Σελίδα 3 από 7 ΠρώτοΠρώτο 1234567 ΤελευταίοΤελευταίο
Προβολή αποτελεσμάτων 31 έως 45 από 95

Θέμα: Titivismata Vs Covid In Europe Central Court

  1. #31
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της NIKANTHI
    Εγγραφή
    20/07/2008
    Μηνύματα
    1.170
    27-07-2021


    Ξυπνάω και με το που πάω στο φειζερ για να ετοιμάζομαι σιγά σιγά, βλέπω την σέλα να στάζει από την υγρασία. Άνετα αν μάζευες το νερό έβραζες μια κούπα ρύζι.

    Ξέχασα να αναφέρω τα μέτρα προστασίας για το φειζερ. Πάνω από την κλειδαριά έβαζα ως πρώτη δικλίδα ασφαλείας, τα γάντια. Από πάνω την δεύτερη επένδυση του μπουφάν από πάνω καμία δύο τρείς μπλούζες. Από πάνω τα αδιάβροχα και από επάνω το αδιάβροχο σακίδιο που κουβαλούσα τα πράγματα… και πάλι πείρε πολλή δύσκολα ..

    Το άφηνα να δουλεύει κανένα δεκάλεπτο δένοντας καλύτερα τα πράγματα μου και μετά ξεκινούσα

    Σήμερα ήταν χαρά Θεού και οπός καταλαβαίνεται ξεκινήσατε για την τελική μου αναμέτρηση με το βουνό… Πουστροβουνι που μου κρύβεις τα καλλή σου σαν καμία θεούσα, σήμερα όμως στο κάρφωσα.

    Με την Τρίτη πιάνει, στάνταρ….

    Πάντως αξίζει να το παλέψετε όπως εγώ με τα καιρικά φαινόμενα γιατί είναι πραγματικά μακριά αυτά τα περάσματα. Δεν είναι Άλπεις είναι Ισπανία… Δεν είναι Νορβηγία που πας και για τον στόχο, είναι βουνά που θες και να τα δεις, όχι μόνο να τα οδηγήσεις.

    Από εκεί φτάνω μπροστά στο Vol de Abisgue και με πιάνουν τα γέλια, ε όχι. Φτάνει τόσο.

    Εκεί και πάλι μπερδεύτηκα άσκημα. Είχα σημειώσει πια πάσα έκανα με άλλο σύμβολο και πια πάσα είχα σαν στόχο με άλλο. Αλλά μπερδεύτηκα και δεν θυμόμουν πιο σύμβολο αντιστοιχεί σε τι. Είμαι γεννημένος ταξιδευτής

    Έβλεπα τα βίντεο που είχα τραβήξει και κατατοπιζόμουν, αλλά για να πάω στα περάσματα που δεν είχα πάει, έπρεπε να ξανακάνω πάλι αυτά που ολοκλήρωσα… Μπλέξιμο

    Ο μοτοσικλετιστής που με τα γραπτά του με πρότεινε διαδρομές, είχε αναφέρει και για ένα δρόμο τεράστιας ποδηλατικής αξίας… Και πήγα. Το κακό βέβαια με αυτούς τους ιδιαίτερους προορισμούς είναι ότι σε βγαίνει η ψυχή για να τους βρεις.

    Εποιασα κάτι καρόδρομους λες και πηγενα στου Κίτσου το μαντρί, πέρασα ένα αντλιοστάσιο νερού και χάθηκα μέσα στα χωράφια. Τελικά λάθος διασταύρωση πήρα άντε πάλι πίσω… Απορούσα ώρες ώρες που πάω μέχρι που το βρήκα. Cirgue De Troumouse καλό ήταν αλλά με πάρα πολύ κλειστές και συνεχόμενες στροφές. Ότι πρέπει για τα ποδήλατα και ότι χειρότερο για το φειζερ. Φτάνω στο τέρμα και τρώω ενα ξενερωμα, από άλλο πλανήτη. Καταλήγει σε αδιέξοδο… Μα είναι ξεκάθαρο αυτό είναι Cirgue δεν είναι Col, τι δεν καταλαβαίνεις. ΦΑΤΗΝ ΣΤΟ ΚΟΛΟ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ …

    Είχε ένα ωραίο βουνό, ένα εστιατόριο χοστελ και αρκετές περιπατητικές διαδρομές. Έκατσα λίγο και γύρισα πίσω. .
    Είχα διαφορά πλάνα για το πος θα εξελιχθούν η διακοπές μου. Σκεφτόμουν πάρα πολλή να πάω μέχρι Πορτογαλία παραλιακά από τον ατλαντικό και να γυρίσω από την Μεσόγειο. Φοβόμουν όμως γιατί θα διέσχιζα σύνορα που δεν θα ήταν απομονωμένα στης βουνοκορφές αλλά πολυσύχναστα. Η Πορτογαλία ήταν κόκκινη από Κοβιτ και μπορεί να είχα προβλήματα τόσο κατά την είσοδο αλλά και στην έξοδο της. Πολλά πάρα πολλά διαδικαστικά χιλιόμετρα που μέχρι τώρα σχεδόν έχω αποφύγει. Πολλές μέρες ακόμα μακριά από την οικογένεια πολλά λεφτα και μια περιουσία για διόδια.

    Την Ισπανία δεν θα την έβλεπα καθόλου παρά μόνο μια δίοδο θα έκανα και είναι ένα πολυήμερο ταξίδι από μόνη της. Πορτογαλία θα μπορούσαμε να πάμε οικογενειακός, μιας που δεν έχει βουνά και προσφέρεται για οικογενειακές διακοπές…. Και από εδώ και πέρα έως το δυτικότερο άκρο της Ευρώπης δεν έχει ουσιαστικά βουνά ... Το μόνο που με εξίταρε ήταν ότι στην Ισπανία είναι ο ψηλότερος δρόμος στην Ευρώπη, αλλά μόλις έμαθα ότι έχει χαλίκι απογοητευτικά και το ματαίωσα. Ονομάζεται Veleta και είναι στην Sierra Nevada…Για να μην λέτε ότι δεν είμαι για ταξιδιοτικες πληροφορίες. Και ο δεύτερος εκεί είναι… Το έχω λέμε ρε. Ενώ ο τρίτος με δεκαπέντε μόλις μέτρα διαφορά είναι ο Otzal Glacier Road και είναι στην Αυστρία. Εγκυκλοπαίδεια ολάκεροί είμαι.

    Και είναι αυτό…



    Και εγώ τώρα έμαθα ότι έκανα το τρίτο ψηλότερο δρόμο της Ευρώπης. Χάρηκα, ωραία μπράβο. Ετεροχρονισμένη εγκυκλοπαίδεια ειμαι ρε....
    Τελευταία τροποποίηση από NIKANTHI; 14/03/2022 στις 19:17.

  2. #32
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της NIKANTHI
    Εγγραφή
    20/07/2008
    Μηνύματα
    1.170
    Άντε και κάποια κουτσομπολιά γιατί αξίζουν

    Πάω κόβω εισητιρια για τον δρόμο και με λένε ότι αν θέλω να πάω με το τελεφερίκ, είναι λίγο πιο ακριβά

    Α έχει και τελεφερίκ, είναι ανοιχτό η σαν δωματιάκια.

    Κλειστά είναι ..

    Ευτυχώς. Γιατί φοβάμαι. Μια φορά ανέβηκα σε καρέκλα στο Σέλι και πηδώντας πήγα να σκοτωθώ και να γκρεμίσω όλο το λιφτ

    Ανεβενω τώρα το Glacier road και μετά από λίγο φτάνω στο λιφτ. Δεν είχε ψυχή παρά μόνο κάτι εργάτες που έκαναν κάτι έργα οδοποιίας. Δίνω το εισιτήριο και μπενω μονος μέσα στην γόνδολα. Είχε αρκετά κατακόρυφη ανύψωση και έκανε και τα απότομα του. Δεν ήξερα από ποια πλευρά να κάτσω, κοιτάζοντας το βουνό η από την αντίθετη το χάος και όλη την Αυστρία στα πόδια μου. Μετά από λίγο με σκέπασαν τα σύννεφα και φτάνω στο πρώτο πιτ στοπ.

    Αλλάζω γόνδολα και ανεβενω ακόμα πιο επάνω στα Ιμαλάια

    Κατεβαίνω και χιόνιζε, μιλάμε δεν μπορούσα να το πιστέψω. Έκατσα κανένα εικοσάλεπτο και δεν ήθελα να φύγω, αλλά με έδιωξαν γιατί έκλειναν και ήταν ακόμη μεσημέρι. Μεγάλη τύχη είχα.

    Κατέβηκα τέρμα κάτω και δεν έβρισκα το αμαξι, ωχ μου το έκλεψαν. Ένα αμάξι είχε όλο και όλο το λιφτ πάει και αυτό… Αγχώθηκα αλλά μετά κατάλαβα ότι έβγαινες σε άλλο υψομετρικό επίπεδο και το βρήκα. Χαζεψα μια λίμνη προερχόμενη από το λιώσιμο του παγετώνα, έπλεαν και κάποια μικρά παγόβουνα μέσα… θυμίζοντας μου


  3. #33
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της NIKANTHI
    Εγγραφή
    20/07/2008
    Μηνύματα
    1.170
    Και ξεκινάω για πέρα, παω από εδώ πάω από εκεί χάθηκα δεν έβρισκα το δρόμο. Μια χάνω το αμάξι μια το δρόμο να δω τι άλλο θα χάσω στο τέλος.

    Ρωτάω έναν εργάτη

    Α δεν έχει δρόμο γυρνάς πίσω

    Για αυτό ήταν ανθρώπινοι η τιμή του εισιτηρίου, για τα αυστριακά δεδομένα. Γιατί ο δρόμος δεν είχε ολοκληρωθεί ακόμα, μόλις όμως τελειώσει προβλέπεται το μεγαλύτερο κολοποιασιμο σε όλη την χώρα. Και ίσως να αξίζει

    Αφήνουμε το τότε, το αδιέξοδο δρόμο της Αυστρίας και πιάνουμε το τότε , το αδιέξοδο δρόμο της Γαλλίας… Γιατί στο τώρα πάω παραγγελία Αριστοτέλους… Παρέδωσα συνεχίζουμε, τι έχει και άλλη… Σκατα, πος θα γράψω

    Ξεκινάω πίσω από τα χωραφοδρομα μπας και βγω στον πολιτισμό. Με το που βρίσκω βενζινάδικο κάνω επείγοντος στάση για φαγητό και ανάσες, γιατί ήμουν έτοιμος να τα τιναξω…

    Πλέον η ξεκούραση μου μετατρέπεται σε ανάσες, γιατί αν ξεκουράζομαι χάνω χρόνο

    Κάνω το Port De La Bonaigua το μόνο μου πέρασμα που υπαγόταν στην Ισπανία. Εκεί τα σύνορα είναι σαν να αλλάζεις δήμο στην πόλη σου.

    Σκέφτομαι να μείνω σήμερα στην Ανδόρα που είναι και οικονομικά. Ευκαιρία λοιπόν να τεντωθεί λίγο το κορμί μου σε κανένα ξενοδοχεία, γιατί διαλυόταν

    Είχα πολλά χιλιόμετρα να διανύσω πάνω από εκατό. Τότε βλέπω πινακίδα για Ανδόρα εξήντα χιλιόμετρα, από την έξοδο αριστερά. Λες να έχει και άλλο δρόμο… Κοιτάζω το GPS με ανεβαζε από έναν δρόμο που κατέληγε στο πάσο που είχα κάνει στην Ανδόρα. Με τα άλογα και τους δρομείς. Ναι αλλά αυτό κατέληγε σε χωματόδρομο. Έλα μπορεί να είναι λίγο, για να έχει πινακίδες. Αλλιώς σιγά μην είχε σύμανση. Μιλαμε για πινακίδα χώρας, με κύρος και αξιοπιστία.

    Και πάω… Το GPS βέβαια δεν με έστελνε από εκεί αλλά εγώ ακάθεκτος… Η Πινακίδα πρωτεύει το GPS ακολουθεί, έλεγα

    Κάποια στιγμή βλέπω εντουραδες να έρχονται από την απέναντι πλευρά λασπωμένους, κακός οιωνός.

    Ο δρόμος στενεύει πολλή και χώνεται μέσα σε ένα φαράγγι με θαμνώδη βλάστηση, ωχ. Συνεχίζω ούτε σήμα δεν είχα εκεί ούτε τίποτα, αν τα τιναζε το φειζερ εκεί ούτε με δορυφόρο δεν θα με έβρισκαν. Φυσικά ήμουν μόνος, ψυχή πουθενά.

    Ο δρόμος χώνεται σε κάτι δέντρα λες και πήγαινα εκδρομή στο Σέιχ Σου και ξαφνικά, χώμα. Σκατα στα μούτρα σας.

    Τώρα να πάω, πόσα χιλιόμετρα να είναι καμιά δέκα η να γυρίσω πίσω. Τότε έρχεται ένα αμάξι με έναν Ισπανό και την έγκυο γυναίκα του

    Ανδόρα από εδώ, τους ρωτάω

    Ναι έτσι λέει το GPS

    Είναι πολύ μακριά ξέρετε

    Όχι έφτασες σχεδόν και εμείς εκεί πάμε

    Ε πάμε τότε παρέα….

    Τους ακολουθώ μέσα από χώμα και να περνάω συνέχεια πάνω από ρίζες δέντρων. Πέτρες χαλίκια κούτσουρα κλαδιά και εγώ στα σύνορα της Ανδόρας, πηγενοντας με το φειζερ σαν λαθρομετανάστης. Εμ αν δεν είσαι εμβολιασμένος αυτά παθαίνεις. Ζοριζόμουν παρά πολύ και το φειζερ παραπάνω… Είχε κατά μπουκώσει και συμπλεκταροντας το παλεβα να οδηγήσω…

    Ξαφνικά Ο δρόμος φτάνει σε ένα άνοιγμα που έχει έναν ξενώνα. Κάτι ζώα βόσκουν πιο εκεί και κάτι τσομπάνηδες.

    Κατεβενουν από το αμάξι που ακολουθούσα…

    Φτάσαμε λέει…

    Τι φτάσατε λέω

    Φτάσαμε ήρθαμε. Είδες που σε είπαμε, κοντά ήταν

    Εδώ φτάσατε όχι στην Ανδόρα

    Όχι Ανδόρα μακριά

    OH MY GOD OH MY GOD. WHY

  4. #34
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της NIKANTHI
    Εγγραφή
    20/07/2008
    Μηνύματα
    1.170
    Ρωτάω τον τσομπανη

    Ανδόρα;;

    Πέντε χιλιόμετρα

    Μηχανή πάει

    Έτσι και έτσι

    Ο δρόμος είναι όπως μέχρι εδώ

    Χειρότερος

    Fack

    Χεστο θα γυρίσω. Κάνω αναστροφή το μηχανάκι και αρχινάει να μπερδεύει και πάει να σβήσει. Ωχ μη καλό μου. Μαρσάρω και φεύγω γαμιωντας… Οκ στης δυνατότητες μου. Πετώντας το πήγαινα πάνω από της ρίζες τον δέντρων και όπου χαμήλωνα ταχύτητα, συνεχώς συμπλεκταριζα μην μου σβήσει. Φεύγω από τα χώματα ανακουφισμένος αλλά είχα να διανύσω ακόμα όλο το καρόδρομο μέσα στον φαράγγι. Έλα λίγο , έλα καλό μου… Και τα καταφέραμε

    Όπου φύγει φύγει να ξεμπουκώσω το φειζερ, διαλείμματα και ανάσες last year

    Δεν δούλευε καλά είχε πολλή ψηλά ρελαντί, στης τέσσερις χιλιάδες στροφές. Γιατί καλό μου.

    Έβριζα τον εαυτό μου πόσο μαλακας είμαι. Αυτά δεν τα κάνω στην Θεσσαλονίκη και τα κάνω στην Ανδόρα, δηλαδή έλεος. Ούτε κατέχω την οδήγηση και ούτε έχω το μηχανάκι… Έδωσα υπόσχεση στο εαυτό μου ότι δεν θα θα ξαναπάω σε χωματόδρομο με το φειζερ, αν την βγάλει σήμερα. Φτιάξε καλό μου γιατί έχεις υψηλές στροφές…

    Και μετά από πόσα χιλιόμετρα ανακάλυψα ότι είχα ανοικτό το τσοκ…

    Η λέξη κομμάτια είναι λίγο για το πως ήμουν. Διαλυμένος πραγματικά. Φτάνω στα σύνορα με Ανδόρα και προσπερνάω από δίπλα τα αμάξια να φτάσω πρώτος στον έλεγχο. Με βλέπει ο συνοριοφύλακας και με κάνει νόημα να σταματήσω

    Που πας έτσι κάτσε να σε ελέγξουμε. Κατέβασε τα πράγματα κάτω

    Μου γύρισαν τα μάτια, θα τον έτρωγα σαν τον Χόπκινς

    Τι θες να με ελέγξεις, και τι να κατεβάσω όλα τα πράγματα. Να δες εδώ… Και του έδειχνα κάτι ψωμιά. Δες εδώ… κάλτσες με μυρουδιά Τσερνομπίλ. Τι νομίζεις ότι θα βρεις

    Σκάει μύτη ο υπεύθυνος του και να προσπαθεί να με ηρέμηση, και να κράζει τον υφιστάμενο του.

    Μα χώθηκε στην σειρά αυτός να λέει

    Όχι να κάτσω πίσω από πενήντα αμάξια

    Καλά ηρέμησε, έλεγε ο προϊστάμενος… Φύγε φύγε

    Και πέρασα, με τσαμπουκα

    Είχα κλήση ξενοδοχείο από πρίν και πήγα συστημένος στην Andorra La Vella, την πρωτεύουσα αυτού του μικρού κρατιδίου.

    Φτάνω στην πόλη άντε βρες το ξενοδοχείο τώρα. Βόγκηξα, αλλά τίποτα. Ρωτάω μια παρέα σε μια συνοικιακή καφετέρια, είναι στο πίσω τετράγωνο

    Ρωτάω στο πίσω τετράγωνο είναι εδώ στα δέκα μέτρα. Ρωτάω στα δέκα μέτρα, εδώ είναι… Μα που είναι δεν το βλέπω. Τελικά με πήραν από το χέρι. Ήταν μέσα σε μια αδιέξοδη εμπορική στοά γεμάτη καφετέριες και εστιατόρια, στο κεντρικό πεζόδρομο της πρωτεύουσας, ευκολακι

    Τρελάθηκα μέσα στην χλιδα είμαι, θα γουστάρω ρε. Χαλάλι το ψαξιμο

    Παν κάνω τσεκ ιν παρκάρω το μηχανάκι στο υπόγειο γκαράζ και πάω στο δωμάτιο. Φυσικά και ήταν σούπερ αντάξιο των προσδοκιών του ξενοδοχείου. Αλλάζω και βγαίνω βόλτα

    Μου άρεσε ήταν μια υπερσύγχρονη πρωτεύουσα. Περπάτησα τον πεζόδρομο όλα έλαμπαν από καθαριότητα, είχε καφετέριες και μπαράκια με διάσπαρτα έξω τα τραπέζια τους. Ρωτάω μέχρι τη ώρα σερβίρετε έως τις έντεκα και ήταν κοντά δέκα. Καλά κάνω μια γύρα και θα φάω. Περπάτησα λίγο δεξιά αριστερά και πάω να φάω.

    Α δεν σερβίρουμε άλλο γιατί κλείνουμε στις έντεκα

    Μα είναι δέκα και μισή

    Δυστυχώς, λυπάμαι

    Και έφαγα πάλι Mac Donald’s. Πήγα στην κεντρική πλατεία μπροστά από το δημαρχείο. Έκατσα σε ένα πεζουλακι και χάζευα τους περαστικούς καθώς έτρωγα. Από πίσω μου ακριβώς είχε με τεράστια φωτεινά Led γραμμένα Ανδόρα με ακανόνιστα γράμματα, αλλάζοντας χρωματισμούς και δίνοντας άλλο ύφος στην πλατεία.

    Μετά από τα τριγλυκερίδια έκανα και άλλη βόλτα, χαζεύοντας κτήρια και βιτρίνες. Είχε πολλή φτηνούς φωτογραφικούς φακούς και αξεσουάρ μοτοσυκλέτας. Κολαστηκα λίγο για να πω την αλήθεια, μα για τους φακούς θέλει και ερώτημα… Τέτοιος φωτογράφος

    Με εντυπωσίασαν τα φανάρια που ότι έδειχνε ο σηματοδότης έδειχνε και στο πεζοδρόμιο

    Το ωραίο είναι ότι μετά από αρκετούς μήνες είδα το επεισόδιο του Ευτύχη για την Ανδόρα στην τηλεόραση. Του που είσαι που εισαι, όπως λέει και ο γιός και δεν είδα τίποτα από όσα έδειξε αυτός… Απορώ τι βλέπω όταν ταξιδεύω.

    Μίλησα με την Ανθή στο ίντερνετ

    Άνθη γυρνάω σιγά σιγά

    Δεν θα πας Πορτογαλία,

    Όχι μακριά είναι

    Με εκπλήσσεις, Μήπως είσαι άρρωστος. Πότε θα έρθεις

    Άγνωστο έχω ακόμα κάποιους ανοιχτούς λογαριασμούς με ένα Πουστροβουνι

    Μια χαρά είσαι, τσάμπα ανησύχησα

    Γύρισα στο ξενοδοχείο και game over για σήμερα
    Τελευταία τροποποίηση από NIKANTHI; 15/03/2022 στις 07:33.

  5. #35
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της NIKANTHI
    Εγγραφή
    20/07/2008
    Μηνύματα
    1.170
    28-07-2021


    Πηγα να φάω πρωινό σε μια αίθουσα στον ημιώροφο κάπως κλειστοφοβική. Φυσικά ήπια δέκα καφέδες και πλακώθηκα στα γλυκά. Είχα σιχαθεί σαλάμια κασέρια και μου έλειπαν η κονσέρβες.

    Ξεκινάω ανηφορίζω και πάλι το κρατίδιο, κάνοντας την ίδια διαδρομή όταν είχα πρωτοέρθει στην Ανδόρα.

    Είχα κάνει οκτώ χιλιάδες χιλιόμετρα και είχα συμπληρώσει 700 γραμμάρια λάδι. Είχα αλλά 300 αλλά φοβόμουν μην μπλέξω και πήγα σε ένα μαγαζί, του είδους. Αυτό το μαγαζί που κολάζει τον καθένα μας. Ακόμα και αυτόν που έχει εξοπλισμό ακόμα και πριν από το Big Bank

    Αγοράζω το λάδι και άντε λέω να αγοράσω και ένα κράνος αλλά και γάντια σουβενίρ, από αυτή την ιδιαίτερη χώρα

    Αυτό το κράνος το είχα πάρει την ίδια μέρα που αγόρασα το φειζερ το 2010. Αγοράζω το μηχανάκι τότε και με το που το οδηγάω, βλέπω ότι έχει πατημένο καρφί. Από τον προηγούμενο πουστη.

    Αλλάζω λάστιχα την ίδια μέρα και με το που το οδηγάω το μηχανάκι, τραβάει σαν τρελό από αριστερά. Πάω συνεργείο ρουλεμάν τιμονιού.

    Γιατί

    Πολλές σουζες

    Α τον πουστη.

    Μετα είδα και ότι έκαιγε λάδια και άλλα, για αυτό και ο χαρακτηρισμός

    Τέλος πάντων από το συνεργείο εκείνη την μερα αγόρασα και το κράνος. Κάνοντας πραγματικότητα το μεγαλύτερο όνειρο τον παιδικών μου χρόνων. Να πάρω 1000αρα μηχανή

    Τα πρώτα τέσσερα χρόνια για κράνος και μηχανάκι ήταν πολύ ισχνά. Ελάχιστα χιλιόμετρα παραδομένες πινακίδες το μηχανάκι μέσα στην σκόνη και το κράνος στο κουτί. Μέχρι που άλλαξε κάτι μέσα μου και έκανα 50000 χιλιόμετρα σε ταξιδιωτικά εδώ μέσα και άλλα 20000 σε διάφορα.

    Συγκινήθηκα λίγο για το κράνος, είμαι ευαίσθητη ψυχή. Άμα δεν ήμουν τέρμα θεού μπορεί να το έπαιρνα, αλλά το έβαλα στο κουτί του καινούργιου και το αποχαιρέτισα.
    Τελευταία τροποποίηση από NIKANTHI; 16/03/2022 στις 08:34.

  6. #36
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της NIKANTHI
    Εγγραφή
    20/07/2008
    Μηνύματα
    1.170
    Πήρα κράνος εντουρο που το είχα γκαυλα, αλλα και σαν υποσημείωση να μην ξανά μπω χώμα με το φειζερ

    Πέρασα σύνορα έκανα το Col De Puymorens δίχως να είμαι σίγουρος αν το είχα ξανά κάνει, δυστυχώς ναι.

    Έκανα πιο τακτικά κάποιες στάσεις για ανάσες γιατί έσβηνα και στο κεφάλι μου, ο διαπεραστικός πόνος με προειδοποιούσε ότι είσαι επικίνδυνα πλέον…

    Άλλαξα πλέον ταξιδιωτικό καθοδηγητή μετά από το σκαμπίλι που έφαγα, όχι ότι έφταιγε το παλικάρι. Google σταθερή αξία, και δεν με απογοήτευσε

    Sammet Du Ventoux. Να το κάνετε οποιαδήποτε αν σας φέρει ο δρόμος. Ούτε που το είχα ακούσει, ούτε εσείς φαντάζομαι αφού αποκλείεται να διαβάζετε αυτό που γράφω.

    Με ακούει κανεις. Με διαβάζει κανείς. ΚΑΝΕΙΣ.



    Στην αρχή ήταν ένα πέρασμα σαν όλα τα άλλα, μέχρι που μετά από αρκετές φουρκέτες, σκάει η βόμβα. Ένα κάτασπρο πέπλο είχε απλωθεί στο βουνό από τα κάτασπρα πετρώματα του. Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο.

    Επάνω ψηλά μέσα στο κάτασπρο φόντο δέσποζε ένας φάρος στους ίδιους χρωματισμούς.

    Φτάνω εκεί και μπερδεύτηκα για να πάω στην κορυφή,και παραλίγο να κατέβω όλο το βουνό πίσω … Ήταν σαν τ Edelweisspitze και το Grobclokner που έκανες παράκαμψη για να ανέβεις. Το βρήκα ανέβηκα και θαύμασα όλη την θέα από εκεί ψηλά. Στον ενθουσιασμό μου πήγα να ανεβάσω το φειζερ σε ένα πλακόστρωτο δρομάκι που έκανε συνέχεια φαρδιά σκαλοπάτια. Θυμήθηκα την υπόσχεση μου και το παράτησα, και επειδή δεν μπορούσα να κάνω αναστροφή το κατέβηκα πάλι με μπροστινό φρένο και όπισθεν.

    Βρίσκω κάμπινγκ κατεβαίνω και πάλι από τον ίδιο δρόμο και βλέπω ότι απομακρύνομαι από τον προορισμό μου, αντί να πλησιάζω. Άρα έχει και άλλο δρόμο, ξανά πίσω και πάμε για νέες ταξιδιωτικές εμπειρίες.

    Κατέβηκα από την άλλη πλευρά του βουνού και σχετικά γρήγορα το βρίσκω. Ευτυχώς γιατί ήμουν τεντωμένος και σε λίγο πιθανών οριζοντιωμένος.

    Κάνω σβούρες μέσα στο κάμπινγκ για να βρω το λημέρι μου σαν εκπαιδευόμενος πιστολέρο, όταν πέφτω σε μπλόκο.

    Που πας με λέει

    Ψάχνω την ρεσεψιόν

    Εγώ είμαι

    Ώραια χώρο θέλω

    Γιατί δεν ήρθες κατευθείαν σε μένα

    (Λούκυ επιφοίτησε με) Σε έψαχνα

    Εδώ είμαι εγώ

    Και που ξέρω πού είσαι, τώρα ήρθα έχεις χορό … Νευρίασα εδώ, ε Λούκυ το έχω

    Έχεις δίκιο. Έχει εδώ αν θες

    Ωραίο να σε πληρώσω για να μην σε ψάχνω αύριο

    Ναι φυσικά… Σκάει χαμόγελο

    We are the champions, we are the champions… Επιτύχομε Λούκυ

    Μπράβο τέκνων μου Νικανθη, πας πλέον για τις τελικές εξετάσεις. Μην με απογοήτευσης… Final Exam’s λοιπόν

    Αφού ρώτησα τον ντροπιασμένο μονομάχο που να στήσω και που να φάω, έτρεξα για το χωριό γιατί έκλειναν σε λίγο

    Έκανα πολλές γύρες μέχρι να βρω την πιτσαρία τούς. Δέκα άτομα ρώτησα, αλλά την βρικα και ευχαριστήθηκα

    Μέχρι όμως να συνεννοηθούμε τι πίτσα να πάρω, μιας και ο κατάλογος ήταν μόνο στα γαλλικά, αγανάκτησα

    Σκαναρε το

    Σώπα ρε τι τεχνολογία είναι αυτη

    Γύρισα στο κάμπινγκ παρκαρα έξω από την είσοδο αλλά μέσα στο οπτικό μου πεδίο, γιατί μόνο εκεί είχε άνοιγμα στον δρόμο. Έστησα την σκηνή σε ένα πολλή επικλινές έδαφος και κοιμήθηκα
    Τελευταία τροποποίηση από NIKANTHI; 16/03/2022 στις 08:35.

  7. #37
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της NIKANTHI
    Εγγραφή
    20/07/2008
    Μηνύματα
    1.170
    29-07-2022

    Μπαμπά μπαμπά

    Τι είναι αγάπη μου χρυσή

    Δεν έβαλες το βιντεοοοο με το βρουμ βρουμ. Το μαυροοοοο. Κατάλαβεςςς;ς

    Ωχ ναι




    Ξύπνησα και αφού έκανα της πρωινές μου αθλοπαιδιές μαζεύοντας τα πράγματα, ξεκίνησα.

    Col De Macuegne, δεν θυμάμαι πολλά πράγματα για αυτό το πάσο οπότε πάμε με εγκυκλοπαιδικές γνώσεις. Πριν δέκα εκατομμύρια χρόνια όταν η τεκτονική πλάκα… Έλα πλάκα κάνω.

    Συνέχισα μέσα από μια παραλίμνια διαδρομή, περνώντας παραδοσιακά κτισμένες γέφυρες.

    Διέσχισα ένα πανέμορφο φαράγγι ενώ ο δρόμος με οδήγησε μέσα από απίστευτα φυσικά τούνελ. Τότε σταματάω στην μέση του δρόμου όταν ένας σχηματισμός βράχου μου κίνησε το ενδιαφέρον. Όχι με κίνησε αλλά με παραξένεψε καλύτερα, μην παρεξηγηθουμε κιόλας.

    Ήταν σαν το τέτοιο του άντρα σε φουλ έκδοση

    Μπαμπά Λίλι είχε

    Ναι αγάπη μου Λίλι

    Το βουνό είχε Λίλι

    Ναι το Λίλι του Mont Blank αλλά θα του πω εγώ του Πουστροβουνι. Που ολο μου ξεφεύγει

    Νικο βουνό είμαι και δεν πάω πουθενά

    Σιγά σιγά ανηφορίζω με τον δρόμο να έχει ομαλές ανυψώσεις μέσα σε ένα καταπράσινο φόντο. Γλυκά σαν να ήθελες να κοιμήσεις το μωρό. Βρίσκω μια πηγή με γάργαρο νερό να ξεδιψάσω λίγο και συνεχίζω

    Ήμουν στο Dell Agnello pass άλλοι μια έκπληξη εξ ουρανού. Άγνωστο αλλά καλύτερο από τα περισσότερα, τον διάσημον. Φτάνω κορυφή ευτυχισμένος. Εκεί βέβαια είχε κάτι μηχαναρες αλλά εγώ είχα μάτια μόνο για το φειζερ. Μπορεί να μου βγάζει ώρες ώρες την πίστη αλλά με πάει ολοένα και πιο μακριά. Χωρίς να έχει να ζηλέψει τίποτα ακόμα και από αυτά τα δίκυκλα διαστημόπλοια.

    Στην κορυφή ήταν τα σύνορα με Ιταλία, άντε τώρα να σε ελέγξουν εκεί πάνω. Μπορεί να είμαι ότι να ναι από οργάνωση και σχεδιασμό αλλά έχω και εγώ κάποιο σχέδιο. Τουλάχιστον το προσπαθώ

    Κατηφορίζω το βουνό για Ιταλία, εδώ δεν είναι γλυκό και ομαλό οπός το γαλλικό του πέρασμα αλλά σφικτό και δαιδαλώδες. Σαν να κατηφορίζεις το Stelvio από την δύσκολη πλευρά.

    Όσο κατέβαινα σκεπτόμενος τι πέρασα στο original Stelvio έλεγα ευτυχώς που το κατηφορίζω και δεν το ανηφορίζω.

    Φτάνω στο τέρμα του περάσματος, οδηγώ κάποια χιλιόμετρα και τρώω φλασια. Ρε τι κάνω εγώ εδώ στην Ιταλία, στο Πουστροβουνι θέλω να πάω.

    Μπαμπά βλέπεις το Λίλι από το βουνό

    Το βλέπω, το βλέπω… Αχ το βλέπω. Το πουστροβουνι βλέπω

    Επανέρχομαι…

    Που πας ρε Νικόλα ξέφυγες λίγο. Και εσείς με κράζετε. Οι μοναδικοί μου αναγνωστέες

    Εντάξει είπαμε έχω σχέδιο αλλά μπερδεύτηκα λιγάκι. Οκ ρε παιδιά συμβενουν αυτά.

    Άντε τώρα πίσω ΟΛΟ το βουνό. Ανέβηκα το Stelvio έφτασα κορυφή, μπήκα Γαλλία. Και όλο πίσω … αλλά άξιζε. Ούτος σι άλλος είμαι προπονημενος να τα κάνω δύο και τρεις φορές, σιγά

    Και ξανά έφτασα στην πηγή με το γάργαρο νερό… Ναι πάλι εδώ μέχρι που συνέχισα από τον ίδιο δρόμο για ακόμα πιο πίσω . Αξίζει όμως είναι απίστευτο πέρασμα. Να το κάνετε αν σας βολεύει…
    Τελευταία τροποποίηση από NIKANTHI; 16/03/2022 στις 08:35.

  8. #38
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της NIKANTHI
    Εγγραφή
    20/07/2008
    Μηνύματα
    1.170
    Κομμάτια πραγματικά βρίσκω ένα κιόσκι και λέω να ξεκουραστώ λιγάκι. Είχε όμως κάτι κολομηγες που δεν με άφησαν σε ησυχία, και έφυγα

    Ο δρόμος με οδήγησε σε μια ακόμα έκπληξη… Col D Izoard με εμένα να με πιάνει νευρικό γέλιο μην πιστεύοντας την όλη εξέλιξη του ταξιδιού. Μια εργασιακή διαφωνία μου χάρισε ίσως το πιο όμορφο και σίγουρα πιο αναπάντεχο ταξίδι. KEEP WALKING ΡΕ όπως λέει και η τηλεόραση.

    Col D Izoard λοιπόν όπως πριν τέσσερα χρόνια στην τότε, ουσιαστικά πρώτη μέρα τον αλπικών μου διακοπών.

    Το βουνό το θυμόμουν τέλειος διαφορετικό. Μιλάμε σε βαθμό που σκεφτόμουν μπας και έχει πολλές και διαφορετικές προσβάσεις στην κορυφή. Οκ αυτό δεν γίνεται γιατί θα είχε άλλη ονομασία το πέρασμα. Ίσως να ήταν γιατί ήταν διαφορετική ώρα και να επικρατούσαν άλλες κλιματολογικές συνθήκες. Η ότι πάω για Αλτσχάιμερ

    Φτάνω κορυφή ενώ φυσούσε δυνατά. Πάω σε ένα κιόσκι για να δω για μπρελόκ και με το που περνάω από μια ψάθινη ομπρέλα, αυτή εκσφενδονίζετε στο βουνό με ταχύτητα που θα ζήλευε και το φειζερ.

    Δεν θυμόμουν από παλιά να έχει κιόσκι και δεν βρήκα την πομονα που σκόπευα να διανυκτερεύσω τότε… Δεν ξέρω τι να πω

    Είχα σημειώσει στο Google τα ψηλότερα Πασσά της Γαλλίας και ότι με βόλευε το έκανα…

    Col De Granon ωραίο ήταν με εντυπωσιακή θέα στα απέναντι βουνά. Δύσκολο ανέβασμα και αυτό σε πολύ στενό δρομάκι τοσο, που εγώ μαζί με αμάξι δύσκολα χωρούσαμε. Όχι ότι ήταν και κάποιος άλλος εκεί επάνω, ευτυχώς.

    Φτάνω κορυφή περνάω απέναντι για να κατέβω το βουνό και ξαφνικά στοπ. Που είναι ο δρόμος ρε .. Μια τεράστια αλάνα είχε που χανόταν στον ορίζοντα, δρόμος όμως πουθενά.Ούτε καν υπόνοια δρόμου, γιατί κύριε Μακρόν. Εδώ το λέει ξεκάθαρα Col ούτε Circuit ούτε τρέχα γύρευε, γιατί

    Πουστηδες άντε πάλι πίσω. Κοιτούσα μπας και μου ξέφυγε ο δρόμος αλλά τίποτα. Αν πάτε κατά εκεί και βρείτε δρόμο, πείτε το να το ξέρω ..

    Ενώ έβριζα μέχρι και τον Ναπολέων ξαφνικά ηρέμησα. Το GPS με πήγαινε ευθεία αλλά στα δεξιά μου ήταν το Col De Caliber, ε να μην πάω. Η θεραπεία μου ήταν…

    Νέα Ζηλανδία ρε… Όπως είχα γράψει και πριν τέσσερα χρόνια. Τι και αν το έχω σκαρφαλώσει τρεις φορές δεν χάνει την πρωταρχική του αίγλη. Όπως ακριβώς, εμένα με το στόμα ανοιχτό τότε έτσι ακριβώς νιώθω και σήμερα.

    Φυσικά και δεν έκοψα μέσα από το τούνελ, ανέβηκα τέρμα πάνω στο βουνό για να ολοκληρωθεί σωστά η αντιβίωση μου

    Και χάζεψα τον κόσμο από ψηλά…

    Νίκο τη γνώμη έχεις για τους Γάλλους τώρα

    Αδέρφια. Ελλάδα Γαλλία. Συμμαχία

    Η θεραπεία εξετελεσθη

    Κατέβηκα το βουνό και πηγα στο ίδιο σούπερ μάρκετ που είχα πάει και πριν τέσσερα χρόνια, αλλά δεν αγόρασα τίποτα μιας και γινόταν χαμός από κόσμο

    Κοίταξα για κάμπινγκ και φεύγοντας από την κωμόπολη θυμήθηκα ότι έχει και εδώ κάμπινγκ που δεν το έχει το Google, και πήγα. Μιλάμε την περιοχή την παίζω στα δάχτυλα μου.

    Κάνω τσεκ ιν δίνω τα ηλεκτρονικά μου για φόρτιση, και πάω να πιάσω την θέση δεκαεννιά. Δεν την έβρισκα, ε τι άλλο δεν θα βρω ποια στης διακοπές μου. Έλεος. Έστησα αλλού και μετέπειτα ανακάλυψα ότι η δεκαεννιά θέση ήταν μια ημικυκλική θέση πάνω σε στροφή τού δρόμου, όπου έπαιζαν ποδόσφαιρο κάτι παιδιά. Καλά είμαι και εδώ.

    Νωρίς ήταν άντε να πάω βόλτα. Από το προηγούμενο ταξίδι είχα δεί στην έξοδο του χωριού είχε ένα πάσο αλλά είχα αμφιβολίες αν το είχα βρει… Ναι και αυτό.

    Col De Telegraph έφτασα στην πινακίδα αλλά είδα ότι αύριο θα πάω από εκεί και αρκέστηκα μόνο στην πινακίδα

    Έκατσα σε ένα σημείο με απίστευτο φόντο τα βουνά και είπα να αραξω, τότε άρχισε να βρέχει. Τώρα βρήκε, και έφυγα.

    Πάω στην κωμόπολη, απόγευμα κατά τις οκτώ και όλα έκλειναν. Βρίσκω τελικά take away pizza και ντερλίκωσα… Και αυτή εννιά έκλειναν. Ζωαρα κανείς στης Άλπεις. Όλοι ροχαλιζουν από της δέκα

    Ε πήγα και εγώ με την σειρά μου για την δικιά μου ζωαρα…

  9. #39
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της NIKANTHI
    Εγγραφή
    20/07/2008
    Μηνύματα
    1.170
    30-07-2021



    Αφού τα πήρα όλα, έφυγα. Έκανα το Col De Telegraph που χρωστούσα από εχθές, με γλυτσα στο οδόστρωμα από την πρωινή βροχή. Με το που γλύκαινε λίγο ο καιρός φτάνω αντικριστά με τρείς βουνοκορφές , αιχμηρές μητέρες σκοτεινές και κολλητές. Λες και ήμουν μπροστά από την τρίαινα του διαβόλου, και με μαγνητίζε να την ακολουθήσω. Απίστευτο συνθέσιμα.

    Ανέβηκα το Col De La Croix De Fair από εκεί συνέχισα στο Col Du Granon και από εκεί ήθελα να πάω στο Col Du Madeleine. Εστριψα αρχικά σωστά κατά εκεί αλλά νόμιζα ότι έκανα λάθος, έκανα αναστροφή συνέχισα το Granon και αφού έκανα τριάντα χιλιόμετρα και κατέβηκα ένα ότι να ναι βουνό, το συνειδητοποίησα. Άντε πίσω

    Αυτά είναι σίγουρα κωμικοτραγικά σκηνικά εκ των υστέρων, αλλά όταν ταξιδεύεις είναι πραγματικά μαχαίρια στο κορμί και την ψυχολογία σου.

    Τοπία είχαν πανομοιότυπα, σε πρασινωπές αποχρώσεις, χωρίς ιδιαίτερα δέντρα μόνο χορτάρι

    Επ κυρία Madeleine σε τσακωσα και εσένα. Σε αυτό το πάσο η κορυφή ήταν σε ευθεία δρόμου. Πάνω στο λόφο είχε αναψυκτήριο αλλά εγώ έκατσα σε ένα πεζουλακι, ήπια τον καραβίσιο καφέ μου και χαζεύα το μηχανάκι.

    Τοτε βλέπω δύο γερμανικά Duster να παρκάρουν και να είναι ολόκληρα καλυμμένα, με εργοστασιακή κουκούλα. Προφανώς για να μην τα γρατζουνίσουν από πετραδάκια και βουνίσια ζωύφια, φορούσαν την κουκούλα and the problems solved

    Πήρα ανάσες κανένα δεκάλεπτο και ξεκίνησα πάλι, έως να τα τιναξω από εξάντληση και να αράξω, σε μια στάση κάπου στο πουθενά.

    Όταν ξαφνικά έφτασα, τι ξαφνικό σας ήρθε δεν το περιμένατε.

    Που ήρθες ρε Νικόλα

    Στο Chamonix

    Τι είναι εκεί

    Το Πουστροβουνι. Τι νόμιζες ότι θα μου γλυτώσεις, επιτέλους σε είδα.

    Νίκο, ούτε μέχρι τα παπάρια μου δεν είδες. Με γλύτωσε η ομίχλη

  10. #40
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της NIKANTHI
    Εγγραφή
    20/07/2008
    Μηνύματα
    1.170
    Πάω να βρω μέρος να παρκάρω και τελικά το αφήνω στο τέλος ενός μικρού στενού που κατέληγε στον πεζόδρομο. Ένα μέτρο και έφτασα, σούπερ.

    Βγήκα στο πεζόδρομο και άρχισα να τον κατηφορίζω. Κόσμος, αρκετός, μαγαζιά επί τον πλείστων με ορειβατικά είδη. Καφετέριες εστιατόρια, όλα γεμάτα. Είχε και ζεστή και είχα βγάλει σπυριά με το μπουφάν της μηχανής. Λέω να πάρω ένα παγωτό, τριάντα άτομα ουρά. Παντού τα ίδια, χεστο. Πέντε ευρώ η μικρή μπάλα… Χρυσές δουλειές κάνουν τα παγωτατζιδικα στην Ευρώπη.

    Εβλεπα παντού ένα πελοριο πέτρινο σύνοικο τείχος ολόγυρα μου και Ρωτάω κάτι ορειβάτες

    Το Mont Blanc πιο βουνό από όλα είναι..

    Όλα είναι… Δεν φαίνεται η κορυφή έχει ομίχλη ίσως αύριο το δεις αν πας με το τελεφερίκ

    Μιλάμε για έναν απίστευτης έκτασης ορεινό όγκο. Μου φάνηκε λες και βρίσκομαι στο Incepsion, του Leonardo. Στην πρώτη σκηνή του έργου που ο κόσμος σηκώνεται σούζα, έτσι ένιωθα και εγώ, ότι το βουνό σηκώθηκε σούζα και πήγαινε να με πλακώσει

    Κατά τα άλλα δεν με άρεσε και ιδιαίτερα. Ήταν πολύ υποδεέστερο και από το St Moritz όπως και φυσικά από το Zermatt. Με την σύγκριση να είναι αναπόφευκτη.

    Πάμε να φύγουμε γιατί έχω σχέδια για απόψε και απαιτούν χρόνο

    Πέρασα τα σύνορα για Ελβετία και μετά από αρκετά χιλιόμετρα έφτασα στο πολυαγαπημένο μου Lauterbrunnen. Αρε αν έχεις ξαναπάει, φτάνεις συστημένος.

    Βάζω στόχο τον καταρράκτη και εκεί που σκάει είναι το κάμπινγκ, αλλά έχω χρόνο ακόμα. Όταν είχα έρθει με την Ανθή πριν τέσσερα χρόνια είχα φάει τόσο σκάλωμα με το που τον αντίκρισα, που δεν συνέχισα τον δρόμο όπου είχε και άλλους. Μεγα λάθος για αυτό ξαναήρθα. Τότε είχα πει και γράψει στο ταξιδιωτικό ότι δεν πρόκειται να τον ξανά ανταμώσω στην ζωή μου, Μεγα λάθος ΔΎΟ. Πάμε να δούμε το μέρος από εδώ και παραπέρα. Οδηγώ σε ένα πολύ μικρό σχεδόν περιπατητικό δρομάκι. Αριστερά μου αργά και μεθοδικά χύνονται άλλοι τρεις καταρράκτες. Μέσα σε ένα σύννεφο ομίχλης συνεχίζω να οδηγώ μέχρι που σταματάω να βιώσω σε όλο του το εύρος το παραμύθι που με κυκλωνε. Γιατί αυτό το μέρος θαρρώ οτι δεν υπάγεται στην γη

    Άρχισε να βρέχε δυνατά, και πάω στο κάμπινγκ, φτερωτά. Ούτε μόνιμος κάτοικος να ήμουν. Περνάω την πύλη, τσουλάω μια κλειστή αριστερή κατηφόρα και φτάνω σε ένα τεράστιο αυλιο χώρο, που από επάνω είχε τέντα. Παρκάρω το μηχανάκι δίπλα από κάτι BMW και δεν βρέχεται, άρα λιγότερο άγχος για την βροχή και την υγρασία, τελειότητα.

    Και αρχινάω να ανιχνεύω το μέρος για καβατζες , ξέρετε. Ανοίγω μια πόρτα και έλαμψε το πρωσωπο μου. Είχε τραπέζια καναπέδες μέχρι και μια αιώρα είχε όπου έπαιζαν επάνω της παιδιά.

    Ρωτάω, Μέχρι τη ώρα παραμένει ανοιχτή, ξέρετέ

    Α δεν κλείνει καθόλου

    Δώσε λεμε, όλα προγραμματίζονται στην εντέλεια. Ελέγξα για μπριζες, έχει. Μπαίνω WiFi κλειδωμένο, ρωτάω αν ξέρουν το κωδικό.

    Όταν κάναμε τσεκ ιν μας το πέρασαν, δεν το θυμάμαι…

    Σκατα, πως θα επικοινωνήσω με την Ανθή, αλλά και να οργανώσω τα πλάνα μου για αύριο.

    Ρωτάω άλλους δεν το ήξεραν

    Ε τι να κάνουμε, δεν πειράζει. Τότε σκάει μύτη ένας Ελβετός που τον είχα ρωτήσει πιο πριν

    Είπα στον γιό μου για σένα και το θυμάται. Να δώσε το κινητό να στο περάσει

    Αχ όνειρο ζω μην με ξυπνάτε…

    Βγαίνω έξω έριχνε καρέκλες αλλά εγώ ήμουν στα στεγνά. Πάω στο φειζερ να το κουκουλοσω και χαζεύω της BMW. Εντάξει εγώ μπορεί να μην έχω adventure μηχανή, αλλά έχω το κράνος… Κάτι είναι και αυτό.

    Αυτή είχαν αραβικές πινακίδες και τούς ρώτησα

    Από Σαουδική Αραβία ερχόμαστε

    Πόσο καιρό κάνατε

    Τρείς μήνες και καταλήγουμε στην Γερμανία

    Εκεί πόσο κάνει η Adventure

    Πρην τέσσερα χρόνια με τριπλέτα και full extra 16000 αλλά τώρα εχουν ανεβεί και πλησιάζουν τις ευρωπαϊκές τιμές

    Κάνω έρευνα φαγητού, όλα κόστιζαν όσο το φειζερ. Γκουρμέ εστιατόρια και όλη τρώγαμε μέσα. Βρίσκω μια πίτσα και ρωτάω αν μπορώ να την φάω έξω στα υπαίθρια τραπεζάκια

    Δεν είναι του εστιατορίου αλλά φυσικά

    20 ευρώ μια πίτσα μεσαία και με ελάχιστα υλικά. Πουστηδες αλλά θα σας το καρφώσω αλλιώς. Αφού την έτρωγα σαν σπουργίτι μπας και χορτάσω

    Αλλά να τρως και να έχεις τον διάσημο καταρράκτη φάτσα μπροστά σου φωτισμένο, βλέποντας την αέρινη ροή του μέσα στο σκοτάδι…χαλάλι η πείνα ρε

    Έφαγα πήγα στο σαλέ και αφού φόρτισα τα πάντα και διαδικτυοθυκα, ξεράθηκα στον ύπνο πάνω στον καναπέ.


  11. #41
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της NIKANTHI
    Εγγραφή
    20/07/2008
    Μηνύματα
    1.170
    31- 07-2021



    Ξύπνησα και με ελαφριά πηδηματάκια εξαφανίστηκα. Φεύγω από το κάμπινγκ και πάω στο πάρκο κάτω από το καταρράκτη να πιω το καφέ της επιτυχίας

    Ε Νίκο, Νίκο μην με αγνοείς, μιλά μου σε παρακαλώ, έλα…

    Τι θες ρε Λούκυ

    Είσαι επίτιμο μέλος μας ρε,σε λατρεύουμε

    Αρε μικρούλη πόσα έχεις να μάθεις ακόμα

    Από εκεί ψάχνοντας, στο ίντερνετ βρήκα ότι το μέρος είχε και άλλα να προσφέρει.

    Πάω στο πάρκινγκ και το σκέφτομαι δέκα φορές να αφήσω το μηχανάκι δίπλα από ένα Βαν με πολωνούς. Κοιμόντουσαν μέσα και φοβήθηκα μην μου το φορτώσουν, αλλά το άφησα. Ελβετία είσαι Νίκο χαλάρωσε και ξεκινάω το περπάτημα.

    Μετά από κάποια μέτρα στέκομαι κάμποση ώρα σε ένα καφέ να ανοίξουν για εισιτήριο. Περνάει κανένα μισάωρο ατάραχος εγώ, αλλά μόλις είδα μια κυρία να με προσπερνά, κατάλαβα ότι εκεί δεν είναι η είσοδος. Tragic.

    Ειμαι στο Trummelbach κόβω εισητηριο και πάω. Μου λένε αρχικά ότι εδώ στα δεξιά σου στρίβοντας στο βουνό έχει δύο καταρράκτες, δεστους και μετά έλα να σε ανεβάσουμε επάνω με το ασανσέρ.

    Αφού πείρα το οφθαλμολουτρο μου, μπήκα σε ένα ασανσέρ λες και έμπαινα σε ανθρακωρυχείο και ανυψώθηκα μέσα στα βράχια.

    Το ταξιδιωτικό εγχειρίδιο έλεγε ότι είναι ένα μέρος όπου έβλεπες επτά υπόγειους καταρράκτες και κάποιους επίγειους, για να δούμε.

    Φτάνω μέσα στο βουνό σε ένα τούνελ και το ανηφορίζω. Δεξιά ή αριστερά ανάλογα πως με καθοδηγούσε το γλιστερό πέτρινο δάπεδο, έκανε κοιλότητες το βουνό και έβλεπες το καταρράκτη. Σαν από διάφορα παράθυρα να τον έκανες μπανιστήρι. Ποίηση οι περιγραφές μου.

    Άρα για μένα ένας είναι ο καταρράκτης και ανάλογα το πως κυλά, φτιάξανε το τούνελ για να τον βλέπεις από διάφορετικες οπτικές γωνίες

    Ώραια ηταν, κάποια σημεία που περπατούσες έξω από το τούνελ και έβλεπες όλη την πεδιάδα από ψηλά μου άρεσαν περισσότερο.

    Πρώτη φορά είδα υπόγειο καταρράκτη αναλογίστηκα, αλλά είχα ξεχάσει τελείως αυτόν στην Ισλανδία. Εκείνος είναι πολλάκις καλύτερος, δεν το συζητώ.

    Να πω για εκείνον τώρα, η όλα μαζί για την Ισλανδία πιο μετα…. Εσείς τι λέτε.

    Χεστο μετά στην επιστροφή, που δεν θα έχω να γράφω… τελειώνει ρε το ταξιδιωτικό μαζί με την σύμβαση εργασίας μου.

    Βίντεο όμως να βάλω… Το περιμένετε ε, αλλα δεν θα βαλω


    Φτάνω στους Πολωνούς ευτυχώς το φειζερ είναι εκεί. Συζητήσαμε λίγο και με προτείναν ένα μέρος να πάω. Αυτές τις ταξιδιωτικές πληροφορίες που περνώ από τον δρόμο της ασπάζομαι σαν εικονίσματα.

    Θεωρώ ότι το ταξίδι είναι ζωντανό και με καλεί να το ακολουθήσω. .. Και όπου είναι εφικτό πορεύομαι μαζί του.

    Φευγω και μετά από αρκετά χιλιόμετρα βλέπω στο βάθος του δρόμου έναν άλλο καταρράκτη. Προσπαθώ να τον προσεγγίσω. Ζορίζομαι λίγο αλλά πάω.

    Φευγωντας κάτι μου φαίνεται περίεργο, και πως παρατηρώ. Για να φτάσω στο καταρράκτη και το κάμπινγκ που ήταν εκεί, διέσχιζα κάθετα τον αερολιμένα ενός τοπικού αεροδρομίου. Και όταν δεν είχε αεροπλάνα το περνούσες και πήγαινες για πικ νικ. Σκέφτηκα μια να απογειωθώ με το φειζερ, αλλά φοβήθηκα μην με σταυρώσουν και το άφησα.

    Φτάνω στο μέρος που με προτείναν οι Πολωνοί και πάω. Περιμένει κόσμος ουρά και εγώ δεν ήξερα την τύφλα μου το τι θα αντικρύσω. Αυτές οι ότι να ναι καταστάσεις πόσο με εξιτάρουν, μάλλον γιατί είμαι και εγώ μια από δαύτες.

    Πάω στην κοπέλα που κόβει τα εισιτήρια και την ρωτάω

    Συγνώμη τι ακριβώς είναι αυτό το μέρος

    Τι

    Με πρότειναν να έρθω αλλά δεν ξέρω τι θα δω

    Τι… Να έχει εκεί ενημερωτικά φυλλάδια

    Όχι δεν θέλω να τα δω, θα χαλάσω την έκπληξη. Απλά πείτε μου τι θα συναντήσω στο περίπου, για να μην το χάσω…

    Τι
    Τελευταία τροποποίηση από NIKANTHI; 16/03/2022 στις 20:12.

  12. #42
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της NIKANTHI
    Εγγραφή
    20/07/2008
    Μηνύματα
    1.170
    Και ξεκινώ το περπάτημα χωρίς να ξερω την τύφλα μου τη θα συναντήσω. Στην αρχή περπατούσα σύριζα στην μια πλαγιά του βουνού μέσα σε μια χαράδρα, όπου την διέσχιζε ένα ποτάμι. Σαν να κρεμόμουν από το βουνό πάνω σε σκαλωσιές που είχαν τοποθέτηση για να έχουν πρόσβαση η τουρίστες.

    Στρίβω από το ποτάμι και φτάνω σε ένα καταρράκτη, και από εκεί χώθηκα μέσα στο βουνό.

    Περπατάω και εισχωρώ σε ένα φαράγγι που όλο συγκλίνει και με κουκουλώνει μέχρι που ο ήλιος να χάνατε μέσα στα πετρώματα του. Παρά μόνο κάποιες ηλιαχτίδες με έλουζαν θυμίζοντας μου την ύπαρξη τους

    Μου θύμησε από ντοκυμαντέρ το φαράγγι της αντιλόπης που είναι στην Αμερική η της πέτρας που είναι στην Ιορδανία… Νοερά λοιπόν σαν να πήγα και εκεί…

    Φεύγοντας αν δεν ήθελες να περπατήσεις την ανηφόρα πίσω έπαιρνες τρένο, μέσα στην τιμή του εισιτηρίου. Όπως κ έκανα, και από βαρεμάρα αλλά και για κάτι διαφορετικό.

    Βέβαια με καθυστέρησε λίγο γιατί αρχικά με απομάκρυνε δύο στάσεις από το μηχανάκι και μετά έκανε αναστροφή για πίσω.

    Αξίζει πάντως αν είστε κατά εκεί…Στο φαράγγι Aare

    Με το που έφτασα στο μηχανάκι άρχισα είδη να χαμόγελο και να ευχαριστώ τους πολωνούς, γιατί με έστειλαν συν της άλλης στους πρόποδες του Grimsel Pass.

    Δώσε ρε, ταξιδιάρα κάνω που με πάει πολλές φορές μόνη της… φειζερ σε αγαπώ, μόνο να παίρνεις μπρος. Είδες ρε Νίκο που ακολούθησες τους Πολωνούς, αλλιώς εδώ δεν θα ερχόσουν

    Ανέβηκα το βουνό και διέσχισα ένα προς ένα τα τρία φράγματα προς την κορυφή. Έφτασα στο ξενοδοχείο θυμούμενος την Ανθή να ουρλιάζει από τον φόβο της … Που πας από εδώ, χαζεψες

    Και ανέβηκα τέρμα πάνω στην λίμνη που δεν φαινόταν από την υγρασία, ευτυχώς που την είδα την προηγούμενη φορά. Έχει λίμνη ναι, έχω φωτογραφίες και είμαι σίγουρος, αμάν

    Εκεί είδα μια κοπελίτσα με αυτοκίνητο να παλεύει να κρατήσει το καπέλο της από τον αέρα για να βγάλει σελφι. Εμ το instegtam έχει και αυτό της θυσίες του.

    Μετά Furka pass, οκ τι να λέμε καλύτερα να παραιτούμαι κάθε μέρα. Τρίτη φορά και αυτό. Πέρασα από το ξενοδοχείο και θυμήθηκα τα λόγια της ταμίας που έκοβε εισιτήρια για τον αντικρυστο παγετώνα

    Την επόμενη φορά που θα έρθεις δεν θα υπάρχει τίποτα…

    Αλλά δεν πήγα να κοιτάξω, στεναχώρια θα έβγαζα.

    Στην κορυφή αν ήθελα θα μπορούσα να πάω και σε άλλα γνώριμα περάσματα αλλά εγώ προτίμησα να επισκεφτώ άγνωστα.

    Στο δρόμο μου επάνω πέτυχα ένα γκρουπ αντρών να πέσουν γκολφ στης Άλπεις. Από βουνοκορφή σε βουνοκορφή πηγαίναν το μπαλάκι, καλή φάση.

    Πέρασα το τούνελ του διαβόλου και σταμάτησα να βάλω βενζίνη, όταν από δίπλα μου έρχονται κάτι μοτοσακι του 40. Όχι αντίκες ,αλλά σαν να τα αγόρασαν από τον Ταμτάκο. Κάκια είπα το ξέρω, γι’αυτό έχασα το καινούριο μου γαντι. Ξέχασα να το φορέσω έτσι κομμάτια που ήμουν και πάει ..

    Ήμουν ο πιο διαλυμένος μοτοσικλετιστής στης Άλπεις. Δεν ξέρω πως σας φαίνεται το πρόγραμμα μου και οι μέρες του ταξιδιού εκ πρώτης άποψης. Αλλά σκεφτείτε ότι η ταχύτητες μου ήταν τραγικές, ενώ στης κατηφόρες με περνούσαν πάλι όλα τα ποδήλατα. Ένα ποδήλατο πέρασα σε κατηφόρα σε όλο το ταξίδι και με το που τον πλευρισα , είδα ότι έτρωγε κολατσιό. Αυτά τα γράφω για να δείτε πόσο κομμάτια ήμουν.

    Έκανα μια στάση να φάω κάτι που είχα μαζί μου και συνέχισα. Έτσι όπως το πηγενα από την κούραση σε λίγο θα με περνούσαν και οι δρόμεις

    Ο καιρός άρχισε να χαλάει, κλασικά ομίχλη και το ετοίμαζε για βροχή. Έτσι έμελλε να ανέβω το Klausen pass. Ωραίο μάχιμο και η ομίχλη το ανέδειξε ακόμα περισσότερο. Λίγα πράγματα είδα, αλλά ευτυχώς αντικρυσα τον καταρράκτη

    Καταρράκτης day today … και αύριο
    Τελευταία τροποποίηση από NIKANTHI; 16/03/2022 στις 20:00.

  13. #43
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της NIKANTHI
    Εγγραφή
    20/07/2008
    Μηνύματα
    1.170
    Έψαξα και βρήκα ένα κάμπινγκ πέντε αστέρων στην Ελβετία, άντε να πάω και εκεί. Σάμπως θα πληρώσω.

    Μπαίνω από την πύλη με εντόπισαν αμέσως, δεν πειράζει το παράσημο το είχα είδη κατακτήσει. Η κοπέλες εκεί με ποδήλατο κυκλοφορούσαν. Τριάντα ευρώ.

    Το μέρος που με έδωσαν δεν ήταν σταθερο για το φειζερ και με έδωσαν μια ξύλινη ταυλα, για σταθεροποίηση. Αλλά μετά από πολλές προσπάθειες το άφησα στην άσφαλτο και ας ήταν πιο μακριά από εμένα.

    Έκανα βόλτα και εντυπωσιάστηκα, είχε κάτι σπιτάκια βγαλμένα από τον άρχοντα των δαχτυλιδιών και τα Hobbit. Ξύλινα σε σχημα βαρελιών, βαγόνια τρένων. Είχε βέβαια και κανονικά αλλά εγώ αυτά ερωτεύτηκα.

    Επίσης τρελάθηκα με της σκηνές εκ Λαπωνίας που ήταν στημένες, θυμούμενος την τεράστια σκηνή που είχα πάει και με κέρασαν καφέ και σάντουιτς.

    Εστησα την σκηνή, πήγα στο μάρκετ και αγόρασα ένα παγωτό να φάω. Σαλάμια κασέρια ούτε να τα πλησιάσω δεν ήθελα με το που τα έβλεπα, θα ξερνούσα.

    Από το μάρκετ βγήκα από την άλλη έξοδο και μεταφέρθηκα σε μια πισίνα, τεράστιων διαστάσεων. Μέχρι και νεροτσουλήθρες στυλ waterland είχε, πέντε αστέρων είπαμε.

    Ζήτησα να κάτσω σε ένα τραπέζι και ξεκουραστικά… Έκλειναν όμως και αυτή.

    Πήγα στη σκηνή και ξέρετε, η μάλλον δεν ξέρετε…

    Αφού ροχάλιζα ξύπνησα μούσκεμα. Το βράδυ έριξε όλο το Lauterbrunnen πάνω μου και πλημύρισα. Σηκώνομαι παίρνω όλα τα ρούχα, τον υπνόσακο και τρέχω πανικόβλητος στο υπόστεγο του καφε. Ευτυχώς τα πρόλαβα.

    Παω να μπω στο καφέ ήταν κλειστά. Την γάμησα. Κάθομαι σε μια καρέκλα κουκουλώνομαι με τον υπνοσακο και έτρεμα σαν το ψάρι. Κοιμήθηκα λίγο έτσι μέχρι που ξύπνησα και πήγα κομμάτια πραγματικά να κοιμηθώ στην πλημμυρισμένη σκηνή

    Κοιμήθηκα όμως βασικά, λιποθύμησα.Τώρα τι και πώς δεν θυμάμαι… What happens in the tent, stays in the tent

  14. #44
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της NIKANTHI
    Εγγραφή
    20/07/2008
    Μηνύματα
    1.170
    01-08-2021



    Τωρα αυτό τι θεωρηται ελβετικό η σκοτσέζικο ντούς… Αχ με ξέφυγε, αλλά μιας και το έφερε η κουβέντα…. Σκοτία λοιπόν

    Πέρσι στο ταξίδι που κατέληξε στην Αυστρία ξεκίνησε από την Σκοτία. Βασικά η Αυστρία ήταν έκπληξη αλλά ας τα πούμε από την αρχή.

    Και πέρσι τα ίδια, Κοβιτ ανχος τέστ και όνειρα που δεν ήξερα αν θα υλοποιηθούν.

    Τα κρούσματα ήταν λίγα αλλά ανεβαίναν και δεν ήξερα τι να κάνω, να παω η όχι. Όλη μέρα στης ειδήσεις και στο ίντερνετ, να αντλώ ενημέρωση. Τελικά έκλεισα και ο θεός βοηθός.

    Βρήκα και αμάξι χωρίς πιστωτική κάρτα και πάμε καλά, μέχρι που με έρχεται μήνυμα ότι η Ryanair ακυρώνει την μια από της τέσσερις πτήσεις του ταξιδιού.

    Και όταν πήγαινα και όταν επέστρεφα έκανα ανταπόκριση μέσω Βιέννης και μου ακύρωσαν, στην επιστροφή την πτήση από Εδιμβούργο για Βιέννη. Έκπληξη

    Το ταξίδι μου είχε συνολική διάρκεια οκτώ μέρες, όσο στην Ισλανδία. Και έλεγα επτά μέρες Σκοτία και μια διανυκτέρευση αεροδρόμιο Βιέννη. Αλλά η ακύρωση το μετέτρεψε σε τέσσερις μέρες Σκοτία τέσσερις Αυστρία. Τι να κάνουμε

    Ευτυχώς που είμαι χύμα τύπος και δεν είχα κλεισμένα ξενοδοχεία και διάφορα. Ευτυχώς, αλλιώς άντε βγάλε άκρη.

    Όλο αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ξεπατωθώ και εκεί στην οδήγηση. Έκανα όλο τον γύρο της Σκοτίας σε 72 ώρες και δέκα ώρες αφιέρωσα στο Εδιμβούργο.

    Οδήγησα όλη την Route 500 και ένα κάρο χιλιόμετρα μέχρι ένα φτάσω εκεί. Βάλε και τα έξτρα,2000 χιλιόμετρα σε 72 ώρες.

    Μόνο η πρώτη διανυκτέρευση σε ξενοδοχείο στο αεροδρόμιο μέχρι να πάρω το αμάξι το επόμενο πρωί. Ξηροί καρποί, μπάρες δημητριακών και πολύ βενζίνη.

    Εκεί δεν ήταν Ισλανδία, εκεί νύχτωνε. Οπότε υπήρχε και πίεση…

    Για να καταλάβετε το μέγεθος της πώρωσης. Όταν ήμουν κομμάτια πραγματικά και το κεφάλι μου βαρούσε κόφτες από τον πόνο για να κλείσω λίγο τα μάτια μου. Αναγκαστικά την έπεφτα κάπου στην μέση του πουθενά και ξηπνουσα μέσα στο ανχος, μην κοιμήθηκα παραπάνω καμία ωρα και δεν προλάβω…

    Στην αρχή δεν τρελάθηκα, μετά σαν να με άρεσε και την έβαζα στους τοπ προορισμούς μαζί με την Ισλανδία. Αλλά μόλις πήγα Αυστρία παγιώθηκε η άποψη μου.

    Κατώτερη από Άλπεις, φυσικά και Ισλανδία. Έμοιαζε με Νορβηγία αλλά σε άλλους χρωματισμούς.

    Έλεγα την γυναίκα μου

    Άνθη, ωραία είναι. Για να καταλάβεις μοιάζει με Ισλανδία και Νορβηγία, κατάλαβες

    Ναι

    Ίσως περισσότερο με Νορβηγία

    Ναι

    Εντωμεταξύ σε αυτά τα μέρη μόνος μου πήγα .. Και όμως με αγαπά η ζουζούνα μου.

    Ισως και επειδή έχω γυρίσει όλα τα φιόρδ της Ευρώπης για αυτό δεν τρελάθηκα, ίσως. Αλλά σαν της Άλπεις δεν έχει πουθενά. Θεωρώ ότι είναι το πιο όμορφο κράτος στον κόσμο, αλλά θέλει μήνες για να το γυρίσεις. Έπειτα έρχεται η Ισλανδία, αλλά για φυσιολογικό ταξίδι έως δεκαπέντε μέρες, μπαίνει στην κορυφή. Για μένα πάντα . Το Εδιμβούργο όμως είναι απίστευτο. Ίσως και με άρεσε όσο και όλη η Σκοτία…


  15. #45
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της NIKANTHI
    Εγγραφή
    20/07/2008
    Μηνύματα
    1.170
    Οδήγηση στην Σκοτία, δύσκολα και μπορεί να εξελιχθεί σε επικίνδυνη. Στην αρχή μετά το αρχικό σοκ ας πούμε ότι συνηθίζεις. Στους κυκλικούς κόμβους είναι δύσκολο να συνηθίσεις, πόσο μάλλον που δεν ξέρεις πού πας και κοιτάς συνέχεια μια τον δρόμο μια το GPS, για να προσανατολιστείς. Όταν δε είσαι και μέσα σε πόλη, με κίνηση είναι πιθανότατο το λάθος. Μια φορά σε ένα κόμβο έστριψα ευρωπαϊκά και παραλίγο. Ευτυχώς που οδηγούν με τριάντα, αλλιώς

    Το πιο επικίνδυνα που βίωσα όμως ήταν άλλο. Οδηγούσα στα αριστερά σε ένα επαρχιακό δρόμο, όταν βλέπω ένα αξιοθέατο στα δεξιά μου. Στο ρεύμα δηλαδή που έρχονται προς τα επάνω μου οι οδηγοί. Στρίβω βλέπω το μέρος και πάω να φύγω από την αλάνα που λειτουργούσε σαν πάρκινγκ. Ξεχνιέμαι και πάω στην άκρη του πάρκινγκ για να βγω κοφτά στην λωρίδα μου, όπως στην Ελλάδα. Πάω να ελέγξω το ρεύμα του δρόμου για να φύγω. Αλλά έτσι δεν είχα ορατότητα και πέρασε ξυστά ένα αυτοκίνητο από δίπλα μου. Παραλίγο μετωπική. Έπρεπε να πάω από την άλλη άκρη του πάρκινγκ για να βγω στον δρόμο στρίβοντας ανοιχτά, ανάποδα δηλαδή. Τα πάντα πρέπει να τα κάνεις ανάποδα ακόμα και τα πιο υποτυπώδη. Θέλει μεγάλη προσοχή.

    Εγω εκανα αυτο

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	0-02-05-4c6778e2a8e7f58f6c6d60a8c43c7bd8fa8f2b277b8d6f2f734fd5d69abb80c7_a9e3c54e9784596d.jpg 
Προβολές:	79 
Μέγεθος:	29,6 KB 
ID:	434662

    Ενω επρεπε να κανω αυτο

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	0-02-05-19fd62cf34dce989fe36d60b99354f2d380aa12c5d103191eb9dfaac1746494e_457d5774449f9e9b.jpg 
Προβολές:	79 
Μέγεθος:	25,3 KB 
ID:	434663

    Δεν μπήκα σε κανένα κάστρο, όχι ότι είχα χρόνο. Τα περισσότερα ήταν κλειστά όπως του Εδιμβούργου για το κοβιτ. Και σε άλλα πήγαινες μόνο με προκαθορισμένο ραντεβού, μέσο ίντερνετ.

    Ωραία τα κάστρα εξωτερικά αλλά εντάξει μετά από ένα σημείο υπάρχει κορεσμός. Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν οι τεράστιες αμμώδεις παραλίες με την ολόλευκη άμμο. Περπατουσες περπατουσες και δεν έφτανες στην θάλασσα

    Πιο πολύ σε φιόρδ οδήγησα έκανα όμως και δύο ορεινά περάσματα που αξίζουν προσοχής….

    Αμαν είμαι στην δουλειά και δεν έχω εύκαιρα τα βίντεο για να πω και κάτι παραπάνω, Ουπς. Άρα την υπομονή σας για Πίο μετα

    Μπαμπά δεν θυμάσαι τίποτα

    Ναι αγάπη μου την τύφλα μου δεν θυμάμαι

    Και θα κάνουμε βιντοοοο

    Ναι αγάπη μου Βιντοοοο

    Ναιιιιιι

    Κατά τα άλλα οδήγηση μέχρι να σβήσει ο ήλιος, κυριολεκτικά. Αυτά τα ταξίδια με αυτοκίνητο μου ταιριάζουν, γιατί κοιμάσαι και τρως όπου θες με σχετική ασφάλεια. Αλλά είναι κάπως μονόχνοτα γιατί δεν μιλάς με άνθρωπο και δεν γράφεις καλά ταξιδιοτικα…. Βέβαια το καλύτερο σε αυτά τα ταξίδια είναι ότι δεν πλημυρίζεις μέσα στην σκηνή…

Σελίδα 3 από 7 ΠρώτοΠρώτο 1234567 ΤελευταίοΤελευταίο

Παρόμοια θέματα

  1. Τόρνος Πάγκου - Made in Europe, Rusia
    από 2-Chri στο forum Εργαλεία
    Απαντήσεις: 11
    Τελευταίο μήνυμα: 21/01/2021, 13:15
  2. Disorder in the American Courts
    από Ktm.Prestige στο forum Ανέκδοτα & χιούμορ
    Απαντήσεις: 1
    Τελευταίο μήνυμα: 25/06/2010, 06:03
  3. 'Disorder in the American Courts'
    από rsp στο forum Ανέκδοτα & χιούμορ
    Απαντήσεις: 12
    Τελευταίο μήνυμα: 07/03/2009, 18:28
  4. Rossi vs Bayliss in Qatar !!
    από byron στο forum Αγωνιστικά νέα
    Απαντήσεις: 22
    Τελευταίο μήνυμα: 08/01/2009, 16:14
  5. not for use in europe
    από fantacid στο forum Ανταλλακτικά, βελτιώσεις & aftermarket
    Απαντήσεις: 4
    Τελευταίο μήνυμα: 15/02/2008, 15:34

Κανόνες δημοσιεύσεων

  • Δεν μπορείτε να ανοίξετε νέο θέμα
  • Δεν μπορείτε να απαντήσετε
  • Δεν μπορείτε να επισυνάψετε αρχεία
  • Δεν μπορείτε να επεξεργαστείτε τα μηνύματά σας
  •  
  • Ο κώδικας ΒΒ είναι ΟΝ
  • Τα smilies είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας [IMG] είναι OFF
  • Ο κώδικας [VIDEO] είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας HTML είναι OFF