Τι άλλο να πω για αυτήν την ανεξάντλητη χώρα?Για ακόμη μια εξόρμηση κινήθηκα ξυστά σε πολύ γνωστά μου μέρη παρολαυτά ένιωθα λες και πήγα σε σημεία που έβλεπα για πρώτη φορά.Αυτή τη φορά είχα να αντιμετωπίσω την Αφρικανική σκόνη την οποία ρούφηξα σε τεράστιες ποσότητες καθ όλη τη διάρκεια της βόλτας. Απο τη στιγμή που ξύπνησα δεν ένιωθα και πολύ καλά,κάπως βαρύς,σηκώθηκα με δυσκολία απο το κρεββάτι.Κάποια στιγμή περίπου στα μισά της εξόρμησης με έπιασε και πονοκέφαλος,ένα κλασσικό σύμπτωμα απο τη συνεχή έκθεση σε αυτό το ανθυγιεινό νέφος.
Σίγουρα δεν ήμουν για πολύωρη πεζοπορία όπως την προηγούμενη βδομάδα,επιπλέον η χαμηλή ορατότητα που υπήρχε δεν άφηνε και πολλά περιθώρια για να ευχαριστηθείς θέα σε ένα βουνό,συνεπώς η επιλογή μου ήταν μελετημένη.Πήγα στο Δυτικό Μαίναλο,ένα απο τα ελάχιστα βουνά της λίστας που είναι δασωμένα μέχρι την κορυφή τους,όπως η Αετόπετρα και το Ψηλό βουνό για όσους θυμούνται.Ε δε θα έχανα και τίποτα,σκέφτηκα.Ούτως ή άλλως η θέα απο εκεί πάνω προβλέπεται εκ των πραγμάτων περιορισμένη.
Στο πάσο του Ολίγυρτου σταμάτησα για φωτογραφία καθώς η χαμηλή νέφωση έδινε μια αγριάδα στο τοπίο
Με συνοπτικές διαδικασίες έφτασα στη Δημητσάνα και απο εκεί στο Ζυγοβίστι ,έναν από τους πιο ορεινούς οικισμούς της Πελοποννήσου.Το χωριό είχε σημαντικό ρόλο κατά την Επανάσταση του 1821, καθώς κάτοικοί του ήταν από τους πρώτους που ακολούθησαν το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ο οποίος τους χρησιμοποίησε ως σωματοφύλακές του με την ονομασία "Αθάνατο Σώμα": προς τιμήν τους η κεντρική πλατεία του χωριού λέγεται Πλατεία Αθανάτων, στην οποία υπάρχει μαρμάρινο μνημείο.
Στην είσοδο θαύμασα ένα απο τα πιο όμορφα μνημεία που έχω δει στην Ελλάδα.Το μνημείο των ''Αθανάτων'',του επίλεκτου σώματος του Κολοκοτρώνη.
Προσεγμένο και άριστα φτιαγμένο με μεράκι.Εντυπωσιάστηκα μπορώ να πω.
Απάντηση με παράθεση
