Ήθελα να κάνω μια ανάβαση σε βουνό αλλά λόγω του χιονιά της προηγούμενης βδομάδας ήταν όλα αμφίβολα.Δεν είχα ιδέα που είχε ρίξει καλά και επέλεξα σαν safe επιλογή την Πελοπόννησο. Δικαιώθηκα για την επιλογή μου αλλά όχι στο 100%. Τα πάντα είναι ρευστά στο χειμωνιάτικο βουνό και ποτέ δεν ξέρεις τι θα αντιμετωπίσεις.Μπορεί στα ύποπτα σημεία να περάσεις εύκολα και να προβληματιστείς σε άλλα που δε θα σου πέρναγε απο το μυαλό.Αυτό όμως είναι αναπόσπαστο κομμάτι της περιπέτειας,η οποία γίνεται πολύ μεγαλύτερη όταν είσαι μόνος...
Πρώτος στόχος μου ήταν ένα εξαιρετικό μοναστήρι μέσα στο βράχο κοντά στους Αμπελόκηπους Αχαΐας.Ανέβηκα απο την Αιγείρα
Η διαδρομή προσφέρει όμορφη θέα στον Κορινθιακό καθώς κερδίζει απότομα ύψος.
Λίγο μετά το χωριό είδα ψηλά στο βράχο το μοναστήρι να δεσπόζει.Κλασσική ''ψαγμένη'' τοποθεσία!
Ακριβώς απο κάτω έχει μια όμορφη μικρή ρεματιά με πλατάνια.Εδώ άφησα το μηχανάκι και συνέχισα με τα πόδια
Έχουν γίνει εργασίες ανάπλασης του μονοπατιού απο τον τοπικό σύλλογο των Αμπελοκήπων.
Μετά τα σκαλιά μπήκα σε μονοπάτι με φυτεμένα κυπαρίσσια στην άκρη του.Πολύ όμορφο!
Έχοντας κερδίσει ύψος,διακρίνεται το χωριό Αμπελόκηποι χαμηλά.Απέναντι χιονισμένος ο Παρνασσός και αριστερά η Γκιώνα με τα Βαρδούσια