Φίλε νομίζω οτι αυτό που αναφέρεις είναι λογική πλάνη, συγκεκριμένα "επίκληση στο συναίσθημα".
Κανένας άνθρωπος πλην ψυχοπαθών δεν εκθέτει εσκεμένα τα αγαπημένα του πρόσωπα σε κίνδυνο. Το ένστινκτο είναι πάντα η προστασία.
Το να υπονοήσει κανείς κάτι τέτοιο για περάσει "το δικό του" είναι βδελυρό πολιτικό τέχνασμα και χτύπημα κάτω από τη ζώνη. Δεν απέχει πολύ από τον ληστή που λέει "ξέρω οτι εσύ δεν φοβάσαι, αλλά αν δεν κάνεις ο,τι σου πω θα σκοτόσω τα παιδιά σου". (Ή, στην περίπτωση του πολιτικου - "θα πω οτι τα σκότωσες εσύ"). Όσοι χειρίζονται αυτό το κόλπο για να χειραγωγήσουν κόσμο ξέρουν καλά την αποτελεσματικότητά του.
Οι ηθικές αρχές που ισχύουν για το άτομο, πώς μπορεί να μην ισχύουν για το άμεσο περιβάλλον του;
Αν π.χ. πιστεύεις αληθινά οτι πρέπει να πάρεις την οικογένειά σου και να την πας κάπου αλλού, για το καλό όλων, ακόμα και αν υπάρχει ρίσκο, δεν το κάνεις, γιατί κάποιο κακό μπορεί να σε βρεί στο δρόμο; That's life, ρε man.
Αν πραγματικά πιστεύω οτι το όποιο καθεστώς κάνει κάτι κακό δεν πρέπει να αντιδράσω, γιατί θα εκθέσω τους δικούς μου; Πού λες να οδηγήσει αυτός ο δρόμος;
Τεσπα, συγνώμη κιόλας αν το χόντρυνα λιγάκι, αλλά τελευταία τάχω πάρει λίγο κατακούτελα, με τους εκ του ασφαλούς σωτήρες, και τις θείτσες που 'σκέφτονται τα παιδιά'.
Ο καθένας θα πράξει όπως καταλαβαίνει.
Αυτό ήθελα να πώ λέγοντας οτι βλέπω να επέρχεται κάποιος νέος κοινωνικός διχασμός (το σενάριο αργοεξελίσσεται εξάλλου εδώ και αρκετά χρόνια), δεν σκοπεύω να επεκτείνω το θέμα εδώ.
Επιστροφή στο θέμα μας... πού θα είναι η πρώτη βόλτα άμα λήξει η καραντίνα.