ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΑΚΡΟΓΩΝΙΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

[vadim]

Πέμπτη 12/09 (Barcelona - Perpignan)

Αποχαιρετώ τη Βαρκελώνη, κάτω από μια υπέροχη ανέφελη μέρα και βγαίνω πάλι στους ανοιχτούς δρόμους.



Συνημμένο 424200

Πρώτη στάση μετά από 140 χλμ στη μικρή πόλη Φιγκέρες (Figueres), γνωστή από το διάσημο τέκνο της, τον Σαλβαντόρ Νταλί. Εδώ θα επισκεφθώ το μεγαλύτερο αξιοθέατο της πόλης, το Μουσείο Νταλί, από τα πιο σημαντικά της χώρας. Με το που κατέβηκα απ' τη μηχανή και αντίκρισα το κτίριο που στεγάζεται το μουσείο με τα τεράστια αυγά και τα γλυπτά με τις γυναικείες φιγούρες μπήκα αμέσως στο μαγικό κόσμο του Νταλί.



Μέσα φιλοξενείται μια μεγάλη γκάμα έργων του, καλύπτοντας όλες τις περιόδους του, από τον ιμπρεσιονισμό μέχρι τον σουρεαλισμό. Αν και μικρό το μουσείο, πέρασα χωρίς να το καταλάβω δύο απολαυστικές ώρες. Αν βρεθείτε από εδώ μην το χάσετε!

[vadim]

Δεν έχω τελειώσει όμως με τον Νταλί. Κατευθύνομαι ανατολικά, ανεβαίνω μια ορεινή διαδρομή με πολλές στροφές και μετά από καμιά τριανταριά χλμ βλέπω να απλώνονται μπροστά μου το απέραντο γαλάζιο της Μεσογείου. Είμαι στην Κόστα Μπράβα, ένα από τα πιο γνωστά παραθαλάσσια θέρετρα της Ισπανίας. Θέλω να γνωρίσω ένα μικρό ψαροχώρι, που έγινε παγκόσμια γνωστό σαν ο αγαπημένος τόπος διαμονής του μεγάλου ζωγράφου, το Καντακές (Cadaques). Είναι μια όμορφη κωμόπολη, στο ανατολικότερο σημείο της Ιβηρικής, με μικρά λευκά σπιτάκια, πολλά μπαράκια και πολύ κίνηση, που μου θυμίζει Κυκλάδες. Στην παραλία του θα απολαύσω τον πρωινό καφέ μου, τον τελευταίο σε ισπανικό έδαφος.







Μετά από 50 χλμ περνάω τα .... αόρατα σύνορα και μπαίνω Γαλλία...



...και σε άλλα τόσα είμαι στο ξενοδοχείο μου στο Περπινιάν, με ωραία θέα στο μικρό κανάλι της πόλης.



Το Περπινιάν (120.000 κάτοικοι) είναι η πρωτεύουσα της Γαλλικής Καταλονίας και φροντίζει να το δείχνει. Παντού βλέπω αναρτημένες καταλανικές σημαίες και οι πινακίδες είναι σε δύο γλώσσες (γαλλικά και καταλανικά). Πέρα απ' αυτό, το Περπινιάν είναι μια ιδανική πόλη για stop-over. το ιστορικό του κέντρο είναι μικρό σε έκταση, έχει γραφικά σοκάκια, κάστρο, ένα μικρό ποτάμι με πεζοδρομημένες και γεμάτες παγκάκια τις λουλουδιασμένες όχθες του και πολλά καφέ και μπαράκια.
Σ' αυτές τις λίγες ώρες που είχα στη διάθεσή μου, γνώρισα το σύμβολο της πόλης, το κάστρο Καστιγιέ (Castillet), πανέμορφα φωτισμένο το βράδυ...



... εξερεύνησα τα γραφικά πλακόστρωτα καλντερίμια της παλιάς πόλης...





... χαλάρωσα περπατώντας κατά μήκος του μικρού ποταμού...



... και έκλεισα τη βραδιά μου πίνοντας το ποτό μου σε μια πολύ όμορφη μικρή πλατεία.

[Triathlon 7]

Φωτογραφίες καρτ - ποστάλ.

[vadim]

Φωτογραφίες καρτ - ποστάλ.

Σ' ευχαριστώ πολύ! Χρόνια πολλά!

[vadim]

Παρασκευή 13/09 (Perpignan - Montpellier)

Το Μονπελιέ που θα διανυκτερεύσω σήμερα απέχει μόνο 160 χλμ. Οπότε έχω αρκετό χρόνο στη διάθεσή μου για να ανακαλύψω τη ροδοκόκκινη ακτή (Cote Vermeille). Μ' αυτό το περίεργο όνομα προσδιορίζεται το σημείο συνάντησης των Πυρηναίων και της Μεσογείου, μια περιοχή με κόκκινους βράχους (εξ ου και το όνομα), αμπελώνες, δαντελωτές ακτές και παραθαλάσσια χωριά.





Το ομορφότερο - και πιο τουριστικό - χωριό της περιοχής είναι η Κολιούρ (Collioure). Όπως διαβάζω στον οδηγό, από τις αρχές του 20ου αιώνα το μεσογειακό φως, τα χρωματιστά βαρκάκια και τα γραφικά σπιτάκια ενέπνευσαν τον Ματίς και άλλους ζωγράφους και το έκαναν στέκι τους. Στέκι καλλιτεχνών παραμένει μέχρι σήμερα. Στο πανέμορφο λιμανάκι δεσπόζει το βασιλικό κάστρο που έχτισαν οι Ναίτες ιππότες και ο παλιός φάρος που έχει μετατραπεί στην εκκλησία Παναγία των Αγγέλων (Notre-Dame-des-Anges, δείτε στην πρώτη φωτο). Ναι, καλά καταλάβατε, εδώ θα απολαύσω τον πρώτο καφέ της ημέρας!











Λίγο πριν το μεσημέρι κατευθύνομαι προς το Μονπελιέ.

[vadim]

Η είσοδος στην πόλη δεν ήταν και η καλύτερη. Καταμεσήμερο με αφόρητη ζέστη, πολλά έργα στους δρόμους και απαγορεύσεις διάβασης, το gps μπερδευόταν και με γυρόφερνε για ένα μισάωρο. Και όταν επιτέλους βρήκα το B & B, έλειπε ο ιδιοκτήτης και με υποδέχθηκε μια κυρία απ' το Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, πρόσφατη μετανάστρια που δεν μιλούσε παρά μόνο τη γλώσσα της, οπότε η συνεννόηση έγινε με φωνητική μετάφραση, με τους δυο μας σκυμμένους πάνω απ' το κινητό της τηλέφωνο!!.
Το Μονπελιέ όμως με αποζημίωσε στη συνέχεια με το παραπάνω. Στις λίγες ώρες που είχα στη διάθεσή μου, ανακάλυψα μια ιδιαίτερα κομψή, ζωντανή πόλη που σίγουρα της αξίζει κάτι παραπάνω από μισή μέρα παραμονή.
Ξεκίνησα τη γνωριμία με το Μονπελιέ από την κεντρική πλατεία στο ιστορικό κέντρο, την πανέμορφη Place de la Comedie, με το εντυπωσιακό κτίριο της όπερας στη μια πλευρά και ολόγυρα δεκάδες στέκια για ποτό και φαγητό.





Από εκεί έκανα έναν μεγάλο περίπατο μέσα από τα μεσαιωνικά στενάκια.





... και βγήκα στη Rue Foch, με τις υπέροχες επαύλεις του 17ου αιώνα σ' όλο της το μήκος μέχρι την αψίδα του θριάμβου.





Το ηλιοβασίλεμα με βρήκε στην Promenade du Peyrou με το παλιό υδραγωγείο και το υπερυψωμένο πάρκο με θέα προς την πόλη.





Για το κλείσιμο της βραδιάς, επέστρεψα στην όμορφα φωταγωγημένη Place de la Comedie.

[vadim]

Σάββατο 14/09 (Montpellier - Nice)

Η πόλη δεν έχει καλοξυπνήσει κι εγώ είμαι στο δρόμο και πάλι. Βγαίνοντας απ' το Μονπελιέ, βλέπω τις ταμπέλες προς Albi και αναπολώ ειδυλλιακές εικόνες της πόλης πριν μια πενταετία. Έτσι και βρεθείτε στη περιοχή μην την παραλείψετε, είναι πανέμορφη! (μια φωτο από τότε).



Μετά από καμιά εκατοστή χλμ, βλέπω στο αντίθετο ρεύμα το μεγαλύτερο μποτιλιάρισμα που έχω συναντήσει ποτέ στην Ευρώπη. Οι δύο φωτογραφίες που παραθέτω απέχουν μεταξύ τους πάνω από 40 χλμ. Σε πόσες ώρες θα ξεμπλέξουν αυτοί οι άνθρωποι. Φανταστείτε να σας τύχει κάτι τέτοιο και να μην έχετε ούτε νερό!





Μεσημεράκι μπαίνω στη Νίκαια.



Πολλές φορές σκέφτομαι ότι όλα αυτά τα χρόνια εξερεύνησα σχεδόν κάθε γωνιά της Ευρώπης, δεν έχουν μείνει πολλά καινούργια πράγματα να γνωρίσω. Κι όμως, τελικά η λίστα αντί να μικραίνει μεγαλώνει. Γιατί προστίθενται όλα αυτά τα μέρη που με γοητεύουν (όπως η Λυών ή το Μπιλμπάο) και θέλω να τα επισκεφθώ ξανά, να τα απολαύσω με μια δεύτερη, πιο χαλαρή ματιά, χωρίς το άγχος να τα προλάβω όλα. Ένα τέτοιο μέρος είναι και η Νίκαια. Μια πανέμορφη, λαμπερή και κοσμοπολίτικη πόλη για να απολαμβάνεις τη γαλλική Ριβιέρα (Monaco, Villefranche-sur-Mer, Cap Ferrat κλπ), αλλά και τα μεσαιωνικά χωριουδάκια στις λεγόμενες "θαλασσινές Άλπεις" όπως η Ez και το St. Paul de Vence. Το ξενοδοχείο που θα μείνω είναι μερικές δεκάδες μέτρα από την Promenade des Anglais, σε πολύ κεντρικό σημείο.



Για μεσημεριανό ψάχνω στο trip advisor και βρίσκω ένα φοβερό μαγαζάκι μια ανάσα από την παραλία. Λέγεται Lobsta και φτιάχνει σάντουιτς και σαλάτες με κύριο υλικό τον αστακό. Μια τέτοια πεντανόστιμη και χορταστική σαλάτα απολαμβάνω κι εγώ στην εξαιρετική, για Κυανή Ακτή, τιμή των 18 €....



... και συνεχίζω με έναν μεγάλο περίπατο στην περιοχή γύρω από την Place Massena, όπου γίνεται ένας χαμός από κόσμο και εκδηλώσεις.

[vadim]

Απόγευμα πια, παίρνω τη μηχανή για μια παραλιακή βόλτα, με μικρές στάσεις για να απολαύσω από ψηλά τη Villefranche .....





.... και το Cap Ferrat.



Τελευταία στάση στο Μόντε Κάρλο για καφέ και χάζεμα των ΙΧ της... φτωχολογιάς.





Αργά παίρνω το δρόμο του γυρισμού. Είναι ένα ζεστό φθινοπωρινό δειλινό, οδηγώ αργά με σηκωμένη τη ζελατίνα του κράνους για να νιώθω το αεράκι, ατενίζω τον ορίζοντα και τον ήλιο που χάνεται, τη θάλασσα και τον ουρανό που αλλάζουν χρώματα, χαλαρώνω και αφήνω το τοπίο να με κατακτήσει ... μικρές στιγμές ευτυχίας!



Πίσω στη Νίκαια και όλος ο κόσμος έχει βγει στους δρόμους. Μαζί κι εγώ ξεκινάω τη βόλτα μου με φεγγαράδα από το εμβληματικό Negresco στην παραλιακή, συνεχίζοντας στην παλιά πόλη και γύρω από την Place Massena.

[vadim]

Κυριακή 15/09 (Nice - Como)

Μετά από 30 χλμ αποχαιρετώ τη Γαλλία. Αυτή τη φορά η αλλαγή συνόρων δεν θα γίνει μέσα σε τούνελ (Frejus) όπως στην αρχή του ταξιδιού, αλλά πάνω σε μια υπερυψωμένη γέφυρα.



Λατρεύω να οδηγώ με τη μηχανή μου τη διαδρομή Νίκαια-Γένοβα, να διασχίζω πάμπολλα τούνελ και υπερυψωμένες γέφυρες, να απολαμβάνω δεξιά μου το απέραντο γαλάζιο της Μεσογείου και αριστερά μου ορεινά ιταλικά χωριά με σπιτάκια στο χρώμα της ώχρας. Έτσι χαίρομαι τη διαδρομή και σήμερα το πρωί, με έναν καιρό ταξιδιάρικο και το κέφι μου στα ύψη.





Πριν τη Γένοβα, αφήνω τα παράλια της Λιγουρίας και στρέφω το τιμόνι προς τα ηπειρωτικά της Λομβαρδίας και μετά από 360 χλμ μπαίνω στο Κόμο. Έχω περάσει κάμποσες φορές από την πόλη, αλλά δεν έχω διανυκτερεύσει ποτέ. Αρχίζω τη μεσημεριανή μου βόλτα απ' τα στενά της παλιάς πόλης, περνάω από τον Καθεδρικό της...





... και αράζω για τον καφέ μου στο ωραιότερο για μένα σημείο της πόλης, στην Piazza Cavour με θέα τη λίμνη και τους καταπράσινους λόφους ολόγυρα.

[vadim]

Το καλύτερο όμως το φυλάω για το απόγευμα. Θα κάνω το γύρο (ένα μέρος του) της πιο μαγευτικής λίμνης της Ιταλίας. Ξεκινάω με την οδική διαδρομή Κόμο - Μπελάτζιο, που θεωρείται μια από τις γραφικότερες στον κόσμο και απολαυστικότατη για μοτοσυκλετιστές. Ένας στενός δρόμος που στριφογυρίζει ανηφορικά στην ανατολική πλευρά της λίμνης, περνώντας μέσα από χωριουδάκια, με απίστευτη θέα στην απέναντι πλευρά.







Στο Μπελάτζιο κάνω μια στάση για ξεμούδιασμα και συνεχίζω ακτοπλοϊκά, περνώντας απέναντι στην Cadennabia με το ferry.









Κρίμα που δεν έχω καθαρές φωτογραφίες από την action camera να σας δείξω κομμάτια από τη διαδρομή της επιστροφής. Πενήντα πέντε νυχτερινά χιλιόμετρα μέσα από γραφικά χωριουδάκια όπως το Tremezzo και το Cernobbio, μ' ένα ολόγιομο φεγγάρι να καθρεφτίζεται στα νερά της λίμνης... αξέχαστη διαδρομή! Κυριακή βράδυ βέβαια και γινόταν ένας χαμός κίνησης επιστροφής. Έφθασα αργά και πεινασμένος στο Κόμο και μόλις που πρόλαβα ανοιχτή μια πιτσαρία στη γειτονιά.

[vadim]

Δευτέρα 16/09 (Como - Vicenza)

Η τελευταία διανυκτέρευση πριν τον επαναπατρισμό είναι καθορισμένη - στο Μέστρε για να είμαι δίπλα στο λιμάνι και να μην έχω άγχος την ημέρα αναχώρησης. Για την προτελευταία διανυκτέρευση προβληματιζόμουν ανάμεσα στη Βερόνα και στη Μάντοβα, πανέμορφες πόλεις και οι δύο, συγχρόνως όμως έψαχνα και για κάτι άλλο που θα επισκεπτόμουν για πρώτη φορά. Κι έτσι ανακάλυψα τη Βιτσέντσα, μια πόλη που σνόμπαρα μέχρι τώρα, ειδικά όταν διάβαζα ότι είναι η 3η μεγαλύτερη βιομηχανική πόλη της Ιταλίας. Κι όμως, σκαλίζοντας τους οδηγούς, ανακάλυψα ότι η Βιτσέντσα έχει ένα όμορφο ιστορικό κέντρο, με κάποια υπέροχα αρχιτεκτονικά κτίσματα που σχεδίασε κάποιος Αντρέα Παλλάντιο. Πρώτη φορά άκουγα για τον κύριο, έψαξα και βρήκα ότι πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους αρχιτέκτονες, έζησε τον 16ο αιώνα και με το έργο του δημιούργησε έναν καινούργιο ρυθμό, τον "παλλαντιανισμό", ο οποίος ρυθμός "κατέκλυσε τον αγγλοσαξονικό κόσμο τον 17ο-18ο αιώνα και αποτέλεσε σήμα κατατεθέν για την αρχιτεκτονική ανάπλαση της Βρετανίας, των ΗΠΑ αλλά και ολόκληρου του κόσμου". Δεν ήθελα περισσότερα λοιπόν για να κλείσω την προτελευταία μου διανυκτέρευση στη Βιτσέντσα. Η παλιά πόλη είναι μικρή και κουκλίστικη, όλα κινούνται γύρω από την κεντρική οδό Corso Andrea Palladio και την πανέμορφη Piazza dei Signori, όπου δεσπόζει η Βασιλική, ένα κολοσσιαίο κτίσμα, το σπουδαιότερο έργο του αρχιτέκτονα. Απολαύστε εικόνες.













Κι εδώ κλείνει η περιγραφή του Motoeurope 2019, του τέταρτου συνεχόμενου από το 2016 και μάλλον του καλύτερου. Για το Motoeurope 2020 είχα προγραμματίσει να γυρίσω για ένα μήνα το Ηνωμένο Βασίλειο .... αλλά μου τα χάλασε ο covid και το μετέφερα για του χρόνου (ελπίζω!). Ευχαριστώ που με διαβάσατε, να προσέχετε το εαυτό σας και γρήγορα να ξαναταξιδέψουμε!!

Και όπως πάντα, το φιλμάκι μου με τα καλύτερα στιγμιότυπα του ταξιδιού, πλαισιωμένα με τις μουσικές μου επιλογές.

https://youtu.be/wHDe256Sdgo

[xbul]

Περίμενα να τελειώσει για να μη διακόψω: υπέροχο! Έχω δει και πολλά βιντεάκια σου στο youtube. Μπράβο! Σου εύχομαι υγεία και να μας ταξιδεύεις και του χρόνου.

[vadim]

Περίμενα να τελειώσει για να μη διακόψω: υπέροχο! Έχω δει και πολλά βιντεάκια σου στο youtube. Μπράβο! Σου εύχομαι υγεία και να μας ταξιδεύεις και του χρόνου.

xbul σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου!

[o_gavros]

Εξαιρετική η αφήγηση σου, φανταστικές οι εικόνες της βόλτας σου, χτυπάνε κάθε ευαίσθητη (μοτο)χορδή!
Σε ευχαριστούμε που μας ταξίδεψες.

[vadim]

Εξαιρετική η αφήγηση σου, φανταστικές οι εικόνες της βόλτας σου, χτυπάνε κάθε ευαίσθητη (μοτο)χορδή!
Σε ευχαριστούμε που μας ταξίδεψες.

Εγώ σ' ευχαριστώ gavre για τα υπερθετικά σου σχόλια!