Γράμμος-Μουρίκι(1703m)-Αλεβίτσα(1589m) 27-6-2021

[billy84]

Μέσα σε κάποιες ώρες,βρέθηκα σε έναν άλλο κόσμο ξανά.Σε έναν κόσμο ξεχασμένο,πνιγμένο σε ''αδερφικό'' αίμα πριν απο περίπου 70 χρόνια.Τώρα πλέον ελάχιστοι θυμούνται και ένας επισκέπτης αδυνατεί να αντιληφθεί τι έχει συμβεί εκεί.Πλέον τα πάντα είναι καταπράσινα,η φύση ξαναβρήκε το δρόμο της,κανένα σημάδι που να υποδηλώνει μια μάχη,εκτός απο κάποιες σωρούς απο πέτρες που κάποτε ήταν ''πρόχειρα'' πολυβολεία.Όταν έχεις διαβάσει για τους τόπους που επισκέπτεσαι είναι δεδομένο ότι θα δεις τα πάντα με μια άλλη ματιά.Περπατώντας θα φέρεις στο μυαλό σου μια μάχη χρησιμοποιώντας τη φαντασία σου.Θα φέρεις τον εαυτό σου στη θέση ενός μαχητή του τότε,είτε απο τη μια είτε απο την άλλη πλευρά.Τι να σκεφτόταν άραγε?Αναρωτιέμαι αν βλέποντας όλη αυτήν την ομορφιά των βουνών έλεγε ''ρε αδέρφια,δείτε σε τι απίστευτο μέρος βρισκόμαστε?Γιατί πολεμάμε?''.Αν ήμουν εκεί σίγουρα θα έλεγα το ίδιο πάντως...

Η εξόρμηση ήταν μεγάλη απο όλες τις απόψεις.Μόνο μια καλοκαιρινή μέρα μπορεί να προσφέρει τέτοιες δυνατότητες μονοήμερων εξορμήσεων.Οδήγησα σε μαγικές χωμάτινες διαδρομές που χρώσταγα στον εαυτό μου για χρόνια.


Χάρτης εξόρμησης.






Μετά απο 2 χρόνια βρέθηκα πάλι στην Εράτυρα, μια όμορφη κωμόπολη η οποία βρίσκεται στους πρόποδες του Ασκίου.Απο εκεί κατευθύνθηκα βόρεια στην επίσης όμορφη Βλάστη.








Προσεγγίζοντας τη Βλάστη

[billy84]

Απο τη Βλάστη μια ωραία ασφάλτινη διαδρομή με ανέβασε λίγο ψηλότερα στη μονή Αγίου Παντελεήμονα.








Μονή Αγίου Παντελεήμονα.









Βρίσκομαι πια στο όρος Μουρίκι που έχει υψόμετρο 1703m.Κοντά στο μοναστήρι άφησα το μηχανάκι και συνέχισα με τα πόδια.







Η θέα εκπληκτική απο εδώ.Διακρίνεται η Βλάστη αριστερά,πίσω της το επιβλητικό Άσκιο και δεξιά η τεχνητή λίμνη Σισανίου.Απο το Άσκιο πριν 2 χρόνια είχα βγει στη Βλάστη μόνο απο χώμα απο την αριστερή πλευρά που βλέπετε.Εξαιρετική διαδρομή.







Συνεχίζοντας με τα πόδια πια σε λιβάδι σεβαστής κλίσης








Πολύ καθαρή ατμόσφαιρα για τα δεδομένα καύσωνα που είχε η Ελλάδα την Κυριακή.Γενικά μέχρι εδώ δε ζεστάθηκα πουθενά και φυσικά πάνω στα βουνά υπάρχει πάντα η φυσική δροσιά ακόμα και το καλοκαίρι.Ο ήλιος βέβαια σε χτυπάει πιο δυνατά μιας και βρίσκεσαι ακόμα πιο κοντά του οπότε το καπέλο είναι απαραίτητο αξεσουάρ.








Κάποια παλιά οχυρά








έχοντας μπει σε ένα χορταριασμένο λούκι υψηλής κλίσης









Εντυπωσιακοί σχηματισμοί!

[billy84]

Έχοντας φτάσει στην κορυφογραμμή υπάρχουν κάποια μικρά σκαμπανεβάσματα μέχρι την κορυφή.Διακρίνεται το μονοπάτι.








Απέναντι στο κέντρο της φωτο βρίσκεται το Βίτσι








Κοιτώντας βόρεια διακρίνεται η λίμνη Χειμαδίτιδα








Το μονοπάτι με πέρασε και μέσα απο δάσος








Μέχρι που βρέθηκα στην κορυφή















Μεγαλείο!

[billy84]

Απο το βουνό έκανα μια απίθανη χωμάτινη διαδρομή μέχρι την Κλεισούρα στη βόρεια πλευρά του.Απολαύστε τη!








Χαμηλά η Κλεισούρα.Πολύ όμορφη,με εξέπληξε ευχάριστα και δεν είχε τύχει να έρθω ξανά.

[billy84]

Απο εκεί τράβηξα ακόμα πιο βόρεια για να ξανακάνω μια διαδρομή που είχα κάνει το 2015 όταν είχα πάει στη Γκιστόβα του Γράμμου.Αρχικά βγήκα στο Καλοχώρι και απο εκεί στη Διποταμία,μια ανάσα απο τα Ελληνοαλβανικά σύνορα πλέον.Μπορεί να είχα ξανακάνει αυτή τη διαδρομή αλλά διαφορετική ώρα.Αυτή τη φορά με τον ήλιο ψηλά έπαθα πλάκα με τα χρώματα!

[billy84]

Απο τη Διποταμία συνέχισα την φανταστική χωμάτινη διαδρομή προς Τρίλοφο με μια παράκαμψη στο όρος Αλεβίτσα.Ένας δύσβατος χωματόδρομος με οδήγησε στην κορυφή του κατάφυτου αυτού βουνού.Υπάρχει ένα παλιό φυλάκιο εκεί.Στην Αλεβίτσα έγιναν σφοδρές μάχες κατά την περίοδο του Εμφυλίου.Το 1948 οι αντάρτες σε αυτό το βουνό νίκησαν προς στιγμή και κατάφεραν να περάσουν τις δυνάμεις τους στο Βίτσι.








Λίγο μετά την Καλή Βρύση πέτυχα και ένα άλογο που άραζε πάνω στο δρόμο!Γιόλο!Εν τω μεταξύ τι φάση?Έχει ίσκιο στο ένα μέτρο.Τόσο πολύ βαριόταν να πάει εκεί?








Κορυφή Αλεβίτσας 1589m.Απέναντι ο Γράμμος.







Ότι βλέπετε μετά το βουνό είναι Αλβανικό έδαφος








Χαμηλά η λίμνη Vidohove και αριστερά κρυμμένο απο τα δέντρα το ομώνυμο χωριό









Πανόραμα Γράμμου








Το κολωνάκι βρίσκεται πάνω απο υπόσκαφο οχυρό

[billy84]

Συνέχεια της χωμάτινης διαδρομής μέχρι το Μονόπυλο και το Τρίλοφο τα οποία συμπεριλαμβάνονται στα "Γραμμοχώρια''.Πλέον όλα είναι σχεδόν έρημα καθώς γνώρισαν μεγάλες καταστροφές κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Η διαδρομή είναι καταπράσινη και απο ένα σημείο και μετά κινείται παράλληλα στον Αλιάκμονα

[billy84]

Απο το Τρίλοφο συνέχισα μέχρι τον οικισμό του Γράμμου.Σχεδόν μία ώρα και δέκα λεπτά οδηγώ σε χωμάτινες διαδρομές μέσα σε καταπράσινα δάση.









Οικισμός Γράμμου και ποταμός Αλιάκμονας χαμηλά









Απέναντι η κορυφή Περήφανο(2444m).Πολλοί τη μπερδεύουν με την Τσούκα Πέτσικ που είναι και η ψηλότερη του Γράμμου(2520m) όμως δε φαίνεται απο εδώ.

[billy84]

Όπως είδατε εδώ ισχύουν άλλοι κανόνες.Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες στα 1500m υψόμετρο.Εδώ έχει δροσιά,απέναντι κάτω απο τις κορυφές έχει ακόμα χιόνια.Την ίδια στιγμή η Ελλάδα είναι ένα καμίνι που βράζει.Εκ διαμέτρου αντίθετες εικόνες!

Είχε έρθει η ώρα για μια διαδρομή που έλεγα για χρόνια να κάνω.Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτό που θα επακολουθήσει θα μπορούσε να περιγραφεί σαν μια ξεχωριστή εξόρμηση.Αποφάσισα να κάνω το χωμάτινο πάσο του Γράμμου,τη διαδρομή Γράμμος-Αετομηλίτσα απο Στάνη Λάμπρου.Δεν είχα ιδέα αν βγαίνει,θυμάμαι αμυδρά να τη συζητάμε με τον Gaslion το 2017 όμως 4 χρόνια στο βουνό είναι πολλά,πάρα πολλά.Μόλις μερικές ώρες χρειάζεται για να χαλάσει τελείως ένας δρόμος υπο συνθήκες.Ποτέ δεν ξέρεις τι σε περιμένει εκεί πάνω και η αλήθεια είναι,οτι με περίμεναν πολλά...


Κυρίες και κύριοι με χαρά μου σας παρουσιάζω ένα απο τα πιο όμορφα χωμάτινα πάσα στην Ελλάδα.Πιθανότατα για 1η φορά υπάρχει βιντεοσκοπημένη ολόκληρη η διαδρομή,ελεύθερη για να τη δει ο καθένας.



1ο μέρος με στάση για τσεκ σε ένα δύσκολο κομμάτι το οποίο είναι πιθανό σύντομα να μην περνάει καθόλου








Στιγμιότυπα της διαδρομής



Κοντά στο χωριό Γράμμος.Λίγο μετά αρχίζουν σοβαρές κλίσεις όπως θα είδατε και στο βίντεο







Μαγεία!







Αναρωτιέμαι κοιτώντας τη συνέχεια του δρόμου απο εδώ αν βγαίνει ή αν έχει διαλυθεί τελείως









Eδώ το σημείο που σταματάω.Αρχικά δείχνει οτι είναι απροσπέλαστο














Δε χάνω την ευκαιρία να τραβήξω και το υπόλοιπο τοπίο

[billy84]

Τελικά καταφέρνω και περνάω σχετικά εύκολα και συνεχίζω την μαγική διαδρομή









Αρχικά πέρασα το ρέμα και τη σαθρή απότομη ανηφόρα που βλέπετε









Έφτασα στην ξακουστή στάνη Λάμπρου.Ο δρόμος σε κάποια σημεία μετά βίας διακρίνεται









Παντού χιονούρες και απέραντα αλπικά λιβάδια









Και τρομερά περάσματα κάτω απο κάθετους βράχους








Αλλά και ''μαύρους'' δρόμους για να σπάει λίγο η μονοτονία του πράσινου ρε αδερφέ!









Κάποια στιγμή πετυχαίνω και μια δεύτερη μεγάλη στάνη









Και σε μια σημαντική διασταύρωση το GPS με στέλνει απο την πιο σύντομη διαδρομή.Ουσιαστικά όπως θα δείτε στον χάρτη εγώ κατεβαίνω απο τον πάνω δρόμο στα αριστερά,ο σωστός δρόμος είναι αυτός που φεύγει προς τα δεξιά όπως βλέπετε τον χάρτη(αριστερά για μένα όπως έρχομαι) και με πήγαινει νότια.Στο τέλος του χάρτη κάτω βρίσκεται η Αετομηλίτσα και απο εκεί απέχει μόλις 5km.









Μετά απο λίγο έχοντας μπει στον λάθος δρόμο όλα δείχνουν φυσιολογικά,να μωρε απο εκεί συνεχίζει φαίνεται.Η Αετομηλίτσα βρίσκεται ακριβώς απο πίσω.Μια γκαζιά είμαι!









Σύντομα όμως με παίρνει η κατηφόρα και βρίσκομαι εγκλωβισμένος καθώς δεν υπάρχει χώρος για αναστροφή και ένα βαθύ λούκι αριστερά του δρόμου που αρχικά φαίνεται να συνεχίζει αριστερά,μετά απο λίγο η εμπειρία μου λέει οτι κάτι δεν πάει καλά και σταματάω να δω τι γίνεται όπως θα δείτε και στο βίντεο.

Τι να γίνεται?ΑΥΤΟ ΓΙΝΕΤΑΙ










Είμαι εγκλωβισμένος και την έχω πατήσει απο την ''υπερβολική σιγουριά της κατηφόρας'' που λένε οι χωμάτινοι.Μπορείς να κατέβεις πάρα πολλούς δρόμους που δεν είναι απόλυτο οτι θα τους ανέβεις μετά.Στην προκειμένη περίπτωση θα σας πω έντιμα ότι πίστεψα ότι ήταν μάλλον απίθανο να καταφέρω να ανέβω ξανά απο εκεί που σταμάτησα.Το τεραίν εκτός απο την πολύ υψηλή κλίση ήταν και σαθρό και εκτός αυτού για όσους το πρόσεξαν,δε φοράω καθαρό τακούνι λόγω καλοκαιριού.

Οι πιθανότητες είναι εναντίον μου.Ο κίνδυνος να αφήσω το μηχανάκι εδώ πάνω και να κατέβω με τα πόδια στο χωριό είναι πλέον πιο ορατός απο ποτέ.Αρχικά σκέφτομαι να τα παίξω όλα για όλα και να κατεβάσω το μηχανάκι στα χέρια(σβηστό με 1η και συμπλέκτη) αφού πρώτα πάω να τσεκάρω και πιο χαμηλά τι γίνεται,διότι αν πέρναγα αυτό το βαθύ λούκι που είδατε δεν ανέβαινε ούτε με ελικόπτερο μετά.Ξανακατεβαίνω πάλι με τα πόδια και διαπιστώνω τη ματαιότητα της σκέψης μου.''Με τίποτα δεν το περνάω απο εδώ,θα εγκλωβιστώ τελείως,εδώ γλιστράω με τα πόδια απο τις σάρες''.


Σκέφτομαι να εφαρμόσω την κλασσική τεχνική γυρίσματος της μοτό στο πλαϊνό σταντ.Αναρωτιέμαι όμως πως διάολο μπορώ να ανέβω αυτή τη σαθρή ανηφόρα σταματημένος μην έχοντας τη δυνατότητα να πάρω λίγη φόρα?Αποφασίζω να δοκιμάσω και γυρνάω πολύ εύκολα τη μοτοσυκλέτα προς τα πάνω(180μοιρες)



Εδώ έχοντας κάνει σχεδόν ολόκληρη την περιστροφή.Αν πέσει στο λούκι το μηχανάκι καληνύχτα σας...

[billy84]

ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΔΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΕΒΩ ΧΩΡΙΣ ΦΟΡΑ?ΑΔΥΝΑΤΟΝ!Σκεφτόμουν...










Κατεβάζω πίεση του πισινού Mitas E07 στα 20psi και δοκιμάζω.Ως δια μαγείας καταφέρνω και ανεβαίνω την ανηφόρα.Δεν το πίστευα ότι κατάφερα να ξεμπλέξω απο αυτή τη σκληρή δοκιμασία χωρίς καμία βοήθεια!

[billy84]

Τελικά γυρνώντας πίσω το GPS έκανε διόρθωση της πορείας και μου έδειχνε να στρίψω στο δρόμο που έπρεπε να έχω μπει εξ αρχής.Η αλήθεια είναι ότι σε καμία στιγμή δεν πίστεψα οτι και αυτή η διαδρομή βγαίνει.Μου φαινόταν ότι έκανε μεγάλο κύκλο και ''σίγουρα και έχει πέσει κάπου και αυτη'' ,μονολογούσα.Η αλήθεια είναι όμως οτι δεν είχα και άλλη επιλογή παρά μόνο να γυρίσω πίσω,οπότε τράβηξα αυτη τη διαδρομή η οποία τελικά εκ του αποτελέσματος αποδείχτηκε η σωστή.









Στιγμιότυπα του 3ου μέρους


Εδώ έχοντας ανέβει πολύ ψηλά σχεδόν στα 2100m.H διαδρομή γενικά κινείται πολύ ψηλά σε υψόμετρο αφού ξεκινά απο τα 1500m και καταλήγει στα ίδια μέτρα περίπου.








Φανταστικό και αυτό το κομμάτι














Κάποια στιγμή έχοντας ξεκινήσει να κατεβαίνω προς Αετομηλίτσα μπαίνω σε δασωμένα κομμάτια.Αν ο Θεός είχε χιούμορ τώρα θα έβρισκα κανα δέντρο πεσμένο!









Και φτάνω τελικά στην Αετομηλίτσα!Απο τα ψηλότερα χωριά των Βαλκανίων











Δυνατές εικόνες,περιπέτεια,κούραση,εμπειρίες,δοκιμασίες για γερά νεύρα,ανακούφιση!Όλα μαζί συνέθεσαν ένα δυνατό κοκτέιλ που στο τέλος της μέρας μου χάρισε ευτυχία.Φυσικά η ευτυχία απο τη δυστυχία απέχουν μια λεπτή κόκκινη γραμμή και κάθε μοτοσυκλετιστής οφείλει να το γνωρίζει καλά αυτό, όμως ίσως αυτό να μας κάνει να εκτιμάμε περισσότερο την ευτυχία και κατ'έπέκταση την ίδια τη ζωή.


Υ.Γ: Που είναι κάποιοι χιομορίστες που κάποτε έλεγαν οτι όπου πάω με το NC θα πήγαιναν άνετα με Fazer1000?



Πάντα όρθιοι!

[giorgosb]

[o_gavros]

Απορώ πως σε αντέχουν οι αναρτήσεις του ενσι.
Το κοχονατο βάρος μόνο του, ξεχειλίζει!
Επική βόλτα!

[gaslion]

Μπράβο ρε φιλαράκο ξανά!