Παρασκευή βράδυ, κοιτάω τον καιρό και όλα δείχνουν ότι η Κυριακή είναι μια καμένη μέρα. Βροχές παντού σε όλη τη χώρα απο το πρωί μέχρι το βράδυ. Το παίρνω απόφαση και δεν ασχολούμαι περαιτέρω. Κάποια στιγμή το πρωί του Σαββάτου σκέφτομαι μήπως καταφέρω να κάνω μια καταδρομική στην Ευρυτανία, στο μοναδικό εύκολο βουνό που έχει απομείνει. Ήταν μάλλον η μοναδική εξόρμηση που θα μπορούσε να επιτευχθεί σε αυτά τα στενά χρονικά περιθώρια. Καταφέρνω και ξεμπλέκω λίγο πριν τις 12 το πρωί, καβαλάω και φεύγω. Έτσι απλά! Η μοτοσυκλέτα είναι πάντα έτοιμη μεσοβδόμαδα απο λαδώματα, τσεκάρισμα πιέσεων και οπτικούς ελέγχους ώστε να μπορώ με μια μιζιά να βρίσκομαι πολλούς νομούς μακριά όταν χρειαστεί.
Έτσι λοιπόν 2.5 ώρες αργότερα βρίσκομαι στο Καρπενήσι, στο δρόμο για Κρίκελλο.
Λίγο μετά βρίσκω τον κάθετο χωματόδρομο για Μυρίκη ο οποίος διασχίζει το Νεραϊδοβούνι. Σύντομα φτάνω στα υποαλπικά του λιβάδια τα οποία μου θύμισαν έντονα τα κοντινά Κοκκάλια (χωρίς τα δέντρα φυσικά).
Αν υπήρχαν Νεράιδες λοιπόν τότε σίγουρα κατοικούσαν εδώ. Απέναντι τα Κοκκάλια, ψηλότερα κατά 200 περίπου μέτρα.
Στο βάθος η Καλιακούδα.
Σύντομα φτάνω στην κορυφή οδηγώντας. Ομολογώ πως δεν το περίμενα τόσο εύκολο.
Το κολωνάκι μπροστά. Ο ουρανός γεμάτος Αφρικανική σκόνη.
Το Βελούχι στο βάθος. Η κορυφή εδώ έχει υψόμετρο 1492m και ως εκ τούτου έχει ψηλά δέντρα
Ήθελα όμως να περπατήσω σε αυτά τα λιβάδια οπότε γύρισα πίσω και άφησα το μηχανάκι
Απάντηση με παράθεση
Δημοσιεύθηκε αρχικά από azar41
