Η Μπρατισλάβα ήταν πλέον μια ανάσα μακριά…
Η πολυπόθητη φωτογραφία στα σύνορα,
Στο βάθος η γέφυρα σύμβολο της πόλης
Μπαίνοντας στην πόλη
Travel, Grow, Share
Το χόστελ που είχα κλείσει ήταν πολύ περιποιημένο και σε κεντρικό σημείο.
Τα κρεβάτια ήταν χωρισμένα σε κουτιά που έκλειναν μπροστά με περσίδες δημιουργώντας ένα μικρό ιδιωτικό χώρο. Μέσα είχες και ένα μεγάλο ντουλάπι που κλείδωνε με την κάρτα του δωματίου, πράγμα εξαιρετικά βολικό.
Ο υπάλληλος στη ρεσεψιόν έψαχνε αρκετή ώρα για το δέμα μου με το σάκο αλλά δεν μπορούσε να το βρει. Στο μυαλό μου είχα αρχίσει να φτιάχνω σενάρια για πατέντες με χαρτόκουτα και duct tape για να φορτώσω το ποδήλατο στο αεροπλάνο.
Ευτυχώς τελικά βρέθηκε σε μια αποθήκη που το είχαν φυλάξει αρκετές μέρες πριν.
Travel, Grow, Share
Την άλλη μέρα βγήκα να κάνω τον τουρίστα.
Η Μπρατισλάβα είναι όμορφη πόλη, τουλάχιστον το τουριστικό κέντρο που μπόρεσα εγώ να δω. Επίσης είναι πολύ πιο καθαρή από την Αθήνα αλλά μάλλον δεν έχουμε και πολλούς από κάτω μας σε αυτή τη λίστα.
Κάθισα σε ένα καφέ και χάζευα τον κόσμο να πηγαινοέρχεται. Είχα ολοκληρώσει την διαδρομή και είχα φτάσει στον προορισμό μου, ένιωθα χαρούμενος.
Στο διπλανό τραπέζι άκουσα ελληνικά. Τρεις φοιτητές, δυο από Θεσσαλονίκη και ένας από Αγγλία είχαν έρθει για λίγο διασκέδαση.
Travel, Grow, Share
Έτοιμος για αναχώρηση
Travel, Grow, Share
Λένε πως αν ένα ταξίδι έχει πάει καλά, προς το τέλος του επιθυμείς να γυρίσεις πίσω.
Ανυπομονούσα να γυρίσω πίσω στην γυναίκα και τα παιδιά μου. Οι δέκα μέρες απουσίας ήταν το μεγαλύτερο διάστημα που είχα λείψει ποτέ από κοντά τους.
Όταν έφτασα στην Αθήνα είχαν έρθει στο αεροδρόμιο να μου κάνουν έκπληξη. Στις πρώτες κουβέντες ήταν και η ερώτηση πως ήταν το ταξίδι μου. Η εμπειρία ήταν τόσο συμπυκνωμένη και οι εικόνες τόσες πολλές που το μόνο που κατάφερα να πω ήταν …ωραία …πέρασα ωραία…
Ακόμα και μέρες μετά που βρέθηκα με φίλους δεν μπορούσα να βγάλω μια ενιαία διήγηση. Δεν είχε κατασταλάξει ακόμα μέσα μου.
Σήμερα κρατάω σαν πολύτιμο δώρο όλες τις αναμνήσεις, όσες μοιράστηκα και όσες όχι. Ωστόσο αν ήθελα να συνοψίσω την ουσία του ταξιδιού σε μία μόνο εικόνα θα ήταν οι μεγάλες ανεμπόδιστες διαδρομές για χιλιόμετρα ολόκληρα δίπλα στο ποτάμι με εμένα να κάνω πετάλι χαζεύοντας τον μπροστινό τροχό να γυρίζει με μόνη συντροφιά τον αέρα και τους ήχους της φύσης. Αυτή η αίσθηση ελευθερίας είναι το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό κάθε φορά που θα το σκεφτώ και είναι νομίζω η ουσία όλου του ταξιδιού.
Σας ευχαριστώ, και εύχομαι να κάνετε τα όνειρά σας πραγματικότητα.
Travel, Grow, Share
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση
