Ξανά σε αυτό το μυστηριώδες νησί.Για ακόμη μια φορά ήταν η έσχατη λύση μιας και ήταν ο μοναδικός προορισμός με καθαρό καιρό.Πάντα όμως μετά απο κάθε σοβαρή εξόρμηση στην Εύβοια αναρωτιέμαι αν της αξίζει να είναι 2η και 3η επιλογή και όχι η νούμερο ένα επιλογή.
Τελικά μετά απο ώριμη σκέψη καταλήγω στο οτι είναι συνήθως εναλλακτική επιλογή καθαρά λόγω κοντινής απόστασης απο την Αθήνα,γιατί κατα τα άλλα διαθέτει κορυφαίους προορισμούς για όλα τα γούστα.
Θες βουνα?Λίμνες?Ποτάμια?Καταρράκτες με φουλ νερό ακόμα και τον Ιούλιο?Χιόνια σε χαμηλά υψόμετρα το χειμώνα?Εκπληκτικές παραλίες είτε οργανωμένες είτε ελεύθερες?Στριφτερές διαδρομές?Χωμάτινες διαδρομές?Δρακόσπιτα?Αρχαία με ιστορία χιλιάδων ετών?Φαράγγια?Έλατα?Ακρωτήρια?Απο όλα έχει ο μπαξές...
Η συγκεκριμένη εξόρμηση ήταν διερευνητική.Με εκκίνηση απο την Κεντρική Εύβοια και χωμάτινη διάσχιση τόσο απο την πλευρά του Ευβοϊκου όσο και απο την πλευρά του Αιγαίου με κατάληξη πολύ κοντά στο Κάβο Ντόρο.Τα χιλιόμετρα της εξόρμησης ξέφυγαν πολύ για τα δεδομένα της Εύβοιας καθώς έκανα συνολικά 620km με πάνω απο τα 90 να είναι χωμάτινα.
Πρώτος προορισμός τα Μανίκια.Πριν κανα χρόνο είχα ψάξει για τον μαγικό καταρράκτη στο ρέμα που περνάει απο κάτω αλλά δεν τον είχα βρει,οπότε είχα αφήσει ανοιχτό μέτωπο εκεί.
Χαμηλά τα Μανίκια,απέναντι τα Κοτύλαια Όρη
Εδώ άφησα το μηχανάκι και συνέχισα με τα πόδια.
Εχοντας μπει μέσα στο ρέμα πετυχαίνω την 1η λιμνούλα
Αναγκαστικά τα πόδια θα βραχούν.Χρειάζεται δευτερο ζευγάρι ή παντόφλες τύπου κροκς.
Συνεχίζοντας μέσα στο φαράγγι
Εκπληκτικές εικόνες με τα βουνά να δεσπόζουν απο πάνω
Μετά απο κανα 20 λεπτο φτάνω στον εντυπωσιακό καταρράκτη
Εντυπωσιακή ποσότητα νερού για καλοκαίρι.Τρέχουν νερά απο διάφορα σημεία.