Χρόνια πολλά σε όλους και Χριστός ανέστη!Δεν πρόλαβα μεσοβδόμαδα να ανεβάσω το ταξιδιωτικό της προηγούμενης Κυριακής.
Ξανά στην ανεξάντλητη Πελοπόννησο κυρίως λόγω του πολύ καλού καιρού που επικράτησε στην περιοχή.Έζησα ακόμη μια δυνατή περιπέτεια στην ορεινή Αχαΐα.Είχα καινούργιο πισινό λάστιχο το οποίο με έβγαλε παλικάρι σε ένα βουνό στο οποίο είχα μαρτυρήσει και στο παρελθόν.Πρόκειται για το όρος Μπάρμπας πάνω απο τη Ρακίτα.Κάποιοι ίσως θυμούνται το απίστευτο σπαστήρι που είχα κάνει απο εκεί μέχρι το Άνω Μαζαράκι και πέρα 1926m-9-8-2020-t6460.html#p52600 .Μιλάμε για δρόμο που δεν πίστεψα ούτε εγώ ο ίδιος οτι τον πέρασα.
Η παγίδα αυτή τη φορά βρισκόταν αλλού,μέσα στο μυαλό μου βασικά.Επειδή ο δρόμος που λέω ήταν στο ίδιο βουνό,πίστεψα ότι και αυτός που θα με ανέβαζε προς το οροπέδιο για την κορυφή θα είχε ανάλογη δυσκολία.Δηλαδή άντε να ήταν σπαστήρι και να έχει σάρες με κλίση.Έτσι σκέφτηκα.Υπολόγιζα όμως χωρίς τον απόλυτο άρχοντα της περιοχής,τον Μπάρμπα.Ο Μπάρμπας όμως επειδή είναι περίεργος μπάρμπας γουστάρει να παίζει με τους επισκέπτες του και να τους βάζει τα πιο δύσκολα εμπόδια που μπορούν να συναντήσουν,κροκάλες και σάρες απο τη μία,λάσπη-πηλό απο την άλλη.Έτσι για να υπάρχει και ποικιλία!Θα δείτε για τι πράγμα μιλάμε παρακάτω...
Επιτέλους στο πήγαινε κατάφερα να καταγράψω μια διαδρομή που έμαθα μόλις πριν απο λίγους μήνες.Απο Μάνδρα μέχρι τα Μέγαρα.Πολύ ωραία διαδρομή ειδικά για όσους έχουν βαρεθεί το κλασσικό παραλιακό κομμάτι.
Highlight το φαράγγι προς το τέλος
Λίγο πριν τη Ρακίτα προς την πλευρά του Λεοντίου συνάντησα και αυτήν την απίστευτη τοποθεσία!