Ξανά εκεί στα ψηλά που με τραβάνε σαν μαγνήτης.Ξανά απο το πουθενά να ανακαλύπτω νέες διαδρομές και χωριά ''θησαυρούς'' χωμένα μέσα σε δύσβατες πλαγιές και χαράδρες.
Εκεί που με ένα άλλο μεταφορικό μέσον (βλέπε αυτοκίνητο) ιδρώνεις για να πας και το βλέπεις σαν μια μεγάλη ταλαιπωρία.Εκεί ακριβώς μπαίνει σφήνα αυτό το περίεργο όχημα με τους 2 τροχούς και σου λέει ''τι,αυτό ήταν?Δεν έχει άλλο?Κάνε μια παράκαμψη 150km μέσα στα βουνά και επέστρεψε και Αθήνα την ίδια μέρα να το ευχαριστηθούμε''.Και όχι μόνο έχεις ευχαριστηθεί μέχρι να φτάσεις,ευχαριστιέσαι κάθε στροφή ακόμα και στην επιστροφή σου.Φτάνεις στο δαχτυλίδι του ΣΕΦ μετά απο 800-1000 ημερήσια km,απο τα οποία το 10% δύσβατοι χωματόδρομοι, και παρόλη την υποτιθέμενη κούραση, τις τελευταίες στροφές τις στρίβεις λες και είναι πρωί και μόλις βγήκες βόλτα μετά απο καιρό ακινησίας.
Αυτή φίλε αναγνώστη είναι η βασική διαφορά της μοτοσυκλέτας.Δεν μεταφέρεσαι απλώς στους αγαπημένους προορισμούς σου,ευχαριστιέσαι και κάθε σπιθαμή της διαδρομής.Οκ ας εξαιρέσουμε την καινούργια εθνική τη νύχτα που είναι όντως βαρετή,ακόμα και εκεί όμως περνάς ωραία όταν σκέφτεσαι τι εικόνες είδες.Αυτό που έγραψα στο τέλος της προηγούμενης παραγράφου δε μπορεί να το αντιληφθεί κάποιος που δεν οδηγεί μοτοσυκλέτα ή κάποιος που είναι ένας απλός χρήστης δικύκλου.
Και φυσικά δεν το λέω για να εξυψώσω τον μοτοσυκλετιστή και να τον τοποθετήσω σε κάποιο είδος Άριας φυλής.Απλά η οδήγηση μοτοσυκλέτας είναι μια βιωματική εμπειρία ,δε μπορεί να περιγραφεί γραπτώς ούτε προφορικά,συνεπώς δε μπορεί κάποιος να σε καταλάβει αν δεν το έχει βιώσει ο ίδιος.Το ίδιο ισχύει φυσικά και με την ορειβασία και τη θέα απο τις κορυφές,είναι και αυτά βιωματικές εμπειρίες,δεν είναι το ίδιο να βλέπεις τη θέα απο το αεροπλάνο με το να βρίσκεσαι σε μια κορυφή βουνού.
Κάτι που παρατηρώ εδώ και αρκετά χρόνια διαβάζοντας κάποια ταξιδιωτικά είναι η συνεχής αναφορά στο ''φευγιό'' και στο πόση βαρύτητα δίνεται σε αυτό.Φίλε ταξιδευτή,αν ταξιδεύεις για να ξεφύγεις απο τη σκληρή καθημερινότητα σου ή απο τα προβλήματά σου είσαι λάθος,δεν ταξιδεύεις λόγω ιδεολογίας και επειδή σου αρέσει πραγματικά σε βάθος.
Επιπλέον έχω άσχημα νέα για σένα.Τα προβλήματα σου δε λύνονται και τα βρίσκεις πάλι όταν επιστρέψεις,απλά ξεχνιέσαι,τα αποφεύγεις. Είναι σαν να λες οτι σε μια ενδεχόμενη ''ιδανική'' κατάσταση στη ζωή σου δε θα είχες ανάγκη να ταξιδέψεις.Μήπως πρέπει να προβληματιστείς λίγο για το πως βλέπεις πραγματικά τον μοτοσυκλετισμό-ταξίδι?Τροφή για σκέψη αυτά...
Πάμε τώρα στο δικό μου ταξίδι.Κλασσικά απο παλιά εθνική παραλιακά μέχρι Ναύπακτο(για τη χαρά της οδήγησης,αλλιώς απλά μεταφερόμαστε).Απο εκεί χώθηκα στην ορεινή Ναυπακτία.Δυστυχώς το google δε με αφήνει να χαράξω τη διαδρομή απο Ροσκά και μετά αλλά η πορεία ήταν η προφανής μέχρι το Καρπενήσι και επιστροφή απο Λαμία,με κάποιες φανταστικές παρακάμψεις που θα παρουσιάσω αργότερα.
Πρώτη παράκαμψη ήταν ένας στενός κατηφορικός δρόμος απο τον κεντρικό Δεσφίνας-Ιτέας τον οποίο ανακάλυψα....επειδή κατουριόμουν
Πάντως καταλήγει και αυτός στην Ιτέα και προσωπικά μου άρεσε πολύ!
Βιντεάκι απο τους Αγίους Πάντες και μετά.Η μέρα φανταστική και με διαύγεια