Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που κάνουν μια εξόρμηση αξέχαστη.Ειδικά όταν έχεις ταξιδέψει πολύ,δεν είναι απόλυτο οτι θα συγκρατήσεις όλα τα φανταστικά τοπία.Τι είναι αυτό λοιπόν που ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσεις?Μα τους αστάθμητους παράγοντες φυσικά που οδηγούν νομοτελειακά σε μια περιπέτεια.Ένας χιονισμένος δρόμος,ένας πεσμένος κορμός,μια κατολίσθηση,μια καταιγίδα,ένας λασπωμένος δρόμος που σου έβγαλε την πίστη για να τον βγάλεις.Αυτά θυμάσαι και γελάς!Τα τοπία μπορεί να τα μπερδεύεις μετά απο χρόνια,μοιάζουν άλλωστε όσο και όμορφα να είναι.
Υπάρχει και ακόμη ένας βασικός παράγοντας μιας εξόρμησης που δεν θα ξεχάσεις και είναι η παρέα.Τα μέρη που θα ξανακοιτάς μετά απο χρόνια θα θυμάσαι οτι τα γύρισες με έναν φίλο ή φίλους.Αν αυτά συνδυαστούν με περιπέτειες τότε συζητάμε για το απόλυτο κοκταίηλ!
Αυτη τη φορά μαζί μου ήρθε ο Μάκης με το Τενερέ(δε χρειάζονται συστάσεις).Βασικά για τον Μάκη σχεδιάστηκε η συγκεκριμένη εξόρμηση.Μεσοβδόμαδα μου έστειλε μήνυμα με τις απαιτήσεις του που έλεγε ''θέλω μια εξόρμηση φτιαγμένη απο τα χεράκια σου αλλά όχι μεγαλύτερη των 1000ων km,όχι με πολύωρη ανάβαση σε βουνό και όχι με περισσότερα απο 300km χώμα!''
Τήρησα λοιπόν την υπόσχεση μου και συνολικά κάναμε 960km απο τα οποία τα 85 χωμάτινα.
Αναχωρήσαμε νωρίς απο τη Μάνδρα και τραβήξαμε όλο τον παλιό.Μετά την Καλαμπάκα μπήκαμε αριστερά προς τα χωριά του Ασπροποτάμου.Εδω στο ιππικό κέντρο λίγο πριν την Καστανιά
Στο δρόμο για το χωριό Στεφάνι σταματήσαμε στην πηγή που έχει εκεί
Λίγο πριν το χωριό μπήκαμε στον βατό χωματόδρομο που οδηγεί στο Δοκίμι Χαλικίου και το Ανήλιο όμως δε συνεχίσαμε βόρεια αλλά κατεθυνθήκαμε δυτικά προς το όρος Κέδρος που ήταν ο 1ος στόχος της εξόρμησης.Η διαδρομή φανταστική μέσα σε ατελείωτα δάση