Δώδεκα και μισή. Γρήγορα πέρασεν η ώρα απ' τες εννιά που άναψα την λάμπα,Δώδεκα και μισή. Πως πέρασεν η ώρα,και τα χρόνια.
Όχι φίλε...
Στη Γερμανία τελειώνει το παιδί την τεχνική σχολή και 18 χρονών πάει δουλειά
Εδώ πρέπει να είναι πολύ μάγκας (αν δεν έχει τίποτε άκρες ή τίποτα... άλλα)
για να μπορεί να το κάνει
Στις χώρες που έχουν παραγωγή η ζωή δεν περιμένει ΚΑΝΕΝΑΝ
Εδώ τα νέα παιδιά απλά πετάνε τα καλύτερα τους χρόνια στα σκουπίδια
και δεν το παίρνουν χαμπάρι
Το χειρότερο ξέρεις ποιο είναι?
Μαθαίνουν να ζουν ΕΤΣΙ απροπόνητοι στη δουλειά
χωρίς αυτοεκτίμηση κι ελπίδα
Τους λες ότι η παραγωγή δεν μπορεί να περιμένει και σε κοιτάνε καλά καλά
Ξημερώματα όμως πρέπει να γίνει διανομή
Φρόντισαν οι γέροι να ταχτοποιήσουν τα πάντα
και θέλουν και τα ρέστα τώρα Κατάλαβες δηλαδή?
Κοίτα ένας δικός σου άνθρωπος, προφανώς θα σου πει τη γνώμη του, προφανώς η γνώμη του σε επηρεάζει και προφανώς δε θέλεις να ανησυχεί. Το αν η ανησυχία είναι μοχλός συναισθηματικής χειραγώγησης είναι άλλο θέμα. Στο σπίτι είχαμε μια απώλεια οπότε συναισθηματικά είμαστε κάπως ευάλωτοι, για αυτό δεν θέλω να πιέχω καταστάσεις τώρα. Επίσης νεώτερος δεν είχα την οικονομική δυνατότητα, τώρα είμαι σε θέση (οικονομική) να υποστηρίξω μια τέτοια αγορά.
Μα αυτό ακριβώς είναι το θέμα, η χειραγώγηση. Η οποία ξεκαθαρίστηκε ότι ξεκινάει από αγαθή πρόθεση.
Τώρα αν δεν θες να πιέσεις καταστάσεις τότε η παραπάνω κουβέντα δεν έχει καμια χρησιμότητα. Δεν κανεις τπτ και τελειώνει η υποθεση.
Πάρε ποδήλατο. 2 ροδες έχει κι αυτο.
ειχα μια συναδελφο με κορη φοιτητρια που για να μην ανεβει σε μηχανη δεν τις ειχε πει οτι αυτη ειχε στα νιατα της
και ειχε κρυψει και ολες τις φωτογραφιες
Εισαι μικρός ακομα, κατσε να μεγαλώσεις πρώτα
ΥΓ την σχέση την εγκρίνει ή εχεις και εκει γκρίνιες ?
ΥΓ2 ζακέτα να βάλεις
Έκτορα θα κάνεις αυτό που έγραψα πιο πάνω.
Αν η μάνα σου σού πει ο τάδε και ο τάδε σκοτώθηκαν/χτύπησαν/whatever με μηχανή, η απάντηση είναι πάντα η ίδια, «υπάρχει πολύς κόσμος που πνίγεται στην θάλασσα κάθε χρόνο, να σταματήσω και τα μπάνια»;
Ανεξάρτητα από προετοιμασία, εκπαίδευση, παιδεία, ο γονιός ΘΑ ανησυχεί πάντα. Είναι στο job description. Γιατί πάντα μα πάντα θα είναι το παιδί του.
Πέρα από αυτό, κάνεις ότι θεωρείς εσύ σωστό, φροντίζεις να σε βλέπει προσεκτικό και σωστά ντυμένο - εξοπλισμένο και σιγά σιγά ο φόβος και η ανησυχία θα μειωθούν σε διαχειρίσιμα επίπεδα.
Εγώ έχω φτασει 44 και όταν έχει κρύο έξω και την παίρνω τηλέφωνο να δω τι κάνει με ρωτάει αν είμαι ντυμένος καλά και να προσέχω μην κρυώσω. Οι γονείς μας πάντα όσο και να μεγαλώσουμε πάντα μας βλέπουν σαν παιδάκια
Και η δικιά μου η μάνα (ας είναι καλά εκεί που είναι) έλεγε πάντα όταν μου γκρίνιαζε: "Θα γίνεις γονιός και θα καταλάβεις". Και τώρα που έγινα την κατάλαβα. Η κόρη μου είναι πια 7 χρονών και ανησυχώ και τρέμω την ώρα που θα μεγαλώσει και θα βγαίνει έξω χωρίς τους γονείς της. Αλλά ξέρω όμως ότι αυτή είναι και η φυσική ακολουθία και δεν μπορώ να τη σταματήσω. Γι αυτό φροντίζω να τις δίνω όσες περισσότερες πληροφορίες μπορώ ώστε όταν θα γίνει αυτό να είναι όσο το δυνατόν πιο ενημερωμένη για όλους τους κινδύνους. Και όταν με ρωτάνε φίλοι μου που ξέρουν ότι οδηγάω μηχανή τι θα κάνω αν η κόρη μου ζητήσει κάποτε να οδηγήσει και αυτή και αν θα της το επιτρέψω λέω ναι. Προτιμώ να οδηγάει την δικιά της μηχανή με τον εξοπλισμό της παρά να ανεβαίνει στην μηχανή του κάθε κάγκουρα χωρίς την παραμικρή προστασία. Γι αυτό πολύ πριν φτάσει αυτή η ώρα θα της ζαλίζω τα αυτιά για την οδική ασφάλεια και θα της δίνω πάντα το καλό παράδειγμα όταν δεν θα κάνω ούτε μέτρο με την μηχανή χωρίς κράνος και εξοπλισμό.
Παρόλα αυτά μία φορά γονιός, για πάντα γονιός. Και όταν θα είμαι στα 80 μου και η κόρη μου στα 40 πάντα στα μάτια μου θα είναι το μικρό μου κοριτσάκι και θα ανησυχώ. Όπως μου έλεγε 60χρονος συνάδελφος όταν επισκεπτόταν την κατάκοιτη 80χρονη μάνα του, το πρώτο πράγμα που τον ρωτούσε ήταν αν πεινούσε και αν έφαγε!