Είχαμε προλάβει να ρίξουμε μια ματιά στην εμπορική αγορά της Ανδόρας η οποία ήταν πλούσια, κυρίως σε ηλεκτρονικά είδη. Εγώ αγόρασα ένα κασετόφωνο Walkman της AIWA που εκείνα τα χρόνια ήταν αρκετά γνωστή, εφάμιλλη της SANYO, NEC και άλλων εταιρειών που σήμερα πολλά νέα παιδιά πιθανόν να μη γνωρίζουν καθόλου. Εκείνα τα χρόνια είχε νόημα ακόμη να φέρεις “κάτι απ’ έξω”, έτσι η Ανδόρα που είναι απαλλαγμένη από φόρους ήταν μια καλή περίπτωση να εκμεταλλευτείς την επίσκεψη σου αποκτώντας ένα hi-tec προϊόν, όπως το συγκεκριμένο Walkman με τη διπλή κεφαλή που είχε τη δυνατότητα να παίξει τη κασέτα αυτόματα από την άλλη πλευρά χωρίς να χρειάζεται να αφαιρέσεις τη κασέτα.
Ο Βαγγέλης με τον Γιώργο Μ. έμειναν στη πόλη της Ανδόρας. Ο Βαγγέλης είχε διαπιστώσει πως η αλυσίδα του τα είχε κακαρώσει και ήταν επικίνδυνο να συνεχίσει με αυτή. Αποφάσισε να την αντικαταστήσει σε κάποιο συνεργείο. Εγώ και ο Γιώργος Λ. πήραμε το KLE και είπαμε να εξερευνήσουμε τις γύρω κορυφές. Το KLE παρουσίαζε κάποιες παροδικές απώλειες δύναμης, αποτέλεσμα του μεγάλου υψόμετρου όπου το οξυγόνο δεν ήταν πλούσιο για τον ίδιο λόγο ακόμη κι εμείς όταν περπατάγαμε με λίγο έντονο ρυθμό πάνω στις πλαγιές των βουνών λαχανιάζαμε λίγο πιο εύκολα. Το XT πάλι με τον έναν κύλινδρο δεν έδειχνε να επηρεάζεται. Αφιερώσαμε μια μεγάλη χρονικά στάση στη κορυφή D’ Envalira Port. Είχαμε όλοι μας μαγευτεί από την ομορφιά του τοπίου αλλά και της πόλης της Ανδόρας σε τέτοιο βαθμό που η έννοια του χρόνου έπαψε να έχει τη σημασία που γνωρίζουμε στη καθημερινότητα μας, δε με θυμάμαι να κοίταξα ποτέ ρολόι καθώς ρουφούσαμε κάθε δευτερόλεπτο. Θυμάμαι πως με τον Βαγγέλη είχαμε υποσχεθεί πως θα ξαναπάμε σε ένα επόμενο ταξίδι εκεί. Ποτέ δεν είναι αργά.