Προβολή αποτελεσμάτων 1 έως 13 από 13

Θέμα: Against All Odds

  1. #1
    Δεν πόναει!!! Το avatar του/της caesarsk
    Εγγραφή
    21/07/2005
    Μηνύματα
    1.181

    Against All Odds

    ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

    Kάθε μέρα βλέπεις την ίδια διαδρομή, περνάς από τους ίδιους δρόμους, τις ίδιες ώρες, σχεδόν βλέπεις τα ίδια αυτοκίνητα τι εικόνες είναι αυτές που θα σου δημιουργήσουν τις σκέψεις για να γράψεις; Ποια τα ερεθίσματα του μυαλού για να βγάλεις ένα κείμενο που αξίζει να διαβαστεί; Στην τελική όταν γράφεις για να το διαβάσουν, φρόντισε ρε άνθρωπε να γράψεις κάτι αξιόλογο. Να κάνεις τον αναγνώστη να σκεφτεί λίγο έξω από τα κουτιά, να αφήσεις μερικές αναμνήσεις, να τον κάνεις να γελάσει. Θυμάμαι που όταν έπρεπε κάθε Δευτέρα να παραδώσω την στήλη μου το άγχος μου αν θα βρω μια εικόνα, μια μόνο, που να δημιουργήσει αυτό το ερέθισμα.

    Ζήλεψα ρε μαλάκα, ναι ζήλεψα. Ταπείνο διήμερο με φίλους ό ένας, ξεμούδιασμα με 400 χιλιόμετρα ο άλλος, Βάλια Κάλντα τριήμερο σκηνάκια ο τρίτος. Πάμε διήμερο στην Μάνη έγραφε ο άλλος, και ένας ακόμη διάβαινε τους εγκαταλελημένους δρόμους της Ελλάδας. Ανθρωπος είμαι και εγώ και ζήλεψα. Δέκα χρόνια, βγάλε τα δυο που ταλαιπωρούμουν με τα συνεργεία, η μηχανή είχε γίνει παπάκι για την κίνηση στην πόλη, ταξίδι μόνο για δουλειά, και αυτό με την ψυχή στο στόμα. Από βόλτα τίποτα, εκτός από τίποτα κοντινές. Δέκα χρόνια με τις αναγκές των άλλων και τις ανάγκες της δουλειάς. Ανθρωπος είμαι, πόσο ακόμη θα μετράω τρεις το λάδι, δυο το ξύδι, πέντε το λαδόξυδο. Δεν μπορεί να είναι τόσο ευκόλο και εγώ να μένω στην απ'έξω. Κάτι κάνω λάθος.

    Τετάρτη πρωί με παίρνει συνεργάτης τηλέφωνο για ραντεβού Παρασκευή στην Αρχαία Κόρινθο. Κατευθείαν κλείνω ραντεβού με άλλον συνεργάτη στην Πάτρα και στο μυαλό μου ήδη σχεδιάζω διαδρομές. Μέχρι το μεσημέρι έχω άλλαξει γνώμη και σκέφτομαι θα πάω μια γρήγορη μέχρι την Πάτρα να είμαι πίσω νωρίς το μεσημέρι γιατί με περιμένουν υποχρεώσεις. Το βράδυ σκεφτόμουν να ακυρώσω το ραντεβού στην Πάτρα και να το κάνω μέσω internet. Πέμπτη μεσημέρι ήδη μου έχουν φορτωθεί ραντεβού για την Παρασκευή το απόγευμα. Υποχρεώσεις οικογενειακές και άλλα πολλά. Ημουν σίγουρος πως θα γυρίσω πίσω γιατί δεν προλαβαίνω με τίποτα

    Παρασκευή πρωί βγαίνοντας από το γκαράζ, 500 μέτρα πιο κάτω σπασμένος αγωγός νερού, πλημμυρισμένος ο δρόμος και ένα αυτοκίνητο πεσμένο μέσα σε μια τάφρο. Σημάδια σκέφτομαι που μου λένε πως οι οιωνοί δεν είναι μαζί μου. Βενζίνη, έλεγχος πιέσεων στα λάστιχα και μπαίνω βαριεστημένα στην Αττική Οδό. Αν βαριέμαι κάτι είναι ο αυτοκινητόδρομος. Μια ευθεία και εγώ με 140 στην δεξιά να περιμένω να τελειώσει. Μέχρι την Κόρινθο είχα βαρεθεί την ζωή μου και ήδη σκεφτόμουν πως αυτά τα 90 χιλιόμετρα θα πρέπει να τα κάνω προς τα πίσω. Ξεφύσαγα μέσα στο κράνος και βαριόμουν την ζωή μου. Μιλάμε για δουλειά και εγώ κοιτάζω τα βουνά στο βάθος. Θυμάμαι το 2008 στο 36ώρο νύχτα πλέον και λίγο πριν το τερματισμό να πηγαίνουμε με όσα στον έρημο δρόμο από το Λεβίδι προς την Νεμέα ψάχνοντας ΜΙΑ ΤΑΜΠΕΛΑ. Μια ταμπέλα για να την φωτογραφήσουμε. Η τελευταία φωτογραφία από ένα 36ωρο 2500 χιλιομέτρων, με πολύ γέλιο που 13 χρόνια μετά ακόμη η παρέα το συζητάμε και γελάμε.

    Καβάλα ξανά στην μηχανή και βγαίνω από Αρχαία Κόρινθο φτάνοντας στο φανάρι. Ευθεία Εθνική Οδός για Αθήνα, αριστερά Εθνική Οδός για Πάτρα, δεξία παλιά εθνική για Αργος. Πρώτη κουμπωμένη και το μάτι ευθεία. "Μην το σκεφτεσαι ρε μαλάκα, δεν προλάβαινεις", έλεγε το αγγελούδι στο δεξί μου αφτί. "Στρίψε δεξία και πήγαινε μια κοντινή", μου έλεγε το διαβολάκι στο αριστερό μου. Πόσες φορές δεν σας έχουν πιάσει σκέψεις στα τριάντα δευτερόλεπτα ενός φαναριού; "Και δεν πάμε μέχρι το Άργος να δούμε και εκείνον τον πελάτη;". Τελικά η λογική υπερίσχυσε και ξεκίνησα για να γυρίσω Αθήνα. Άλλωστε είχε περάσει η ώρα, ήταν ήδη 10:00 και δεν θα προλάβαινα τίποτα. Μέχρι την μέση της διασταύρωσης πήγαινα για Αθήνα, εκεί αλλάζω πορεία και στρίβω δεξία προς Αργος. 10:30 θα είμαι Αργος, θα πιω ένα καφέ, 11:00 θα ξεκινήσω 12:30 θα είμαι Αθήνα. Θα προλάβω να κάνω τα πάντα.

    Κινούμαι χαλαρά στην παλιά Εθνική περνώντας μέσα από χωριά, κοιτάζοντας τον κόσμο να φεύγει πίσω μου και να μην μένει τίποτα ούτε στο μυαλό μου, ούτε στον σκληρό των αναμνήσεων. Για άγνωστο για εμένα λόγο, που ούτε έχω καταλάβει πως έγινε, με το που βλέπω την ταμπέλα ΝΕΜΕΑ, στρίβω δεξιά προς την κατεύθυνση του χωριού. Θέλεις να ήταν η ανάμνηση της ταμπέλας που ψάχναμε εκείνη την νύχτα; Θέλεις να ήταν αντανακλαστικό ή μήπως κάποιους από τους αρχαίους θεούς με καθοδηγούσε σε άλλα μονοπάτια που εγώ δεν γνώριζα ακόμη; Πέρασα μέσα από την Νεμέα εντελώς αδιάφορα σαν να μην υπήρχε καθόλου συνεχίζοντας προς Στυμφαλία. Ηθελα να δω νερό. "Ποιο νερό ρε βλάκα;", μονολόγησα μέσα από το κράνος καθώς επέστρεφα στην πραγματικότητα. Νερό έχει να δει αυτή η λίμνη από την εποχή του Ηρακλή.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	1.jpg 
Προβολές:	243 
Μέγεθος:	87,2 KB 
ID:	428247
    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	2.jpg 
Προβολές:	241 
Μέγεθος:	57,9 KB 
ID:	428248
    Τελευταία τροποποίηση από caesarsk; 27/05/2021 στις 10:17.
    Ο μοναδικός στην Ελλάδα που έχει κάνει backflip με ΒΜW R1200GS, με μάρτυρες.

    ΠΟΝΕΣΕ ΟΜΩΣ ΜΕΤΑ ΠΟΛΥ!!!!

    -ΘΩΜΑ ΕΙΣΑΙ ΣΠΙΤΙ;
    -Ο ΘΩΜΑΣ ΣΠΙΤΙ ΕΙΝΑΙ...ΕΜΕΙΣ ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΣΑΝ ΤΟΥΣ Μ@Λ@ΚΕΣ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (ταδε εφη trooper)


    Μανο...το τσιπουρο σε περιμενει ρε φιλε σπιτι μου...


    ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΟΙ ΑΓΑΠΗΣΑΝ. ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ!!

  2. #2
    Δεν πόναει!!! Το avatar του/της caesarsk
    Εγγραφή
    21/07/2005
    Μηνύματα
    1.181
    ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

    Εγώ όμως ήθελα λίμνη. Μην υποσχεθείς σε μωρό και σε τρελό κάτι. Περνάω το Απελευρο όρος από την βόρεια μεριά του και την λίμνη που ψάχνω την έχω ήδη στο μυαλό μου. Θα πάω στον Φενεό. Δυο ολόκληρα χρόνια έχω να την επισκεφτώ αφού πέρσυ λόγω καραντίνας δεν βγήκα καθόλου. Βγαινω στον Επαρχιακό δρόμο Κιάτου-Βιτύνας και ανηφορίζω στο υπέροχο στροφιλικι στην Νότια πλευρά του Ορους Κυλλήνη. Κινούμαι μέσα σε ένα υπέροχο δάσος ενώ ψηλά βλέπω τις ξερές κορφές. Περνάω παντελώς αδιάφορα, αφού το μυαλό μου είναι στο εκκλησάκι μέσα στην λίμνη του Φενέου, τα χωριά Μοσιά, Μεσινό, Γκούρα και στρίβω αριστερά προς τον Φενεό. Ηδη η λίμνη είναι μπροστά μου και περνάω πάνω από το φράγμα να κάνω τον κύκλο της λίμνης μέχρι το εκκλησάκι στην άλλη μεριά. Με έχει παραξενέψει πως δεν βλέπω άλλα αυτοκίνητα και κόσμο...και τότε θυμάμαι. Είναι Παρασκευή, ο κόσμος δουλεύει και εσύ άχρηστε κάνεις βόλτες στα βουνά και στις λίμνες.

    Είμαι αραχτός στην όχθη της λίμνης, καθισμένος στο χώμα, καπνίζοντας ένα τσιγάρο. "Δεν πα να γαμηθούν όλα;", σκέφτομαι. "Δεν την παλεύω άλλο να τρέχω. Θα αράξω εδώ θα κάνω το τσιγάρο μου και δεν γυρνάω πίσω". Κάνω και δεύτερο και σκέφτομαι προς τα που να κινηθώ μετά. "Στην βρύση στην Κλειτορία", σκέφτομαι. "Αυτό είναι. Στην βρύση στην Κλειτορία και να τραβήξω την ίδια φωτογραφία όπως πριν 15 χρόνια. Θα την στείλω στην Χρήστο και στον Γιώργο που είναι στην δουλειά να ζηλέψουν". Μαζεύω τις σβησμένες γόπες μου σε ένα σακουλάκι, και κατευθυνόμαι προς την μηχανή.
    Κάνω ένα μεγάλο γύρο και περνάω από την Αρχαία Φενεό. Δεν κόβω δρόμο από την Αρχαία Φενεό προς τα Λυκούρια αλλα κατηφορίζω τον ίδιο δρόμο για να περάσω πάνω από την Ράχη του Ορους Κυλληνη ξανά και να βγω στον δρόμο προς Λεβίδι. Ερημος δρόμος μέσα σε πυκνό ελατοδάσος. Είναι λες και όλος ο κόσμος είναι δικός μου. Δεν είμαι πλέον καλυμένος από σκουπίδια των social media, από ερωτικές πόζες νεαρών σε παραλίες. Δεν υπάρχει ίχνος σκέψης των υποχρεώσεων, και παρόλο που κινούμαι πάνω σε γνωστούς και χιλιοπερασμένους δρόμους, νιώθω εξερευνητής. Δέκα χρόνια είναι αυτά. Δεν ξεπλένονται τόσο εύκολα οι βρωμιές των αμαρτιών μια δεκαετίας. Βγαίνω από την ράχη και χαζεύω στο βάθος την Κανδήλα.

    Χωρίς δεύτερη σκέψη, μπαίνω στο χωριό και κάθομαι στο καφένειο απέναντι από το πετρόχτιστο σχολείο. Αράζω στην σκιά του αιωνόβιου δέντρου και απολαμβάνω τον καφέ μου μαζί με τα παππούδια του χωριού. Θυμήθηκε ο ένας το Zundapp που καβάλαγε παλιά, και ο άλλος τις BMW με το καλάθι των Γερμανών που έβλεπε σαν παιδάκι στο πόλεμο. Πίσω μου φωνές ξέγνοιαστων παιδιών στο διάλλειμα τους και εγώ είμαι το ίδιο ξέγνοιαστος σαν αυτά και θέλω να φωνάξω μαζί τους. Η κουβέντα πάει στις διαδρομές, και που να παω, τι να δω. Δεν σταματώ ποτέ τα παππούδια να μιλούν. Μέσα από τέτοιες κουβέντες έχω βγάλει διαμάντια. Πάντα όμως θα μου πουν ένα μυστικό που θα είναι το επόμενο ταξίδι μου.

    Το καφεδάκι έχει τελειώσει, και το τασάκι έχει γεμίσει από τα αποτσίγαρα. Φοράω το κράνος και καβαλάω την μηχανή. Τρέχει η κοπέλα από το μαγαζί. "Δυο νέρακια πάρε για τον δρόμο, και το τοστάκι είναι κεράσμενο". Λογομαχία να πληρώσω, που κερδίζει αυτή. Δεν μ αφήσε, και αυτό είναι που μου είχε λείψει. Να γνωρίζεις άγνωστους στην διαδρομή που γίνονται δικοί σου. Η ανάγκη για δυο κουβέντες, για μια προσφορά, για ένα χαμόγελο και ένα χαιρέτισμο. Είχα στην τσέπη μου δυο γλυφιτζούρια (μην ρωτάτε γιατί). Τα βγάζω και τα δίνω στο πιτσιρίκι δίπλα της. Τα μάτια του γυαλίζουν και την κοιτάει. Του γνέφει καταφατικά και το μικρό παίρνει τα γλυφιτζούρια από το χέρι μου. Βάζω μπροστα και ξεκινάω έχοντας πίσω μου τους μέχρι πριν λίγο άγνωστους να με χαιρετούν.

    Το μυαλό μου είχε ξεχάσει πελάτες, φορτωτικές, εμπορεύματα, και σχέδια γηπέδων. Είχα περάσει το Λεβίδι και συνέχιζα για την Κλειτορία. Το μυαλό μου όμως δεν ήταν στην βρύση για την φωτογραφία. Το μόνο που ζητούσα είναι να μην χάσω το μικρό δρομάκι αφού βγώ από την Κλειτορία. Το δρόμακι που μου είπαν οι παππούδες να ακολουθήσω. Σίγουρα μπορεί τώρα στα γεράματα να έκαναν λάθος, μπορεί να μην υπήρχε καν ο δρόμος αυτός ή να είχε κλείσει. Ενα τεράστιο "Ε ΚΑΙ" πλανιόταν στον αέρα πάνω μου. Θα ήταν η πρώτη ή τελευταία φορά που θα χανόμουν κάπου. Κάθε φορά που χάθηκα κάτι ωραίο βγήκε στο τέλος. Σε αυτές τις λάθος στροφές είναι η μαγεία της ζωής που μας κάνει να ψάχνουμε το επόμενο λάθος.


    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	3.jpg 
Προβολές:	238 
Μέγεθος:	100,6 KB 
ID:	428249
    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	15834892-8DE4-41E0-B311-A2B8C2E2E069.jpg 
Προβολές:	238 
Μέγεθος:	101,9 KB 
ID:	428250
    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	189527745_4162947870484856_43160275640856654_n.jpg 
Προβολές:	236 
Μέγεθος:	73,2 KB 
ID:	428251
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων 5.jpg‎  
    Ο μοναδικός στην Ελλάδα που έχει κάνει backflip με ΒΜW R1200GS, με μάρτυρες.

    ΠΟΝΕΣΕ ΟΜΩΣ ΜΕΤΑ ΠΟΛΥ!!!!

    -ΘΩΜΑ ΕΙΣΑΙ ΣΠΙΤΙ;
    -Ο ΘΩΜΑΣ ΣΠΙΤΙ ΕΙΝΑΙ...ΕΜΕΙΣ ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΣΑΝ ΤΟΥΣ Μ@Λ@ΚΕΣ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (ταδε εφη trooper)


    Μανο...το τσιπουρο σε περιμενει ρε φιλε σπιτι μου...


    ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΟΙ ΑΓΑΠΗΣΑΝ. ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ!!

  3. #3
    Δεν πόναει!!! Το avatar του/της caesarsk
    Εγγραφή
    21/07/2005
    Μηνύματα
    1.181
    ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

    Κάπως έτσι, πριν 30 χρόνια, οδηγώντας έναν Αυγουστο στην Τυνήσια, μια ομάδα μοτοσυκλετιστών που δεν δέχονταν πως η Τυνησία δεν είναι για Αυγουστο, από την Tozeur προς την Douz σταματήσαμε σε ένα υπαίθριο κιόσκι για να πιούμε ένα αναψυκτικό. Εκει στην συζητήση ο νερουλάς μας είπε πως αντί να πάμε στην Gabes και την Matmata υπήρχε ένας δρόμος που κερδίζαμε τουλάχιστον 200 χλμ και μας περνούσε μέσα από την Chot el Jerid. Δεν μας είπε βέβαια πως τα τελευταία 100 μέτρα ήταν αμμοθίνες και οι μηχανές βούλιαξαν στην άμμο και κάναμε με τα πόδια περα δώθε φορτωτικές τις βαλίτσες και τις μηχανές μέσα στην ζέστη και τον καυτό ήλιο της ερήμου. Ετσι η παραμονή μας στην Douz έγινε 4ημερη αντί διήμερης για να συνέλθουμε. (σήμερα αυτός ο δρόμος είναι ασφαλτοστρωμένος μέχρι και το κέντρο της Douz). Αυτή ή λάθος διακλάδωση είναι αυτό που συζητάμε 30 χρόνια μετά και ας ρίχναμε κατάρες και βρισιές σε ότι γλώσσα ξέραμε ή νομίζαμε πως ξέραμε εκείνη την ώρα.

    Μια μικρή πινακίδα, τόσο μικρή που ακόμη και αν την ψάχνεις μπορείς να την χάσεις, πάνω σε μια δεξιά στροφή, έδειχνε ένα δρόμο που έκανε αναστροφή ανηφορίζοντας το βουνό. Δρόμος σκαμμένος από τα αγροτικά μηχανήματα, που δεν σου γέμιζε το μάτι. Σε τίποτα χωράφια θα βγάζει σκέφτηκα αλλά παρόλα αυτά μπήκα. Οσο περνούσαν τα χιλιόμετρα τόσο ο δρόμος χάλαγε μέχρι που έγινε χωματόδρομος. Τα δέντρα αραιώσαν και την θέση τους έδωσαν στο Αλπικό ξερό τοπίο. Βρίσκω ένα ξέφωτο και σταματάω. Αράζω στον κορμό ενός δέντρου και χάνομαι στην ησυχία της στιγμής. Ενας αετός πετά ψηλά κυκλικά και εγώ ξέρω πως το ταξίδι έγινε για εκείνη την στιγμή. Προσπαθώ να μην πάρω ανάσα να μην χαλάσω την ησυχία. Μένω εκεί προσπαθώντας να κάνω την στιγμή να μακρύνει. Μια στιγμή που χαλάει το φρενάρισμα ενός τζηπ της πυροσβεστικής. Μιλάμε για λίγο, καταλαβαίνω ότι βρίσκομαι στην Νότια πλευρά του χιονοδρομικού, και μου δείχνουν το χωματόδρομο που θα με βγάλει στο Σπήλαιο των Λιμνών. Ακολουθώ τα ίχνη από τα λάστιχα τους και μερικά χιλιόμετρα πιο κάτω βγαίνω ακρίβως στο πλάτωμα έξω από τα σπήλαιο. Το προσπερνώ πηγαίνοντας προς Καλάβρυτα και φτάνω στην διασταύρωση. Δεξιά Διακοπτό, αριστερά Πάτρα. Οχι ρε φίλε δεν έχω ανάγκη τον αυτοκινητόδρομο. Πάμε από τον επαρχιακό. Στρίβω αριστερά και βγαίνω από τα Καλάβρυτα με κατεύθυνση την Πάτρα βλέποντας τις μυτερές κορφές του Ερύμανθου.

    Πέρασα όλη την διαδρομή σε πολύ χαλαρούς ρυθμούς χαιρετώντας χωρικούς στον δρόμο και αναλογιζόμενος ποις θα είναι ο επόμενος στόχος. Είχα μια στιγμή λιγοψυχίας όταν στην διασταύρωση για Αίγιο ήμουν έτοιμος να κατηφορίσω προς τα εκεί, αλλά η τρέλα υπερίσχυσε. Παρόλο που ήξερα τι βαρέτες εικόνες με περίμεναν στα τελευταία 30 χιλιόμετρα πριν την Πατρα, το μυαλό ήταν ήδη στον νομό Φωκίδας, και στον Κορινθιακό κόλπο από την ανάποδη. Σκεφτόμουν τα κόκκινα χωματα στις πλαγιές, το ξερό τοπίο από την μια και την θαλάσσα από την άλλη. Τα διλλήματα πολλά για το ποια διαδρομή θα ακολουθήσω αλλά το άφησα για τελευταία στιγμή.

    Επρεπε να πάρω την διαδρομή για το Πανόπουλο και να αράξω λίγο στο δασάκι, αλλά είχα στο μυαλό μου ότι πρέπει να δω και τον Βάσιλη στην Πάτρα. Του το είχα υποσχεθεί. Πέρασα την Βλασσιά και τους καταρράκτες και το μυαλό μου ήταν συνεχώς στην μέση ωριαία μου και ότι χάσει πολύ χρόνο σε καφέδες και αράγματα. Ηδη έχει 14:00 και εγώ δεν έχω φτάσει στην Πάτρα. Χαλανδρίτσα και μένουν 20 βασανιστικά χιλιόμετρα, με αυτοκίνητα, με κίνηση, ουσιαστικά σε Εθνική οδό. Η ζέστη έχει αρχισει και με καταβάλλει αλλά σε λίγο θα πίνω καφέ με τον Βασίλη στο μαγάζι του.

    Μπαίνοντας στην Πάτρα, η κίνηση είναι τρέλη. Εχω κάνει μόνο 500 μέτρασε 2 λέπτα και βασανίζομαι αφόρητα. Βλέπω την ταμπέλα για να βγω στον Αυτοκινητόδρμο και χωρίς σκέψη στρίβω. Θα με συγχωρέσει ο Βάσιλης, θα τον πάρω τηλέφωνο μετά. Φανάρι, αριστερά για το γήπεδο και θα βγω κατευθείαν στο μαγαζί. Η λογική όμως με έβαλε να συνεχίσω ευθεία. Διαδικαστικά εντελώς αφήνω να περάσουν οι τρεις έξοδοι της Πάτρας και φτάνω στην έξοδο για την Γέφυρα (μια είναι η γέφυρα). Τύψεις για το στήσιμο στον φίλο, αλλά έχει αρχίσει και με τρώει. Είναι περασμένες 15:00 και σκέφτομαι να ανεβώ Αγρίνιο να δω τον Χρήστο για ένα καφέ.

    Οση ώρα είμαι πάνω στην γέφυρα με 90 χλμ/ώρα σκέφτομαι καφέδες, πούλησα τον Βασίλη, να κάνω μια έκπληξη στον Χρήστο. Διόδια και στρίβω δεξιά προς Ναύπακτο. Εχουμε ένα καλοκαίρι μπροστά μας. Αρκετά τα ταξίδια για πελάτες όλο το καλοκαίρι, θα τους δούμε όλους άλλη φορά. Μπαίνω στην Ναύπακτο και οι ώμοι μου λένε πως χρειάζομαι στάση. Στάση στην Ναυπάκτο σημαίνει ένα σημείο. Στο τζαμί, και άραγμα για καφέ. Μαλακία εντελώς, ο Βασίλης με περίμενε στο μαγαζί του με άλλον έναν φίλο που έχω να δω καιρό τον Νάσο. Ο Νάσος που έκανε ανάποδα το ταξίδι solo και αφού ανέβηκε βόρεια πήγαινε για έναν πολυήμερο γύρο της Πελοπονήσου. Μαλακία και που δεν ανέβηκα στον Χρήστο.



    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	6.jpg 
Προβολές:	230 
Μέγεθος:	82,2 KB 
ID:	428253
    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	8.jpg 
Προβολές:	230 
Μέγεθος:	43,9 KB 
ID:	428254
    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	191088827_511315523246098_5365449794320469241_n.jpg 
Προβολές:	231 
Μέγεθος:	104,0 KB 
ID:	428255
    Τελευταία τροποποίηση από caesarsk; 27/05/2021 στις 10:28.
    Ο μοναδικός στην Ελλάδα που έχει κάνει backflip με ΒΜW R1200GS, με μάρτυρες.

    ΠΟΝΕΣΕ ΟΜΩΣ ΜΕΤΑ ΠΟΛΥ!!!!

    -ΘΩΜΑ ΕΙΣΑΙ ΣΠΙΤΙ;
    -Ο ΘΩΜΑΣ ΣΠΙΤΙ ΕΙΝΑΙ...ΕΜΕΙΣ ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΣΑΝ ΤΟΥΣ Μ@Λ@ΚΕΣ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (ταδε εφη trooper)


    Μανο...το τσιπουρο σε περιμενει ρε φιλε σπιτι μου...


    ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΟΙ ΑΓΑΠΗΣΑΝ. ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ!!

  4. #4
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της Ζεύκας
    Εγγραφή
    15/10/2005
    Μηνύματα
    7.135
    Ε ωραία και τι θες τώρα, να διαβάσουμε όλο αυτό το μακρυνάρι;

  5. #5
    Δεν πόναει!!! Το avatar του/της caesarsk
    Εγγραφή
    21/07/2005
    Μηνύματα
    1.181
    ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

    Τα τηλέφωνα όμως από την δουλειά και το σπίτι έχουν αρχίσει. Τι ώρα θα είμαι πίσω; Που είμα; Γιατί βρίσκομαι εκεί; Αχρηστες ερωτήσεις που απλα χαλούν την μαγεία. Ερωτήσεις που δεν χρήζουν απαντήσεων. Ερωτήσεις που το μόνο που προσφέρουν είναι περιττό άγχος. Μαζευώ για τελευταία φορά τα πράγματα μου, ξεχνώντας τα πάντα. Κράνος, μιζιά και στον δρόμο. Μια στιγμή αναποφασιστικότητας στην διασταύρωση. Αριστερά γυρνάω Πάτρα, και παίρνω τον δρόμο απευθείας για Αθήνα. Δεξιά συνεχίζω να χάνομαι στα βουνά και τις παραλίες. Ενα "δεν γαμιούνται όλα" βγαίνει από μέσα και φεύγω δεξία με κατεύθυνση το Γαλαξείδι.

    Ο δρόμος ανοιχτός μπροστά και οι ταχύτητες μεγαλώνουν. Φρένο όμως μόλις δω την πρώτη από τις πολλές κάμερες που θα ακολουθήσουν. Πινακίδες ορίων ταχύτητας στα 30-40 χλμ/ωρα. Ξεχασμένες από άλλες εποχές ή επίτηδες φρέσκες τοποθετημένες δεν μπορώ να καταλάβω. Το ζήτημα είναι πως με τέτοια όρια είναι σαν ξέρεις πως θα φας κλήση σήμερα. Το μυαλό μου μοιράζεται μεταξύ οδήγησης, απόλαυσης του τοπίου και των υποχρεώσεων πίσω στην Αθήνα. Οταν έχεις φτάσει σε αυτό το σήμειο είναι δεδομένο πως στην πραγματικότητα η βόλτα έχει τελειώσει και ξεκινάει το διαδικαστικό κομμάτι της επιστροφής.

    Ταμπέλα Τροιζόνια. Πόσα χρόνια έχουν περάσει από εκείνη την πρώτη επίσκεψη στο νησάκι; Σταματώ και αναπολώ. Ηταν στο 1996 και η Σοφία ήταν από τα Τροιζόνια. Μόλις μου είπε να έρθεις οπωσδήποτε βόλτα θα σου αρέσει δεν το σκέφτηκα καθόλου. Η Σοφία ήταν απωθημένο. Ψηλή, γεμάτη στα σημεία που χρειάζεται και αδύνατη εκεί που πρέπει (όλοι ξέρουμε τι εννοούμε μην ζητάτε εξηγήσεις). Αφού με κάλεσε το είχα σίγουρο το σκοράρισμα. "Θα είναι και μια φίλη μου μαζί, δεν φέρνεις και τον φίλο σου τον Ηρακλή;". Δεν με πονήρεψε καθόλου. Ξεκινήσαμε με τον Ηρακλή νωρίς το πρώι για να έχουμε χρόνο στα Τροιζόνια. Τελικά η Σοφία ήθελε τον Ηρακλή, ο Ηρακλής ήθελε την Τζίνα την φίλη της, η Τζίνα ήθελε εμένα, και εγώ ήθελα την Σοφία. Ανεκπλήρωτοι πόθοι, που έμειναν έτσι. Βέβαια ήμουν νέος και άμυαλος και μεγαλώνοντας δυο τρία χρόνια καταλάβαμε με τον Ηρακλή την ευκαιρία που χάσαμε.

    Εσβησα το τσιγάρο και συνέχισα προς το Γαλαξείδι. το κοκκινόχωμα που θυμόμουν ήρθε να αντικαταστήσει τις μέχρι τώρα πράσινες εικόνες μου. Μου θύμησε άλλα ταξίδια στην Ανατολία, σε έρημες περιοχές, χαμένος σε ταμπέλες που δεν καταλάβαινα, χωρίς GPS, χωρίς παρέα παρά μόνο κάτι χάρτες της Michelin που εκείνα τα χρόνια θεωρούταν οι πιο αξιόπιστοι. Χιλιόμετρα ολόκληρα μπρος-πίσω μέχρι να κατάλαβω που βρίσκομαι και που πρέπει να παώ. Και τελίκα με κατάληξη σε άγνωστο χωριό, να κοιμάμαι σε αμφιβόλου ποιότητας, για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα μου κατάλυμα, ενώ στην πραγματικότητα ήταν από τις ασφαλέστερες νύχτες μου. Οι πιο φιλόξενοι άνθρωποι που συνάντησα ήταν οι πιο φτωχοί, και όσο πιο βαθιά χώνεσαι στην Ανατολή, τόσο πιο φτωχούς ανθρώπους συναντάς, τόσο πιο φιλόξενους. Ο φτωχός δεν έχει να χάσει τίποτα, δεν φοβάται για τα υπάρχοντα του γιατί δεν έχει. Γι'αυτόν η φιλοξενία και το μοιράσμα δεν είναι υποχρέωση είναι ανάγκη. Γιατί ξέρει πως είναι να είσαι μόνος και χαμένος. Με έβαλαν στα σπίτια τους, με κέρασαν φαγητά και αφεψήματα, με οδήγησαν για χιλιόμετρα και όλα αυτά πάντα με χαμόγελο. Μακρυά από τουριστικά αξιοθέατα και αετονύχηδες αρκουδιάρηδες. 12 Ευρώ ο καφές στο Μονακό, κερασμένος και ψημένος στην χόβολη στα σύνορα της Τουρκίας με το Ιράν.

    Με τις σκέψεις αυτές έχασα την έξοδο για Γαλαξείδι, σταμάτησα μερικά χιλιόμετρα μακρυά να το βγάλω μια φωτό, με τον τρούλο της εκκλησίας να δεσπόζει στην μέση. Δεν είναι το ίδιο, αλλά επέστρεψαν μαζί και οι κακές συνήθειες. Κοίταξα το ρολόι μου. Αυτό σημαίνει πως το μυαλό μου ήταν πίσω στην Αθήνα ήδη. Περνάω έξω από την Ιτέα, αντιστέκομαι σθεναρά να στρίψω προς Αμφισσα, και συνεχίσω προς την Δεσφίνα. Ενώ αρχικά σκεφτόμουν να ανεβώ Δίστομο και από εκεί να βγω στην Λειβαδιά, κατηφόρισα προς Αντικυρα, και από εκεί στα Ασπρα Σπίτια. Ο δρόμος απλά κυλάει, δεν με νοιάζει ούτε το τοπίο. Υπάρχουν αναμνήσεις όταν το 2011, 120 φίλοι περνούσαμε από εκεί για την ετήσια του moto.gr αλλά και πάλι είναι θολές. Στο μυαλό υπάρχει τι υποχρεώσεις έχω για αύριο. Ο κώλος έχει αρχίσει και πονάει, η μέση το ίδιο, το δεξί χέρι έχει μουδιάσει. Δεν είμαι 39 που 1300 χλμ σε μια μέρα ήταν κάτι εύκολο. Είμαι 49 και το πνεύμα μεν πρόθυμο το σώμα δε δεν ακολουθεί.

    Το Δίστομο δεν το γλύτωνω αλλά και πάλι δεν στρίβω αριστερά προς Λειβαδιά. Συνεχίζω προς Κυριάκι, και Δομβραίνα. Στο μυαλό μου είναι ακόμη τα χιλιόμετρα. Πλαταιές, Ερυθρές, Δερβενοχώρια είτε τα πέρασα είτε όχι το ίδιο και το αυτό. Είμαι ήδη στην Αθηνά νοητά και όπως έχει κουραστεί το σώμα έτσι κουράζω και εγώ με την πολυλογία μου. Μια βόλτα ρε φίλε έκανες και το έκανες θέμα. Μια βόλτα κάθαρσης, ένα τεράστιο γαμώτο για όσα θέλω να κάνω και πλέον δεν μπορώ. Αναμνήσεις από ταξίδια που δεν θα ξαναγίνουν όσο και αν το θέλω. Τελικά το μόνο που μας μένει είναι αυτές οι αναμνήσεις. Τελευταίο τσιγάρο στο δρόμο.


    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	188567533_4162947487151561_3031408447359587147_n.jpg 
Προβολές:	229 
Μέγεθος:	95,6 KB 
ID:	428256
    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	190193302_4162947287151581_2233432334936907155_n.jpg 
Προβολές:	228 
Μέγεθος:	103,8 KB 
ID:	428257
    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	188341152_4163530613759915_7575231326813475539_n.jpg 
Προβολές:	228 
Μέγεθος:	98,4 KB 
ID:	428258
    Ο μοναδικός στην Ελλάδα που έχει κάνει backflip με ΒΜW R1200GS, με μάρτυρες.

    ΠΟΝΕΣΕ ΟΜΩΣ ΜΕΤΑ ΠΟΛΥ!!!!

    -ΘΩΜΑ ΕΙΣΑΙ ΣΠΙΤΙ;
    -Ο ΘΩΜΑΣ ΣΠΙΤΙ ΕΙΝΑΙ...ΕΜΕΙΣ ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΣΑΝ ΤΟΥΣ Μ@Λ@ΚΕΣ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (ταδε εφη trooper)


    Μανο...το τσιπουρο σε περιμενει ρε φιλε σπιτι μου...


    ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΟΙ ΑΓΑΠΗΣΑΝ. ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ!!

  6. #6
    Δεν πόναει!!! Το avatar του/της caesarsk
    Εγγραφή
    21/07/2005
    Μηνύματα
    1.181
    ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ (αν διαβάσεις τον τίτλο του thread και αυτό είναι σαν να εχείς διαβάσει τα πάντα)

    Ηταν η κρίση της Ελλαδος, είναι ο Covid-19, αύριο θα είναι κάτι άλλο. Χτίζουμε να επιζήσουμε και μόλις σήκωσουμε κεφάλι κάτι καινούργιο θα βρεθεί να μας ξαναρίξει πίσω στα σκατά. Τουλάχιστον ας μας μείνει το μυαλό να ταξιδεύουμε με αυτό μέσω των αναμνήσεων. Να μπορούμε να ξαναβρεθούμε σε μέρη άγνωστα, να μιλήσουμε με παππουδια, να μοιραστούμε τα όνειρα και τα αγχη μας με αγνωστους ξένους. Κούρασα...και το μόνο που δεν μ αρέσει είναι να γίνομαι κουραστικός. Γκρινιάρης θα παραμείνω γιατί είναι γραμμένο στο DNA μoυ.

    https://youtu.be/XRdiuAUqIno
    Ο μοναδικός στην Ελλάδα που έχει κάνει backflip με ΒΜW R1200GS, με μάρτυρες.

    ΠΟΝΕΣΕ ΟΜΩΣ ΜΕΤΑ ΠΟΛΥ!!!!

    -ΘΩΜΑ ΕΙΣΑΙ ΣΠΙΤΙ;
    -Ο ΘΩΜΑΣ ΣΠΙΤΙ ΕΙΝΑΙ...ΕΜΕΙΣ ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΣΑΝ ΤΟΥΣ Μ@Λ@ΚΕΣ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (ταδε εφη trooper)


    Μανο...το τσιπουρο σε περιμενει ρε φιλε σπιτι μου...


    ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΟΙ ΑΓΑΠΗΣΑΝ. ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ!!

  7. #7
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της Panos76
    Εγγραφή
    10/05/2011
    Μηνύματα
    3.263
    Ταυτίζομαι στα πάντα.

    Πλέον και στη γκρίνια (που κάποτε μόνο γκρινιάρης δεν ήμουν).

    Κάποτε θα τα θυμόμαστε όλα αυτά και θα γελάμε.

  8. #8
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της telegonos
    Εγγραφή
    18/03/2015
    Μηνύματα
    2.723
    Εγώ δεν ταυτίζομαι σε αυτό το να ''μιλήσουμε με παπούδια''. Χάθηκαν τα καλίγραμμα 25χρονα κοριτσόπουλα;

    Έχω ζάλη, ζάλη στο κεφάλι, έχω ζούρλα στο μυαλό,
    παίζουν βιφόρια και αρβιεφίδια, γραναζιωτικό σκοπό

  9. #9
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της Panos76
    Εγγραφή
    10/05/2011
    Μηνύματα
    3.263
    Παράθεση Δημοσιεύθηκε αρχικά από telegonos Προβολή μηνύματος
    Εγώ δεν ταυτίζομαι σε αυτό το να ''μιλήσουμε με παπούδια''. Χάθηκαν τα καλίγραμμα 25χρονα κοριτσόπουλα;

    Που να βρεθούν στις ερημιές; Μόνο κανα Άργος, κλπ.

    Έτυχε και κατέβηκα χωριό (δουλειές/επισκευές + τηλεργασία) για κάποιες ημέρες με το μηχανάκι και ξέκλεψα το ΣΚ για να το αφιερώσω σε εμένα.

    Ίδιες σκέψεις, εικόνες, επιθυμία για εξαφάνιση και χάσιμο..

    Ο χρόνος και η τριβή με την πραγματικότητα μας κλέβουν πολλά, κυρίως στιγμές, μικρές στιγμές και εικόνες που μπορούμε να τις βρούμε σε μια στροφή ενός δάσους, στα χρώματα της θάλασσας, στις μυρωδιές από τα αγριόχορτα στην άκρη του επαρχιακού δρόμου και που μας αρκούν να μας γεμίζουν ευτυχία και πληρότητα.

    Ο χρόνος μας εδώ κάτω τελειώνει και δεν είναι ποτέ αρκετός. Ας τον αρπάξουμε από τα μαλλιά (αρκεί να μη φοράει περούκα).
    Κάποτε θα τα θυμόμαστε όλα αυτά και θα γελάμε.

  10. #10
    ..nice flight.. Το avatar του/της airmav
    Εγγραφή
    29/08/2012
    Μηνύματα
    551
    φιλε συντροχε, γνωστε ή αγνωστε
    συγχωρεσε με για την ωμοτητα που θα το πω και για το θαρρος που παιρνω...

    το γ@μη$ες και ψοφησε......

    και εξηγουμαι για να μην με παρεξηγησετε αν δεν το εχετε κανει ηδη...καταφερες και πηδηξες την ρουφιανα την καθημερηνοτητα....την ρουτινα που μας εχει κανει να ζουμε την ζωη της και οχι την δικη μας....εισαι ο ηρωας της στιγμης για ολους εμας που που δεν στριψαμε δεξια να χαθουμε στις επαρχιακους οδους αλλα επιστρεψαμε Αθηνα..
    μαζι σου πηγα μια βολτα πελλοπονησσο ηπια μια γουλια καφε πλαι στο δεντρο,και μετα στερεα, πηγα για μια ρουφηξια τσιγαρου στην Τυνησια και τελειωσα το καφεδακι μου στα συνορα Τουρκιας Ιραν αφου εβγαλα τις μποτες μου να φυγει η αμμος απο τα κολληματα στα 100 εκεινα μετρα.

    καντε τις βολτες σας ταξιδια διαβασα καπου...ετσι ειναι....

    Υ.Γ....ασε...ειναι μεγαλη αλητρα το μυαλο...ολα στο μυαλο ειναι που λενε...αλλα αυτο ειναι και το ζορι ολα ειναι μεσα στο μυαλο...δεν εχουν φυγει και δεν θα φυγουν ποτε...απο τα καθημερινα ως τα ανεκπληρωτα πιπερατα που παντα θα αναστατωνουν τη σκεψη μας

    ευγε παληκαρι μου
    ..without engineers, science is just philosophy..

  11. #11
    hercooligan Το avatar του/της doctoras
    Moderator
    Εγγραφή
    10/10/2007
    Μηνύματα
    4.423


    you rise you fall you're down then you rise again

  12. #12
    ...και καλη τυχη μάγκες Το avatar του/της bulmont
    Moderator
    Εγγραφή
    06/09/2010
    Μηνύματα
    4.155
    Παράθεση Δημοσιεύθηκε αρχικά από Ζεύκας Προβολή μηνύματος
    Ε ωραία και τι θες τώρα, να διαβάσουμε όλο αυτό το μακρυνάρι;
    Με πενφέ έχεις άπλετο χρόνο να γράψεις τα πάντα..............
    "ελλαδα ειναι η χωρα οπου ο λαζοπουλος κανει σατιρα και ο αρκας προπαγανδα....(!)"

  13. #13
    Νέο μέλος Το avatar του/της ILouloudakis
    Εγγραφή
    08/04/2021
    Μηνύματα
    17
    Μου έφτιαξες τη μέρα φίλε μου!!!

Παρόμοια θέματα

  1. Hi all! Neo melos :)
    από cocos στο forum Ανέκδοτα & χιούμορ
    Απαντήσεις: 13
    Τελευταίο μήνυμα: 03/05/2005, 09:40
  2. One string to find them all...
    από tai στο forum Αναζητήσεις, σκέψεις & προβληματισμοί
    Απαντήσεις: 34
    Τελευταίο μήνυμα: 06/02/2005, 17:02
  3. alles gute zum nahmenstag
    από KaTaNaS στο forum Off topic
    Απαντήσεις: 2
    Τελευταίο μήνυμα: 08/12/2004, 22:03
  4. Απαντήσεις: 1
    Τελευταίο μήνυμα: 23/07/2004, 10:18
  5. KTM All Wheel Drive
    από superspy στο forum Νέα
    Απαντήσεις: 1
    Τελευταίο μήνυμα: 28/05/2004, 17:26

Κανόνες δημοσιεύσεων

  • Δεν μπορείτε να ανοίξετε νέο θέμα
  • Δεν μπορείτε να απαντήσετε
  • Δεν μπορείτε να επισυνάψετε αρχεία
  • Δεν μπορείτε να επεξεργαστείτε τα μηνύματά σας
  •  
  • Ο κώδικας ΒΒ είναι ΟΝ
  • Τα smilies είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας [IMG] είναι OFF
  • Ο κώδικας [VIDEO] είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας HTML είναι OFF