1. Αν σε πιέζουν, κάνε στην άκρη και άστους να περάσουν. Δεν θα κάνεις εσύ, κάτι που θέλει ο άλλος, εσύ θα πας με τον ρυθμό που πρέπει για εσένα.
2.Το γκάζι στις μοτό το ανοίγουμε. Δεν το πατάμε. Λεπτομέρεια θα μου πεις, αλλά στις λεπτομέρειες γίνονται οι μεγάλες διαφορές.
3.Αυτό το ''συμφωνώ αλλά λέω κάτι άλλο που δεν συμφωνώ τελικά'' είναι λίγο παράλογο. Ή συμφώνα ή διαφώνα και τέλος, τα ''αλλά'', ''ομως'' συνήθως οι άνθρωποι δεν τα λένε για καλό π.χ. ''καλό παιδί είσαι ΑΛΛΑ σε βλέπω σαν φίλο''. Βλέπεις πως ακούγονται τα ''ομως'' και ''αλλά'';
Έχω ζάλη, ζάλη στο κεφάλι, έχω ζούρλα στο μυαλό,
παίζουν βιφόρια και αρβιεφίδια, γραναζιωτικό σκοπό
Στο 2 έχεις δίκιο, κατάλοιπα του αυτοκινήτου, τί να κάνουμε
Στο 3 μάλλον δεν κατάλαβες, κάποιες φορές είναι αναγκαίο να προχωρήσεις με ταχύτητα για να κινηθεί η λωρίδα σου. Άσχετα αν εμένα όπως είπα με τρομάζει. Όπως ακριβώς είναι άκρως επικίνδυνο να πηγαίνεις με χαμηλή ταχύτητα σε λωρίδες ταχείας κυκλοφορίας. Στο καλό παιδί αλλά σε βλέπω σαν φίλο, έτερον εκάτερον θα σου απαντήσω
Ασφαλές δεν είναι να πηγαίνεις σιγά, ασφαλές είναι να πηγαίνεις λίγο (+20) πιο γρήγορα απο τα αυτοκίνητα γύρω σου και να φεύγεις μακρυά τους έχοντας πάντα κατά νου ότι δεν σε βλέπει κανεις οπότε θα πρέπει να προσέχεις εσύ για όλους.
O Ned Stark είχε πει: ο,τιδήποτε πριν από το "αλλά" είναι bullshit.
Γενικά οι χαμηλές ταχύτητες σώζουν. Σε όλα τα ταξίδια που κάνουν οι διάφοροι τύποι σε όλον τον κόσμο γράφοντας χιλιάδες χιλιόμετρα στον δρόμο οδηγούν χαλαρά και προσεκτικά και έτσι αποφεύγουν τα ατυχήματα και ακόμη και αν συμβεί κάτι τις πιο πολλές φορές την γλυτώνουν με πολύ μικρή ζημιά. Φυσικά παίζει ρόλο ότι κάνουν ταξίδι και απολαμβάνουν την διαδρομή και τα τοπία και μετά εμείς διαβάζουμε τις όμορφες εικόνες που μας μεταφέρουν στο κείμενό τους ή βλέποντας το βίντεο τους. Ενώ εδώ μέσα στην καθημερινότητα και το άγχος να προλαβουμε για να κάνουμε τις δουλειές μας και με το μυαλό μας γεμάτο προβλήματα η οδήγηση εντός πόλης είναι και πιο δυσκολη και πιο επικίνδυνη, μπορούμε όμως να κρατάμε αυτόν τον βασικό κανόνα της χαλαρής και αμυντικής οδήγησης ώστε να περιορίσουμε τις πιθανότητες να εμπλακούμε σε ατύχημα.
Κάπου είχε γράψει κάποιος παλιότερα βάση στατιστικής και αριθμών πόσες πιθανότητες έχει κάποιος να έχει ατύχημα στη καθημερινοτητά του σε μεγάλα αστικά κέντρα όπως η Αθήνα. Δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς αλλα 1-2 τα είχες σίγουρα στο τσεπάκι απο οσο θυμάμαι στη 5ετια.
Προσωπικά δε κυκλοφορώ εδω και 10 χρόνια με μοτοσυκλέτα σην άσφαλτο απο επιλογή αλλα κάνω μόνο εκτός δρόμου οδήγηση. Μια στο τόσο παίρνω αν τύχει καποιο έκτακτο γεγονός δανεική μοτοσυκλέτα η μηχανάκι για να πάω σε κάποια δουλειά στο κέντρο (*συνήθως 1 φορά το χρόνο να τύχει). Πραγματικά μπορώ να πώ οτι τρομάζει το μάτι μου οταν βγαίνω σε δρόμο με λωρίδες και ο τρόπος που κινούνται τα αμάξια μου προκαλεί πλέον τρελό άγχος.
Ισως μελλοντικά να πάρω μια μοτοσυκλέτα για ταξίδια ξανά... οταν μεγαλώσουν τα παιδιά και θα έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο αλλα πραγματικά αυτό το πράγμα που ζεί ο μοτοσυκλετιστής στην Αθήνα καθημερινά είναι αγώνας επιβίωσης...
Somewhere in my soul
there’s always Rock ‘n’ Roll.
Yeahhh..
Θα ήθελα να συμπληρώσω λέγοντας ότι πολλοί μοτοσυκλετιστές, επίσης, είναι κάκιστοι οδηγοί. Το μικρό μέγεθος της μηχανής, σε σχέση με του αυτοκινήτου, και η ευκολία ελιγμών τους επιτρέπει να έχουν άσχημη οδική συμπεριφορά και να κινούνται κάποιες φορές στα όρια του ατυχήματος.