Ο καιρός δε βοήθησε καθόλου το Σαββατοκύριακο και μέχρι τελευταία στιγμή ήμουν στο να μη βγω βόλτα.Τελικά το πήρα απόφαση το πρωί να κάνω μια κοντινή η οποία βγήκε σύνολο 350km με αρκετά km χώματος υπό συνεχές ψιλόβροχο. Παρά τις κακές καιρικές συνθήκες,στο τέλος της μέρας ήμουν πλήρης και θα είχα κάνει μεγάλο λάθος αν δεν τόλμαγα να βγω.
Σίγουρα τα μέρη που κινήθηκα είναι κοντά και ουσιαστικά πετάγεσαι όποτε θες όμως η κάθε εξόρμηση είναι μοναδική και δε μοιάζει με καμία άλλη οπότε πάντα αξίζει να βάλεις μπροστά.
Δευτερεύων στόχος της εξόρμησης ήταν να φτάσω στον μαγικό αριθμό!
Αυτό το περίεργο άσπρο μηχανάκι με ταξίδεψε παντού σε όλα τα τεραίν και δε ζήτησε ποτέ τίποτα πέραν απο φυσιολογικές φθορές.Σε αυτά τα km που βλέπετε εξακολουθώ και αλλάζω τα λάδια ανα 12.000km,να τσεκάρω βαλβίδες ανα 100.000km και να λειτουργεί όπως το 2015 που το πήρα.Ετοιμάζω ένα επετειακό βίντεο με εικόνες απο Ελλάδα και εξωτερικό.
Πριν 3 μήνες είχα ξαναβρεθεί στα Γεράνεια όμως δεν είχα ανέβει στην κορυφή τους.Αυτή τη φορά ήταν ευκαιρία.Εκκίνηση απο την Κινέτα.
Στην αρχή ο καιρός ήταν εντάξει όμως μετά απο λίγα km ανεβαίνοντας μπήκα σε σύννεφο και ουσιαστικά μέχρι να ξανακατέβω δεν ξαναβγήκα ποτέ.Κάπου εκεί ξεκίνησε ένα ψιλόβροχο το οποίο δε σταμάτησε μέχρι να επιστρέψω.Το λαμπάκι του ABS ανάβει γιατί το δαχτυλίδι που είχε ραγίσει πριν λίγες χιλιάδες km και το είχα κολλήσει με αργκον, ξαναέσπασε με αποτέλεσμα να διαβάζει ότι να ναι και να βγάζει σφάλμα.Εντάξει πόσο να αντέξουν αυτά τα κακόμοιρα τα σίδερα!
Στιγμιότυπα της διαδρομής.Αρχικά ένα δέντρο που έχει κλείσει όλο το χωματόδρομο και το παρέκαμψα απο δεξιά.
Απο ένα σημείο και μετά το τοπίο αγριεύει.Δε βλέπεις και πολλά έτσι αλλά έχει τη δική του ξεχωριστή ομορφιά
Τα πιο εντυπωσιακά σε συνθήκες ομίχλης είναι τα τεράστια κτίρια,έτσι όπως μαυρίζει ο ορίζοντας αργά αργά νομίζεις οτι κάτι μεγάλο έρχεται να σε καταπλακώσει.Αυτός είναι ο πύργος του ΟΤΕ στην κορυφή,παρόμοιος με της Πάρνηθας.